Аз Китобхонаи миллӣ баромада, роҳ ба сӯйи хона гирифтам. Ҳавои тирамоҳ софу ором ва форам буд. Ман, ки дар чунин боду ҳаво сайру гашт карданро бениҳоят дӯст медорам, тасмим гирифтам, ки каме дар Боғи устод Рӯдакӣ қадам мезанам, сипас ба хона меравам.

Ҳангоми сайру гашт диққатамро нигоҳи духтараки маъюсе, ки чеҳрааш заъфаронӣ, нигоҳаш ноумедона буд, ҷалб кард. Аз нигоҳи ӯ маълум буд, дар дил дард дорад ва мехоҳад онро ба касе холӣ кунад. Ман ҳам фурсатро аз даст надода, барои суҳбат наздаш рафтам.

- Салом хоҳари азиз, чаро ин қадар ғамгин метобед, магар ягон мушкилие доред? Агар хоҳед ба ман гӯед, шояд кӯмак карда тавонам. Кӯмак карда натавонам ҳам, гӯш карда метавонам.

Баъди хомӯшии тӯлони розӣ шуд бо ман суҳбат кунад. Маълум гардид, ки ҳар бегоҳ марде ҳамсоли падараш аз донишгоҳ то хобгоҳ аз қафояш мерафтаасту таклифи ишқварзӣ намудан мекардааст. Мард ба духтар ваъдаҳои дурӯғи зиёд ба мисли: “Ту бо ман бош, бароят тамоми хӯшиҳои зиндагиро муҳайё месозам. Агар хоҳӣ мошин, хонаи ба тамоми таҷҳизоташ мехарам. Фақат ту розӣ шав, ки бо ман бошӣ”.

Ҳангоми ҳикоя кардан аз чашмони ӯ ашк мисли борон мерехт. Ӯ бо чашмони пур аз ашк бар ман нигариста гуфт:
- Апаҷон, чӣ кор карданамро намедонам, аз он мард сахт дар ҳаросам. Ҳарчанд ман ба ӯ ҷавоби не медиҳам, таҳдид мекунам, ки ба бародаронам мегӯям, аммо ҳеҷ нест, ба ҳолам гузорад. Ман нав дидам, ки марди калонсол то ин дараҷа паст ва якрав мешудааст. Ман ҳамсоли духтараш мешавам ва шояд духтараш аз ман ҳам калонтар бошад. Ҳеҷ тасаввур намекардам, ки ба шаҳр меояму бо ин гуна мардони пасту пастсифат рӯ ба рӯ мешавам. Чанд рӯзе, ки дар пойтахт иқомат мекунам, мушоҳида кардам, ки аз писарони ҷавон дида мардони калонсол зиёдтар ба духтари ҷавон таваҷҷуҳ доранд, ки ин бадбахтӣ аст. Онҳо ба ҳар духтари ҷавон аз нӯги по то сар бо чашми зино менигаранд...
Духтарак дар курси аввали ДМТ таҳсил мекунад. Духтари деҳотӣ буда, бо сад умеду орзуҳои нек ба шаҳр барои таҳсил омадааст.

Суҳбати кӯтоҳи духтарак маро гирён кард. Ба худ гуфтам, наход дар ҷомеа чунин мардони бадрафтор вуҷуд дошта бошад? Оё онҳо шарм аз бандаву тарс аз Худо надоранд, ки бо чашми зино ба духтароне ҳамсоли духтари худ менигаранд? Онҳо намеандешида бошанд, ки бо чунин рафтор қадру қимати марди тоҷикро мерезонанд ва нафрати бонувонро ба мардон зиёд мекунанд. Бо ин гуна фикру хаёлҳо ин духтаракро ба ҷойи зисташ гусел кардам...

Гулбаҳор РАҲМОНОВА, “ҶТ”