ДИЛИ МОДАР

Агар аз гиря кардан об мешуд дил, дили ман буд,
Ба сели ашк мешуд ғарқ манзил, манзили ман буд.
Агар осон намегардид мушкил, мушкили ман буд,
Ба зери мавҷи дарё монда соҳил соҳили ман буд.
Агарчи мурдани фарзандро дар ҷанг дидам ман,
Агарчи борҳо бегонаи дилсанг дидам ман,
Ба уммеде, ки бинам чоҳканҳоро ба зери чоҳ,
Намурдам, гарчи бо чашмам аҷал ҳар ранг дидам ман.
Намурдам, зистам,
Фарзанди хурдамро калон кардам,
Шаби тӯйи арӯсӣ ашки шодиро равон кардам,
Гумон кардам, ки оби дида марҷон гашт, марҷонро
Ба келин пешкаш кардам,
Дуо чун модарон кардам.
Надорам тоқати доғи писар дидан дигар ҳаргиз,
Саросар сӯхтори пуршарар дидан дигар ҳаргиз,
Ба ҳар як хона тифли бепадар дидан дигар ҳаргиз,
Ҳаёти одамиро дар хатар дидан дигар ҳаргиз!
Муъмин ҚАНОАТ

МЕҲРИ МОДАР

Лаҳзае аз кӯдакӣ дар ёди ман
Мондааст, гӯё ба рӯи мавҷи об
Хираю ларзон чу акси офтоб…
Хурд будам, бистарам гаҳвора буд,
Бистари ҷунбони ман сайёра буд.
Дар ҳамин ҷо буд хӯрду хоби ман,
Дар ҳамин ҷо минбару меҳроби ман.
Дар ҳамин ҷо бар сари гаҳвораам,
Аллагӯён модари бечораам,
Бо табассум, бо такаллум, бо шитоб
Мебаромад ҳар саҳар чун офтоб.
Савти аввалро, ки бишнидам аз он,
Ҳаст ҳоло дар забони кӯдакон…
Як замон гаҳвора бар ман танг шуд,
По ниҳодам, пойгоҳам санг шуд.
Даст бурдам, монд дастам дар ҳаво,
Боз модар дошт як дасти маро…
Дар ҳамин аҷзу ҳамин бечорагӣ,
Дар ҳамин хурдӣ, яку якборагӣ,
Хестам, дидам: надидам як саҳар
Аз ҳамон меҳри дурахшонам асар.
Бо ду чашми чор ӯро кофтам,
Кофтам, тимсоли ӯро ёфтам:
Аз баландӣ бо табассум, бе шитоб
Мебаромад ин пагоҳӣ офтоб.
Гарчи ҳамчун меҳри ман пурнур буд,
Аз бари ман, аз сари ман дур буд…

ОЗАР

МОДАР ФАРИШТА БУД

Модар фаришта буд, фақат болу пар надошт,
Шояд, ки дошт болу пар, аммо хабар надошт.
Ё дошт огаҳӣ зи пару боли хеш, лек,
Майли ҷудо шудан зи ману аз падар надошт...
Дар кӯдакӣ ба модари худ хостам барам,
Як ҳадя, лек ҷайби ман он лаҳза зар надошт.
Зар ёфтам ба гоҳи ҷавониву он замон,
Ҷуз ишқи ёр сина ҳавои дигар надошт,
Вақте ба ёди ҳадя фитодам, ки модарам,
Рӯи лабаш ба ғайри “видоъ эй писар” надошт...
Модар фаришта буд, пари худ кушода рафт,
Азбас илоҷ пеши қазову қадар надошт.
Модар фаришта буд, дақиқан фаришта буд,
Ҳатто ба дӯш болу паре ҳам агар надошт.

ЭЙ ОЧАИ ҶОН!...

Эй очаи ман, очаи ман, очаи ман,
Ду кокули ту, ки буд бозичаи ман. 
Гуфтӣ, ки зи дасти бозиҳот, эй бачам, 
Як мӯй ба ҷо намонд дар пичаи ман.

Андӯхтиям ҳуруфи гуфтор, оча, 
Омӯхтиям ба пой рафтор, оча.
Будам ба кафи ту гӯйӣ кафтарбачае, 
К-эман будам зи чанги кафтор, оча.

Эй ҷавҳари зоти бевуболам, оча,
Эй гавҳари умри безаволам, оча.
Шоир, қи маро ту зодаӣ, низ туӣ,
Сардафтари шеъри бемисолам, оча...

Ку, бе ту давои ҷумла дардам, оча,
Баъди ту ҳамеша рангзардам, оча.
Бе ту, ки фақат ба чашми нам ғам дидам, 
Баъди ту чӣ дидаму чӣ кардам, оча?...

Мебудиям ар мисоли пешин, оча,
Аз гулшани умри хеш гулчин, оча.
Ман низ дуогири ту мебудам боз, 
Оварда арӯси шеър келин, оча...

Дӣ хоб бидидам, ки чу мозӣ, оча, 
Биншаста барам, маро навозӣ, оча. 
Таъбир зи ҳар касе, ки пурсидам, гуфт,
Розист Худо аз ту, ки розӣ оча.

Бодоми дари хона шукуфтаст, оча, 
Гӯё ба шукуфтанош гуфтаст, оча. 
Дигар ба кадом рӯй гӯям ба касе, 
К-армони ту дар хок нуҳуфтаст, оча.

Эй панди навандӯхта, ку, очаи ман? 
Эй байти навомӯхта, ку, очаи ман? 
Эй ҷомаи навдухта, ку, очаи ман? 
В-эй ҷону дили сӯхта, ку, очаи ман?

Ҳар ҳарф зи чашми хирабинат, оча, 
Ҳар вожа зи ожанги ҷабинат, оча.
Ҳар як нахи мисраам, ки бофам, бошад 
Як нусхаам аз мӯйи маҳинат, оча.

Ҳаққи ту дуруд мефиристам, оча,
Бо савму суҷуд мефиристам, оча 
Бо бунгаки ту бар ҳама тифлон баъдат, 
Ҳамчун ту суруд мефиристам, оча...

Мондам чу қадам ба арсаи шаст, оча, 
Домони ҷавонӣ рафт аз даст, оча.
Аз зиндагиям дил арчи барвақт шикаст,
Аз меҳри туам хумор нашкаст, оча.

Имрӯз, ки Иди Модарон аст, оча, 
Идона намози мо дар он аст, оча.
Аврод барои ману ҳар пиру ҷавон, 
Такбир фақат зи «Очаҷон!» аст, оча...

Файзимади НАЗАР,
омӯзгори МТМУ №56-и шаҳри Ваҳдат