Дар шабакаи Ютуб бо наворе мувоҷеҳ шудам, ки аз нишасти матбуотии ҳайати ҳукуматӣ ва мухолифин дар замони гуфтушунидҳо бардошта шудааст. Дар баробари дигар саволҳо, журналистон аз масъулин назарашонро бобати бо кадом сохти давлатдорӣ пеш рафтани Тоҷикистон пурсон шуданд. Доир ба посухи ҷониби Ҳукумат чизе намегӯям, зеро роҳе, ки алъон ҷомеаи Тоҷикистон интихоб намуда, дар ин ҷода собитқадам аст, ҳамон вақт интихоб ва дурустиву муҳимияташ бозгӯйӣ шуда буд. Ҷониби мухолифин он замон низ бунёди ҷомеаи хурофотиро меҳвар қарор дода, расман иброз дошта буд, ки ояндаи Тоҷикистон бунёди кишвари исломӣ (манзур кишвари хурофотӣ бо қонунҳои асримиёнагӣ буд) аст.

Шояд ин навбат низ масъулини ТТЭ ҲНИТ, хоса Кабирӣ, ки домони аврупоиҳоро гирифта, бо ҳар роҳу васила мехоҳад худро шахси дунявӣ нишон диҳад, ин гуфтаро инкор намоянд. Вале далеле, ки овардам воқеият буда, ин навор дар шабакаи зикршуда қобили дарёфт аст. Пажӯҳиши масъала собит намуд, ки дар шароити кунунӣ маҳз мавҷудият ва фаъолияти гурӯҳҳои ифротгарои динӣ ва созмонҳои террористӣ, амсоли ТТЭ ҲНИТ аксар кишварҳои оламро бо хатароти ҷиддӣ мувоҷеҳ намудааст. Эътироф бояд кард, ки дар оғози зуҳури чунин гурӯҳҳо аксар давлатҳо ин равандро ҷиддӣ қабул накарданд. Бо суиистифода аз бетафовутии кишварҳои пешрафта, ки то ин вақт хатари онро “дар пӯсти худ эҳсос накарда буданд” ин вабо аз сатҳи маҳалливу минтақавӣ то умумиҷаҳонӣ расид..

Усулҳоеро, ки айни замон пайравони гурӯҳи террористии ба ном «Давлати исломӣ» дар самти ҷалби ҷавонон мавриди истифода қарор додаанд, аслан ихтирои наҳзатиҳо метавон арзёбӣ намуд. Далелҳои зиёд мавҷуданд, ки аз замони мавҷудият то марҳилаи баста шудан ин ҳизбро ҳадаф якто - ноором кардани ҷомеа ва ба ин васила расидан ба қудрат буд.

Аксар сокинони кишвар, ки тоза насими соҳибистиқлолӣ ба машомашон расида буд, аз идеологияи аслии ифротгароёни динӣ иттилоъ надоштанд ва биноан ба доми фиребу найранги онҳо афтоданд. Ҳарчанд наҳзатиҳо худро ба аҳли илму адаб некхоҳ нишон доданӣ мешуданд, вале дар асл яке аз хусусиятҳои асосии ақида ва таълимоти ТТЭ ҲНИТ дар он зоҳир мегардид, ки онҳо ба фарҳангу маърифат ва хусусан, ба тасаввуфу ирфон, назари манфӣ дошта, ба маънои томаш равшанфикронро чашми дидан надоштанд.

Садҳо далел мавҷуд аст, ки ба ном доҳиёни ин ташкилоти террористӣ тасаввуфу ирфони исломӣ ва адабиёти ирфониро маҳкум намуда, дар бораи он “ҳукм”-ҳои худро, ки аз хурофот маншаъ гирифта буд, эълон намудаанд. Аз матолиби расонаҳо маълум мегардад, ки қатли аксар чеҳраҳои саршиноси илму фарҳанги кишвар маҳз бо дастури роҳбарияти ТТЭ ҲНИТ амалӣ шудааст.

Имрӯз бо дилпурӣ метавон гуфт, ки ТТЭ ҲНИТ аҳдофи зиддифарҳангӣ ва зиддитамаддунӣ дошту дар ин замина роҳбарият ва аъзои он ба ҳама гуна осори ҳунар, фарҳанг, таърих ва тамаддун аз паси панҷа менигаристанд. Агар аъмоли нопоки роҳбарият ва фаъолони ТТЭ ҲНИТ-ро варакгардон кунем муътақид хоҳем шуд, ки ситезаҷӯӣ бо муқаддасоти инсонӣ, аз ҷумла ҳунару фарҳанг, мактабу маориф дар сархати авлавиятҳояшон будааст. Моҳиятан зиддият бо рушду ободӣ як ҷузъи тафаккури гурӯҳҳои ифротгароии динӣ, аз ҷумла ТТЭ ҲНИТ мебошад, ки ин омилро ҷомеаи ҷаҳонӣ дар давоми чанд соли охир баръало эҳсос намуд. Амалкарди наҳзатиҳои террорист ба он нигаронида шуда буд, ки таълимоти исломиро аз фарҳанг, аз ҷумла, аз фарҳанги исломӣ ҷудо карда, онро аз арзишҳои олитарине чун илм, огоҳӣ, раҳм, шафқат, ҳамзистӣ, таҳаммулпазирӣ, некӣ, зебоӣ, созандагӣ ва ғайра дур нигоҳ доштан мехостанд.

Дар ин бора зиёд нигоштан имконпазир аст, зеро барои тақвияти андеша бо камбудии “далел” (манзур ҷиноятҳои содирнамудаи роҳбарият ва аъзои ТТЭ ҲНИТ аст) мувоҷеҳ нахоҳем шуд. Вале “чизе ки аён аст, ҳоҷат ба баён нест”. Бо инобати гуфтаҳо хулосаи ниҳоӣ ин аст, ки зиддият бо мардуми ориёинажод ва нафрат ба фарҳангу тамаддуни тоҷикӣ-форсӣ аз махсусиятҳои ТТЭ ҲНИТ буду ҳаст.

Равшан Алимов