Қаҳрамони мо аслан асабшинос аст, аммо имрӯз дар қатори садҳо табибони кишвар ба муқобили COVID-19 мубориза бурда, ба табобати мардум машғул мебошад. То дирӯз мардум дар симои ӯ шояд як табиби одиро медиданд, вале имрӯз ӯро ҳамагон наҷотбахши ҳаёти худ медонанд ва дар ҳар як тавсияи додаи ӯ шифои худро меҷӯянд. Ин бонуи ҷавон Усайнова Мадина, табиб, асабшиноси маркази саломатии ноҳияи Шуғнон аст. Фаъолияти худро ҳамчун духтур баъд аз хатми донишгоҳ дар марказии саломатии ноҳия оғоз намудааст. Вобаста ба вазъияти баамаломада ва амалкарди табибони бадахшонӣ бо ӯ суҳбате кардаем, ки пешкаши хонанда мегардад.

- Дар вазъияти имрӯза аксарияти табибон барои саломатӣ ва шояд барои бехатарии худ ва наздикон корпартоӣ намуданд. Шуморо чӣ водор намуд, ки корпартоӣ накунед?

- Ҳангоме ки COVID-19 дар кишварамон расман эълон гардиду чанд тан ба коронавирус гирифтор шудаанд, барои саломатии аҳолӣ камтар хавотир шудам, аммо корпартоӣ ё аз кор даст кашидан тамоман дар гӯшаи хаёлам набуд. Меҳри беандоза нисбати касби интихобкардаам ва табобати маризон маро водор намуд, то фаъолиятамро дучанд намоям. Имрӯзҳо дар баробари табобат намудани беморони соҳаи худам, боз ба табобати шахсони гирифтори коронавирус машғул ҳастам.

- Табибон имрӯз ягона умеди мардум ҳастанд. Онҳо ҷон ва саломатии худро зери хатар гузошта, мардумро аз ин бемории марговар наҷот мебахшанд. Шумо ҳамчун табиб дар ин бора чӣ фикр доред ва умуман шифо ёфтани як бемор ба шумо чӣ медиҳад?

- Вақте вориди беморхона мегардам, кӯшиш менамоям, ки ҳарчи бештар бо беморон дар робита бошам ва аз вазъи саломатии онҳо бохабар шавам. Пурра фикру хайёл ва вақтамро ба беморонам мебахшам. Ин худ гувоҳи он аст, ки барои аксари духтурон саломатии дигарон мавқеъи асосӣ дорад ва муҳимтарин дастоварди кории табибон шифо ёфтани бемор аст.

Боиси хушҳолист, ки дар беморхонаи мо шумораи шифоёфтагон ба тадриҷ зиёд гардида истодаасту фавт тамоман ба қайд гирифта нашудааст. Барои мо аз ин дида чизи муҳимтар вуҷуд надорад.

- Мегӯянд, ки воҳима худ нисфи беморист ва чӣ хеле ки мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, бештари аҳолӣ ба таҳлука афтода, гирифтори ҳангомаҳои бардурӯғ мегарданд. Воҳимаву ҳангомае, ки атрофи ин беморӣ аст, чӣ гуна мепазиред?

- Яке аз мушкилоти ҷомеаи мо он аст, ки мардум ба ҳар гуна ҳангомаҳо зуд бовар намуда, дар таҳлука меафтанд. Аммо набояд чунин кард. Асоси пешгирӣ аз ин намуди беморӣ ин риояи гигиенаи шахсӣ аст. Дар рафти табобати беморон мо мушоҳида намудем, ки бештари маризонро мардон ташкил менамоянд. Ин аз он шаҳодат медиҳад, ки мардон бештар ба воҳима ва ҳангома дучор мегарданд. Ман ҳамчун табиб ба тамоми аҳолии кишвари азизамон тавсия медиҳам, ки ба ҳар гуна воҳимаву сафсата бовар накунанд ва ба оянда бо умед назар намоянд, зеро вақте бемор ба зиндагӣ умед дорад, зиндагӣ ҳатман ба ӯ дасти ёрӣ дароз менамояд.


Муҳайё САИДАМАДЗОДА,
“ҶТ”