- Чаро ғамгинӣ, дӯстам?

- Чунки сари калобаамро гум кардаам. Зиндагиям вазнин. Ҷои кор намеёбам. Як-ду ҷо ёфтам, аммо маошаш хело ночиз. Дар ин солу замон ба 500-600 сомонӣ рӯзатро базур мегузаронӣ. Маҷбурам, аз бонк қарз гирифта, ба мардикорӣ равам. Дар ин ҷо истам, оилаамонро нигоҳу бин карда наметавонам.

- Эҳ ҷӯра, аҷаб сода будаӣ. Наход, дар ҳамин як Ватани тинҷу осуда кор наёбӣ? Ман ҳам аввал мисли ту дар кӯчаҳо саргардон мегаштаму ҳеҷ роҳи пулкоркуниро намедонистам. Аммо дар сарам шавқи хариду фурӯш пайдо шуд. Чӣ тавр ба ин кор шавқманд шудам, худам ҳайронам. Дар як моҳ не, як ҳафта не, танҳо як рӯз саду панҷоҳ сӯм фоидаи нақд ба даст меорам, ки ин маро бештар ҳавасманд мегардонад. Худ ба худ афсус мехӯрдам, ки чаро ин роҳи осони пулёбиро барвақттар фикр накардам. Баъзе одамон як моҳи дароз кор карда, 400-500 сомонӣ мегиранд. Ман ин қадар пулро дар як ҳафта меёбам. Гоҳи дигар ин кори осону серпул маро қонеъ намекарду мехостам, ки аз ин зиёдтарашро ба даст орам. Акнун ман дигар ба 700-800 сомонӣ қаноат намекардагӣ шудам. Дигар себу ангури 5-6-сомонаро 10-12 сомонӣ мефурӯхтам. Махсусан дар рӯзи идҳои Рамазону Қурбон зиёдтар фоида мебинам. Чунки харидорон хеле зиёданд. Аз нархи гарон фурӯхтанам ғамгин намегаштам, баръакс, пули фоидаро дам ба дам ҳисоб карда, дар ҷайбам мемонаму бегоҳ бо хушҳолӣ ва дасти пур ба хонаам меравам. Ҳам оилаам хурсанд, ҳам зиндагиям хуб..., - зимни интизори нақлиёти мусофиркаш ин гуфтугӯро аз суҳбати марди роҳгузар бо дӯсташ шунидам.

Пас аз хайру хуши онҳо ман ҳам роҳи худро бо ҳазорон фикру хайёл пеш гирифтам. Аҷабо, инсонҳо дар зиндагӣ бо ҳар роҳу восита маблағ ба даст меоранд. Яке бо обилаи даст, дигаре бо фиребу найранг. Аммо яқин аст, ки сарвати муфту осон ба даст омада файзу баракат нахоҳад дошт. Беҳуда ҳам нагуфтаанд ки: “Ҳар он чи зуд ба даст ояд, дер напояд”.