ё дарси худшиносӣ аз падаре, ки аъмолаш сазовори таҳсину ниёиш аст

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон вобаста ба вазъи муташанниҷи ҷаҳон қайд намудаанд, ки ягона яроқу аслиҳаи мо барои ҳифзи давлату миллат муттаҳидии мардуми кишвар, дастгирии онҳо аз сиёсати пешгирифтаи давлату Ҳукумати Тоҷикистон мебошад. Чи қадаре, ки сокинони кишвар ин сиёсатро ҷонибдорӣ намоянд, ҳамон андоза давлату миллат пойдору устувор мемонад. Аз ин рӯ, моро мебояд, ки фарзандонро аз хурдӣ дар руҳияи ватандӯстӣ тарбия намуда, онҳоро чун ворисони  сазовори ин марзу бум ба воя расонем.

Мирдавлат Мируллоев падари яке аз ҷавонони сарсупурдаи Ватан аст. Новобаста аз он ки писараш донишгоҳи олиро хатм намуда буд, ӯро ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳ барои мардонавор адои хизмат намудан равон намуд. Ӯ мегӯяд вақте ки писараш донишгоҳро бо сари баланд хатм намуд, аҳли оила аз омаданаш хеле хушҳол шуданду барояш чанд ҷои кор пешниҳод карданд. Аммо падар дарёфтааст, ки писараш хоҳиши дигар дорад: “Дар аснои суҳбатҳо бо писарам дарёфтам, ки хоҳиши хизмат дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳро дораду азмаш ҷиддист. Бо хушнудӣ баҳори соли 2017 писарамро ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳ гусел намудем,”-мегӯяд ӯ. 

Далер Мируллоев писари мавсуф айни ҳол сарбози қатории қисми ҳарбии 07033-и Вазорати мудофиаи Ҷумҳурии Тоҷикистон асту бо камоли хушнудӣ хизмати Ватан-Модарро адо менамояд.

Ӯ зикр кард, ки фарзандони бонангу номуси тоҷик дар қисмҳои низомӣ хизмати Ватан-Модарро сарбаландона ба ҷо оварда, бо рафтори ҷавонмардона бори дигар муҳаббату садоқати худро ба Ватану  сарзамин ва таъмини амнияту оромии кишвар собит созанд. Ӯ таъкид намуд, ки ҳифзи Ватан, музаффариятҳои истиқлолияти давлатӣ, ҳаёти орому осоиштаи мардум ва таъмини амнияту суботи кишвар вазифаи ҳар як шаҳрванд аст. Иҷрои ин амали пуршараф ба ҷавононе насиб мегардад, ки дар қалбашон  меҳру муҳаббат нисбат ба волидайн, сарзамин  ва далерию шуҷоат маскан гирифта бошад.

М. Мируллоев аз нахустин дидори писараш дар қисми низомӣ ёд оварда гуфт: “Вақте ки бори аввал ба аёдати писарам мерафтем, дар он ҷо бисёр волидон аз ноҳияҳои дурдаст омада буданд. Зимни дидорбинӣ бо фарзандон, ҳамаи волидони сарбозонро бо шароитҳои хизмати ҳарбӣ ошно намуда,  ба онҳо аз ошхона, хобгоҳ, ҳаммом, китобхона, майдончаҳои варзишӣ ва синфхонаҳои таълимию касбомӯзии қисми ҳарбиро нишон доданд. Мо бояд бидонем, ки тайи 2 сол фарзанди мо дар чунин шароити хуб умр ба сар мебарад.

Ҳамзамон, масъулини қисмҳои ҳарбӣ ба падарону модарони сарбозон оид ба шароити имрӯзаи хизмати ҳарбӣ, ҳолати ҷисмонию равонии фарзандонашон маълумот дода, ба саволҳои гуногуне, ки аз тарафи баъзе модарони сарбозон дода шуд, посухҳои қонеъкунанда доданд. Сарбозон низ бо шукргузорӣ аз Истиқлолияти давлативу Ваҳдати миллӣ, амну суботи кишвар ва сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон миннатдорӣ намуда, иброз намуданд, ки ҳамеша ба савганди ҳарбии худ содиқ мемонанд ва барои ҳифзи ин марзу бум ва осудагии халқу Ватан, ҳатто ҷони худро низ дареғ намедоранд.

Ман хеле хурсанд аз он гаштам, ки ҳамаи ҷавонон дар қисми ҳарби буда, бо ҳамдигар дӯстӣ пайдо намудаанд. Ва дар суҳбат ба чанде аз ҳамхизматони писарам, фаҳмидам, ки онҳо худро узви як хонавода ҳисоб мекунанд. Имрӯз бошад бо як умеди комил писарамро интизор ҳастем. Аллакай рӯзҳои охиринаш дар адои хизмати Ватан-Модар мондааст.”

Ба таъкиди ин падари сарбоз  ҳар як падару модарро зарур аст, ки пеш аз ҳама фарзанди худро борои ҳифзи кишвари худ гусел кунад, зеро ин вазифаи аввалиндараҷаи шаҳрвандию инсонист, ки ба қадри ин ҳама ободиҳо, ғамхориҳо ва дастгириҳои ҳамешагии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бирасем ва нагузорем, ки касеву чизе ба амнияту ваҳдат ва рушди босуботи Тоҷикистон таҳдид намояд.