Дар яке аз рӯзҳои баҳорӣ, аниқтараш, наздик ба охири ин фасл ҳангоми хӯроки шом ҳама аҳли оила нишаставу оинаи нилгун, ки аз ҳар гӯшаи олам намоиш нишон медод, тамошо мекардем. Чун ҷавонӣ дорои ҳарорату шӯру шавқ аст, ғарқи ин дунёи беҳаду ҳудуд гардида, андешаманд ба нуқтае менигаристаму хаёлан орзуҳои худро амалигашта тасаввур мекардам. Дар ин ҳангом қироати матни зерин аз оинаи нилгун риштаи андешаҳои беохирамро канда маро ба худ овард: “Мо ифтихор мекунем, ки имрӯз ҷавонони мо дар дигаргунсозиҳои ҷомеаи навин фаъолона иштирок карда, дар муаррифии давлати тоҷикон ва баланд бардоштани Парчами Тоҷикистон дар арсаи ҷаҳонӣ нақши шоиста доранд. Шумо, ҷавонони азиз, бояд хуб дарк намоед, ки ояндаи Тоҷикистони соҳибистиқлол дар дасти шумост... Бори дигар, ҳамаи шумо, насли умеду орзуи фардои Ватанро ба муносибати Рӯзи ҷавонон табрик гуфта, бароятон саломатӣ ва дар корҳои ободониву созандагии Ватани азизамон - Тоҷикистон пирӯзиҳои тоза орзу менамоям”.

Ин суханҳо чун армуғони идонае бароям фараҳу шодӣ бахшида, вуҷудамро эҳсоси хушбахтӣ фаро гирифт. Зеро мо ҷавонони хушбахту хуштолеи замони истиқлолро Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ифтихори Рӯзи ҷавонон табрик мегуфтанд...

Ҷавонони он кишваре дар фазои сулҳу ваҳдати комил бо илму дониш, маънавиёт ва маърифату маданияти воло ба воя мерасанд, ки сарвари оқилу доно ва дурандешу ҷавонпарвар доранд. Хушбахтона, аз рӯзҳои нахустине, ки насими форами Истиқлолият ба сарзамини таърихиву биҳиштии мо расид, нафаре роҳбарии кишвари маҳбубамон – Тоҷикистонро бар уҳда гирифтанд, ки мардумшиносанду ҷавонпарвар. Зеро аз ибтидои соҳибистиқлолӣ Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷавононро дар меҳвари асосии сиёсати Ҳукумати мамлакат қарор дода, пайваста баҳри рушду инкишоф ёфтан, соҳибмаълумот гардидан ва дар руҳияи худогоҳию худшиносии миллӣ ба воя расидани ин қишри ояндасози ҷомеа таваҷҷуҳи махсус зоҳир менамоянд.

Мулоқот ва вохӯрие нест, ки дар он Пешвои миллат дар хусуси дастовардҳои ҷавонони саодатманд бо ифтихор сухан нагӯянд. Зеро Сарвари давлат хеле хуб медонанд, ки ҷавонӣ замони тавлиди шахсиятҳову ибтидои расидан ба муваффақият ва дастовардҳои бузург дар оянда аст. Дақиқан, ҷавонист, ки орзуву муҳаббатҳо гул мекунанд, дар ин айёми покии хотира иқдомҳои бузург тавлид мешаванд, роҳи минбаъдаи зиндагӣ муайян мегардад ва баҳри бартараф сохтани монеаҳои баамалоянда инсон дар баробари илму дониш аз таҷрибаи дигарон панд мегирад. Пас, ҷавонӣ ҳамин аст, то дар бадали аз даст додани он мебояд таҷрибаи рӯзгор, дониши комил ва фарҳангу тамаддуни миллиро аз бар намуда, дар рушду нумӯи минбаъдаи Ватани азизи хеш саҳми худро гузорем.

Фаъолии ҷавонон буд, ки ахиран бо дарназардошти саҳми онҳо дар рушди ҷомеа ва иштироки фаъолонаи онҳо дар ҳаёти сиёсиву иқтисодии мамлакат аз ҷониби Пешвои миллат соли 2017 дар Ҷумҳурии Тоҷикистон “Соли ҷавонон” эълон гардид, ки он намунаи олии ғамхориҳои Ҳукумати ҷумҳурӣ ба насли ҷавон аст. Зимни эълон намудани “Соли ҷавонон” Сарвари кишвар таъкид намуданд, ки “ҷавонони мо дар ҳар ҷое, ки бошанд, бояд ҳисси баланди миллӣ дошта бошанд, бо Ватан, миллат, давлати соҳибистиқлоли худ ва забону фарҳанги миллии хеш ифтихор намоянд ва барои ҳимояи онҳо ҳамеша омода ва ҳушёру зирак бошанд. Ҷавонони имрӯзаи мо, яъне насли замони истиқлол аз наслҳои пешина бо савияи илму дониш, маърифату ҷаҳонбинӣ, сатҳи тафаккур ва одобу ахлоқ фарқи куллӣ доранд, ки ин ҳама боиси ифтихори мо мебошад”.

Таърих то ин дам чунин иқдомеро дар ёд надорад, ки кишваре солеро баҳри насли ҷавонаш бахшида бошад. Пас, ҳамин аст ғамхориву дастгирӣ ва таваҷҷуҳи пайваста ба ҷавонону эътимод намудан ба онҳо.

Медонед, кист он нафаре, ки аз ҳама бештар баҳри рушду тараққиёти ин меҳан саҳм мегузорад, ҷавононро дар ҷодаҳои гуногун дастгирӣ менамояд, дӯст доштан ва муҳаббат нисбат ба Ватану миллатро талқин месозанд, пайваста ба масъалаи тарбияи ҷавонон таваҷҷуҳ зоҳир намуда, барои беҳбудии зиндагии шаҳрвандон талош меварзанд ва муҳимтар аз ҳама, ҳастии хешро баҳри осудагии миллату давлати хеш бахшида, барои мо – ҷавонон, намунаи волои ҷавонмардӣ ва ибрат аст? Ин Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошанд, ки боиси ифтихору сарфарозии мо – ҷавонон аст...

Шабе, ки мутафовит аз дигар шабҳо буд. Дар осмони зебои Душанбе маҳу ахтарон мавҷзанон чун пираҳани заррин ба рангорангии шоми мазкур ҳусну таровати тоза зам мекарданд. Абрҳои пора-пора дар охир парокандаву осмон чун қалбҳои кӯдакон софу пок шуда, анбуҳи ҷавонони шодмон бо шӯхиву хандаҳои ҷавонӣ ва сару либоси идона Варзишгоҳи марказиро зебу зиннат медоданд. Шоми мазкур шоми фаромӯшношуданӣ ва хотирмони тамоми ҷавонони кишвар маҳсуб меёфт. Зеро дар ин шом бахшида ба “Соли ҷавонон” ва Рӯзи ҷавонон бо иштироки бевоситаи Пешвои миллат барномаи хуби фарҳангии идона баргузор гардид, ки назирашро саҳфаи таърих дар хотир надорад.

Дар ин шоми таърихӣ, ки 23 майи соли 2017 дар Варзишгоҳи марказии шаҳри Душанбе баргузор шуд, суханони Пешвои миллат мо – ҷавононро бори дигар ба худшиносию худогоҳӣ ва баҳри пешрафту тараққиёти ин меҳан талош варзидан ҳидоят намуд. Аз ҷумла, Сарвари давлат дар чорабинии мазкур иброз доштанд, ки “Имрӯз ҷавонони мо доир ба мафҳумҳои ҳувияти миллӣ, худшиносиву худогоҳӣ ва масъалаҳои ҷамъиятиву давлатӣ назари солиму огоҳона ва диди густурда доранд, ки ин нишонаи возеҳи ташаккулёбии мафкураи соҳибватанӣ ва хештаншиносии насли ояндасози мамлакат мебошад. Итминон дорам, ки ҷавонони кишвари соҳибистиқлоли мо ҳамеша нерӯи пешбаранда, ворисони арзандаи миллату давлат ва созандагони имрӯзу фардои Тоҷикистони соҳибистиқлол хоҳанд буд. Орзумандам, ки ҷавонони мо бо Ватан, миллат, забон ва ниёгони сарбаланди хеш ҳамеша ифтихор намоянд ва ҳифзи дастовардҳои Истиқлолият, тамомияти арзӣ ва амнияту осудагии Тоҷикистони азиз мақсаду мароми зиндагии онҳо бошад”.

Ин ҳама таваҷҷуҳ ва ғамхориҳое, ки дар зери сиёсати хирадмандонаву ҷавонпарваронаи Пешвои миллат ба насли ҷавон равона мегардад, бозгӯи он аст, ки ҷавонон дар маркази диққати Ҳукумати мамлакат қарор дошта, Президенти кишвар ба нерӯи созандаи ҷавонон эътимоди комил доранд. Ҳамин эътимоду боварӣ нисбат насли ҷавон буд, ки соли 2017 дар ҷумҳурӣ “Соли ҷавонон” эълон гардид. Ин иқдом интиҳои таваҷҷуҳ ба ин қишри ояндасози ҷомеа набуда, балки он дучанд қувва ва нерӯи тоза гирифтани дастгирӣ ва ғамхориҳо, яъне, оғози марҳилаи нави сиёсати ҷавонпарваронаи Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷиҳати рушди насли ҷавону умедбахши кишвар мебошад.

Аз ин рӯ, ҷавонони бонангу номуси ҷумҳуриро лозим аст, ки аз ин ҳама имкониятҳои мусоид самаранок истифода баранду тамоми ҳастии хешро баҳри омӯхтани илму дониш ва ҳунарҳои гуногун равона созанд. Ҳунару касб омӯзанд ва ҳамчун ояндагони ин меҳани биҳиштосо саҳми арзандаи худро дар рушду нумӯи ин сарзамин гузоранд. Зеро ҷавонон ояндаи кишваранд.