Ҷавонон бояд сабақҳои истиқлолиятро ҳаматарафа омӯзанд, аз сиёсати имрӯз огоҳ бошанд, таърихи гузаштаву ҳозираи халқи худро гаштаву баргашта варақ зананд ва аз Ватан, миллат, забон ва фарҳанги худ ифтихор намоянд.
Эмомалӣ Раҳмон

Ҷавонон идомадиҳандаи суннатҳои таърихиву фарҳанги қадимии миллати худ, сарчашмаи ташаббусҳои бузург, манбаи ғояҳои нав, эҷодкори тақдири имрӯзу ояандаи Тоҷикистони соҳибистиқлол мебошанд. Агар ба саҳифаи 25-солаи Тоҷикистон назар кунем мебинем, ки ин ҳама пешравиҳо дар натиҷаи меҳнати пурсамари Пешвои миллат дар такя ба ҷавонон ва дигар табақаҳои ҷомеа ба даст омадаанд. Ҳукумати мамлакат низ барои тарбияи ҷавонон як қатор қонуну санадҳо қабул кардааст, ки барои фаъолияти озодона ва ибтикори онҳо шароити васеъ фароҳам меорад. Мо дар замоне қарор дорем, ки раванди ҷаҳонишавӣ таҳдидҳои зиёд дорад. Аз ин рӯ, барои баланд бардоштани ҳисси ватандӯстии ҷавонон Ҳукумати кишвар тибқи моддаи 16-и Қонуни конситутисионии Тоҷикистон “Дар бораи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон” дар самти тарбияи ватандӯстии ҷавонон, “Барномаи давлатии тарбияи ватандӯстии ҷавонони Тоҷикистон барои солҳои 2011-2013”-ро қабул намуд, ки барои тарбияи ватандӯстии ҷавонон аҳамияти зиёд дошт. Зеро, маҳз ҳисси ватандӯстӣ намегузорад, ҳаракат ё зуҳуроте амнияти миллатро халалдор кунад.

Муҳимтарин василаи баланд бардоштани эҳсоси ватандӯстии ҷавонон, ташаккули фарҳанги маънавию сиёсӣ, маърифати ҳуқуқӣ ва омӯзиши таърихи пурғановати миллат аст. Ҷомеае, ки дар навбати аввал ба таълиму тарбия, рушди маърифатнокӣ ва фаъолияти ҷавонон таваҷҷуҳ зоҳир намекунад, ба сатҳи баланди инкишоф расиданаш дар гумон аст. Имрӯз қисми зиёди ҷавонон аз моҳияту мафҳуми “ватан”-у “ватандӯстӣ” огаҳӣ доранд. Вале дар баробари ин як зумра мушкилоте мавҷуд аст, ки бартараф кардани онҳо кори зарур мебошад. Ин мушкили ҷиддӣ майли баъзе ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ мебошад.

Инсон дар рӯи замин сарчашмаи ҳамаи ободиҳо, озодиҳо ва пешравию комёбиҳои ҳаёт аст. Тамоми мавҷудоти олам маҳз тавассути меҳнати фидокоронаи инсони асил арзи ҳастӣ мекунанд. Инсоне, ки саропо манбаи дастовардҳои асилу пурарзиш аст. Инсоне, ки муҳаббати хоса ба диёр, ватан, табиат, ободонӣ, арзишҳои миллӣ, рушду нумӯи кишвар дорад ва ба қадри осудагии диёр мерасад, метавонад дар пешравӣ ва суботи ҷомеа саҳмгузор бошад. Ҷавонон асоси бунёди ҷомеаи воқеан солими демократӣ буда, онҳо сарчашмаи пешравиҳо ва тараққиёти иқтисодиву иҷтимоии кишваранд. Беҳуда нест, ки аз қадиммулаиём, дар ҳама давру замонҳо ва ҳама категорияҳои давлатдорӣ нақши асосиро ҷавонон мебозанд.  

Акнун наслеро бояд ба воя расонд, то онҳо бо назардошти талаботи имрӯз ҷавобгӯ ва дар муаррифии Тоҷикистони азиз дар минбарҳои баланди давлатдорӣ саҳмгузор бошанд. Вале мутаассифона, ҳастанд нафароне, ки ба номи пуршарафи ҷавонӣ иснод оварда, бо хулқу рафтори бади хеш дар пешрафти сиёсати давлатдорӣ таъсири манфӣ мерасонанд. Вале агар аҳли ҷомеа якдилона барои тарбияи чунин ашхос камари ҳиммат банданд, боварӣ дорем, ин гурӯҳи ҷавонони бадрафтор низ ислоҳ мешаванд.

Мо - ҷавонони тоҷик ба фарҳанги ниёкони хеш арҷ гузошта, аз мактаби олии бузургон сабақ мегирем ва дар занҷири ақлҳо пайваст шуда, ҳамаи ин неъматҳои ахлоқиро сармашқи зиндагӣ ва фаъолияти хеш қарор медиҳем. Мекӯшем, давлатеро бисозем, ки аҳли башар аз фарҳангаш, илмаш, тамаддунаш, таффакураш ибрат гирифта, ба он пайравӣ намоянд.

Аъзам МИРЗОЕВ, Насаб МАМАДБЕКОВА,  устодони Донишкадаи молия ва иқтисоди Тоҷикистон