Хабарҳои кӯтоҳ
Ҷумъа 29 Март 2024 06:37
Вақте шахс ба таърихи волою пурғановати илму адаби миллати куҳанбунёди тоҷик назар меафканад, дар саҳифаҳои пуробуранг ва сермаънои он манзараи куллии зиндагии инсониро ба тамоми ҷузъиёташ дида метавонад. Зеро бузургони илму адаби тоҷик дар заминаи омӯзиши осори гузаштагону ҳамзамонон ва дарки амиқи масоили мухталиф назари мушаххаси худро дар ашъори гаронбаҳояшон ифшо сохтаанд. Ин амали эшон дар фазои байналмилалӣ, наҷми пурҷилои миллати тоҷикро дар миёни ахтарони дигар халқу миллатҳо дурахшонтар нишон медиҳад.
Дар баробари ин, ҳастанд афроде, ки дар забон ҳамеша суханони волои донишмандону мутафаккирони тоҷикро гирифта, худро намунаи олии ин миллат нишон доданӣ мешаванд. Вале эшон ҳамеша мардумро ба суханони зебои аз бузургон иқтибоснамуда мафтуну шайдо мекунанд ва дар пасманзари он тамоми амалҳои бадахлоқонаю ваҳшиёнаи хешро созмон медиҳанд. Онон ҳама вақт бовару эътиқодоти мардумро суйистифода карда, оммаи заҳматкашро бо ҳазорон ҳиллаву найранг ба дом меафтонанд. Ин нуктаро мутафиккири бузурги тоҷик Ҷалолиддин Балхӣ хеле хуб қаламдод кардааст: “Дар забон тасбеҳу дар дил гову хар…”
Аксари намояндагон, бахусус роҳбарони ташкилоти террористии дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзатӣ аз ҷумлаи чунин афрод буда, ҳамеша ба авомфиребӣ ва тафриқаандозӣ дар байни мардум шуғл доштанду доранд. Далели равшани ин гуфтаҳо ҳамон амалҳои даҳшатбори намояндагони ин созмон буда, ки пас аз ба даст овардани Ваҳдати миллӣ то сентябри соли 2015 дар манотиқи мухталифи кишвар анҷом доданд.
Баъд аз фош гардидани ин бадкирдорию каҷрафториҳояшон эшон зуд тарки ватан намуда, ин амалҳои хешро таҳти ҳимояти хоҷагони хориҷӣ дар олами Аврупо низ сомон медиҳанд. Зеро онон ба ин гуна рафторҳои ношоистаю ғайриақлонӣ ва ғайриинсонӣ одат кардаанду наметавонанд, ки аз ин одати бад даст бикашанд. Ва ҳамзамон ин тарзи корашон як методи муайяни осон ба даст овардани манфиат ва ба худ ҷазб кардани мардум мебошад.
Бояд роҳбарону аъзоёни ташкилоти террористии дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзатӣ донанд, ки ҷиноят содир кардан дар ҳаёти инсон ин як зуҳуроти номатлуб ва ғайри башарӣ маҳсуб мешавад. Маҳз ҳамин наҳзатиҳо буданд, ки мардумонро бо роҳи фиреб ва бо баҳонаи ҷиҳод аз хона бе хонаву аз дар бе дар карда буданд. Ҳам куштаданду ҳам ғораткардану ҳам сӯхтану ҳам таҷовуз намуданд. Акнун дар хориҷи кишвар нишаста сафсатахонӣ менамоянд. Онҳо бо ин суханони дурӯғини сохтаю бофтаашон ба оташи ифротгароӣ дар кишвар равған мерезанд. Саркардагону аъзоёни ташкилоти террористии дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзатиро зарур аст, ки ба ҷои чунин дурӯғ гуфтану ҳазёнхонӣ кардан барои гуноҳҳои содиркардаашон аз мардуми кишвар узрхоҳӣ намоянд.
М. САФАРЗОДА,
унвонҷӯи Пажӯҳишгоҳи Рушди маорифи АИТ
Дар баробари ин, ҳастанд афроде, ки дар забон ҳамеша суханони волои донишмандону мутафаккирони тоҷикро гирифта, худро намунаи олии ин миллат нишон доданӣ мешаванд. Вале эшон ҳамеша мардумро ба суханони зебои аз бузургон иқтибоснамуда мафтуну шайдо мекунанд ва дар пасманзари он тамоми амалҳои бадахлоқонаю ваҳшиёнаи хешро созмон медиҳанд. Онон ҳама вақт бовару эътиқодоти мардумро суйистифода карда, оммаи заҳматкашро бо ҳазорон ҳиллаву найранг ба дом меафтонанд. Ин нуктаро мутафиккири бузурги тоҷик Ҷалолиддин Балхӣ хеле хуб қаламдод кардааст: “Дар забон тасбеҳу дар дил гову хар…”
Аксари намояндагон, бахусус роҳбарони ташкилоти террористии дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзатӣ аз ҷумлаи чунин афрод буда, ҳамеша ба авомфиребӣ ва тафриқаандозӣ дар байни мардум шуғл доштанду доранд. Далели равшани ин гуфтаҳо ҳамон амалҳои даҳшатбори намояндагони ин созмон буда, ки пас аз ба даст овардани Ваҳдати миллӣ то сентябри соли 2015 дар манотиқи мухталифи кишвар анҷом доданд.
Баъд аз фош гардидани ин бадкирдорию каҷрафториҳояшон эшон зуд тарки ватан намуда, ин амалҳои хешро таҳти ҳимояти хоҷагони хориҷӣ дар олами Аврупо низ сомон медиҳанд. Зеро онон ба ин гуна рафторҳои ношоистаю ғайриақлонӣ ва ғайриинсонӣ одат кардаанду наметавонанд, ки аз ин одати бад даст бикашанд. Ва ҳамзамон ин тарзи корашон як методи муайяни осон ба даст овардани манфиат ва ба худ ҷазб кардани мардум мебошад.
Бояд роҳбарону аъзоёни ташкилоти террористии дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзатӣ донанд, ки ҷиноят содир кардан дар ҳаёти инсон ин як зуҳуроти номатлуб ва ғайри башарӣ маҳсуб мешавад. Маҳз ҳамин наҳзатиҳо буданд, ки мардумонро бо роҳи фиреб ва бо баҳонаи ҷиҳод аз хона бе хонаву аз дар бе дар карда буданд. Ҳам куштаданду ҳам ғораткардану ҳам сӯхтану ҳам таҷовуз намуданд. Акнун дар хориҷи кишвар нишаста сафсатахонӣ менамоянд. Онҳо бо ин суханони дурӯғини сохтаю бофтаашон ба оташи ифротгароӣ дар кишвар равған мерезанд. Саркардагону аъзоёни ташкилоти террористии дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзатиро зарур аст, ки ба ҷои чунин дурӯғ гуфтану ҳазёнхонӣ кардан барои гуноҳҳои содиркардаашон аз мардуми кишвар узрхоҳӣ намоянд.
М. САФАРЗОДА,
унвонҷӯи Пажӯҳишгоҳи Рушди маорифи АИТ