Хабарҳои кӯтоҳ
Ҷумъа 29 Март 2024 11:52
Чанд рӯз аст, ки тавассути телевизион барномаҳои идона, роҳпаймоӣ, кушодашавии ин ё он муассиса, мавриди истифода қарор гирифтани иншооти азимро дида, қалби ҳар як сокини диёрамон лабрези фараҳу шодӣ мегардад. Махсусан, чеҳраҳои хандону шодони ҷавонон, гулдухтарони нозанини атласу чаканпӯшро дида, бори дигар моро ҳисси ифтихор аз ватану ватандорӣ, саодати зиндагӣ фаро мегирад. Ин ҳама зебоӣ аз истиқлолу ваҳдат аст.
Ҳар ки бар қадри ваҳдат мерасад,
Ӯ ба иқболу саодат мерасад.
Мутаассифона, на ҳама ба қадри ин неъматҳои бебаҳо мерасанд. Ҳисси нотавонбинӣ, бегонапарастӣ боло мегираду ин қабил ашхоси дурӯя симои аслии худро нишон медиҳанд, ба ҷойи он ки дар корҳои ободонӣ ва бунёдкорӣ ҳиссагузор бошанд, ба мулки бегона, ба дину мазҳаби ғайр ҳамроҳ шуда, суханони бардурӯғ ва фитнасозу ноҳақ мерезанд.
Таърих гувоҳ аст, ки ҷанг танҳо ба харобию талафот, қашшоқию гуруснагӣ оварда мерасонаду оқибатҳои даҳшатбор дорад. Пас, чаро ин қабил ашхос дидаю дониста ба роҳи каҷ мераванду ба иштибоҳ роҳ медиҳанд? Чаро дар интихоби пайраҳаи зиндагӣ ва марому мақсад хато мекунанд? Чаро аз оқибатҳои нохуши амали зишти худ андеша намекунанд?
Мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки баъзе аз ҷавонон ба ҷараёнҳои экстремистию террористӣ ҳамроҳ шуда, номи давлату миллатро доғдор менамоянд. Душманони миллат ин қабил ҷавононро бо роҳи макру фиреб ба доми худ кашида, аз неруяшон истифода мебаранд ва дар сурати амалӣ нагаштани мақсадҳои зишташон ба қатл мерасонанд. Дар ин маврид падару модаронро низ лозим аст, ки нисбат ба тақдири фарзандон бепарво набошанд, онҳоро аз ин гуна амалҳои хатарнок ва оқибатҳои нохуши он огоҳ созанд.
Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар бораи ҷавонон ҷое чунин гуфтанд: “Мо ифтихор мекунем, ки имрӯз ҷавонони мо дар дигаргунсозиҳои ҷомеаи навин фаъолона иштирок карда, дар муаррифии давлати тоҷикон ва баланд бардоштани Парчами Тоҷикистон дар арсаи ҷаҳонӣ нақши шоиста доранд. Шумо, ҷавонони азиз, бояд хуб дарк намоед, ки ояндаи Тоҷикистони соҳибистиқлол дар дасти шумост”.
Ба андешаи ман дар сурати амалӣ гардидани ин ҳидояти Пешвои миллат ва якдилу яктан будани сокинони мамлакат пеши роҳи ҳар гуна хавфу хатар гирифта мешавад ва Тоҷикистони ободу зебои мо боз ҳам шукуфотар мегардад.
Пас моро месазад, ки ҳама якдилу яктан шуда зидди амалҳои номатлуби ифротгароӣ, ки ба ҷомеаи мо хатари ҷиддӣ ворид месозад, мубориза барем. Ҷиҳати ин масъала бетараф набошему корҳои фаҳмондадиҳиро дар байни аҳолӣ ҷоннок намоем, ҳаёти наврасону ҷавонро шавқовару рангин намуда, баҳри мустаҳкамии оилаҳои ҷавон кӯшиш ба харҷ диҳем. Зебоиҳои табиати биҳиштосо, дастовардҳои бузурги фарзандони фарзонаи миллатро барояшон чун асбоби аёнӣ пешкаш созем.
Талабшо Азизов,
омӯзгори МТМУ №15, н. Дарвоз
Ҳар ки бар қадри ваҳдат мерасад,
Ӯ ба иқболу саодат мерасад.
Мутаассифона, на ҳама ба қадри ин неъматҳои бебаҳо мерасанд. Ҳисси нотавонбинӣ, бегонапарастӣ боло мегираду ин қабил ашхоси дурӯя симои аслии худро нишон медиҳанд, ба ҷойи он ки дар корҳои ободонӣ ва бунёдкорӣ ҳиссагузор бошанд, ба мулки бегона, ба дину мазҳаби ғайр ҳамроҳ шуда, суханони бардурӯғ ва фитнасозу ноҳақ мерезанд.
Таърих гувоҳ аст, ки ҷанг танҳо ба харобию талафот, қашшоқию гуруснагӣ оварда мерасонаду оқибатҳои даҳшатбор дорад. Пас, чаро ин қабил ашхос дидаю дониста ба роҳи каҷ мераванду ба иштибоҳ роҳ медиҳанд? Чаро дар интихоби пайраҳаи зиндагӣ ва марому мақсад хато мекунанд? Чаро аз оқибатҳои нохуши амали зишти худ андеша намекунанд?
Мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки баъзе аз ҷавонон ба ҷараёнҳои экстремистию террористӣ ҳамроҳ шуда, номи давлату миллатро доғдор менамоянд. Душманони миллат ин қабил ҷавононро бо роҳи макру фиреб ба доми худ кашида, аз неруяшон истифода мебаранд ва дар сурати амалӣ нагаштани мақсадҳои зишташон ба қатл мерасонанд. Дар ин маврид падару модаронро низ лозим аст, ки нисбат ба тақдири фарзандон бепарво набошанд, онҳоро аз ин гуна амалҳои хатарнок ва оқибатҳои нохуши он огоҳ созанд.
Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар бораи ҷавонон ҷое чунин гуфтанд: “Мо ифтихор мекунем, ки имрӯз ҷавонони мо дар дигаргунсозиҳои ҷомеаи навин фаъолона иштирок карда, дар муаррифии давлати тоҷикон ва баланд бардоштани Парчами Тоҷикистон дар арсаи ҷаҳонӣ нақши шоиста доранд. Шумо, ҷавонони азиз, бояд хуб дарк намоед, ки ояндаи Тоҷикистони соҳибистиқлол дар дасти шумост”.
Ба андешаи ман дар сурати амалӣ гардидани ин ҳидояти Пешвои миллат ва якдилу яктан будани сокинони мамлакат пеши роҳи ҳар гуна хавфу хатар гирифта мешавад ва Тоҷикистони ободу зебои мо боз ҳам шукуфотар мегардад.
Пас моро месазад, ки ҳама якдилу яктан шуда зидди амалҳои номатлуби ифротгароӣ, ки ба ҷомеаи мо хатари ҷиддӣ ворид месозад, мубориза барем. Ҷиҳати ин масъала бетараф набошему корҳои фаҳмондадиҳиро дар байни аҳолӣ ҷоннок намоем, ҳаёти наврасону ҷавонро шавқовару рангин намуда, баҳри мустаҳкамии оилаҳои ҷавон кӯшиш ба харҷ диҳем. Зебоиҳои табиати биҳиштосо, дастовардҳои бузурги фарзандони фарзонаи миллатро барояшон чун асбоби аёнӣ пешкаш созем.
Талабшо Азизов,
омӯзгори МТМУ №15, н. Дарвоз