ҶАҲОН
Панҷшанбе 25 Апрел 2024 06:40
Вақте Худо тан офарид,
Аз барги гул зан офарид.
Дар ҳақиқат зан махлуқест, заифу нозук ва дар баробари ин матину пурбардошт ва қавиирода. Беҳуда нест, ки ҳар тири аз камон ҷаста қабл аз ҳама синаи модарро сӯрох ва қалби модарро захмин месозад. Барои зан-модар, новобаста аз миллату нажод, туҳфаи беҳтарини Худованд осудагии хонавода ва хушбахтии фарзандон аст.
Замоне буд, ки зани тоҷик овораву саргардон ва дур аз ёру диёр буду аз фироқи фарзандон ранҷ мекашид. Тақдир ба сари фарзанди тоҷик кулфатҳое оварда буд сангину таҳаммулнопазир. Дар алангаи оташи ҷанги шаҳрвандӣ хонаи зани тоҷик месӯхту ӯ ҷонсарак ҷигаргӯшаҳои кайҳо шаҳидшудаи худро меҷуст. Имрӯз низ зиёданд чунин модарони чашминтизори фарзандгумкарда, ки то нафасҳои вопасин ба марги фарзанд бовар кардан намехоҳанд.
Имрӯз дар аксар мамолики шарқи мусалмонӣ занону духтарон зери фишорҳои сиёсиву поймол гаштани ҳуқуқу манфиатҳои мазҳабӣ умр ба сар мебаранд. Ҷангу ҷидоли харобиовар дар Сурия ва кишварҳои ҳамсарҳади он ҳазорон занони мусулмонро хонавайрон ва дучори хушунату зӯроварӣ на¬мудааст. Ҳар рӯз дар майдонҳои аз доғи хуни мардуми бегуноҳ лолагуни сарзаминҳои Ироқу Сурия садҳо нафар зан аз дасти золимони силоҳбадаст ба қатл расонида мешаванд. Вазъи ноороми минтақа занони Ироқу Сурияро водор намудаст, ки хонаву дари хешро тарк карда, ба неруҳои низомӣ пайванданд ва алайҳи душманони миллату мазҳаби худ биҷанганд. Тайи чанд соли охир аз ҷониби гурӯҳҳои ҷангхоҳи ифротӣ садҳо нафар зани бегуноҳ ба қатл расонида шудаву аксари онҳо ба ғуломӣ гириф¬та шудаанд. Аз ҷониби созмонҳои ҳомии ҳуқуқи инсон аъмоли чунин гурӯҳҳои ифротӣ бо номи «Қатли оми башар» эътироф гардидааст.
Ҳаррӯза тавассути расонаҳои хабарии олам занону духтаро¬ни зиёдеро мушоҳида менамоем, ки дар сангарҳо камин гирифта, дар радифи мардон бар зидди ин хунхорон ба мубориза бархо-стаанд. Мо тавассути васоити ахбори омма аз сарнавишти талхи ин занон огаҳӣ меёбем, ки хеле риққатовару фоҷиавианд. Имрӯз онҳо силоҳ ба даст гирифтаанд, то қасоси модарону хоҳарони аз дасти он гурӯҳҳои хунхор кушташудаи худро бигиранд. Бо вуҷуди он ки созмонҳои ҳифзи ҳуқуқи башар ин фоҷиаҳои зиддиинсониро маҳкум менамоянд, занони ин кишварҳо зери шиканҷа ва азияти ҳамешагӣ қарор доранд. Занҳои ин давлатҳои мусулмонӣ аз одитарин ҳуқуқҳои инсонӣ маҳруманду аъзои гурӯҳҳои ҷангҷӯ онҳоро чун мол мефурӯшанд ва чун ғулом истифода мебаранд. Занҳое, ки аз зулму асорат ва хушунати даҳшатбори ин одамсуратони дарандасират ҷон ба саломат бурдаву дар кишварҳои ҳамсоя паноҳ ёфтаанд, бо як ҷаҳон ҳасрату дилрешӣ рӯзҳои ба сарашон омадаро ҳикоят мекунанд. Шоҳидон тасдиқ намудаанд, ки як духтараки 12-сола, ки муддати зиёд мавриди таҳқиру таҷовуз ва хушунати бепоёни террористони таҷовузкор қарор гирифта буд, ба соҳиби яке аз фоҳишахонаҳо бо нархи 30 ҳазор доллари амрикоӣ фурӯхта шуд. Духтари дигар, ки ӯ низ ба синни камолот нарасида буд, ба намояндаҳои созмонҳои наҷотдиҳӣ нақл кардааст, ки ҳар боре нафаре ӯро таҷовуз мекард, баъдан ба тоату ибодат машғул мешуд. «Ман ба ӯ мегуфтам, ки рафтори ӯ нисбат ба ман хеле нораво ва даҳшатбор аст ва чунин амалро Худо намебахшад. Аммо ӯ мегуфт, ки чунин амал иҷозат дода шудааст ва «ҳалол» аст».
- Таҷовуз силоҳи асосии онҳо алайҳи занон маҳсуб меёбад, - гуфта буд зимни баромади худ духтари мусулмонтабори эронӣ Надиа Мурод Баси дар ҷаласаи Шӯрои амнияти СММ. – Духтароне, ки мавриди таҷовузи ин гурӯҳҳо қарор мегиранд, минбаъд намета¬вонанд рӯзгори орому муқаррарӣ дошта бошанд, баъди ин ягон мард, ба онҳо хонадор шудан як тараф истад, ҳатто даст расондан низ намехоҳад. ДИИШ занҳоро ба луқмаҳои гӯште дар даҳони ин гургсуратон табдил додааст, ки хоҳанд фурӯ мебаранд, хоҳанд чун мол беибо харидуфурӯш мекунанд.
Ин террористони одамхор занҳоеро, ки аз муошират бо онҳо саркашӣ ва муқобилат менамоянд, дарҳол ба қатл мерасонанд. Масалан, дар давоми як моҳи соли гузашта онҳо дар шаҳри Мосули Ироқ 837 занро бераҳмона ба қатл расониданд. Садҳо зани дигар барои раҳо шудан аз чунин хориву зиллат даст ба худкушӣ мезананд. Духтари 19-сола бо номи Ҷилан дар шаҳри Мосули Ироқ ба таҳқиру хушунати террористон тоб наоварда, ба худкушӣ даст зад.
Қиссаи як зани бадбахти курдро, ки аз ҷабру зулми душманони му¬сулмон раҳо ёфтаву бо созмонҳои ҳомии ҳуқуқи инсон пайваста буд, ҳама дар ёд доранд. Ӯ таъкид ме¬намуд, ки ҷабру зулм ва хушунатеро, ки аз ҷониби террористони гурӯҳҳои ифротӣ ба ӯ таҳмил шудааст, ҳеҷ вақт фаромӯш нахоҳад кард. Ин аст, ки ин зани фаъол ба ҷоизаи сулҳи Нобел пешбарӣ шуд.
Муносибат бо занҳо баёнгари хислат ва хусусиятҳои ҳар қавму миллат мебошад. Тайи чанд соли охир, ки минтақаҳои Сурияву Ироқ ба маркази қатлу куштор, ғорату таҷовуз ва хунрезиҳои шадид табдил ёфтааст, аз ҳама бештар занҳои ин минтақа осеб мебардоранд. Дар қиёс бо дигар занҳои ҷасорати занҳои курд хеле назаррасу боиси тавсиф аст. Имрӯз онҳо дар доманакӯҳҳо камин гирифта, силоҳ ба даст алайҳи низомиёни гурӯҳҳои ифротӣ меҷанганд. Онҳо асло худро ҳақиру нотавон ва дастнигари дигарон намешуморанд. Курдҳо аз зумраи халқиятҳоеанд, ки давлату истиқлолият надоранд ва дар марзи чор давлати Шарқи Наздик - Ироқ, Эрон, Туркия ва Сурия умр ба сар мебаранд. Курдҳо аз қавмҳои озодандеш маҳсуб меёбанд. Озодии занҳои курдро касе масдуд карда наметавонад. Занҳои курд хеле қавииродаву матин ва соҳиби ҷасорати хосае мебошанд. Барояшон хиёнату танфурӯшӣ аз амалҳои сахт, нангину ношоиста ба шумор меравад ва онҳо асло наме¬гузоранд, касе ба иззати нафсашон расидаву онҳоро таҳқир намояд.
Ҷасорату қаҳрамонии зани яке аз сарлашкарони қабилаи Курди¬стон Фотима Раш вирди забонҳост. Вақте шавҳари Фотимаро бо ҳукми султони турк маҳкуми зин¬дон намуданд, Фотима уҳдадории шавҳарашро ба зима гирифт. Барои аз зиндон раҳо сохтани шавҳараш, ки оқибат муяссараш гардид, ӯ бо сесад нафар ҷангиёни силоҳбадаст ба Истанбул лашкар кашид. Яке аз маҷаллаҳои олмонӣ расми ин зани ҷасурро дар муқоваи аввал ҷой дода, ба он “Шери Курдистон” ном ниҳода буд.
“Таслим шудан ба зулму золи¬мон ва тараҳҳум ба онҳо кори мо нест”, - мегӯянд бо як овоз ин занҳои майдони набард. Барои онҳо дар майдони ҷанг қаҳрамонона ҳалок шудан беҳ аз ғуломиву бандагист.
Имрӯз дар ҳайати қӯшунҳои расмии низомии Курдистон – пешмаргҳо дар қатори мардон садҳо занони шуҷоъ низ шомил буда, барои ҳуқуқу озодиҳои худ мубориза мебаранд. Ба ақидаи рӯзноманигорон сарбозони аз ҳама шуҷоъ ва диловар дар отрядҳои худмуҳофизатии занона фаъолият менамоянд, ки ҳанӯз аз соли 2012 таъсис дода шудаанд.
Марги сарбоз дар майдони ҷанг воқеаи муқаррарист, аммо агар ин сарбоз зан бошад... Пас, вой бар ҳоли насли башар!
Эйлем Оташ, ин зани турк аз зум¬раи он занҳои шуҷоест, ки таслими марг шуду таслими душман не. Ӯ баъди хатми таҳсил ба даст силоҳ гирифта, бар зидди террористони ДИИШ ба муҳориба бархост. Ӯ аз зумраи ихтиёриёни турк буд, ки ба Курдистони Сурия омада, ба ҳайати неруҳои муттаҳидаи наҷотдиҳанда, ки алайҳи ДИИШ дар Туркия ташкил шуда буд, шомил гардид. Имрӯз аз ин духтари қурбонии зулму таад¬дии замони муосир бо некӣ ёд ме¬кунанд.
Зани шуҷои дигар бо номи Насрин Абдулло, роҳбари баталёни халқии худмуҳофизатии занона, зимни суҳбат бо яке аз хабарниго¬рони фаронсавӣ доир ба мубори¬заи худ алайҳи террористони дав¬лати исломӣ сухан ронда, ДИИШ-ро “Артиши ҷасадҳои зинда” номида буд. – Онҳо мақсаду мароми аниқ надоранд, - мегӯяд ӯ. – Нақшаи ягонаи онҳо “шаҳид шудану дохили ҷаннат гаштан” аст. Мақсади мо бошад, на танҳо наҷот додани занҳои курд, балки наҷот додани ояндаи башарият мебошад.
Ба андешаи Насрин отрядҳои занона на гурӯҳҳои зарбарасон, балки гурӯҳҳои худмуҳофизатӣ буда, шумори аъзои онҳо рӯз ба рӯз меафзояд. Баталёни онҳо аз соли 2013 фаъолият дошта, дар ҳайати он занҳои халқияту миллатҳои дигари мухталиф низ ихтиёрӣ адои хизмат менамоянд.
ДИИШ пеш аз ҳама душмани занҳо аст. Барои аъзои он занҳо ашёе беш нестанд. Онҳо барои худ бисёрникоҳӣ, таҷовузу хушунат ва қатлу куштори занҳоро воҷиб мешуморанд.
- Танҳо занҳо метавонанд кафи¬ли сулҳу оромӣ дар ҷаҳон гарданд, - меафзояд хонум Насрин, - Вақте зан дар радифи мардҳо силоҳ ба даст гирифта, меҷангад, ӯ кафили низоми давлатдорӣ буда метавонад. Низоми давлатдорӣ бошад, дар пояи сулҳу осоиштагӣ бунёд хоҳад ёфт. ДИИШ дар асл чизи боарзише нест. Мо бошем, дар ҳақиқат ҳам мехоҳем, ки он низомеро аз байн бубарем, ки мардҳо дар он афзалият доранд.
Қисми зиёди ин занони майдони ҷанг фирориёни асорати гурӯҳҳои ДИИШ буда, дар размгоҳҳо ҳамеша дар ҳоли омодабоши ҷангӣ қарор доранд. Онҳо ҳар рӯз дар марказҳои омӯзишии низомӣ ва идеологӣ тамрин мекунанд. Онҳо ба сардиҳои зимистону гармои тоқатфарсои тобистон нигоҳ накарда, ҳамеша омодаи ҷанганд, то хонаву дари худро аз чанги душман муҳофизат намоянд. Ин занон силоҳ дар даст аз Худованд илтиҷо мекунанд, ки ҳарчи зудтар онҳоро аз балоҳои ба сарашон омада раҳо созад. Муборизаи ин занон баёнгари он аст, ки пиндори озодиву истиқлолият қабл аз ҳама дар дилу дидаи модарон ҷой мегирад. Модарон бояд дар саросари олам дур аз хушунат ва ҷангу хунрезӣ бошанд. Чун новобаста аз миллату нажод ва дину оин онҳо модаранд ва офа¬рандаи инсон.
Хушбахтона, имрӯз занону мо¬дарони тоҷик аз ҳама гуна хушунату зӯроварӣ ва ҷангу хунрезӣ озоданду дар фазои сулҳу оромӣ ва ваҳдату якдилӣ умр ба сар мебаранд, бӯйи борут ва садои тиру туфанг хотири онҳоро мушавваш намесозад. Бигзор ба бахти модари тоҷик, фазои Ватани маҳбуби мо ҳамеша софу беғубор ва қалбҳои мардуми он орӣ аз ғаму ғурбат бошад!
Аз барги гул зан офарид.
Дар ҳақиқат зан махлуқест, заифу нозук ва дар баробари ин матину пурбардошт ва қавиирода. Беҳуда нест, ки ҳар тири аз камон ҷаста қабл аз ҳама синаи модарро сӯрох ва қалби модарро захмин месозад. Барои зан-модар, новобаста аз миллату нажод, туҳфаи беҳтарини Худованд осудагии хонавода ва хушбахтии фарзандон аст.
Замоне буд, ки зани тоҷик овораву саргардон ва дур аз ёру диёр буду аз фироқи фарзандон ранҷ мекашид. Тақдир ба сари фарзанди тоҷик кулфатҳое оварда буд сангину таҳаммулнопазир. Дар алангаи оташи ҷанги шаҳрвандӣ хонаи зани тоҷик месӯхту ӯ ҷонсарак ҷигаргӯшаҳои кайҳо шаҳидшудаи худро меҷуст. Имрӯз низ зиёданд чунин модарони чашминтизори фарзандгумкарда, ки то нафасҳои вопасин ба марги фарзанд бовар кардан намехоҳанд.
Имрӯз дар аксар мамолики шарқи мусалмонӣ занону духтарон зери фишорҳои сиёсиву поймол гаштани ҳуқуқу манфиатҳои мазҳабӣ умр ба сар мебаранд. Ҷангу ҷидоли харобиовар дар Сурия ва кишварҳои ҳамсарҳади он ҳазорон занони мусулмонро хонавайрон ва дучори хушунату зӯроварӣ на¬мудааст. Ҳар рӯз дар майдонҳои аз доғи хуни мардуми бегуноҳ лолагуни сарзаминҳои Ироқу Сурия садҳо нафар зан аз дасти золимони силоҳбадаст ба қатл расонида мешаванд. Вазъи ноороми минтақа занони Ироқу Сурияро водор намудаст, ки хонаву дари хешро тарк карда, ба неруҳои низомӣ пайванданд ва алайҳи душманони миллату мазҳаби худ биҷанганд. Тайи чанд соли охир аз ҷониби гурӯҳҳои ҷангхоҳи ифротӣ садҳо нафар зани бегуноҳ ба қатл расонида шудаву аксари онҳо ба ғуломӣ гириф¬та шудаанд. Аз ҷониби созмонҳои ҳомии ҳуқуқи инсон аъмоли чунин гурӯҳҳои ифротӣ бо номи «Қатли оми башар» эътироф гардидааст.
Ҳаррӯза тавассути расонаҳои хабарии олам занону духтаро¬ни зиёдеро мушоҳида менамоем, ки дар сангарҳо камин гирифта, дар радифи мардон бар зидди ин хунхорон ба мубориза бархо-стаанд. Мо тавассути васоити ахбори омма аз сарнавишти талхи ин занон огаҳӣ меёбем, ки хеле риққатовару фоҷиавианд. Имрӯз онҳо силоҳ ба даст гирифтаанд, то қасоси модарону хоҳарони аз дасти он гурӯҳҳои хунхор кушташудаи худро бигиранд. Бо вуҷуди он ки созмонҳои ҳифзи ҳуқуқи башар ин фоҷиаҳои зиддиинсониро маҳкум менамоянд, занони ин кишварҳо зери шиканҷа ва азияти ҳамешагӣ қарор доранд. Занҳои ин давлатҳои мусулмонӣ аз одитарин ҳуқуқҳои инсонӣ маҳруманду аъзои гурӯҳҳои ҷангҷӯ онҳоро чун мол мефурӯшанд ва чун ғулом истифода мебаранд. Занҳое, ки аз зулму асорат ва хушунати даҳшатбори ин одамсуратони дарандасират ҷон ба саломат бурдаву дар кишварҳои ҳамсоя паноҳ ёфтаанд, бо як ҷаҳон ҳасрату дилрешӣ рӯзҳои ба сарашон омадаро ҳикоят мекунанд. Шоҳидон тасдиқ намудаанд, ки як духтараки 12-сола, ки муддати зиёд мавриди таҳқиру таҷовуз ва хушунати бепоёни террористони таҷовузкор қарор гирифта буд, ба соҳиби яке аз фоҳишахонаҳо бо нархи 30 ҳазор доллари амрикоӣ фурӯхта шуд. Духтари дигар, ки ӯ низ ба синни камолот нарасида буд, ба намояндаҳои созмонҳои наҷотдиҳӣ нақл кардааст, ки ҳар боре нафаре ӯро таҷовуз мекард, баъдан ба тоату ибодат машғул мешуд. «Ман ба ӯ мегуфтам, ки рафтори ӯ нисбат ба ман хеле нораво ва даҳшатбор аст ва чунин амалро Худо намебахшад. Аммо ӯ мегуфт, ки чунин амал иҷозат дода шудааст ва «ҳалол» аст».
- Таҷовуз силоҳи асосии онҳо алайҳи занон маҳсуб меёбад, - гуфта буд зимни баромади худ духтари мусулмонтабори эронӣ Надиа Мурод Баси дар ҷаласаи Шӯрои амнияти СММ. – Духтароне, ки мавриди таҷовузи ин гурӯҳҳо қарор мегиранд, минбаъд намета¬вонанд рӯзгори орому муқаррарӣ дошта бошанд, баъди ин ягон мард, ба онҳо хонадор шудан як тараф истад, ҳатто даст расондан низ намехоҳад. ДИИШ занҳоро ба луқмаҳои гӯште дар даҳони ин гургсуратон табдил додааст, ки хоҳанд фурӯ мебаранд, хоҳанд чун мол беибо харидуфурӯш мекунанд.
Ин террористони одамхор занҳоеро, ки аз муошират бо онҳо саркашӣ ва муқобилат менамоянд, дарҳол ба қатл мерасонанд. Масалан, дар давоми як моҳи соли гузашта онҳо дар шаҳри Мосули Ироқ 837 занро бераҳмона ба қатл расониданд. Садҳо зани дигар барои раҳо шудан аз чунин хориву зиллат даст ба худкушӣ мезананд. Духтари 19-сола бо номи Ҷилан дар шаҳри Мосули Ироқ ба таҳқиру хушунати террористон тоб наоварда, ба худкушӣ даст зад.
Қиссаи як зани бадбахти курдро, ки аз ҷабру зулми душманони му¬сулмон раҳо ёфтаву бо созмонҳои ҳомии ҳуқуқи инсон пайваста буд, ҳама дар ёд доранд. Ӯ таъкид ме¬намуд, ки ҷабру зулм ва хушунатеро, ки аз ҷониби террористони гурӯҳҳои ифротӣ ба ӯ таҳмил шудааст, ҳеҷ вақт фаромӯш нахоҳад кард. Ин аст, ки ин зани фаъол ба ҷоизаи сулҳи Нобел пешбарӣ шуд.
Муносибат бо занҳо баёнгари хислат ва хусусиятҳои ҳар қавму миллат мебошад. Тайи чанд соли охир, ки минтақаҳои Сурияву Ироқ ба маркази қатлу куштор, ғорату таҷовуз ва хунрезиҳои шадид табдил ёфтааст, аз ҳама бештар занҳои ин минтақа осеб мебардоранд. Дар қиёс бо дигар занҳои ҷасорати занҳои курд хеле назаррасу боиси тавсиф аст. Имрӯз онҳо дар доманакӯҳҳо камин гирифта, силоҳ ба даст алайҳи низомиёни гурӯҳҳои ифротӣ меҷанганд. Онҳо асло худро ҳақиру нотавон ва дастнигари дигарон намешуморанд. Курдҳо аз зумраи халқиятҳоеанд, ки давлату истиқлолият надоранд ва дар марзи чор давлати Шарқи Наздик - Ироқ, Эрон, Туркия ва Сурия умр ба сар мебаранд. Курдҳо аз қавмҳои озодандеш маҳсуб меёбанд. Озодии занҳои курдро касе масдуд карда наметавонад. Занҳои курд хеле қавииродаву матин ва соҳиби ҷасорати хосае мебошанд. Барояшон хиёнату танфурӯшӣ аз амалҳои сахт, нангину ношоиста ба шумор меравад ва онҳо асло наме¬гузоранд, касе ба иззати нафсашон расидаву онҳоро таҳқир намояд.
Ҷасорату қаҳрамонии зани яке аз сарлашкарони қабилаи Курди¬стон Фотима Раш вирди забонҳост. Вақте шавҳари Фотимаро бо ҳукми султони турк маҳкуми зин¬дон намуданд, Фотима уҳдадории шавҳарашро ба зима гирифт. Барои аз зиндон раҳо сохтани шавҳараш, ки оқибат муяссараш гардид, ӯ бо сесад нафар ҷангиёни силоҳбадаст ба Истанбул лашкар кашид. Яке аз маҷаллаҳои олмонӣ расми ин зани ҷасурро дар муқоваи аввал ҷой дода, ба он “Шери Курдистон” ном ниҳода буд.
“Таслим шудан ба зулму золи¬мон ва тараҳҳум ба онҳо кори мо нест”, - мегӯянд бо як овоз ин занҳои майдони набард. Барои онҳо дар майдони ҷанг қаҳрамонона ҳалок шудан беҳ аз ғуломиву бандагист.
Имрӯз дар ҳайати қӯшунҳои расмии низомии Курдистон – пешмаргҳо дар қатори мардон садҳо занони шуҷоъ низ шомил буда, барои ҳуқуқу озодиҳои худ мубориза мебаранд. Ба ақидаи рӯзноманигорон сарбозони аз ҳама шуҷоъ ва диловар дар отрядҳои худмуҳофизатии занона фаъолият менамоянд, ки ҳанӯз аз соли 2012 таъсис дода шудаанд.
Марги сарбоз дар майдони ҷанг воқеаи муқаррарист, аммо агар ин сарбоз зан бошад... Пас, вой бар ҳоли насли башар!
Эйлем Оташ, ин зани турк аз зум¬раи он занҳои шуҷоест, ки таслими марг шуду таслими душман не. Ӯ баъди хатми таҳсил ба даст силоҳ гирифта, бар зидди террористони ДИИШ ба муҳориба бархост. Ӯ аз зумраи ихтиёриёни турк буд, ки ба Курдистони Сурия омада, ба ҳайати неруҳои муттаҳидаи наҷотдиҳанда, ки алайҳи ДИИШ дар Туркия ташкил шуда буд, шомил гардид. Имрӯз аз ин духтари қурбонии зулму таад¬дии замони муосир бо некӣ ёд ме¬кунанд.
Зани шуҷои дигар бо номи Насрин Абдулло, роҳбари баталёни халқии худмуҳофизатии занона, зимни суҳбат бо яке аз хабарниго¬рони фаронсавӣ доир ба мубори¬заи худ алайҳи террористони дав¬лати исломӣ сухан ронда, ДИИШ-ро “Артиши ҷасадҳои зинда” номида буд. – Онҳо мақсаду мароми аниқ надоранд, - мегӯяд ӯ. – Нақшаи ягонаи онҳо “шаҳид шудану дохили ҷаннат гаштан” аст. Мақсади мо бошад, на танҳо наҷот додани занҳои курд, балки наҷот додани ояндаи башарият мебошад.
Ба андешаи Насрин отрядҳои занона на гурӯҳҳои зарбарасон, балки гурӯҳҳои худмуҳофизатӣ буда, шумори аъзои онҳо рӯз ба рӯз меафзояд. Баталёни онҳо аз соли 2013 фаъолият дошта, дар ҳайати он занҳои халқияту миллатҳои дигари мухталиф низ ихтиёрӣ адои хизмат менамоянд.
ДИИШ пеш аз ҳама душмани занҳо аст. Барои аъзои он занҳо ашёе беш нестанд. Онҳо барои худ бисёрникоҳӣ, таҷовузу хушунат ва қатлу куштори занҳоро воҷиб мешуморанд.
- Танҳо занҳо метавонанд кафи¬ли сулҳу оромӣ дар ҷаҳон гарданд, - меафзояд хонум Насрин, - Вақте зан дар радифи мардҳо силоҳ ба даст гирифта, меҷангад, ӯ кафили низоми давлатдорӣ буда метавонад. Низоми давлатдорӣ бошад, дар пояи сулҳу осоиштагӣ бунёд хоҳад ёфт. ДИИШ дар асл чизи боарзише нест. Мо бошем, дар ҳақиқат ҳам мехоҳем, ки он низомеро аз байн бубарем, ки мардҳо дар он афзалият доранд.
Қисми зиёди ин занони майдони ҷанг фирориёни асорати гурӯҳҳои ДИИШ буда, дар размгоҳҳо ҳамеша дар ҳоли омодабоши ҷангӣ қарор доранд. Онҳо ҳар рӯз дар марказҳои омӯзишии низомӣ ва идеологӣ тамрин мекунанд. Онҳо ба сардиҳои зимистону гармои тоқатфарсои тобистон нигоҳ накарда, ҳамеша омодаи ҷанганд, то хонаву дари худро аз чанги душман муҳофизат намоянд. Ин занон силоҳ дар даст аз Худованд илтиҷо мекунанд, ки ҳарчи зудтар онҳоро аз балоҳои ба сарашон омада раҳо созад. Муборизаи ин занон баёнгари он аст, ки пиндори озодиву истиқлолият қабл аз ҳама дар дилу дидаи модарон ҷой мегирад. Модарон бояд дар саросари олам дур аз хушунат ва ҷангу хунрезӣ бошанд. Чун новобаста аз миллату нажод ва дину оин онҳо модаранд ва офа¬рандаи инсон.
Хушбахтона, имрӯз занону мо¬дарони тоҷик аз ҳама гуна хушунату зӯроварӣ ва ҷангу хунрезӣ озоданду дар фазои сулҳу оромӣ ва ваҳдату якдилӣ умр ба сар мебаранд, бӯйи борут ва садои тиру туфанг хотири онҳоро мушавваш намесозад. Бигзор ба бахти модари тоҷик, фазои Ватани маҳбуби мо ҳамеша софу беғубор ва қалбҳои мардуми он орӣ аз ғаму ғурбат бошад!
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед