ҶАҲОН
Шанбе 27 Апрел 2024 06:42
Разолате, ки ин бешарафон анҷом медиҳанд, ҳатто ҳайвон намекунад!
“Дар ҳуҷраҳои нигоҳдории ДИИШ садҳо зан ва кӯдакон дар асорат буданд. Шумори кӯдакони шаш ва нуҳсолае, ки ба фурӯш бароварда мешуданд, хеле зиёд буд. Яке аз кӯдакон ҳанӯз ҳафтсола ва лол буду пайваста таҷовуз мешуд...”
“Ғолӣ ва Шаҳаи ноболиғро то саҳар мавриди таҷовуз ва истисмори ҷинсӣ қарор доданд. Садои ҷонхароши онҳо ба гӯшам мерасид, вале коре аз дастам намеомад. Ноздор ном дугонаам бар асари таҷовуз аз ақл бегона шуд. Духтарчаи нуҳсола бо номи Шилон бо баҳонаи омӯзиши Қуръон борҳо таҷовуз шуд...”
Ин пораҳои ҳузнангезу ҷонхарош аз забони занони язидие садо додааст, ки ба асорати гурӯҳи террористии ДИИШ афтода, сипас ба гурехтан муваффақ шудаанд. Зимнан, язидиҳои Ироқ ақалияти мазҳабиеанд, ки пайваста мавриди бераҳмии гурӯҳи террористии ДИИШ қарор доранд. ДИИШ ошкоро гуфта буд, ки мехоҳад мазҳаби язидиро ҳамчун “куфр” аз байн барад. Ин аст, ки ба онҳо зулму тааддӣ ва рафторҳои ғайриинсониро раво мебинад. Аксари мардонашонро кушта, занҳоро ҳамчун ғулом харидуфурӯш мекунанд. Гуфта мешавад, язидиҳо ба Худои ягона эътиқод доранд ва мазҳаби онҳо бештар аз суннатҳои қадимаи Эрон бармеояд...
Гурӯҳи террористии ДИИШ, ки тайи чанд соли охир шиканҷаву кушторҳои берун аз ақли иснсониро ба роҳ мондааст, инчунин занон ва кӯдакони ноболиғро аз ақалиятҳои туркман, шиаҳо, язидиҳо, насронӣ ва курд дар манотиқи ишғолкардааш асир гирифта, сипас дар бозорҳои ғуломон ба фурӯш мебарорад. 3 августи соли 2014 ДИИШ ба минтақаи Курдистони Ироқ ҳамла оварда, мардуми зиёдро асир гирифт. Зулми гурӯҳи террористӣ то ҳол болои заноне, ки аз минтақаҳои ишғолкардааш асир гирифтааст, идома дорад. Дар рафти ҳамалаҳои ДИИШ он шабу рӯз даҳҳо ҳазор нафар дар пеши чашми модар, зан ва фарзандонашон бо усулҳои мудҳиши сарбурӣ ба қатл расонда шуданд. Шумори кушташудаҳо то ҳол мушаххас нест. Алҳол 400 нафар язидӣ ба фирор кардан маҷбур шуда, ҳанӯз дар сангинтарин шароит дар лагерҳои кишварҳои Аврупо қарор доранд. Вале то ҳол беш аз 4 ҳазор зан ва кӯдакони язидӣ дар асорати ДИИШ қарор доранд. Гурӯҳи террористии ДИИШ муомилаҳои ғайриинсониеро, ки ба зан ва духтарон - кӯдакони ноболиғи язидӣ анҷом медиҳад, инчунин ба занҳои суриягӣ, туркман, шиаҳои минтақа ва арабҳои аз табори худашон набуда низ раво мебинанд. Занҳо ва духтарбачаҳои ноболиғ, ки бо номи “ғанимати ҷанг” рабуда шудаанд ва аз даст ба даст ба нафарони зиёд фурӯхта шудаанд, имрӯз дар як масоҳат ё қаламрави густардае чун Ироқ, Сурия, Қатар, Арабистони Саудӣ ва Амороти Муттаҳидаи Араб нигоҳ дошта мешаванд.
Дар ҳамин ҳол Платформаи “Мубориза барои раҳоии занҳои иҷборан боздоштшуда” бо чанде аз занҳои аз асорати ДИИШ фироркарда вохӯрӣ анҷом дода, гузорише таҳия кардааст.
“ЗЕРИ ҶАСАДИ ПАДАРАШ ПИНҲОН ШУДА, РАҲО ЁФТ”
Тибқи гузориши мазкур З. Х. ном ҷавонзани 23-сола, ки аз асорати ДИИШ фирор кардааст, дидаҳояшро чунин ҳикоят мекунад: “ДИИШ ба дохил ворид шуда, занҳо ва кӯдаконро ба берун баровард. 27 тан мардро бошад, дар ҳуҷра маҳкам кард. Сипас, занҳои солхурда ва кӯдаконро алоҳида, ҷавонзанҳоро алоҳида ба ду гурӯҳ ҷудо намуданд. Занҳое, ки издивоҷашонро аз як то се сол шудааст, низ ба гурӯҳи мо ҳамроҳ карданд. Ба болои гурӯҳи дигар, ки дар он модар ва зани амакам буд ва занҳои солхурдаву кӯдакони зиёди дигар бензин рехтанд. Гурӯҳи мо аз 23 зан, гурӯҳи модарам бошад, аз 12 зан иборат буд. Вале дар он гурӯҳ кӯдакони хурдсол хеле зиёд буданд, ки теъдодашонро дар хотир дошта натавонистам. Акнун ба сӯзондани гурӯҳи модарам шуруъ мекарданд, ки телефонашон занг зад ва нафаре дар телефон амр кард, ки “занҳои ҷавонро ба деҳаи Сибо Шайх Хидир биёред ва пасон рафта, кори занҳои солхӯрдаро тамом кунед”. То он даме, ки моро ба деҳаи номбурда оварданд, модарам ва занҳои дигар тавонистанд, ки фирор кунанд. Вале 27 нафар мард, ки падарам бо онҳо буд, бо сабаби баста будани дари ҳуҷра имкони фирор наёфтанд. Сипас ҳамаро сар буриданд. Танҳо як амакбачаам зери ҷасади падараш пинҳон шуда, аз марг наҷот ёфт”.
“ДУХТАРЧАИ ҲАФТСОЛАИ ЛОЛ ПАЙВАСТА ТАҶОВУЗ МЕШУД”
Бино ба гуфтаи З. Х. пасон гурӯҳи онҳоро ба деҳаи Бааж ва баъд аз ду соат ба шаҳри Мосули Ироқ бурдаанд. “Моро ба як таҳхонае дароварданд. Бо шумули кӯдакон - духтарчаҳои ноболиғ 500 нафар будем. Аз байнамон оиладоршудаҳоро алоҳида ва онҳоеро, ки ҳанӯз оиладор нашудаанд, алоҳида ҷудо карданд. Яке аз духтарони амакам ҳамроҳи мо буд. Азбаски ҳомила буд, парасториашро ман бар уҳда доштам. Ин боис шуд, ки маро ба бозори ғуломон набаранд. Боқимондаро барои фурӯхтан ба бозори ғуломон бурданд. Мо аз рафтан эмин мондем, вале ҳар рӯзамон бо озору шиканҷа мегузашт. Бисёр мезаданд. Як рӯз амирашон омаду яке аз дӯстони ҳамроҳамон - Ҷилони 24-соларо барои худ интихоб намуд. Ҷилон ба ин тоб оварда натавонист ва пеш аз он ки ба дасти он даранда бирасад, худро дар ҳамом ба ҳалокат расонд. Дар деҳаи Бааж 8 рӯз нигоҳамон доштанд, сипас 27 нафарамонро интихоб карда, ба деҳаи Тил Қаср бурданд. Дар ин ҷо занҳоро зуд-зуд иваз мекарданд. Садҳо зан ва духтари хурдсол буданд. Теъдоди духтарони аз 6 то 9-сола хеле зиёд буд. Дар ин деҳа яке аз амирҳо маро барои хӯрокпазӣ харид
. Баъд аз даҳ рӯз ба як сокини деҳаи Вардияи ноҳияи Тил Озир фурӯхта шудам. Чанде ин ҷо мондам ва як рӯз ҳамоне, ки маро ба сокини деҳаи Вардия фурӯхта буд, ба ӯ занг зада гуфт, ки чанд духтари ҷавони дигар харидааст ва маро бозпас талаб намуд, то барояшон хӯрок пазам. Манзур аз “духтарони ҷавон” кӯдакони хурдсол аст. Яке аз онҳо духтарчаи ҳафтсолаи безабон буд ва пайваста таҷовуз мешуд”.
“КӮДАКРО БО БАҲОНАИ ОМӮЗИШИ ҚУРЪОН БОРҲО ТАҶОВУЗ КАРДАНД”
Лаҳзаҳои мудҳиши дидаашро З. Х. ба забон оварда, ба гузоришгарон гуфтааст: “Бо духтарҳои хурдсол 5 рӯз мондам. Сипас маро як амир омада бурд. Дасту чашму даҳонамро баста дар роҳ таҷовуз кард. Сипас як нафар омада, маро бо Ғолии 12-сола, Ҷаҳон ва Шоҳои 14-сола ном духтарҳои хурдсоли ҳамроҳам ба як ҷои бароямон ношинос бурд. Ӯ моро фиреб дода, гуфт, “шуморо ба ноҳияи Шингол мебарем”. Вале ҷое, ки қарор доштем, Шингол набуд. Ҳар бор мегуфт, роҳҳо харобанд, рафтанатонро ба дигар вақт гузоштем. Пасон яке аз шабҳо чанд ҷавонон омада, Ғолӣ ва Шоҳоро гирифтанд. Гуфтанд: “Инҳо имшаб бо мо мехобанд...” Ман қабул накардам. Онҳо дасту пойҳоямро бастанд ва аъзои гурӯҳҳои Абӯаббос ва Абӯакрами ДИИШ маро соатҳои зиёд латукӯб карданд. Аз зарби ҳамонрӯза то ҳол дуруст роҳ гашта наметавонам, сарамро зада хуншор карданд. То саҳар Ғолӣ ва Шоҳо мавриди таҷовуз қарор гирифтанд. Овози ҷонхароши онҳоро мешунидам, аммо коре аз дастам намеомад. Субҳи рӯзи дигар Шоҳо ва Ғолиро бо худашон ба шаҳри Мосул бурданд. Ману Ҷаҳонро дубора ба ноҳияи Тил Қаср равон карданд. Аз онҳо дигар ҳеҷ хабаре наёфтем. Ноздор ном духтари ҳамроҳи мо, ки 15 сол дошт, аз истисмори зиёди ҷинсӣ ҳолати руҳиаш вайрон шуд. Шилон ном духтарчаи нуҳсларо бошад, бо баҳонаи омӯзиши Қуръон чанд дафъа таҷовуз намуданд. Як мард мегуфт, “ман ӯро Қуръон меомӯзам” ва ба ҳуҷра дароврда, дарро мебаст. Яке аз ҳамқисматонамон духтарчаи хурдсолро танҳо гузоштан нахост. Вале он нафар баъд аз се рӯз духтари нуҳсоларо танҳо дар ҳуҷра маҳкам карда, дасту пояшро баста бадахлоқӣ намуд. Сипас ба як суриягии солманди сокини Мосул фурӯхт. Аз вай ҳам дигар хабар наёфтем.
“ШУМОРО БА СУРИЯ ВА АРАБИСТОНИ САУДӢ БУРДА, МЕФУРӮШЕМ...”
Бино ба ҳикояти шоҳиди ҳодисаҳои нангин – З. Х. дар яке аз ҷойҳое, ки нигоҳдорӣ мешуданд, ҳамроҳашон ду духтарчаи безабони ҳафт ва ҳаштсола будаанд. Ҷангиёни ДИИШ онҳоро пайваста мавриди таҷовуз қарор медоданд. “Духтарамаки кӯдакони лол ҳам бо мо буд ва чанд дафъа кӯшиши монеа шудан кард, вале чунон латукӯбаш карданд, ки сараш аз чанд ҷой кафида, хуншор гашт. Баъд аз чанд муддати он ҷо мондан ман ва як духтарчаи 13-соларо ба як макони дигар бурданд, ки он ҷо духтарҳои хурдсоли дигар нигоҳдорӣ мешуданд. Пайваста мегуфтанд, “шуморо бурда дар Сурия ва Арабистони Саудӣ мефурӯшем”. Аз ин ҳама бадахлоқиву таҷовузу истисмор ва харидуфурӯш безор шуда, як бегоҳ роҳи гурез кофтам. Чи хел шуд, худам ҳам намедонам, аммо як роҳи гурез пайдо кардам ва хостам бисанҷам. Ҳамроҳам як духтарчаи 13-соларо ҳам гирифта гурехтам. Кӯдакони дигарро натавонистам бо худ бигирам, онҳо монданд. Тозон худро ба назди дари як хона гирифтем. Он оила моро то саҳар пинҳон кард. Аз тарси он ки мабодо саҳар ДИИШ онҳоро аз дами теғ нагузаронад, моро зиёд ёрӣ расонда натавониста, ба кӯча сар доданд. Дар кӯчаҳо ташнаву гурусна ду шабу ду рӯз давон-давон то минтақаи Пешмаргаи Курдистон расидем. Худро ба гурӯҳи қумондони минтақа Қосим Шошо расондем ва ҳамин тавр наҷот ёфтем”.
“БОРИ АВВАЛ БА 700 ДОЛЛАР БОРИ ОХИР БА 10 ДОЛЛАР ФУРӮХТА ШУДАМ”
“Боварам намеояд, ки он рӯзҳоро паси кардаам, - мегӯяд З. Х. – Вақти он ҷо буданам дидам, ки тақрибан 5 ҳазор зан дар асоратанд. Чанд вақт пеш яке аз духтарҳои ҳамроҳамонбуда занг зада гуфт, ки ҳоло ҳам дар ноҳияи Тил Алфар қарор доранд. Айни ҳол қатъан ва дақиқ медонам, ки занҳои ҷавон дар шаҳру навоҳие чун Тил Алфар, Баас, Усайба, Робиа, Шингол, Кочо, Тил Озар, дар Арабистони Саудӣ ва аз Раққа сар карда, дар як қатор шаҳрҳои Сурия ва Қатар фурӯхта мешаванд. Онҳое, ки бокираанд, 2500 доллар фурӯхта мешаванд. Чанде аз занҳо худро ҳомила гуфта, аз фурӯхтан эмин мемонанд... Ман як дафъа бо нархи 700 доллар фурӯхта шудам. Дар умум 30 дафъа хариду фурӯш шудам. Пасттарин нархе, ки маро фурӯхтанд, 10 доллар буд. Хоҳарам ҳоло ҳам дар Сурия зери асорат аст, ӯро наҷот дода наметавонем. Ҳар боре ки нияти гурехтан мекунад, боздошт мешавад. Ҳар рӯз зарб мехӯраду таҷовуз мешавад. Дар он ҷо инчунин шоҳиди он шудам, ки занҳоро бо усули сӯзондан шиканҷа медоданд. Дар шоҳидии ман кӯдакони шашсоларо таҷовуз карданд. Чанд дафъа қасди худкушӣ кардам. Вале ҳамроҳи ман кӯдакони хурдсол буданд, ҳарчанд аз дастам чандон коре намеомад, вале кӯдакҳои хурдсолро бо он дарандасуратон гузоштан намехостам. Ҳанӯз дар ҳолати шок ҳастам”.
“ДИГАР НЕ ПАДАР ДОРАМ, НЕ ОРЗУВУ НЕ МАКТАБ...”
Дар гузориши Платформа ҳикояти В. Х. ном ҷавонзани 17-сола низ дарҷ шудааст: “Дар як хонае нигоҳдорӣ мешудем, ки кӯдакон-духтарони зиёде низ буданд. Ду моҳ дар он ҷо асир будам ва пайваста мавриди истисмори ҷинсӣ қарор доштам. Борҳо аз ҷониби марди 45-солае таҷовуз шудам. Дастонамро мебаст, имкони муқовимат надоштам. Зиёд кӯшиши гурехтан кардам, аммо муваффақ нашудам. Бо ман духтарчаи 10-солае низ буд, ки аз ҷониби марди 40-сола истисмор мешуд. Шабҳо овози ҷонхароши кӯдакро мешунидам. Пеш аз асир афтодан ҳаётам дар ноҳияи Шингол бисёр хуб мегузашт. Таҳсил мекардам, орзуву ҳавасҳо доштам, падар доштам. Ҳоло ки падарам нест, ҳам орзуҳоям маҳв шудаанду ҳам мактабу таҳсилам. Аз лиҳози равонӣ худро хеле бад ҳис мекунам. Аз тамоми мардоне, ки бо онҳо монанданд, нафрат дорам. Ҳар шаб дар хобам чеҳраҳои манфури онҳоро чун кобус мебинам. Аз онҳо ҳатто вақти дар бораашон сухан гуфтан ҳам метарсам...”
Таҳия аз маҷаллаи “НОКТА”, 23 майи соли 2016
“Дар ҳуҷраҳои нигоҳдории ДИИШ садҳо зан ва кӯдакон дар асорат буданд. Шумори кӯдакони шаш ва нуҳсолае, ки ба фурӯш бароварда мешуданд, хеле зиёд буд. Яке аз кӯдакон ҳанӯз ҳафтсола ва лол буду пайваста таҷовуз мешуд...”
“Ғолӣ ва Шаҳаи ноболиғро то саҳар мавриди таҷовуз ва истисмори ҷинсӣ қарор доданд. Садои ҷонхароши онҳо ба гӯшам мерасид, вале коре аз дастам намеомад. Ноздор ном дугонаам бар асари таҷовуз аз ақл бегона шуд. Духтарчаи нуҳсола бо номи Шилон бо баҳонаи омӯзиши Қуръон борҳо таҷовуз шуд...”
Ин пораҳои ҳузнангезу ҷонхарош аз забони занони язидие садо додааст, ки ба асорати гурӯҳи террористии ДИИШ афтода, сипас ба гурехтан муваффақ шудаанд. Зимнан, язидиҳои Ироқ ақалияти мазҳабиеанд, ки пайваста мавриди бераҳмии гурӯҳи террористии ДИИШ қарор доранд. ДИИШ ошкоро гуфта буд, ки мехоҳад мазҳаби язидиро ҳамчун “куфр” аз байн барад. Ин аст, ки ба онҳо зулму тааддӣ ва рафторҳои ғайриинсониро раво мебинад. Аксари мардонашонро кушта, занҳоро ҳамчун ғулом харидуфурӯш мекунанд. Гуфта мешавад, язидиҳо ба Худои ягона эътиқод доранд ва мазҳаби онҳо бештар аз суннатҳои қадимаи Эрон бармеояд...
Гурӯҳи террористии ДИИШ, ки тайи чанд соли охир шиканҷаву кушторҳои берун аз ақли иснсониро ба роҳ мондааст, инчунин занон ва кӯдакони ноболиғро аз ақалиятҳои туркман, шиаҳо, язидиҳо, насронӣ ва курд дар манотиқи ишғолкардааш асир гирифта, сипас дар бозорҳои ғуломон ба фурӯш мебарорад. 3 августи соли 2014 ДИИШ ба минтақаи Курдистони Ироқ ҳамла оварда, мардуми зиёдро асир гирифт. Зулми гурӯҳи террористӣ то ҳол болои заноне, ки аз минтақаҳои ишғолкардааш асир гирифтааст, идома дорад. Дар рафти ҳамалаҳои ДИИШ он шабу рӯз даҳҳо ҳазор нафар дар пеши чашми модар, зан ва фарзандонашон бо усулҳои мудҳиши сарбурӣ ба қатл расонда шуданд. Шумори кушташудаҳо то ҳол мушаххас нест. Алҳол 400 нафар язидӣ ба фирор кардан маҷбур шуда, ҳанӯз дар сангинтарин шароит дар лагерҳои кишварҳои Аврупо қарор доранд. Вале то ҳол беш аз 4 ҳазор зан ва кӯдакони язидӣ дар асорати ДИИШ қарор доранд. Гурӯҳи террористии ДИИШ муомилаҳои ғайриинсониеро, ки ба зан ва духтарон - кӯдакони ноболиғи язидӣ анҷом медиҳад, инчунин ба занҳои суриягӣ, туркман, шиаҳои минтақа ва арабҳои аз табори худашон набуда низ раво мебинанд. Занҳо ва духтарбачаҳои ноболиғ, ки бо номи “ғанимати ҷанг” рабуда шудаанд ва аз даст ба даст ба нафарони зиёд фурӯхта шудаанд, имрӯз дар як масоҳат ё қаламрави густардае чун Ироқ, Сурия, Қатар, Арабистони Саудӣ ва Амороти Муттаҳидаи Араб нигоҳ дошта мешаванд.
Дар ҳамин ҳол Платформаи “Мубориза барои раҳоии занҳои иҷборан боздоштшуда” бо чанде аз занҳои аз асорати ДИИШ фироркарда вохӯрӣ анҷом дода, гузорише таҳия кардааст.
“ЗЕРИ ҶАСАДИ ПАДАРАШ ПИНҲОН ШУДА, РАҲО ЁФТ”
Тибқи гузориши мазкур З. Х. ном ҷавонзани 23-сола, ки аз асорати ДИИШ фирор кардааст, дидаҳояшро чунин ҳикоят мекунад: “ДИИШ ба дохил ворид шуда, занҳо ва кӯдаконро ба берун баровард. 27 тан мардро бошад, дар ҳуҷра маҳкам кард. Сипас, занҳои солхурда ва кӯдаконро алоҳида, ҷавонзанҳоро алоҳида ба ду гурӯҳ ҷудо намуданд. Занҳое, ки издивоҷашонро аз як то се сол шудааст, низ ба гурӯҳи мо ҳамроҳ карданд. Ба болои гурӯҳи дигар, ки дар он модар ва зани амакам буд ва занҳои солхурдаву кӯдакони зиёди дигар бензин рехтанд. Гурӯҳи мо аз 23 зан, гурӯҳи модарам бошад, аз 12 зан иборат буд. Вале дар он гурӯҳ кӯдакони хурдсол хеле зиёд буданд, ки теъдодашонро дар хотир дошта натавонистам. Акнун ба сӯзондани гурӯҳи модарам шуруъ мекарданд, ки телефонашон занг зад ва нафаре дар телефон амр кард, ки “занҳои ҷавонро ба деҳаи Сибо Шайх Хидир биёред ва пасон рафта, кори занҳои солхӯрдаро тамом кунед”. То он даме, ки моро ба деҳаи номбурда оварданд, модарам ва занҳои дигар тавонистанд, ки фирор кунанд. Вале 27 нафар мард, ки падарам бо онҳо буд, бо сабаби баста будани дари ҳуҷра имкони фирор наёфтанд. Сипас ҳамаро сар буриданд. Танҳо як амакбачаам зери ҷасади падараш пинҳон шуда, аз марг наҷот ёфт”.
“ДУХТАРЧАИ ҲАФТСОЛАИ ЛОЛ ПАЙВАСТА ТАҶОВУЗ МЕШУД”
Бино ба гуфтаи З. Х. пасон гурӯҳи онҳоро ба деҳаи Бааж ва баъд аз ду соат ба шаҳри Мосули Ироқ бурдаанд. “Моро ба як таҳхонае дароварданд. Бо шумули кӯдакон - духтарчаҳои ноболиғ 500 нафар будем. Аз байнамон оиладоршудаҳоро алоҳида ва онҳоеро, ки ҳанӯз оиладор нашудаанд, алоҳида ҷудо карданд. Яке аз духтарони амакам ҳамроҳи мо буд. Азбаски ҳомила буд, парасториашро ман бар уҳда доштам. Ин боис шуд, ки маро ба бозори ғуломон набаранд. Боқимондаро барои фурӯхтан ба бозори ғуломон бурданд. Мо аз рафтан эмин мондем, вале ҳар рӯзамон бо озору шиканҷа мегузашт. Бисёр мезаданд. Як рӯз амирашон омаду яке аз дӯстони ҳамроҳамон - Ҷилони 24-соларо барои худ интихоб намуд. Ҷилон ба ин тоб оварда натавонист ва пеш аз он ки ба дасти он даранда бирасад, худро дар ҳамом ба ҳалокат расонд. Дар деҳаи Бааж 8 рӯз нигоҳамон доштанд, сипас 27 нафарамонро интихоб карда, ба деҳаи Тил Қаср бурданд. Дар ин ҷо занҳоро зуд-зуд иваз мекарданд. Садҳо зан ва духтари хурдсол буданд. Теъдоди духтарони аз 6 то 9-сола хеле зиёд буд. Дар ин деҳа яке аз амирҳо маро барои хӯрокпазӣ харид
. Баъд аз даҳ рӯз ба як сокини деҳаи Вардияи ноҳияи Тил Озир фурӯхта шудам. Чанде ин ҷо мондам ва як рӯз ҳамоне, ки маро ба сокини деҳаи Вардия фурӯхта буд, ба ӯ занг зада гуфт, ки чанд духтари ҷавони дигар харидааст ва маро бозпас талаб намуд, то барояшон хӯрок пазам. Манзур аз “духтарони ҷавон” кӯдакони хурдсол аст. Яке аз онҳо духтарчаи ҳафтсолаи безабон буд ва пайваста таҷовуз мешуд”.“КӮДАКРО БО БАҲОНАИ ОМӮЗИШИ ҚУРЪОН БОРҲО ТАҶОВУЗ КАРДАНД”
Лаҳзаҳои мудҳиши дидаашро З. Х. ба забон оварда, ба гузоришгарон гуфтааст: “Бо духтарҳои хурдсол 5 рӯз мондам. Сипас маро як амир омада бурд. Дасту чашму даҳонамро баста дар роҳ таҷовуз кард. Сипас як нафар омада, маро бо Ғолии 12-сола, Ҷаҳон ва Шоҳои 14-сола ном духтарҳои хурдсоли ҳамроҳам ба як ҷои бароямон ношинос бурд. Ӯ моро фиреб дода, гуфт, “шуморо ба ноҳияи Шингол мебарем”. Вале ҷое, ки қарор доштем, Шингол набуд. Ҳар бор мегуфт, роҳҳо харобанд, рафтанатонро ба дигар вақт гузоштем. Пасон яке аз шабҳо чанд ҷавонон омада, Ғолӣ ва Шоҳоро гирифтанд. Гуфтанд: “Инҳо имшаб бо мо мехобанд...” Ман қабул накардам. Онҳо дасту пойҳоямро бастанд ва аъзои гурӯҳҳои Абӯаббос ва Абӯакрами ДИИШ маро соатҳои зиёд латукӯб карданд. Аз зарби ҳамонрӯза то ҳол дуруст роҳ гашта наметавонам, сарамро зада хуншор карданд. То саҳар Ғолӣ ва Шоҳо мавриди таҷовуз қарор гирифтанд. Овози ҷонхароши онҳоро мешунидам, аммо коре аз дастам намеомад. Субҳи рӯзи дигар Шоҳо ва Ғолиро бо худашон ба шаҳри Мосул бурданд. Ману Ҷаҳонро дубора ба ноҳияи Тил Қаср равон карданд. Аз онҳо дигар ҳеҷ хабаре наёфтем. Ноздор ном духтари ҳамроҳи мо, ки 15 сол дошт, аз истисмори зиёди ҷинсӣ ҳолати руҳиаш вайрон шуд. Шилон ном духтарчаи нуҳсларо бошад, бо баҳонаи омӯзиши Қуръон чанд дафъа таҷовуз намуданд. Як мард мегуфт, “ман ӯро Қуръон меомӯзам” ва ба ҳуҷра дароврда, дарро мебаст. Яке аз ҳамқисматонамон духтарчаи хурдсолро танҳо гузоштан нахост. Вале он нафар баъд аз се рӯз духтари нуҳсоларо танҳо дар ҳуҷра маҳкам карда, дасту пояшро баста бадахлоқӣ намуд. Сипас ба як суриягии солманди сокини Мосул фурӯхт. Аз вай ҳам дигар хабар наёфтем.
“ШУМОРО БА СУРИЯ ВА АРАБИСТОНИ САУДӢ БУРДА, МЕФУРӮШЕМ...”
Бино ба ҳикояти шоҳиди ҳодисаҳои нангин – З. Х. дар яке аз ҷойҳое, ки нигоҳдорӣ мешуданд, ҳамроҳашон ду духтарчаи безабони ҳафт ва ҳаштсола будаанд. Ҷангиёни ДИИШ онҳоро пайваста мавриди таҷовуз қарор медоданд. “Духтарамаки кӯдакони лол ҳам бо мо буд ва чанд дафъа кӯшиши монеа шудан кард, вале чунон латукӯбаш карданд, ки сараш аз чанд ҷой кафида, хуншор гашт. Баъд аз чанд муддати он ҷо мондан ман ва як духтарчаи 13-соларо ба як макони дигар бурданд, ки он ҷо духтарҳои хурдсоли дигар нигоҳдорӣ мешуданд. Пайваста мегуфтанд, “шуморо бурда дар Сурия ва Арабистони Саудӣ мефурӯшем”. Аз ин ҳама бадахлоқиву таҷовузу истисмор ва харидуфурӯш безор шуда, як бегоҳ роҳи гурез кофтам. Чи хел шуд, худам ҳам намедонам, аммо як роҳи гурез пайдо кардам ва хостам бисанҷам. Ҳамроҳам як духтарчаи 13-соларо ҳам гирифта гурехтам. Кӯдакони дигарро натавонистам бо худ бигирам, онҳо монданд. Тозон худро ба назди дари як хона гирифтем. Он оила моро то саҳар пинҳон кард. Аз тарси он ки мабодо саҳар ДИИШ онҳоро аз дами теғ нагузаронад, моро зиёд ёрӣ расонда натавониста, ба кӯча сар доданд. Дар кӯчаҳо ташнаву гурусна ду шабу ду рӯз давон-давон то минтақаи Пешмаргаи Курдистон расидем. Худро ба гурӯҳи қумондони минтақа Қосим Шошо расондем ва ҳамин тавр наҷот ёфтем”.
“БОРИ АВВАЛ БА 700 ДОЛЛАР БОРИ ОХИР БА 10 ДОЛЛАР ФУРӮХТА ШУДАМ”
“Боварам намеояд, ки он рӯзҳоро паси кардаам, - мегӯяд З. Х. – Вақти он ҷо буданам дидам, ки тақрибан 5 ҳазор зан дар асоратанд. Чанд вақт пеш яке аз духтарҳои ҳамроҳамонбуда занг зада гуфт, ки ҳоло ҳам дар ноҳияи Тил Алфар қарор доранд. Айни ҳол қатъан ва дақиқ медонам, ки занҳои ҷавон дар шаҳру навоҳие чун Тил Алфар, Баас, Усайба, Робиа, Шингол, Кочо, Тил Озар, дар Арабистони Саудӣ ва аз Раққа сар карда, дар як қатор шаҳрҳои Сурия ва Қатар фурӯхта мешаванд. Онҳое, ки бокираанд, 2500 доллар фурӯхта мешаванд. Чанде аз занҳо худро ҳомила гуфта, аз фурӯхтан эмин мемонанд... Ман як дафъа бо нархи 700 доллар фурӯхта шудам. Дар умум 30 дафъа хариду фурӯш шудам. Пасттарин нархе, ки маро фурӯхтанд, 10 доллар буд. Хоҳарам ҳоло ҳам дар Сурия зери асорат аст, ӯро наҷот дода наметавонем. Ҳар боре ки нияти гурехтан мекунад, боздошт мешавад. Ҳар рӯз зарб мехӯраду таҷовуз мешавад. Дар он ҷо инчунин шоҳиди он шудам, ки занҳоро бо усули сӯзондан шиканҷа медоданд. Дар шоҳидии ман кӯдакони шашсоларо таҷовуз карданд. Чанд дафъа қасди худкушӣ кардам. Вале ҳамроҳи ман кӯдакони хурдсол буданд, ҳарчанд аз дастам чандон коре намеомад, вале кӯдакҳои хурдсолро бо он дарандасуратон гузоштан намехостам. Ҳанӯз дар ҳолати шок ҳастам”.
“ДИГАР НЕ ПАДАР ДОРАМ, НЕ ОРЗУВУ НЕ МАКТАБ...”
Дар гузориши Платформа ҳикояти В. Х. ном ҷавонзани 17-сола низ дарҷ шудааст: “Дар як хонае нигоҳдорӣ мешудем, ки кӯдакон-духтарони зиёде низ буданд. Ду моҳ дар он ҷо асир будам ва пайваста мавриди истисмори ҷинсӣ қарор доштам. Борҳо аз ҷониби марди 45-солае таҷовуз шудам. Дастонамро мебаст, имкони муқовимат надоштам. Зиёд кӯшиши гурехтан кардам, аммо муваффақ нашудам. Бо ман духтарчаи 10-солае низ буд, ки аз ҷониби марди 40-сола истисмор мешуд. Шабҳо овози ҷонхароши кӯдакро мешунидам. Пеш аз асир афтодан ҳаётам дар ноҳияи Шингол бисёр хуб мегузашт. Таҳсил мекардам, орзуву ҳавасҳо доштам, падар доштам. Ҳоло ки падарам нест, ҳам орзуҳоям маҳв шудаанду ҳам мактабу таҳсилам. Аз лиҳози равонӣ худро хеле бад ҳис мекунам. Аз тамоми мардоне, ки бо онҳо монанданд, нафрат дорам. Ҳар шаб дар хобам чеҳраҳои манфури онҳоро чун кобус мебинам. Аз онҳо ҳатто вақти дар бораашон сухан гуфтан ҳам метарсам...”
Таҳия аз маҷаллаи “НОКТА”, 23 майи соли 2016
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед