Ҷомеа аз инсонҳое, ки ҳамеша баҳри мардум азизанду ҳамагон дӯсташон медоранд, кам нест. Ҳамон гурӯҳи одамоне, ки ҳамарӯзаву ҳамасоата нафъашон ба дигарон мерасад, ҳамеша баҳри мардум азизу гиромианд. Ин гурӯҳи одамон дар фикру афкорашон ба таври ҳамеша ҷой гирифтааст, ки зистан барои дигарон ва шод намудани дили онҳо, шарти аввали инсонист. Ҳамин аст, ки чун ба зиндагии эшон чашм андозем, мебинем, ки тамоми неруии ҷисмию зеҳнии худро баҳри беҳрӯзии дигарон бахшидаанд. Новобаста аз касбу кор онҳо ҳамеша дар замирашон зистан барои дигаронро қоидаи аввали ҳастӣ медонанд. Ба таври дигар дигаронро шод мекунанд, то худ шод бошанд. Аз ҷумла ҳамин гуна нафарон Бибиҳоҷар Саидова мебошад, ки кору пайкори некаш барои садҳо имрӯз намуна аст.

Бибиҳоҷар Саидова 25 сол аст, ки дар ду китобхона - Китобхонаи миллии Тоҷикистон ба номи А.Фирдавӣ ва Китобхонаи миллии Тоҷикистон ба хонандагон хизмат мерасонад. Ӯ корро аз шӯъбаи матбуоти даврии Китобхонаи миллии Тоҷикистон ба номи А.Фирдавӣ соли 1995 шурӯъ кардааст. Баъди ба истифода додани Китобхонаи миллӣ аз шуъбаи матбуоти даврии Китобхонаи миллии Тоҷикистон ба номи А.Фирдавӣ ба шуъбаи матбуоти даврии Китобхонаи миллӣ ба кор меояд.

Кору фаъолияти мавсуф ба ҳар нафар меомӯзонад, ки вақте инсон ба касбаш содиқ асту касбашро дӯст медорад, нуқсу камбуди он ҳамеша ба назараш таҷриба ва заминаи ояндаи нек менамояд. На ки нодуруст ва нодаркор будани касб. Вақте ки кас ба ҳавсала ва кордӯстдории Бибиҳоҷар Саидова менигарад, гумон мекунад, ки ӯ барои ҳамин кораш зода шудааст. Бибиҳоҷар Саидова ба ҳамин минвол ба ҷавонон содиқ будан ба касбро нишон медиҳад. Ӯ бо фаъолияташ мефаҳмонад, ки касбе, ки аз пушташ нон меёбему рӯзгорамонро пеш мебарем, бояд он гуна бароямон азиз бошад, ки ҷону ҳастиамонро баҳри бериё, пурраву тоза ва бенуқсу камбуд ба сомона расониданаш фидо созем.

Коргоҳ ҳамеша бе ҳузури Саидова Бибиҳоҷар холӣ менамояд. Мисле, ӯст ки дар коргоҳ кор ҷӯшу хурӯш пайдо мекунад. Мо аҳли кормандон ҳамеша ӯро интизор мешавем ва буданашро барои худ чун обу ҳаво лозим медонем. Таҷрибаи ғании эшон роҳбаладест, ки моро аз тамоми бунбастҳо мераҳонад. Боре надидаам, ки ба дархости нафаре аз мо, ҳамкорон эътироз нишон дода бошад. Ҳамеша мекӯшад, ки дасти нафаре аз моро гирад.

Аҷиб хислатҳое дорад, ин зан. Ҳамеша дар тараддуди он аст, ки дасти ёриаш ба касе расад. Чӣ аз боби кор бошад, чӣ аз масоили дигар, мислиҳатҳои эшон бо моянд. Меҳрубонию ёрмандии мавсуф сарҳад надорад. Ҳамин аст, ки солҳост дар коргоҳ ҳама номи аслии ӯро аз ёд бурда, “Модар” нидояш мекунанд.
Дар воқеъ хӯву рафтор, дӯстдорию меҳрубонӣ ва кумаку дастгирии Саидова Бибиҳоҷар барои мо кормандони шуъбаи матбуоти даврии Китобхонаи миллӣ аз як модар кам нест. Чун рӯзе нест, ки барои маслиҳати коре, барои ҳалли мушкиле ва барои дар намондан назди ӯ наравем. Ба мо ҳам одат шудааст, ки ҳамеша дар сахтиҳо эшонро кобему дастри ёрӣ аз ӯ талаб кунем.

Одату рафторҳои неки модари шуъбаи матбуоти давраӣ на танҳо миёни кормандони китобхона, балки ба хонандагон низ маълум шудааст. Аксарияти хонандагони шуъба вақте ба китобхона меоянд, пеш аз дархости рӯзнома аввал ӯро пурсон мешаванд.

Ӯ як зани идеалист, ки тамоми кору пайкораш баҳри зиндагии неку осуда равона шудааст. Бовар дорам, ҳар касе аз таҷрибаи ин зани некӯхисол баҳра барад, дар кору зиндагиаш ба ҳама муваффақиятҳо даст меёбад ва ҳамеша аз худу зиндагӣ розӣ мегардад. Аз ҳамкорӣ бо ин модар ҳаминро кашф кардам, ки ҳарки баҳри дигарон мезияду ба хотири хушбахтии дигарон зиндагӣ мекунад, ҳеҷ гоҳ бори ғам намекашад ва ҳамеша шоду масрур мегардад. Зимнан вазифаи мо, ҷавонон ҳамин аст, ки ҳаёту рӯзгори чунин инсонҳои неку некрафтор, поктинату покизарӯзгор ва содиқу вафодорро дар касбу зиндагӣ барои худ идеал қарор диҳем ва аз таҷрибаву фаъолияташон дар зиндагии худ истифода барем.

Бунафша АБДУЛЛОЗОДА,
мутахассиси шуъбаи
матуботи даврии КМТ