Агар барои бартараф гардидани торикии шаб ва сукути беинтиҳои он накҳати субҳ ва хуршеди дурахшон лозим бошад, барои ба роҳи дониш рафтану сабзидани орзуву мақсадҳои накӯ ва рушании зиндагии инсон омӯзгор нақши субҳ ва хуршедро дорад. Ин аст, ки аз ибтидои ҷомеаи башарӣ ҳамеша устодро роҳнамову роҳкушо ва тарбиятгару таълимдиҳанда меҳисобанду ба бузургияш арҷ мегузоранд.

Омӯзгор. Зери мафҳуми мазкур нафаре пеши назар меояд, ки ба омӯзонидани дигарон машғул асту наврасонро ба роҳи рост ҳидоят менамояд. Беҳуда омӯзгорро чароғи ақлу нури маърифат нагуфтаанд.

Имрӯз дар роҳи пурифтихори омӯзгорӣ нафарони зиёде паи кор буда, бо фаъолияти пурсамари хеш тавонистаанд, то шогирдони зиёдеро ба роҳи дониш раҳнамоӣ созанду баҳрашон дарси зиндагӣ диҳанд. Яке аз чунин омӯзгорон Исмоил Иброҳимов мебошад.

Исмоил Иброҳимов омӯзгори фанни физикаи МТМУ №31 шаҳри Ҳисор аст. Ӯ хатмкардаи факултети физикаи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи С. Айнӣ буда, онро соли 1977 бо муваффақият хатм намудааст. Исмоил Иброҳимов фаъолияти аввалини омӯзгории худро дар соли хониши 1977-1978 дар ноҳияи Нуробод оғоз бахшидааст. Баъдан ба МТМУ №25-и деҳаи Мортеппаи шаҳри Ҳисор омада, муддати 10 сол дар таълиму тарбияи хонандагони ин мактаб саҳми арзанда гузоштааст.

Деҳае, ки дар он бузург гардидаву ҳар нафаси даврони наврасиву ҷавонии хешро дар оғӯши гармаш гирифтааст, билохира ӯро ба сӯи худ бурд. Чунки аввалин ҳарфро дар мактаби деҳа омӯхтаву омӯзгоронаш тухми меҳр ва муҳаббати пешаи омӯзгориро дар замираш коштаанд. Исмоил Иброҳимов аз замони таҳсил дар мактаби миёна мақсад гузошта буд, ки дар оянда ҳатман омӯзгор шудаву ба ташналабони роҳи дониш илм хоҳад омӯхт.

Ҳамин гуна ҳадафи накӯяш буд, ки аз соли хониши 1989-1990 ба МТМУ №31-и шаҳри Ҳисор, яъне зодгоҳи хеш омада, то имрӯз фаъолона фаъолият карда истодааст. Меҳру садоқат ба касб ва масъулият дар иҷрои рисолаташ аст, ки имрӯз миёни ҳайати омӯзгорони мактаб дорои ҷойгоҳи махсус мебошад.

Дар тӯли фаъолияти омӯзгорӣ Исмоил Иброҳимов шогирдони зиёдеро ба воя расонида, имрӯз ҳар яке аз онҳо дар соҳаҳои интихобкардаи хеш комёбу муваффақанд. Ҳар гоҳе шогирдонаш дар роҳи дониш ба дастоварде ноил мешаванд, ӯ хушҳол мегардаду аз ин ки дар рушди малакаи зеҳнии наврасону ҷавонон саҳм гузоштааст, нафаси осуда гирифта, бо шогирдонаш мефахрад.

Талош, кору фаъолияти намунавӣ ва саҳм гузоштанаш дар таълиму тарбияи насли наврас буд, ки бо унвони Аълочии маорифи Ҷумҳурии Тоҷикистон қадрдонӣ гардида, инчунин, бо “Ифтихорнома”-и шуъбаи маориф ва “Сипоснома”-и раиси шаҳри Ҳисор сарфароз гардонида шудааст.

Зимни суҳбат бо устод эҳсос намудам, ки дар воқеъ, фидоии роҳи худ аст. Зеро аз ҳар нигоҳаш нури маърифат меборад. Оромтабиату дурандеш ва бо шогирдон самимиву меҳрубон аст. Маҳз чунин хислатҳои неки инсонияш боис гардида, ки дар дилу дидаи шогирдон ҷо шудааст. Ӯ дарси зиндагӣ меомӯзаду ба роҳи рост ҳидоят менамояд. Сафедии мӯи сараш нишона аз ғаму андӯҳи зиндагӣ не, балки ҳар тори он баҳри он табдили ранг кардаанд, то наврасе дар роҳи дониш ворид шаваду тавассути илм ба сӯи фардои дурахшон равона гардад.

Дар ибтидо чун омили омӯзгор гардиданашонро пурсон гардидем, гуфт: “Касби омӯзгорӣ пешаи пурифтихор аст. Аз хурдӣ пешаи омӯзгориро дӯст медоштам. Ҳангоме ки устодон дарс мегуфтанд, эҳсос намудам, ки муаллим ин чароғи ақл асту рисолаташ бошад, ин ба роҳи рост ҳидоят намудани шогирдон аст. Ҳамин гуна ҳисси наҷиб буд, ки бидуни шакку шубҳае ин пешаи пурифтихорро интихоб намудам. Ҳар касбу ҳунар шавқ ва завқи худашро дорад, ки дар қалби инсон ҷо мегирад ва инсон талош менамояд, то онро аз бар намуда, дар ҷодаи дӯстдоштааш ба чизе дастёб шавад. Агар аз хурдӣ ва аз ҷавонӣ инсон нисбати ин ё он ҷода таваҷҷуҳ ва муҳаббат дошта бошад, билохира соҳиби ҳамон пеша шуда метавонад. Инак, тахминан 40 сол мешавад, ки омӯзгор шуда насли наврасро дар руҳияи ватандӯстӣ, хештаншиносӣ, худогоҳӣ ва миллӣ тарбия карда истодаем”.

- Омӯзгорӣ чӣ гуна пеша аст?

- Омӯзгор будан агар ба назар кори осон намояд, вале дар амал аз он дида касби душвортар нест. Зеро на ҳар кас дар ин роҳ ба дастовардҳои назаррас ноил гардида метавонад. Ба ғайр аз ин, дар шароити имрӯза таълиму тарбияи наврасон душвориҳои зиёд дорад. Барои омӯзгор шудан, пеш аз ҳама, асабҳои мустаҳкам лозим аст. Чунки ҳангоми фаъолият бо бисёр монеаву мушкилот рӯ ба рӯ шудан мумкин аст. Омӯзгор бояд касби худашро дӯст дорад ва нисбат ба он содиқ бошад. Аз ҳама муҳимаш ин аст, ки омӯзгор бояд пеш аз ҳама, шогирдонашро дӯст дорад. Агар касб ва шогирдонашро омӯзгор дӯст надорад, вай омӯзгор шуда наметавонад.

- Омӯзгор кай худро муваффақ гуфта метавонад?

- Омӯзгор ҳамон вақт муваффақ мешавад, ки вай шогирдони хуб тарбия карда ба воя расонад. Дар воқеъ, рисолати омӯзгор низ ҳамин аст. Он нафаре, ки дар ин роҳ равонааст, ҳеҷ гоҳ бидуни заҳмату меҳнат ба чизе ноил гардида наметавонад. Ҳар муваффақият ва комёбӣ танҳо дар ҳолати омӯзиш ва такопӯи пайваста ба шахс имконпазир мегардад. Аз ин лиҳоз ,омӯзгор бояд ҳамеша паи ҷустуҷӯи дониш бошаду ба шогирдон илму дониши навтаринро омӯзонад. Вақте як шогирд дар ҷодае муваффақ мегардад, омӯзгор дар он ҳолат нафаси ором мегираду аз кори худ меболад.

- Вобаста ба “Соли ҷавонон” эълон гардидани соли 2017 чӣ назар доред?

- Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли 2017-ро “Соли ҷавонон” эълон карданд, ки боиси ифтихор ва дастгирист. Дар воқеъ, ояндаи халқу миллат ва ояндаи давлат ҷавононанд. Имрӯз ҷавонони мо бисёр ҷавонони ҳушманд ҳастанд. Қобилияту фаҳмиши бисёр хуб доранд. Бояд тазаккур дод, ки имрӯз тамоми шароит ва имкониятҳо баҳри ҷавонон фароҳам оварда шудааст. Ҷиҳати илмомӯзии ҷавонон имрӯз душворие ба назар намерасад. Дар баробари ин, тамоми техникаву технологияи навин ба вуҷуд омадаанд, ки баҳри илмомӯзӣ хеле муфиданд. Пас, ҷавонони мо бояд имрӯз тамоми ҳастии хешро баҳри омӯхтани илму дониш ва ҳунарҳои гуногун равона созанд. Ҳунару касб омӯзанд ва ҳамчун ояндагони ин меҳани биҳиштосо саҳми арзандаи худро дар рушду нумӯи ин сарзамин гузоранд.

- Тавсияи Шумо ба ҷавононе, ки омӯзгор шуданиянд?

- Ба ҷавононе, ки омӯзгор шуданиянд, тавсияи ман ҳамин аст, ки ҷавонон пеш аз он ки омӯзгор шуда ба дигарон дониш омӯзанд, дар ибтидо бояд худашон хуб омӯзанд. Яъне, устоди касби худ бошанд. Вақте инсон дар самти хеш устоди касби худ мегардад, минбаъд дар ҷараёни фаъолияти корӣ ба тамоми комёбиҳо ноил хоҳад гашт.