Дар парчам байни рангҳои сурх ва сабз баҳс хест.

- Ранги ман маънии далерӣ ва шуҷоатро дорад,- бо ғурур гуфт ранги сурх, ки садои марғуладораш ҳамчун фармон ба гӯш мерасид. - Аз ин рӯ ман дар қатори аввал нишастаам.

Ранги сабз, ки кунҷков буд, ҳамеша аз гуфтори рафиқонаш айберо меёфт, аз ин худнамоӣ дигар тоқат накард.

- Дар қатори аввал ту ҳастӣ ё ман? - гуфт ранги сабз. - Агар аз пойин сар кунем, аввал бо кӣ рӯ ба рӯ мешавем? Албатта, бо ман! Баъд, рангата ситоиш кардӣ. Дониста мон, ранги ман ҷавонӣ ва хушбахтиро ифода мекунад. Хуб, ҷавон, ки бошӣ, дар ту далерӣ ва шуҷоат низ ҳаст. Яъне, ту дар вуҷуди манӣ!

- Ту ҷавонию хушбахтиро як тараф мон, ҳатто аввалу охира фарқ карда наметавонӣ,- паст наомад ранги сурх. - Чизе, ки дар боло бошад, аввал аст.

- Ҳама чиз аз замин мерӯяд,- гапашро гузарониданӣ шуд ранги сабз. - Аз замин андаке канда шудию чашм бар он афтад, ҳамон аввалин аст.

Ба ранги сафед худнамоии рангҳои сурху сабз чандон хуш наомад.

- Ман хархашаи бемаънии шуморо то охир гӯш кардам,- бо тамасхур гуфт ранги сафед. - Маҷбурам шуморо оштӣ диҳам. Зеро ман дар байни ҳардуи шумо афтодаам ва маъниям сафедӣ ва покӣ аст.

Рангҳои сурх ва сабз аз чӣ бошад, хомӯш гаштанд. Ин лаҳза ранги зард садо баланд кард:

- Маро бо чашми кам набинед! Дар байн ҷои хурдтаракеро гирифта бошам ҳам, бо тоҷ ва ситораҳо даврони тиллоиро ифода мекунам.

Сутуни баланди парчам дид, ки баъди даъвои ранги зард баҳс аз нав авҷ мегирад, оҳиста ба гап ҳамроҳ шуд:

- Дуруст мегӯед, ранги сурх рамзи далериву шуҷоат, ранги сабз рамзи ҷавониву хушбахтӣ, ранги сафед рамзи сафедиву покӣ ва ранги зард рамзи даврони тиллоиро ифода мекунад. Аммо сифат намудани шумо андаке тобиши худнамоӣ гирифт. Дар баҳси шумо иттифоқӣ ва ваҳдат кам эҳсос гашт. Шумо ҳамчун панҷаҳои як даст амал кардед. Панҷае, ки дар алоҳидагӣ худаш шоҳу таъбаш вазир. Шумо бояд мушт шавед. Муште, ки тавоноии миллатро нишон медиҳад.

Ин лаҳза бо аломати ризо парчам сахт алвонҷ хӯрд...

Ҳамроҳи АВЛИЁПУР