Дар таммадуни башарӣ олитарин санъате, ки инсон барои худ офарид, санъати мусиқӣ ба шумор меравад. Бо шунидани навозиши ҳар сози он маънии зиндагӣ пеши назар падидор мегардад ва мо гӯё дунёи рангини афсонавиеро дарк мекунем.

Мусиқӣ аз забони созе бархоста, баёни роз мекунад, аз баёнаш руҳ оромиш гирифта, қалб меосояд. Созҳо бо ҳам омада, маънӣ меофаранд, тасалло мебахшанд ва инсон бо шунидани оҳанги шунидание ҳамдаму ҳамрози худро меёбад. Бо шунидани мусиқӣ кас аз саҳрои ғам раҳида, ба олами шодӣ мепайвандад. Мусиқӣ зеботарин манзара, оҳанги табиат, нигоҳи дилбаронро эҳсос намуда, бо ҳисси худ сайри олами нафосат мекунад. Мусиқиро ба тавлидгари тахайюлот ва моли эҳсоси насли одамӣ нисбат диҳем, хато намекунем. Забони мусиқӣ оламшумул ва бесарҳад аст. Забони мусиқӣ ба тарҷумон ниёз надорад, аз дил бархоста, ба дил менишинад. Пас, забони мусиқӣ дарки инсонист ва ин дарк дар тафаккури мо маъниеро нақл мекунад.

Хар як сози мусиқӣ ба худ таърихи пайдоиш, садо ва навои хос дорад. Савту сози мусиқӣ низ чун дигар дастовардҳои инсонӣ бо мурури замон ва гузашти айём пайдо шудаанду сайқал ёфтаанд. Аҳамияти санъати мусиқӣ дар баробари дигар навъи санъати бадеӣ дар тарбияи насли наврас калон аст. Аз ин рӯ дар ҷомеаи мо ба ин навъи санъат аҳамияти бештар дода мешавад ва ошноӣ пайдо кардани наврасону ҷавонон ба санъати мусиқӣ ҳанӯз аз овони мактабхонӣ оғоз меёбад.

Мусиқӣ тавъам бо ҳаёти мост. Дунёи мусиқӣ сарҳад надорад ва маҳз ҳамин бесарҳадӣ калбҳои одамиро ба ҳам мепайвандад. Бо шунидани мусиқӣ метавонем дар лаҳзаҳои ширину гуворое сайр намоем. Пас хуб аст, ки ҳамеша ин зебогиро дарку эҳсос намоем.

Лола КАРИМОВА,
донишҷӯи курси 3-и ДДФСТ ба номи Мирзо Турсунзода