Вуҷудаш меларзид. Аз ҳаяҷон. Беқарор буд. Хеле парешон. Чашмонаш ғарқ буд. Дар баҳри ҳарос. Дар ҳавзи ғазаб. Эътимод надошт ба худ. Нигарон буд. Аз ояндаи амалаш. Аммо ӯро тавонмандӣ мебахшид нафрати апааш. Аз чанд соли интизории худ мегуфт ӯ. Аз мунтазирии лаҳзаи ситонидани қасос. Пазмони такрори тақдираш. Интизори интиқом. Зуд-зуд, бо ҳаяҷон, хун дар дидагон таъкид медошт инро апааш. Тани пурларзиши ӯ лаҳзае ист мекард. Пойҳояш устувор мешуд. Мерафт ба иҷрои амри апааш. Ноогоҳ аз идомаи ин роҳ.

Ӯро ном Лилико буд. Қаҳрамони намоишномаи театрӣ. Намоишномаи тозатаҳияи Теат-ри академии драммавии ба номи Абулқосим Лоҳутӣ. “Бунбаст” аст номи намоишнома. Ҷолибу диданӣ. Муассир ва бо диди муосир. Бозгӯкунандаи симои Лилико нақшофари ҷавон Гулмираи Аҳрорзод. Ҳамоне, ки моро сайр дод ба дунёи қаҳрамонаш. Бурд моро то умқи эҳсоси ӯ. Ғарқамон сохт дар баҳри хостаҳояш. Водорамон кард, то чизе гӯем атрофаш.

АНҶЕЛИНО ҶОЛӢ ОВАРАНДАИ Ӯ БА САНЪАТ

Ӯро ин замон тай шуда дар ноҳияи Айнӣ. Дар деҳи Сангистон. Пур аз шавқу шӯр. Пур аз тохтанҳо. Пур аз бурдани лаззат. Дар қатори писарон буд пур аз ғайрат. Тамошобини пайваста буд филмҳои ҳунарпешаи амрикоӣ Анҷелино Ҷолиро. Бо шеваи ӯ медавид аз ин сӯ ба он сӯ. Дар зеҳн месохт худро чун ӯ. Меофарид нақшҳои шуҷоатмандона дар синамо. Дарахтзорони “Сангистон”-ро табдил медод ба чунин майдон.

Орзуяш шуд ҳунарманд будан. Аммо ин хоҳиш монд ниҳон. Ҳатто ба хонавода нагуфта чизе аз он.

Дар мактаб сухангӯ буд. Қироаткунандаи шеъру каломи мавзун. Омӯзгорон таъкидкунанда буданд ба он, ки ҳатман хоҳад шуд ҳунарманди замон. Шояд дар гуфтаҳояш иловаи эҳсос баръало буду таъсири шеър боло.

Анҷоми синфи нуҳ фарҷоми зистани Гулмира буд дар дили кӯҳ. Онҳо хонаводагӣ тарк карданд “Сангистон”. Омаданд ба қалби Тоҷикистон. Шаҳрнишин шуданду сокини Душанбе.
Азм кард, ки духтур шавад. Аммо модар ризоият надод. Зеро аз ин соҳа миёни хонаводаву хешовандон зиёд буданд намояндагон. Напазируфтани модар майдон холӣ кард. Барои нумӯи меҳри ҳунар. Барои ифшои орзуи ниҳон.

Ибрози орзу кард. Ҳадафро дақиқ намуд. Аммо модар пур буд аз нигаронӣ. Саршор аз суолҳо. Пеши худ дар гуфтугӯ буд. Аз он меандешид, ки чӣ гуна ӯро мепазирад муҳит? Чӣ хоҳанд гуфт атрофаш?

Гулмираи дар азм устувор шитофт. Пайи дохил шудан ба Донишкадаи давлатии фарҳанг ва санъат. Пайи гузаштан аз ин санҷишгоҳ. Пайи озмоиши худ дар ин роҳ.
Ӯро накард аз ин хоҳиш барканор ҳарфею касею ҳолате.

Устодон ҳангоми имтиҳон гуфтанд бо итминон, ки ҳунар дар ниҳодаш ҳаст аён. Акнун метавонад нахустрӯзи моҳи сентябр ояд ба дарс. Бо гирифтани унвони донишҷӯӣ.

АЗ АВВАЛИН МУКОФОТ

Нахустрӯзҳои дарс барояш набуд саҳл. Чун муқобил буд бо зиддиятҳои хонавода. Бо суолҳои машкуки сар. Бо ин гумонҳо, ки метавонад оё?
Дар яке аз дарсҳои нахустин, устод хост иҷрои этюдеро аз донишҷӯён. Ҳамчунин мукофоте гузошт дар миён. Яъне иҷрокунандаи хубро ҳадяе мунтазир буд. Гулмира пардохт пайи иҷрои супориш. Бо худ мегуфт, ин лаҳза ҳалкунанда хоҳад буд. Агар соҳиб гардад он ҳадяро, пас метавонад соҳиб гардад саҳнаи ҳунарро. Тамоми эҳсосу шӯру шавқи ниҳони қалбро якбора бурун кард. Офарид саҳнаи бесуханеро. Санҷиш миёни донишҷӯён анҷом ёфт. Устод, ҷузвдони худро боз кард. Аз он як себи сурху калонро берун намуд. Тақдим дошт ба Гулмира. Таҳсину офаринаш хонд.

“Ин фақат як себи одӣ набуд. Ин аввалин ҳадяе буд, ки маро ба соҳаи санъату ҳунар дилгарму ҳавасманд гардонд”, - мегӯяд Гулмираи Аҳрорзод. Бо табассум ёд оварда ин лаҳзаҳоро.
Дигар таҳсил мекард пур аз эътмимод ба худ. Пурталош буду пуркор.

Дар супоридани кори хатм ҳузур доштанд намояндагони театрҳо. Тамошо мекарданд иҷроиши онҳоро. Баҳогузор буданд. Ҳамчунин интихобкунанда. Мехостанд, аз ҷавонон корманд ёбанд барои худ.

Гулмираро бо дилпурӣ пазируфтанд барои кор дар театри Лоҳутӣ.

ДАРЁФТИ РОҲҲАЛИ “БУНБАСТ”

Қурбон Собир ҳунарпешаи мардумӣ чанд моҳ қабл пардохт ба омода кардани намоишномае. Интихоб намуд асари нависандаи барҷастаи турк Тунҷер Ҷуҷеноғлуро. Оғоз кард ба кор. Шуруъ кард ба ёфтани роҳҳали намоишномаи “Бунбаст”. Образи Лилико аз нақшҳои марказист инҷо. Ҳамчунин душвору пурзаҳмат. Чун ӯ ҷавондухтарест монда дар гирдоб. Гоҳе интиқоми апааш ғарқаш месозаду гоҳе андешаи солим мекашонадаш аз об.

Коргардон ин нақшро дид, дар симои Гулмира. Аммо, ӯро тарсу ҳаяҷон буд фаровон. Зеро аввалин нақши бузургаш буд дар саҳнаи театрӣ. Он ҳам нақши пур аз эҳсос.
Хеле талош кард. Гоҳе эҳсоси нотавонӣ ҳуҷум мекард. Вуҷудашро ларза фаро мегирифт. Хеле мегирист. Меҳаросид барои сазовор нашудан ба эътимоди устод.

“Коргардон хеле оромона бароям тамоми ҷузъиётро мефаҳмонд. Аммо на ҳамеша ба иҷрои онҳо муваффақ мешудам. Зеро устод Қурбон Собир ҳамеша офаридани олию табииро мепазирад. Боре ҳангоми тамрин ногоҳ чашмам пӯшида шуд. Бедор шудам рӯи саҳна хобидаам ва Мавлона Наҷмиддинова модарвор навозишам мекунад”, - ёдоварӣ мекунад аз он рӯзҳою заҳматҳо Гулмира.

Аммо, ӯро коргардон ва ҳунармандони канорашбуда, пайваста неру эҳдо мекарданд. Эътимод мебахшиданд.

Гулмира сухани ҳадякунандаи нерую ҷасораташ хонд инро: “Ҳар гоҳе бо ҳисси нобоварӣ пур мешудам, устод Қурбон Собир дастамро медошт ва мегуфт, ки духтарам, ту метавонӣ!”.
Намоишнома омода шуд. Аввалинбинандагон буданд кормандони театр. Баъди анҷом ҳамагӣ таҳсин хонданд ба Гулмира. Эҳсоси қаноатмандӣ карданд аз ҳамкорию ҳампешагӣ бо ӯ.
5-уми апрел. Нахустнамоиши “Бунбаст”. Толори Театри академӣ-драммавии ба номи Абулқосим Лоҳутӣ пур аз тамошобин. Аз оғози рӯз то шом. Чун “Бунбаст” дар як рӯз се маротиба саҳнаро гирифт макон. Ҳамагӣ сано мехонданд ба ҳунармандон. Аз ҷумла ба Гулмираи ҷавон.

НАХУСТХАТТИ ПАРВОЗ

Аз 7 то 10 апрел дар шаҳри Истанбули Туркия доир гардид, фестивали “Рӯзҳои теат-ри Ҷуҷеноғлу”. Тоҷикистон низ роҳ ёфт ба он. Бо намоишномаи “Бунбаст”.
Акнун Гулмира бо ҳунар убур кард марзу ҳудудро. Дар қатори ҳунармандони ҳирфаӣ Мавлона Наҷмиддинова ва Аъзам Розиқ иҷрои нақш кард дар саҳнаи Истанбул. Ҳар давлате меофарид нақш бо забони худ. Аммо дар экран тарҷума мешуд барои тамошобини турк.

“Ҳангоми иҷрои саҳнаи мо якбора зернавис бозистод. Аммо мо бо ҳамон шурӯ шавқ нақшҳоро иҷро кардем. Баъди фарҷом толорро дидем, ки ҳамоно пур аз тамошобин аст”- бо фараҳмандӣ мегӯяд Гулмира.

Ӯ ҳоло 21 сол дорад. Хеле ҷавон аст. Аммо ҳадафҳояш бузург. Иродааш оҳанин. Гомҳояш устувор.

Ӯ тавонист ҳама норозиёни ҳунарашро қонеъ созад. Ҳамчунин сарфарозашон намояд.

Гулмираи Аҳрорзод ҳамин сол дид майдони синаморо. Ҳамин сол офарид нақши бузурги театриро. Ҳамин сол хатти парвоз ӯро бурд то дуриҳо.
Пас, мо низ бо умеди бепоён мегӯем барояш ҳамон сухани нерубахшашро, ки ӯ метавонад ҳар соли худро чунин созад.