Дар хориҷи кишвар шахсияти муваффақ шудан, кори саҳлу осон нест ва на ҳар кас метавонад, берун аз кишвари худ муваффақу комёб гардад. Танҳо дар натиҷаи кӯшишу машаққатҳои зиёд кас метавонад, ба натиҷаҳои намоёне даст ёбад. Қаҳрамони мо низ бо ҷаҳду талоши зиёд тавонист, ки корро аз сифр шурӯъ кунад ва ба маваффақият даст ёбад.

Имрӯз ҷавонони мо дар хориҷи кишвар бешуморанд ва ҳар яки онҳо барои пешрафти зиндагии худ кору фаъолият мекунанд. Бисёри онҳо на дар сохтмонҳо мардикорӣ мекунанд, балки соҳаи тиҷоратро интихоб намуда, фаъолият менамоянд.

Абдуқодир Одинаев аз зумраи чунин ҷавонҳост. Ӯ дар шаҳри Москваи Федератсияи Русия ба тиҷорат машғул буда, ба муваффақиятҳо ноил гардидааст. Ӯ мегӯяд, ки баъди хатми донишгоҳ бо даъвати бародаронаш ба муҳоҷирати меҳнатӣ рафтааст.

- Бародари калониам, ки худ ронанда буду дар яке аз хатсайрҳои мусофиркашонӣ кор мекард, ба ман низ нозукиҳои ронандагиро нишон дод ва баъди як моҳ корро шурӯъ намудам. Кори мо фақат бо мардум буд. Хатсайрҳои шаҳри Москва пулчинаки алоҳида надошт, балки ронанда ҳам пули мусофиронро ҷамъоварӣ мекунаду ҳам ронандагиашро. Ин соҳа муоширати хуб ва забондониро талаб мекард. Ман, ки дар боғча ва мактаби миёна бо забони русӣ муошират доштам, аз ин лиҳоз ба мушкилӣ дучор нагаштам,- илова кард ӯ.

Дар воқеъ, ронандагӣ кардан дар як шаҳри калон хеле мушкил аст, зеро бо мардум кор кардан осон нест ва онро ҳар кас анҷом дода наметавонад. Чун дар рафти кор ҳар гуна инсонҳоро вохӯрдан мумкин аст, ки ҳар кадомашон хислатҳои худро доранд.

Аммо қаҳрамони мо ба ҳамаи ин нигоҳ накарда, аз соли 2014 то соли 2019 дар як хатсайр ронанда шуда кор мекард. Чӣ гунае ки ӯ мегӯяд, аз ҳисоби ронандагӣ даромади хубе ба даст меовард. Ҳамзамон дар тӯли 5 соли ронандагиаш ӯ вазъи оилаашро хуб намуда, хост, ки тиҷорати худро кушояд ва ӯ ба он муваффақ ҳам шуд.

Ҳамин тарв, бо дастгирии бародарон як қаҳвахона кушода, корро оғоз намуд. Дар ин қаҳвахона 7 нафар ҷавони тоҷикро ба кор ҷалб намуда, кӯшиш мекард, ки ҷавонони тоҷике, ки бори аввал ба кишвари бегона ташриф меоранд, кӯмак кунад, ҳатто агар дар қаҳвахона ҷойи кори холӣ набошад, кӯшиш мекард, ки барои дарёфти кор дар ҷойи дигар ба онҳо кӯмак кунад.
- Барои ҳамватанонам, ки аз ҷойи хоб ва надоштани ҳуҷҷат мушкилӣ мекашанд, дасти кумак дароз мекунам,- мегӯяд, Абдуқодир.

Дигарон Абдуқодирро як ҷавони бофарҳанг, ватандӯст ва ғамхор мешиносанд. Вай ба ҷавонии худ нигоҳ накарда, мехоҳад дар кишвари бегона барои ҳамватанони худ хизмат кунад. Ӯ дар даврони бемории ҳамагири COVID-19 дар давоми 4 - рӯз барои шаҳрвандони Тоҷикистон маҳсулоти хӯрокаро ҳамроҳ бо чанд наздиконаш тақсим намудааст. Ӯ мегӯяд, ин кори хайрхоҳонааш пеш аз ҳама барояш илҳоми тозае бахшид ва ин кӯмакро аз дилу ҷон анҷом дод.

Ӯ дар охири суҳбат гуфт: “Имрӯз он нафароне, ки дар рӯзҳои душвортарин дар барашон будам, ба ман занг мезананду ташаккур мегӯянд. Бароям ҳамин кофист, ки аз ҳолам хабардор мешаванд. Ростӣ, хеле хушҳолам ва худамро хушбахттарин инсон меҳисобам”.