Довар барои охирин бор ҳуштак кашид. Пас аз лаҳзае мебоист варзишгарон дубора майдон баромада ва сардовари мусобиқа ғолибро муайян мекард. Вале ин дафъа даъвати дигарбораи варзишгарон барои супоридани ҷойҳо ва муайян кардани қаҳрамони мусобиқа ғайриинтизор ва тулонӣ буд. Мухлисон аз ҳарду ҷониб бетоқатӣ мекарданд ва варзишгарон ҳам, ки ҳар яке ба ғалабаи худ бовар дошт, хоҳони зудтар медали тиллои мусобиқаро ба гардан овехтан буданд.

Аз ҷониби дигар ҳайати доварон, ки натавонист ғолиби ин сабқатро дар саҳна муайян кунанд, дар ҳуҷраи алоҳидае нишаста так-рор ба такрор қувваозмоии варзишгаронро тамошо мекарданд. Барои онҳо низ душвор буд. Чун сабқат ба тавре диданӣ ва ҷолиб сурат гирифта буд, ки мухлисон яктараф, ҳатто доварон шефтаи ҳунари варзишгарон шуда, намехостанд, аз ин сабқат касеро мағлуб бубинанд. Аммо низомномаи мусобиқа имкон намедод, ки ин набардро ду баранда бошад. Чуноне ки қоидаи зиндагӣ ҳамин аст.

Интизориҳо тӯл кашид. Пас аз се соат, ки мухлисон ҳамоно майдонро тарк накарда, бетоқатона натиҷаро интизорӣ мекашиданд, садои сардовари мусобиқа ҷаноби Абраҳам Ҷозеф хеле гирифтаву базӯр-базӯр баланд шуд.

- Ман... Мо... Ва умуман ҳайати доварон ба чунин хулоса омадем...

Садои Абраҳам гирифта ва дигарбора ба гап сар кард.

- Ин аз рӯи низомнома... Мо наметавонистем, ки ду ғолиб дошта бошем... Маро бубахш Пурдил... Ту ҳам қаҳрамонӣ...

***
Занги телефон чанд бор баланд шуд. Варзишгар ба он заррае ҳам аҳамият надода, машғули тамрин буд. Баъдан зангулаи пушти дар ба “сурудан” даромад. Ба ин ҳам бепарво буд варзишагр. Баъдан касе дарро сахт-сахт кӯфт. Ин навбат ӯ наметавонист, ки бетафовут бошад ва ба тамринаш идома диҳад. Дили бедилон дарро боз кард. Дар рӯ ба рӯяш рафиқи аз ҳама наздик ва ҳамсабақи хубаш Сарвар меистод.

- Камтар ба худ ой. Тамринро камтар кун. Охирин орзуят амалӣ шуд. Ту қаҳрамонӣ. Қаҳрамони бозиҳои олимпӣ. Бояд инро ҷашн гирем.

Пурдил аз афташ чизеро пайхас накард, ки якбора пурсид.

- Чиҳо мегӯӣ дӯстам? То мусобиқаи навбатӣ ҳанӯз 2 сол вақт. Ва қаҳрамон шудани ман, ки ҳамакнун синну солам ҳам ба ҷое мерасад, дар миёни ин қадар варзишгарони дунё багумон хоҳад буд. Аммо ман то оне тавон дорам барои он талош мекунам. Ба рағми Андрей. Ман бояд ба ӯ исбот кунам, ки чӣ тавону зӯрмандие дорам дар баробараш.

- Бояд ба кӣ исбот кунӣ?

- Гуфтам-ку, ба Андрей.

Чӣ магар аз марги ӯ хабар надорӣ? – нобоварона пурсид Сарвар.
- Марги Андрей?! - сар дар худ кашид варзишгар.

- Бале. Ӯ як моҳ қабл аз ин дар тасодуфе ҷони худро аз даст дод ва баъд аз 3 рӯзи маргаш Кумитаи олимпӣ дар бораи бекор кардани медали тиллои ӯ комиссияи махсус ташкил кардааст. Ӯ қабл аз мусобиқа аз ким-кадом доруҳо истеъмол карда будааст. Қарор аст, ки пагоҳ комиссия натиҷаро эълон ва аз рӯи низомнома медалро ба номи ту сабт кунад. Ту ки аз медали нуқра даст кашида будӣ, акнун насибат бод, қаҳрамонӣ.
- Сарвар бас! Афсонагӯӣ накун.

- Магар телевизор тамошо накардаӣ як моҳ боз? – бо каме ранҷидагӣ гуфт Сарвар. - Аққалан рӯзномаҳоро як варақ зан.

Пурдил зуд ҷониби дар давид ва осемасар қуттии почтаро кушода дарзаи рӯзномаҳои ду моҳ инҷониб нагирифтаашро бағал карда, ба толор ворид шуд.

Дақиқан мисли гуфтаи дӯсташ дар ҳама рӯзномаҳо аз ӯву Андрей мегуфтанд. Баъзеҳо иддао доштанд, ки ин кори дасти Пурдил аст ва маҳз пас аз марги ӯ сари медал даъво кардан далели раднопазир аст.
Пурдил пас аз мутолиаи рӯзномаҳо як каме такон хӯрда, ба девор пуштнокӣ такя кард. Ӯро хаёлҳо ба дуриҳо бурданд. Акнун ягона орзуяш – сабқат бо паҳлавони номдор Андрей ҳаргиз амалӣ нахоҳад гашт. Барои Пурдил аз медали тиллои олимпӣ дида, сабқат бо ин варзишгар авлотар буд. Хеле ба худ печид ва билохира ба як ҳуҷраи дохили толори варзишӣ, ки чанд моҳи охир ҷои хобу зиндагиаш буд, ворид гашт. Дарро ба рӯяш сахт пушида, ҳатто ба дӯсташ аҳамият надода онро қулф кард.

Сарвар пушти дар хеле интизор шуд, чанд бор дарро тақ-тақ кард ва чун дид, ки муроде ҳосил шуданӣ нест, толорро тарк кард...

Пурдил як ҳафтаи дигар дарро ба рӯи касе боз накард. На тамрин мекард ва на ба кори ҷиддитаре машғул мешуд. Зангҳои телефонӣ ҳам беҷавоб буданд. Зангӯлаи пушти дар ҳам дар як рӯз сад бор ба “сурудхонӣ” медаромад, аммо Пурдил шунавандаи батамкинеро менамуд, ки бо ҳар як навозиши зангӯла созиш мекард ва кӯшиши халалдор сохтани ҳеҷ навозандаеро намекард. Кораш дар ин муддат фақат рӯзномахонӣ буду гоҳ-гоҳ ба оинаи нилгун ҳам чашм медавонд. Даҳҳо фарзия дар бораи тақдири медали акнун бесоҳибмонда гуфта мешуд.

Дар як гузориши телевизионӣ котиби Кумитаи байналмилалии олимпӣ эълон кард, ки агар то ду рӯзи дигар Пурдил барои гирифтан наояд, медали тиллои олимпиро ба нафаре, ки алъон ҷои дуввумро гирифтааст, хоҳанд дод. Шунидани ин барои варзишгар такондиҳанда буд.

Худи ҳамон рӯз роҳ гирифт. Як рӯз пас дар вазъияти тантанавӣ медали тиллоро ба гарданаш овехтанд. Мебоист пас аз як рӯз қаҳрамонона ба ватан ояд. Вале ӯ самташро дигар кард. Роҳ гирифт сӯи Маскав...

***

Пурдил дар фурудгоҳи шаҳри Маскав ба издиҳоми хабарнигорон рӯ ба рӯ шуд, вале ҳама суолҳо беҷавоб монданд, ба ҷуз он ки гуфт ба мазори Андрей меравад. Дар ин миён расонаҳо иттилоъ доданд, ки дақиқан ин сафари Пурдил барои ба масхара гирифтани Андрейи онҳост.

Саша - падари Андрей ва низомии баландрутбаи бознишастаи рус бо вуҷуди оне, ки бовар дошт, садама ва аз номи писараш гирифтани медали олимпӣ кори ноҷавонмардонаи Пурдил аст, ҳамоно дар азои яккаписараш нишаста буд ва дар ин моҷароҳо ҳеҷ аксуламале нишон намедод. Вале ин навбат наметавонист бетафовут бошад. Ӯ милтиқи мергании аз ҷанге ғаниматгирифта ва таппончаеро, ки вазири дифои Русия дар рӯзи ба нафақа баромадан барояш тақдим карда буд, дар камар ниҳода, ҷониби марқади писараш равона шуд. Бо ҳар қимате бояд Пурдилро ба қатл мерасонд. Орзуи ниҳоии пирамард ин буд, ки интиқоми писарашро ситонад. Махсусан, дар ҳоле ки ӯ қасди ба масхара гирифтани писарашро дорад...

Пирамард дар макони назарногири оромгоҳ камин гирифт ва мунтазири омадани рақиби писараш Пурдил буд.
Варзишгар аз худрав поин шуд. Ӯ навиштаҳои рӯи қабрҳоро як-як хонда мадфани Андрейро меҷӯст. Билохира назди қабри Андрей расида, ором гирифт. Ӯ дар рӯ ба рӯи лавҳа ва салиби сари гур рост истода, даст ба дуо бардошт ва ким-чиҳое, ки барои пирамарди камингирифта дар канори гӯристон номафҳум буд, ба забон овард.
Пирамард бо ин бовар, ки ҳатман писарашро масхара мекунад, боҳавсала нишон гирифт ва кулангро бо ангушти ишоратиаш кашид. Пурдил ба замин такон хӯрд ва дар паҳлуи қабри Андрей ором гирифт...

Вақте пирамард барои аз рӯи қабри писараш дур кардани Пурдил омад, дар як дасти ӯ медал ва дар дасти дигараш номаро дид.

Нома ба унвонии худи пирамард бо чунин мазмун буд: “Писари шумо қаҳрамон аст! Ман барои он Маскав омадам, ки ин медалро ба соҳиби аслиаш баргардонам. Шумо медалро аз рӯи салиби писаратон хоҳед дарёфт. Маро бубахшед, охирин коре, ки барои фарзанди қаҳрамони шумо метавонистам анҷом диҳам, ҳамин аст.

Бо эҳтиром, Пурдил”.