Ҳуррият соли 1997 дар шаҳри Турсунзода чашм ба олами ҳастӣ кушода, ба хонадон нуру зиёи тоза овард. Ӯ дар оғӯши муҳаббату самимият ба воя расида, роҳ сӯйи дабистонро пеш гирифт. Дар мактаб доим мекӯшид, то дарсҳои устодонро хуб аз бар намояду чун кабутаре дар фазои дониш сайр намояд. Ҳамин меҳраш нисбати дониш буд, ки дар байни ҳамсинфон ба яке аз толибилмони фаъол мубаддал гардида, пайваста аҳсану офарин мешунид. Фаъолии ӯ дар дарсҳо дигар ҳамсабақонашро ба ҳайрат меовард, ки чи тавр вай ба тамоми фанҳо омода мегардад. Ҳар вақте аз ӯ асрори донишандӯзиашро пурсон мешуданд, дар посух мегуфт, ки танҳо муҳаббати самимияш аст, ки вайро дар роҳи донишандӯзӣ комёб намудааст.

Ӯ дар баробари таваҷҷуҳ ба дарсҳо ба соҳаи санъат низ мароқ зоҳир менамуд. Диққати асосии ӯро санъати навозандагии миллӣ бештар ҷалб кард. Дар замони мо, ки бештари ҷавонон майл ба санъати муосир менамоянду мехоҳанд дар роҳи мазкур қадам ниҳанд, ӯ баръакс роҳи санъати миллиро интихоб намуд. Ҳангоми дар синфи шашум таҳсил кардан, шавқу ҳаваси ӯро нисбати санъат падараш эҳсос намуда, вайро ба мактаби мусиқии шаҳри Турсунзода мебарад, то орзуҳои ширини ӯ амалӣ гарданд.

Ӯ ба омӯхтани дутор, ки машҳуртарин асбоби миллист, машғул мегардад. Аз миёни тамоми асбобҳо танҳо садои дилнавозу рӯҳбахши дутор ӯро мафтун гардонида буд, ки бе ягон пешниҳод ва ё тавсияе онро ба даст гирифта, бо даст задан ба ҳар тори он худро муваффақу сарфароз дармеёфт. Зеро ҳар замон бо шунидани ин садои фараҳафзо шавқу рағбаташ нисбат ба санъат бештар гардида, бисёр мехост, то дар роҳи интихобкардааш комёб бошад.
Зери роҳбарии Анора Неъматуллоева ҳама сиру асрори дуторнавозиро омӯхта, дар муддати кӯтоҳ ба яке аз шогирдони арзанда мубаддал мегардад.

Волидони Ҳуррият аз ин ки ӯ дар баробари дониш андӯхтан ба машқи санъат низ машғул буд, ифтихор намуда, дар симои фарзандашон нафареро медиданд, ки ояндаи дурахшон дораду метавонад орзуҳои падару модари хешро бароварда гардонад. Бо ин мақсад ҳамеша ба ӯ кӯмак мерасонданд, то ӯ худро танҳо эҳсос нанамояду тарки ҳунаромӯзӣ накунад.

Мактаби миёнаро хатм намуда, баҳри боз ҳам хубтару беҳтар аз худ намудани ҳунари навозандагӣ бо дуои падару модар роҳ пеш мегирад сӯйи мактаби олӣ. Бар замми ҳамаи кӯшишҳояш ӯро як чиз бениҳоят рӯҳбаланд карда буд. Дастгирии доимии волидайнаш. Агар розигии онҳо намешуд, шояд ӯ донишҷӯ намегардиду баҳри амалӣ намудани орзуҳои даврони кӯдакияш ҷаҳд намекард. Аммо ӯ худро хушбахт меҳисобад, ки оилаи дар он бузургшудааш дӯстдори санъатанд.

Билохира соли 2015 ба Консерваторияи миллии Тоҷикистон ҳуҷҷат супорида, донишҷӯи ин макони санъату ҳунар гардид. То донишҷӯ шудан, аз нозукиҳои бисёри навозандагӣ огаҳ гардида буд. Аммо дар ин ҷо ӯ ин ҳунари худро зери роҳбарии устоди тозааш Сироҷиддин Ҷураев, яке аз дуторнавозони беҳтарини кишвар такмил дода, ӯ дар ин ҷо дутори анъанавии шашмақомро омӯхта истодааст.

Ҳуррият Ҳасанова айни ҳол донишҷӯи соли дуюм аст. Дар муддати ду соли таҳсил ҳунарашро хеле хуб такмил дода, ҳар рӯз пас аз машғулиятҳо ҳамроҳи ҳамсабақи дигараш ба тамрини дутор машғул мегардад. Ҳоло аз уҳдаи навохтани дилхоҳ оҳанг баромада, ҳамаи инро натиҷаи заҳматҳои пайвастааш медонад.

– Омӯхтани асбоби дутор душвориҳо дорад. Вақте бори аввал ба мактаби мусиқӣ рафтаму дуторро ба даст гирифтам, бароям аҷиб менамуд ва ба худ мегуфтам, ки оё навохтани онро аз худ мекарда бошам ё не. Бо тавсияи устодон ва заҳматҳои пайваста тавонистам, ки онро омӯзаму ба воситаи ду тор оҳанг навозам, - бо хушнудӣ иброз доҳт Ҳуррият Ҳасанова.

Ба таъкиди ӯ, аз худ намудани ҳунари навозандагӣ барои духтарон хеле мушкил аст. Зеро бо ду тор навохтани мусиқӣ муъҷиза аст. Гирифтани ҳар гуна нолаҳо тавассути ду тор аз инсон маҳорати махсусро талаб менамояд. Аммо боварӣ дорам, ки ҳар нафари орзуи ҳақиқии соҳиби ҳунар шуданро дорад, ҳамаи мушкилиҳоро бартараф ва соҳиби ҳунар шуда метавонад. Дар ин росто танҳо кӯшиши пайвастаи худи инсон метавонад, то ӯро дар ҳама маврид муваффақ созад.  

– Санъати имрӯзаи тоҷик хеле рушд кардааст, - мегӯяд Ҳуррият. – Зеро нисбат ба солҳои қабл таваҷҷуҳ ба санъат зиёд аст. Ҳангоми машғулият дар дарсҳо ҳаминро эҳсос намуда истодаам, ки имрӯз ҷавонони дорои истеъдод ва шавқманд бисёранд. Ҳамаи онҳо талош мекунанд, то дар роҳи интихобкардаашон сарбаланд бошанд. Ин чиз воқеан хурсандиовар аст”.    

Аз замони таҳсил дар мактаби мусиқӣ ҳунарашро дар чандин озмунҳои сатҳи шаҳрӣ ва баъдан ҷумҳуриявӣ санҷида, сазовори ҷойҳои ифтихорӣ гардидааст. Аз ҷумла ҳангоми таҳсил дар синфи даҳи мактаби миёна дар озмуни “Васфатро месароем, Ватан” ширкат ва сазовори ҷойи дуюм гардидааст. Вақте донишҷӯ шуд, дар шаҳри Душанбе дар соли аввали таҳсил чун ҳунарманди ҷавону умедбахш дар озмуни “Тараннуми истиқлол” иштирок намуда, ҷойи аввалро ишғол кард.

Парвина Имомқулова, яке аз ҳамсабақони ӯ мебошад, ки ҳар ду якҷоя дар консерватория зери роҳбарии дуторнавози машҳур Сироҷиддин Ҷураев машқи навозандагӣ менамоянд. Ҳар ду доим машқ мекунанду аз якдигар сабақ меомӯзанд.

– Ҳуррият яке аз духтарони фаъоли гурӯҳ мебошад. Мо ҳар ду дар як мактаб таҳсил намудему дар мактаби мусиқӣ низ якҷо ҳунари мазкурро меомӯхтем. Имрӯз низ мо дар ин ҷо ҳамсабақем. Ҳар чизеро ки намефаҳмам, аз ӯ пурсон мешавам. Ӯ дӯсти беҳтарин аст. Чунки дар ҳама ҳолат, вақте доир ба дарс ва ё машқу тамрини ҳаррӯза чизе пурсон мешавед, ҳамаи корҳои худро як сӯ гузошта, аввал ба саволҳоятон посух медиҳад. Ӯ дорои истеъдоди махсус аст. Доим талош менамояд, то дар ҳар машқу тамрин сир ва нозукии ин асбоби миллиро аз бар намояд. Вақте ба дасри устод Сироҷиддин Ҷураев медароем, пайваста кунҷкобӣ намуда, мехоҳад, то як чизи наверо омӯзад. Бо боварӣ гуфта метавонам, ки ояндаи ӯ дурахшон буда, яке аз ҳунармандони варзидаи соҳа хоҳад шуд, - бо боварӣ афзуд П. Имомқулова.  

Ҳуррият бар он назар аст, ки инсон замоне муваффақ мешавад, агар касби худро мукаммал омӯхта, дар баробари ин якчанд шогирд омода сохта, ҳунари худро ба онҳо омӯзонад. Зеро вақте ҳунар дореду онро ба дигарон меомӯзонед, пас бояд бидонед, ки ҳунари шумо поянда аст. Чунки рисолати шуморо шогирдонатон иҷро менамоянду аз ҳунаратон ба хубӣ ёд мекунанд.

Дар лаҳзаи ғамгин шудан ба ҳуҷра даромада, дуторро ба даст мегираду бо зарби ангуштони ҳунарофаринаш оҳангеро менавозад ва тамоми мушкилии худро фаромуш месозад. Ин аст, ки доим мегӯяд, мусиқӣ ба инсон рӯҳу равони тоза мебахшад.  

Бо мақсади он ки дар оянда ба яке аз ҳунармандони асил табдил ёбаду саҳми худро дар рушди роҳи пешанамудааш гузорад, доим ҷаҳд дораду талош. Ба ин тозароҳи санъат фатҳи қуллаи мақсудро таманно дорем.