Модар баъди ба итмом расидаи моҳи асали писару келинаш табассумкунон ба келинаш гуфт:

- Воқеан ҳам, тавонистӣ, ки писарамро дар 30 рӯз аз шаробнӯшӣ боз дорӣ. Ин коре буд, ки ман дар 30 сол комёб нашудам.

Бар чашмонаш ашк ҳалқа зад. Келин гуфт:

- Модарҷон, оё аз қиссаи “санг ва ганҷ” бохабар ҳастед? Овардаанд, санги калоне сари роҳи мардумро гирифта буд ва ба роҳгузарон халал мерасонид. Марде хост, то ин мушкили мардумро осон намояд. Путкро гирифта, 99 маротиба бар санг зад, аммо он пора нашуд. Хеле хаста шуд. Марде аз наздаш гузашт. Аз ӯ талаби кӯмак намуд. Баъди як зарбаи марди роҳгузар санг пора шуду аз дарунаш кӯзаи пур аз тилло баромад. Ҳар ду мард мегуфтанд ганҷ аз ман аст, лекин ҳеҷ ба муросо наомаданд. Барои ҳалли мушкилашон назди қозӣ рафтанд. Марди аввал гуфт:

- Ин ганҷ ҳаққи ман аст, чун ман 99 зарба задам то пора шавад.

Дуюмӣ гуфт:

- На, сангро ман пора кардам ва ганҷ моли ман аст.

Қозӣ масъаларо баррасӣ намуда, чунин ҳукм баровард: барои марди аввал 99 қисм ва барои марди дигар 1 қисми боқимонда дода шавад ва дар давоми суханаш гуфт:

- Агар он мард 99 зарба намезад, ҳаргиз бо 1 зарба задани марди дуюм санг пора намешуд.

Модар 30 сол фарзандашро ҳамеша ба тарки шаробнӯшӣ ташвиқ мекард, бе он ки ноумед шавад ва хушҳол аст, ки фарзандаш бо сабаби занаш ин одати бадро тарк кардааст.

Келин басо ахлоқи зебо ва ақли расо аз худ нишон дод, ки фазлро танҳо ба худаш нисбат надод, балки ба хушдомани худ баён намуд, ки он 30-сола ранҷи ӯ монанди 99 зарба задани марди аввал буда, барбод нараафтааст ва коре, ки келинаш кардааст, ҳамоно зарбаи охирон аст.

Таҳияи Ҳасан АЗИЗОВ, “ҶТ”