То ҳол дар бораи омӯзгор ва нақши ӯ дар таълиму тарбияи инсон суханҳо гуфтаанду мегӯянд ва дар оянда низ хоҳанд гуфт. Зеро танҳо ҳамин нафаронанд, ки одамӣ аз ҷаҳлу нодонӣ раҳида, хубиро аз бадӣ, ростро аз дурӯғ ва сафедро аз сиёҳ фарқ месозаду ҳаёти шоистаеро барои худу наздиконаш муҳайё месозад.

Ахиран чизе, ки атрофи номи омӯзгорон ва нақши онҳо гуфта шуд, ин буд, ки “Муаллимоне, ки дар минтақаҳои дурдасти кишвар дар чунин шароити вазнин кор мекунанд, қаҳрамононанд”. Ин ҷумла зимни нишасти хабарӣ аз ҷониби вазири маориф ва илми кишвар Имомзода Муҳаммадюсуф баён гардиду ин сухан омӯзгоронро ба пешаи интихоб намудаашон боз ҳам дилгарм сохт.

Баъди андешаи вазир дар бораи омӯзгорон тайи чанд рӯзи ахир сархати шабакаҳои иҷтимоӣ қарор гирифт. Ҳама дар ҳамовозӣ ба он назари неки хешро иброз медоранд ва онро дар худ нусхабардорӣ менамоянд. Зери ҳар як нусхабардорӣ шарҳҳои зиёде навишта шудаасту аз заҳмати омӯзгорон ёдовар шудаанд. Истифодабарандае дар шабакаи иҷтимоии “Фейсбук” зери нигоштаи мазкур гуфтааст: “Омӯзгорон фидоиёни миллатанд”.

Дар воқеъ, омӯзгорон роҳнамову роҳкушои аҳли башар ба сӯйи дониш, илм, маърифат ва камолоти маънавиянд. Омӯзгорон ҳидоятгари роҳи ростӣ, роҳи орӣ аз ҳама гуна кирдорҳои бади инсониянд. Омӯзгорон ташвиқкунандаи роҳи дониш ва камолоти инсониянд. Ва омӯзгорон хостгори муваффақии ҳар як инсон дар роҳи илму донишанд. Онҳоянд, ки имрӯз мо якояк аз илму дониш бархӯрдорему ҳама баҳри ҳаёти маърифатнок доштан, саъю талош намуда истодаем.

Баракатуллои Мирзоқаюм, омӯзгор дар шабакаи иҷтимоӣ суханони руҳбаландкунандаро нисбати омӯзгорону касби пуршарафи онҳо хонда, хеле хушнуд шудаасту ифтихор менамояд, ки омӯзгор аст ва саҳми худро дар таълиму тарбияи насли наврас гузошта истодааст.

- Рӯзҳои охир аз шабакаи иҷтимоии “Фейсбук” чандин нигоштаҳои истифодабарандагонро мутолиа намудам, ки суханони вазири маориф ва илми кишварро вобаста ба омӯзгорон овардаанд. Хеле хуб аст, ки ҳамеша ба соҳаи маориф таваҷҷуҳи махсус зоҳир мегардаду баҳри пешрафти он ва фаъолияти назарраси омӯзгорон аз ҷониби давлату Ҳукумат диққати махсус дода мешавад. Доир ба нақши омӯзгорон ва рисолати муҳими касбии онҳо низ ҷиҳати ба роҳи дуруст раҳнамун намудани насли ҷавону соҳибдониш намудани онҳо Роҳбари давлат низ ҳамеша зимни вохӯриҳояшон бо намояндагони соҳаи маориф ибрози назар менамоянду касби омӯзгориро пешаи бузург меноманд. Дар ҷое Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон хеле хуб дар мавриди нақши омӯзгорону ин пеша гуфтаанд: “Пешаи омӯзгорӣ муқаддастарин касби рӯи олам аст. Бедории фикр, покизагии ахлоқ ва ташаккули ақлонии инсон маҳсули ранҷу машаққати омӯзгорон аст”. Ҳамин гуна суханони самимӣ ва сидқан арзёбӣ кардани нақши омӯзгорон дар роҳи таълиму тарбия худ баёнгари он аст, ки омӯзгор дар ҳама давру замон ҳидоятгари насли башар дар роҳи илму донишомӯзӣ буданд, ҳастанд ва хоҳанд монд. Чунин суханон масъулияти моро дар роҳи таълиму тарбия боз ҳам дучанд менамояд, то дар пешаи хеш бештару беҳтар пайи фаъолият бошем, - гуфт ин омӯзгор.

Воқеан, меҳнату заҳмати омӯзгорон аст, ки имрӯз ҳар яке хондану навиштанро баладему бо ифтихору сарфарозӣ равонаи роҳе ҳастем. Талошу кӯшиши онҳост, ки имрӯз касбу ҳунарҳои гуногунро омӯхтаву дар ҷодаҳои хеш комёбу муваффақем. Фаъолияти содиқонаву софдилонаи онҳост, ки имрӯз аз беҳтарин неъмат- дониш бархӯрдорему роҳи хубу орӣ аз ҳама гуна амалҳои зиштро аз роҳи нохуб фарқ месозем. Фидокории онҳо дар роҳи таълиму тарбия аст, ки имрӯз аҳли башар соҳибдониш асту дар ҳар кору пайкоре аз донишу хиради солим истифода мебаранд. Муҳаббати илмомӯзии онҳост, ки имрӯз дар қалби ҳар яки мо меҳри дониш ва илму маърифат ҷойгир асту бо самимият пайи илмомӯзием. Ва дар ниҳоят онҳоянд, ки бо гуфтору рафтор ва кирдори баланди инсонӣ барои ҳар яки мо намунаанд.

Дар мавриди нақши омӯзгору рисолати онҳо ҳамеша ва дар ҳама давру замон бузургони донишу хирад ибрози назар намудаанд. Дар ҷое хирадманд Ҷомӣ гуфтааст:

Агар дар ҷаҳон набвад омӯзгор,
Шавад тира аз бехирад рӯзгор.

Омӯзгор хушбахтии худро танҳо дар комёбии шогирдонаш медонаду вақте як толибилм бо истифода аз донишу хирад муваффақ мегардад, ифтихор менамояд. Дар ин росто низ Президенти кишвар хеле хуб гуфтаанд: “Муаллим ақл, шарафу виҷдони ҷомеа ва симои асосии он мебошад. Вай донишу заковат, гармии дили худро бедареғ ба фарзандони халқ медиҳад ва худро хушбахт мешуморад”.

Бешак, омӯзгорон қаҳрамонанд - қаҳрамони роҳи дониш, қаҳрамони роҳи таълиму тарбия ва қаҳрамони соҳибдониш намудани насли башар. Заҳмати софдилонаву содиқонаи онҳо ҳамеша дар лавҳи хотири мо пойбарҷост ва заҳмати эшонро ҳамеша қадр месозем. Зеро онҳо раҳнамунсоз ба баҳри беохири илму донишанд.