Интихобот дар равандҳои сиёсати дохилӣ ва хориҷии Ҷумҳурии Тоҷикистон аҳамияти муҳим дорад, зеро аз ҷумлаи нишонаву принсипҳои асосии мавҷудияти ҷомеаи демократӣ - интихобот ва низоми интихоботӣ мебошад. Аҳолӣ тавассути интихобот ба шахсиятҳои арзанда ва мувофиқ овоз дода, онҳоро ҳамчун роҳбар ва ҳимоятгари манфиатҳои давлату миллат ва халқ интихоб менамоянд. Интихобот ҳамчун унсури муҳимми ҷомеаи демократӣ дар таҷассуми иродаи шаҳрвандони мамлакат, ташаккул ва таҳкими системаи сиёсӣ ва амалӣ гардонидани ҳокимияти мардуми Тоҷикистон нақши бузург дорад.

Ҳодисаҳои солҳои охир нишон медиҳанд, ки набояд шаҳрвандони кишвар дар маъракаҳои муҳими сиёсӣ, монанди интихоботи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон бетараф бошанд, балки бояд барои ояндаи неки давлат ба номзади арзанда овози хешро диҳанд. Мо бадин васила нишон медиҳем, ки ҳуқуқҳои конститутсионии худро риоя намуда, дар тақдири ояндаи кишвар саҳмгузор ҳастем. Мо ба ҷаҳониён исбот месозем, ки давлати демократӣ дорем ва интихоботҳо дар ҷумҳурӣ шаффофу одилона ва мувофиқ ба талаботи қонунгузории миллӣ ва меъёрҳои байналмилалӣ мегузаранд. Касе моро ба интихобот ва ба номзади муайян овоз додан, маҷбур намесозад, зеро ин ҳуқуқҳои дахлнопазири мо мебошад.

Шаҳрвандон дар интихобот на танҳо Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, балки ояндаи давлату миллат ва ояндаи худу фарзандонашонро интихоб мекунанд. Мо дар интихоб набояд хато кунем, зеро интихоби нодурусти мо ояндаи кишварро зери суол мебарад. Ҳодисаҳои баъдазинтихоботии кишварҳои хориҷ бояд барои ҳар як тоҷику тоҷикистонӣ дарси ибрат бошад ва халқу миллат нагузорад, ки ҷониби бегона дар маъракаҳои муҳимми сиёсии кишвар даст дароз кунад.

Дар интихобот ширкат варзидан, дар баробари ҳуқуқу уҳдадориҳои шаҳрвандӣ будан, инчунин вазифаи динӣ маҳсуб ёфта, интихобкунанда дар сарнавишти кишвари хеш саҳмгузор мебошад. Ин масъаларо ояти зерини Қуръонӣ равшантар баён месозад:

“…Ба дурустӣ, Худо ҳолатеро, ки ба қавме бошад, тағйир намедиҳад, то вақте ки онҳо [худ] он чиро, ки дар замирашон ҳаст, тағйир диҳанд…” (сураи Раъд, ояти 11).
Миллат то вақте шоистагии ҳифзи неъмати пешрафт ва комёбиву сарфарозиро аз даст надода ва аз замири хеш заминаи заволи онро дар худ ба вуҷуд наоварда бошад, Худо онро аз неъматҳои бузург бенасиб намегардонад. Аллома Иқболи Лоҳурӣ ҳикмати ин мавзӯъро бо баёни шоирона чунин ифода кардааст:

Худо он миллатеро сарварӣ дод,
Ки тақдираш ба дасти хеш бинвишт.

Имрӯз дар истиқболи чунин маъракаи муҳими сиёсӣ гурӯҳҳои мухолиф ва ифротӣ сокит истода наметавонанд. Чунин тоифа ҳамеша аз пайи он аст, ки чӣ гуна, ба кадом васила ва дар кадом шароит ба амну суботи ҷомеаи тоҷикнишин халал ворид созанд. Азбаски интернет дастраси омма гаштааст, гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ дар чунин вазъият барои пиёда сохтани ҳадафҳои нопоки худ аз он сӯистифода мебаранд.

Сомонаҳои иҷтимоӣ барои ташкилотҳои экстремистиву террористӣ ба як майдони изҳори кинаву адовати сиёсиву ифротгароӣ мубаддал гашта, бар зидди давлату миллати тоҷик маводи ғаразноки беасосро интишор карда, андешаҳои худро ташвиқу тарғиб менамоянд. Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқот бо намояндагони ҷомеаи кишвар ин масъаларо матраҳ сохта, чунин таъкид намуданд: “Яке аз омилҳои торафт густариш пайдо кардани зуҳуроти терроризм ва ифротгароӣ васеъ истифода гардидани технологияҳои муосири иттилоотӣ мебошад. Имрӯзҳо шабакаи интернет, мутаассифона, аз ҷониби гурӯҳҳои террористиву ифротгаро бо мақсади таблиғи ғояҳои экстремистӣ, ба сафи худ ҷалб намудани аъзои нав, омода ва роҳбарӣ кардани онҳо ба аъмоли харобкорона ба таври густарда истифода мешавад”.

Аз ин лиҳоз, тамоми ҷавонони миллати тоҷикро зарур аст, ки дар истифодаи интернет ва сомонаҳои иҷтимоӣ бисёр эҳтиёткор бошанд, чунин шабакаҳои ифротиву иртиҷоиро шиносанд, ба макру ҳилаи онҳо дода нашаванд, андешаҳои беасоси онҳоро интишору ҷонибдорӣ накунанд ва ҳаргиз зиракии сиёсиро аз даст надода, барои рушди низоми соҳибихтиёриву демократии кишвар дар интихоботи президентӣ иштироки фаъол намоянд.

Аълохуҷа ХОЛОВ,
омӯзгори ДИТ ба номи
Имоми Аъзам - Абӯҳанифа