СИЁСАТ
Панҷшанбе 25 Апрел 2024 06:29
Бо дарназардошти он ки Ваҳдати миллӣ барои тамоми мардуми Тоҷикистон арзиши бисёр муқаддасу азиз ба ҳисоб рафта, асоси хушбахтӣ ва саодати халқамон мебошад, вазифаи ҳар шахси бедордилу огоҳ, худшиносу ватандӯст аз он иборат аст, ки Ваҳдати миллиро чун омили муҳимтарини бақои давлату рушди ҷомеаи Тоҷикистон ҳифзу ҳимоят намояд ва онро чун дастоварди бузурги миллӣ пос дорад. Эмомалӣ Раҳмон
27-уми июни соли 1997 ҳамчун рӯзи баҳамоиву оштӣ ва эълони иттиҳоди ҷовидонаи миллати куҳанбунёди тоҷик дар таърихи навини давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон бо ҳарфҳои заррин сабт шудааст. Ҳанӯз аз оғози соҳибистиқлолӣ тамоми талошу пайкори роҳбари ҷавону соҳибхиради мо дар ҷодаи бунёди давлатдории миллӣ ва таҳкими пояҳои истиқлолият ба ҳамин матлабу мақсади олӣ, яъне таъмини ваҳдату ҳамдигарфаҳмии мардуми Тоҷикистон асос ёфта буд. Миллати бофарҳанг ва соҳибтамаддуни тоҷик аз рӯзҳои нахустини ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ ва Ваҳдати миллӣ, бо шарофати заҳматҳои пайвастаи Пешвои муаззами миллат ва мардуми шарифи Тоҷикистон дар соҳаҳои иқтисодию сиёсӣ, илмию фарҳангӣ ва техникиву истеҳсолии мамлакат ба натиҷаҳои назаррас ноил гардид. Ин аст, ки дар маркази сиёсати давлату ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳифзи асолати милливу фарҳангӣ қарор дорад.
Воқеан, Ваҳдати миллӣ неъмати бузург ва муқаддасе мебошад, ки тамоми пешрафту комёбӣ ва саодати рӯзгори мардум аз он сарчашма мегирад. Ваҳдат беҳтарин неъмат, орзуву армон, ҳаёти осоишта, таҳкими давлат, наҷоти миллат, рушди тоҷикон, нумӯи даврон, ҳастии инсон дар ҳар замину замон аст. Ваҳдати миллӣ дар баробари забони модарӣ ва дигар рукнҳои давлатдориамон барои ҳастии миллати бостонии мо нақши тақдирсоз дорад.
Насли солори имрӯз хуб дар хотир дорад, ки он солҳо хатари пароканда шудани миллати тоҷик, пора гардидани он ва аз байн рафтани давлати тозаистиқлоли тоҷикон дар пешорӯи таърихи навини мо қарор гирифта буд. Хушбахтона, мардуми мо бо сарварии шахсияти беназири таърихӣ, роҳбари тозаинтихоби худ - Эмомалӣ Раҳмон сари вақт барои ислоҳи ин иштибоҳи даҳшатноки миллаткуш тадбирҳо андешида, баъди музокироти сангину тӯлонӣ оқибат бо имзои санади тақдирсоз, яъне Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон раванди оштии миллӣ, ваҳдати саросарии мардум ва сулҳу суботро барқарор кард, ки имрӯз аз он айём 23 сол сипарӣ мегардад. Бисту се соли эҳёи миллӣ, бисту се соли баҳамоӣ, бисту се соли худсозӣ ва худшиносиву худогоҳӣ, бисту се соли сулҳу субот ва оромӣ ва муҳимтар аз ҳама, бисту се қадами устувор дар роҳи бунёди ҷомеаи озоди шаҳрвандӣ, ки дар таърихи навини давлатдории мо бо ҳарфҳои заррин сабт мегардад. Президенти мамлакат зимни суханрониҳои хеш борҳо таъкид намудаанд, ки “Ваҳдат ва худогоҳиву худшиносӣ шахсро водор месозад, ки ба қадри Модар - Ватан, муқаддасоти миллӣ, арзишҳои волои фарҳангиву ахлоқӣ ва таъриху маданияти куҳани халқи худ бирасад ва барои ба наслҳои оянда гузоштани мероси арзанда кӯшишу талош варзад”.
Ҳифзи дастоварди нодир ва таърихии халқамон, яъне Ваҳдати миллӣ вазифаи муҳимтарин ва аввалиндараҷаи тамоми мардуми Тоҷикистон мебошад. Мо бояд шукрона кунем, ки ба чунин рӯзгори орому осуда ва сулҳу ваҳдати комил расидаем ва ҳоло таҷрибаи нодири сулҳи тоҷикон ба мактаби омӯзиши созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ ва давлатҳои дунё табдил ёфтааст.
Замоне, ки мардуми тоҷик бо дастоварди беназири худ, имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ миёни давлатҳои ҷаҳон менозиду ифтихор мекард, баъзе давлатҳои мутамаддин, хосса давлатҳои арабӣ даргири ҷангу муноқишаҳои даҳшатнок ва харобиовар шудаву ҳамдигарро нобуд мекарданд, манзилҳову шаҳрҳоро вайрон намуданд, одамони бегуноҳро ба қатл мерасонданд. Дар натиҷа ҳазорҳо оилаҳо бесарпаноҳу бесаробон монда, ҳазорҳо тифлони маъсум ва занону пиронсолон қурбонии хашму ҷаҳолат мешуданд ва ҳазор-ҳазор нафар овораю саргардон буданд.
Ин аст, ки Ваҳдати миллии тоҷиконро метавон бозёфти арзишмандтарин дар таърихи навини давлатдории миллати тоҷик номид, чун он барои амалӣ гардидани ормонҳои халқамон, ки бо қалби пур аз умед интизори сулҳу оромӣ ва дӯстиву ҳамдигарфаҳмӣ буданд, заминаи воқеӣ гузошт. Ваҳдати миллиро бешубҳа метавон ҳамчун самараи талошҳои хурду бузурги Ватани азизамон маънидод кард ва маҳз ба ҳамин хотир, ҳар яки мо вазифадорем, ки онро мисли гавҳараки чашм ҳифзу нигаҳдорӣ намоем.
27-уми июни соли 1997 ҳамчун рӯзи баҳамоиву оштӣ ва эълони иттиҳоди ҷовидонаи миллати куҳанбунёди тоҷик дар таърихи навини давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон бо ҳарфҳои заррин сабт шудааст. Ҳанӯз аз оғози соҳибистиқлолӣ тамоми талошу пайкори роҳбари ҷавону соҳибхиради мо дар ҷодаи бунёди давлатдории миллӣ ва таҳкими пояҳои истиқлолият ба ҳамин матлабу мақсади олӣ, яъне таъмини ваҳдату ҳамдигарфаҳмии мардуми Тоҷикистон асос ёфта буд. Миллати бофарҳанг ва соҳибтамаддуни тоҷик аз рӯзҳои нахустини ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ ва Ваҳдати миллӣ, бо шарофати заҳматҳои пайвастаи Пешвои муаззами миллат ва мардуми шарифи Тоҷикистон дар соҳаҳои иқтисодию сиёсӣ, илмию фарҳангӣ ва техникиву истеҳсолии мамлакат ба натиҷаҳои назаррас ноил гардид. Ин аст, ки дар маркази сиёсати давлату ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳифзи асолати милливу фарҳангӣ қарор дорад.
Воқеан, Ваҳдати миллӣ неъмати бузург ва муқаддасе мебошад, ки тамоми пешрафту комёбӣ ва саодати рӯзгори мардум аз он сарчашма мегирад. Ваҳдат беҳтарин неъмат, орзуву армон, ҳаёти осоишта, таҳкими давлат, наҷоти миллат, рушди тоҷикон, нумӯи даврон, ҳастии инсон дар ҳар замину замон аст. Ваҳдати миллӣ дар баробари забони модарӣ ва дигар рукнҳои давлатдориамон барои ҳастии миллати бостонии мо нақши тақдирсоз дорад.
Насли солори имрӯз хуб дар хотир дорад, ки он солҳо хатари пароканда шудани миллати тоҷик, пора гардидани он ва аз байн рафтани давлати тозаистиқлоли тоҷикон дар пешорӯи таърихи навини мо қарор гирифта буд. Хушбахтона, мардуми мо бо сарварии шахсияти беназири таърихӣ, роҳбари тозаинтихоби худ - Эмомалӣ Раҳмон сари вақт барои ислоҳи ин иштибоҳи даҳшатноки миллаткуш тадбирҳо андешида, баъди музокироти сангину тӯлонӣ оқибат бо имзои санади тақдирсоз, яъне Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон раванди оштии миллӣ, ваҳдати саросарии мардум ва сулҳу суботро барқарор кард, ки имрӯз аз он айём 23 сол сипарӣ мегардад. Бисту се соли эҳёи миллӣ, бисту се соли баҳамоӣ, бисту се соли худсозӣ ва худшиносиву худогоҳӣ, бисту се соли сулҳу субот ва оромӣ ва муҳимтар аз ҳама, бисту се қадами устувор дар роҳи бунёди ҷомеаи озоди шаҳрвандӣ, ки дар таърихи навини давлатдории мо бо ҳарфҳои заррин сабт мегардад. Президенти мамлакат зимни суханрониҳои хеш борҳо таъкид намудаанд, ки “Ваҳдат ва худогоҳиву худшиносӣ шахсро водор месозад, ки ба қадри Модар - Ватан, муқаддасоти миллӣ, арзишҳои волои фарҳангиву ахлоқӣ ва таъриху маданияти куҳани халқи худ бирасад ва барои ба наслҳои оянда гузоштани мероси арзанда кӯшишу талош варзад”.
Ҳифзи дастоварди нодир ва таърихии халқамон, яъне Ваҳдати миллӣ вазифаи муҳимтарин ва аввалиндараҷаи тамоми мардуми Тоҷикистон мебошад. Мо бояд шукрона кунем, ки ба чунин рӯзгори орому осуда ва сулҳу ваҳдати комил расидаем ва ҳоло таҷрибаи нодири сулҳи тоҷикон ба мактаби омӯзиши созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ ва давлатҳои дунё табдил ёфтааст.
Замоне, ки мардуми тоҷик бо дастоварди беназири худ, имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ миёни давлатҳои ҷаҳон менозиду ифтихор мекард, баъзе давлатҳои мутамаддин, хосса давлатҳои арабӣ даргири ҷангу муноқишаҳои даҳшатнок ва харобиовар шудаву ҳамдигарро нобуд мекарданд, манзилҳову шаҳрҳоро вайрон намуданд, одамони бегуноҳро ба қатл мерасонданд. Дар натиҷа ҳазорҳо оилаҳо бесарпаноҳу бесаробон монда, ҳазорҳо тифлони маъсум ва занону пиронсолон қурбонии хашму ҷаҳолат мешуданд ва ҳазор-ҳазор нафар овораю саргардон буданд.
Ин аст, ки Ваҳдати миллии тоҷиконро метавон бозёфти арзишмандтарин дар таърихи навини давлатдории миллати тоҷик номид, чун он барои амалӣ гардидани ормонҳои халқамон, ки бо қалби пур аз умед интизори сулҳу оромӣ ва дӯстиву ҳамдигарфаҳмӣ буданд, заминаи воқеӣ гузошт. Ваҳдати миллиро бешубҳа метавон ҳамчун самараи талошҳои хурду бузурги Ватани азизамон маънидод кард ва маҳз ба ҳамин хотир, ҳар яки мо вазифадорем, ки онро мисли гавҳараки чашм ҳифзу нигаҳдорӣ намоем.
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед