Тавре ҳамарӯза аз расонаҳои хабариву иттилоотии фитнаангезонаи наҳзатӣ, ки бо маблағгузории хоҷагонашон ба хотири тарғибу ташвиқ ва сиёсати пешгирифтаашон созмон дода шудааст, бармеояд, роҳбари ташкилоти экстремистӣ-террористии ҳизби наҳзати ислом - террорист Муҳиддин Кабирӣ мехоҳад худро дар назди ҷомеаи ҷаҳон ва бахусус хоҷагонаш ҷабрдида унвон дода, аз аёдату дастгирӣ ва кӯмакҳои “беғаразона”-ашон бархӯрдор гардад. Кабирӣ бо ин мақсад дар хориҷ аз кишвар мисли беморони руҳӣ “ноогоҳона”-ву девонавор худро ба ину ба он дари хоҷагону ташкилотҳои байналмилалӣ зада, бо пеш овардани мисолҳои тафриқаандоз ва авомфиребона мехоҳад аз ғамхориву пуштибонии онҳо бархӯрдор гардад.

Албатта дар ин кор аллакай Кабирӣ таҷрибаи бой дорад. Зеро бо гирифтани кӯмакҳои хоҷагон қисме аз онро барои тарғибу ташвиқи расму ойин, фарҳангу мазҳаб ва андешаҳои ғаразноки хоҷагонаш ба наҳзатиҳои намакзада тақсим намуда, қисми дигарашро барои ҳаёти шахсиаш ва қисмати боқимондаро ба фитнагарон барои барангехтани сару садо ва бофтани найрангу буҳтон тақсим менамояд. Бинобар ин Кабирӣ, ки аз хоҷагонаш маблағҳои муфт ва бедардимиёнро ҳамарӯза соҳиб мешавад, намехоҳад аз чанги хоҷагонаш раҳо шавад.

Тавре мардуми шарафманди тоҷик бахубӣ огаҳӣ доранд, дар кишвари азизамон - Тоҷикистони соҳибистиқлол бо талош ва кӯшишҳои пайвастаи фарзанди фарзонаи миллат, Сарвари оқилу маҳбуб, Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳри расидан ба орзуву омоли наҷиб ва фароҳам намудани шароити мусоиди зисту зиндагии тамоми сокинон тадбирҳои судманд андешида мешаванд.

Аз ҷумла вобаста ба масъалаи вусъати корҳои ободониву созандагӣ ва анҷоми амалҳои неку савоб бо риояи суннатҳои писандидаи дини мубини ислом мулоқоти бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо аҳли ҷамоатчигии кишвар қабл аз фарорасии моҳи шарифи Рамазон баргузор гардид. Роҳбари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар симои аҳли ҷамоатчигии мамлакат аз кулли ҳамвататон ҷиҳати расидан ба қадри сулҳу субот, оромиву тинҷӣ, осудагиву якдилӣ, якмаромиву иттиҳод, ҳамзистиву ҳаммаромӣ ва ваҳдати ҷовидонӣ, дасти кӯмак дароз намудан ба ятимону бенавоён, пирону барҷомондагон ва дар маҷмӯъ амалҳои хайру саховат ва созандагиву бунёдкорӣ, ки ҷавҳари дини мубини исломро ташкил дода, бахусус яке аз фазилатҳои моҳи шарифи Рамазон маҳсуб меёбанд, даъват намуданд.

Аммо фарзандони нохалафи миллат, ки бо роҳбарии террорист Муҳиддин Кабирӣ дар хориҷ зери паноҳандагиву пуштибонии хоҷагонашон ҳамчун зархарид умр ба сар мебаранду аз асли воқеа ва рӯзгори мардум огоҳ нестанд, баҳри барангехтани фитнаву найранг ва гумроҳкунии мардум ҳар гуна сару садо ва тафриқаандозиҳо карда истодаанд, ки боиси нафрат ва лаънати мардум гардида истодааст. Аз ҷумла, сару садои беасоси наҳзатиён оид ба монеа гардидан ба рӯзадории мардум, ки саропо туҳмату буҳтон аст, нафратовар буда, бори дигар аз фитрати паст ва ботини сиёҳи наҳзатиён шаҳодат медиҳад.

Хушбахтона, мо - ҷавонони даврони соҳибистиқлолии Ватан зери раҳнамоиву пуштибонӣ ва ҳидоятҳои падаронаи Пешвои маҳбубу ғамхор ва Сарвари оқилу дурандеш муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар рӯҳияи иттиҳоду ҳамдигарфаҳмӣ таълиму тарбия гирифта, ҳамагуна буҳтон ва туҳматҳои беасоси наҳзатро, ки дар маҷмӯъ бар зидди арзишҳои милливу мазҳабии мо равона гардидаанд, маҳкум менамоем ва намегузорем, ки наҳзатиҳои разил бори дигар мисли солҳои ҷанги шаҳрвандӣ бо хоҷагонашон ҳамсолони моро гумроҳ намуда, онҳоро муқобили сулҳу оромӣ ба камол расонанд.