СИЁСАТ
Ҷумъа 29 Март 2024 01:07
Тӯли таърих башарият шахсиятҳои барҷаста аз қабили Махатма Ганди, Ли Куан Ю, Махатхир Муҳаммад, Шарл де Голл, Франклин Рузвелт чун пешвоҳои муваффақи миллӣ эътироф шудаанд.
Ин гуна нафарон зиёд нестанд. На ҳама сарварони давлат ба таърих ҳамчун Пешвои миллат ворид шудаанд. Барои ба номи бузурги “Пешвои миллат” сазовор гаштан пеш аз ҳама содиқ будан ба ватану миллат ва халқи азизи он, дониши баланд, ҷасорат, далерӣ, мардонагӣ, нотарсӣ ва меҳнату заҳмат, ранҷу талоши шабонарӯзӣ аз инсон талаб мешавад. Вақт муайян хоҳад кард, ки чӣ шахсон дар ҷомеа ба ин ном арзандаанд.
Вақт нишон дод, ки воқеан ҳам тамоми ваъдаҳоеро, ки Роҳбари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз рӯзи аввали ба сари ҳокимият омаданаш карда буданд, дар амал татбиқ намуда, Тоҷикистони азизро дар арсаи ҷаҳон ҳамчун давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявиву ягона муаррифӣ намуданд. Садои мавҷбори забони ноби тоҷикӣ аз минбари баланди ҷаҳон, - СММ аз забони ин сиёсатмадори маъруфу маҳбуб садо дод.
Аҳмадшоҳи Масъуд, шахсияти бузурги Афғонистон, гуфта буд: “Ман дидам, ки чи гуна Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Эмомалӣ Раҳмон ҷон ба кафи даст, зери тиру тӯп барои даъвати бародарони фирорӣ ба сулҳу ваҳдат ба Афғонистон омад. Роҳбаре, ки барои мардумаш ҷонашро дареғ намедорад, қодир аст сулҳ оварад. Бояд атрофи ӯ муттаҳид шуд ва манзалаташро гиромӣ дошт. Бадбахтии миллати мо афғонҳо дар он буд, ки чунин роҳбари ғамхор надоштем”.
Ё Сулаймон Демирел, Президенти Ҷумҳурии Туркия дар мавриди Пешвои миллати мо чунин андеша дошт: “Дӯстии Тоҷикистон ва Туркия дӯстӣ байни давлатҳо ва халқҳо аст. Тоҷикистон таҳти роҳбарии дӯсти наздики ман Эмомалӣ Раҳмон, ки имрӯз сиёсатмадори барҷастаи сатҳи байналмилалӣ мебошад, метавонад бо кӯмаки дӯстон ва бо шарофати меҳнати фидокоронаи халқаш босуръат рушд кунад”.
Владимир Воронин, Президенти Ҷумҳурии Молдова Эмомалӣ Раҳмонро сиёсатмадори собитқадам ва боистеъдод унвон карда гуфта буд: “Ин сифатҳо ӯро ҳамчун сарвари давлат на танҳо дар ватани худаш, балки дар хориҷи он низ соҳибэътибор гардонидаанд”.
Имрӯз боиси хушнудӣ ва сарфарозии кулли мо - ҷавонон аст, ки Пешвои миллат, аз рӯзи аввали ба сари ҳокимият омаданаш ба ҷавонон такя намуда, онҳоро ҳамчун неруи созанда ва қувваи пешбарандаи ҷомеа муаррифӣ намуд. Ин буд, ки дар даврони соҳибистиқлолӣ тамоми шароиту имконият барои онҳо фароҳам оварда шуд, то ки онҳо дониш омӯзанд, забон аз худ кунанд, аз техникаву технологияи ҳозиразамон бохабар гарданд, дар донишгоҳу донишкадаҳои дохилу хориҷи кишвар таҳсил намуда, ҳамчун мутахассисони баланди соҳа дар пешрафти давлату миллат саҳми худро гузоранд.
Эмомалӣ Раҳмон такя ба халқи шарифи Тоҷикистон тавонист, миллати паҳну парешонгаштаи тоҷикро сарҷамъ ва пас аз ҳазор соли давлатдорӣ давлати Тоҷикистонро ҳифз, мураттаб ва ба ҷаҳониён ҳамчун давлати воқеан ҳам демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона дар арсаи ҷаҳон муаррифӣ намояд.
Фикр мекунам, ки унвони “Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат”-ро мардуми шарифи Тоҷикистон ҳанӯз соли 1997, пас аз ба имзо расонидани созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ бояд ба Эмомалӣ Раҳмон медоданд.
Номи ин абармард чун пешвоҳои муваффақи миллӣ, ки аз ҷониби халқ эътироф шудаанд, дар таърих боқӣ монда, корнамоиҳояш бо хатти заррин сабт хоҳанд шуд.
Солеҳҷон АМИРҶОНЗОДА,
корманди КҶВ
Ин гуна нафарон зиёд нестанд. На ҳама сарварони давлат ба таърих ҳамчун Пешвои миллат ворид шудаанд. Барои ба номи бузурги “Пешвои миллат” сазовор гаштан пеш аз ҳама содиқ будан ба ватану миллат ва халқи азизи он, дониши баланд, ҷасорат, далерӣ, мардонагӣ, нотарсӣ ва меҳнату заҳмат, ранҷу талоши шабонарӯзӣ аз инсон талаб мешавад. Вақт муайян хоҳад кард, ки чӣ шахсон дар ҷомеа ба ин ном арзандаанд.
Вақт нишон дод, ки воқеан ҳам тамоми ваъдаҳоеро, ки Роҳбари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз рӯзи аввали ба сари ҳокимият омаданаш карда буданд, дар амал татбиқ намуда, Тоҷикистони азизро дар арсаи ҷаҳон ҳамчун давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявиву ягона муаррифӣ намуданд. Садои мавҷбори забони ноби тоҷикӣ аз минбари баланди ҷаҳон, - СММ аз забони ин сиёсатмадори маъруфу маҳбуб садо дод.
Аҳмадшоҳи Масъуд, шахсияти бузурги Афғонистон, гуфта буд: “Ман дидам, ки чи гуна Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Эмомалӣ Раҳмон ҷон ба кафи даст, зери тиру тӯп барои даъвати бародарони фирорӣ ба сулҳу ваҳдат ба Афғонистон омад. Роҳбаре, ки барои мардумаш ҷонашро дареғ намедорад, қодир аст сулҳ оварад. Бояд атрофи ӯ муттаҳид шуд ва манзалаташро гиромӣ дошт. Бадбахтии миллати мо афғонҳо дар он буд, ки чунин роҳбари ғамхор надоштем”.
Ё Сулаймон Демирел, Президенти Ҷумҳурии Туркия дар мавриди Пешвои миллати мо чунин андеша дошт: “Дӯстии Тоҷикистон ва Туркия дӯстӣ байни давлатҳо ва халқҳо аст. Тоҷикистон таҳти роҳбарии дӯсти наздики ман Эмомалӣ Раҳмон, ки имрӯз сиёсатмадори барҷастаи сатҳи байналмилалӣ мебошад, метавонад бо кӯмаки дӯстон ва бо шарофати меҳнати фидокоронаи халқаш босуръат рушд кунад”.
Владимир Воронин, Президенти Ҷумҳурии Молдова Эмомалӣ Раҳмонро сиёсатмадори собитқадам ва боистеъдод унвон карда гуфта буд: “Ин сифатҳо ӯро ҳамчун сарвари давлат на танҳо дар ватани худаш, балки дар хориҷи он низ соҳибэътибор гардонидаанд”.
Имрӯз боиси хушнудӣ ва сарфарозии кулли мо - ҷавонон аст, ки Пешвои миллат, аз рӯзи аввали ба сари ҳокимият омаданаш ба ҷавонон такя намуда, онҳоро ҳамчун неруи созанда ва қувваи пешбарандаи ҷомеа муаррифӣ намуд. Ин буд, ки дар даврони соҳибистиқлолӣ тамоми шароиту имконият барои онҳо фароҳам оварда шуд, то ки онҳо дониш омӯзанд, забон аз худ кунанд, аз техникаву технологияи ҳозиразамон бохабар гарданд, дар донишгоҳу донишкадаҳои дохилу хориҷи кишвар таҳсил намуда, ҳамчун мутахассисони баланди соҳа дар пешрафти давлату миллат саҳми худро гузоранд.
Эмомалӣ Раҳмон такя ба халқи шарифи Тоҷикистон тавонист, миллати паҳну парешонгаштаи тоҷикро сарҷамъ ва пас аз ҳазор соли давлатдорӣ давлати Тоҷикистонро ҳифз, мураттаб ва ба ҷаҳониён ҳамчун давлати воқеан ҳам демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона дар арсаи ҷаҳон муаррифӣ намояд.
Фикр мекунам, ки унвони “Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат”-ро мардуми шарифи Тоҷикистон ҳанӯз соли 1997, пас аз ба имзо расонидани созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ бояд ба Эмомалӣ Раҳмон медоданд.
Номи ин абармард чун пешвоҳои муваффақи миллӣ, ки аз ҷониби халқ эътироф шудаанд, дар таърих боқӣ монда, корнамоиҳояш бо хатти заррин сабт хоҳанд шуд.
Солеҳҷон АМИРҶОНЗОДА,
корманди КҶВ
Эзоҳи худро нависед