ҶОМЕА
Сешанбе 23 Апрел 2024 11:02
Ба озмуни "ҶТ"
Таърих гувоҳ аст, ки агар 1100 сол муқаддам дар ташаккул ва таҳаввули аввалин давлати миллии тоҷикон Исмоили Сомонӣ нақши бузург бозида бошад, пас дар даврони мо дар бунёди давлати навини тоҷикон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нақши нотакрор ва бузургу беҳамто бозидааст.
Дар зимн бо истифода аз хазинаҳои бойгонии филиали Бойгонии марказии давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шаҳри Ҳисор ва суҳбат бо вакилони иҷлосияи ХVI Шӯрои олӣ якчанд ҳодисаҳои таърихии иҷлосияро дарҷ мекунем.
Барои гуфтушунид ба дидбонгоҳи Шоҳамбарӣ фиристонидани генерал Муҳриддин Ашуров, ки нав ба Шӯрои президентӣ шомил гашта буд, даъвати Иҷлосияи ХVI Шӯрои олии Ҷумҳурии Тоҷикистонро тезонд гӯем, саҳве намешавад. Чуноне ки шоҳидони ин вохӯрӣ гувоҳӣ медиҳанд, қумандони двизияи 201-уми артиши Русия ирода ва азми мардумро дида, рӯзи дигар аз узвияти Шӯрои президентӣ даст мекашад. Табиист, ки ӯ талаботи намояндагони ҷабҳаи халқии минтақаи Ҳисорро ба роҳбарони вақти кишвар расонида буд.
Вакилони аз шаҳри Ҳисор интихобшуда (бо якҷоягии ноҳияи Шаҳринав) Мирзоев Халил, Мирзоев Абдувоҳид, Абдураззоқов Абдуманнон, Абдураҳмонов Мухтор, Меликмуродов Ибодулло, Низомов Ёқубҷон бо роҳбарии бевоситаи Ҷамолиддин Мансуров ва дигар ашхоси бонуфуз дар байни аҳолӣ дар бораи барқароркунии сохти конститутсионӣ корҳои фаҳмондадиҳӣ мебурданд ва дар Иҷлосияи ХVI Шӯрои олӣ фаъолона иштирок карданд.
Мо ин ҷо овардани порчае аз суҳбати вакили Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикитон Абдувоҳид Мирзоевро мувофиқи мақсад медонем, ки дар Иҷлосияи ХVI Шӯрои олӣ номзадии Эмомалӣ Раҳмонро ба мансаби Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон пешниҳод намуда буд.
Ӯ мегӯяд: “Ифтихор дорам, ки номзадии Эмомалӣ Раҳмонро дар Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олӣ нахустин шуда, ман пешниҳод кардам. Аввалан ман мегӯям, ки шахсияти Эмомалӣ Раҳмонро тамоми мардуми ҷумҳурӣ то саршавии Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олӣ низ хеле хуб медонист. Зеро ин шахси соҳибдилу меҳанпараст нисбат ба ягон масъалаи ҷиддии алоқаманди рӯзгори мардум бетафовут буда наметавонист. Ҳамеша даст боло мекард ва сухани худро мегуфт. Ӯ аз рӯзҳои аввали намояндаи мардум дар Шӯрои Олӣ шудан, ҳар як мушкилии мардумро чун мушкилии хеш қабул мекард ва дар пайи ҳалли он буд.
Шахсан ман Эмомалӣ Раҳмонро аз соли 1990 пас аз вакили мардум интихоб гардиданам, мешиносам. Дар танаффусҳои байни ҷаласаҳо гоҳ - гоҳ иттифоқ меафтод, ки бо ҳам суҳбат кунем. Воқеан, Эмомалӣ Раҳмон ҳамсуҳбати хеле хуб аст ва самимияту кушодарӯии ӯ дар дили ҳар шахс меҳру муҳаббат меафзояд. Кас аз суҳбати ӯ неру мегирад, бовариаш ба фардои нек зиёдтар мегардад. Ҳамроҳи ин шахсияти бузург мо рӯзҳои вазнинтарини ба сари миллат омадаро паси сар намудем”.
Абдувоҳид Мирзоев дар идомаи суҳбат гуфт: “Иштирок дар Анҷумани ХХV Ҳизби Коммунисти Иттиҳоди Шӯравӣ, ки Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар он Эмомалӣ Раҳмон, банда ва шодравон Мавлон Олимов намояндагӣ мекардем, шиносоӣ ва дӯстии моро тақвият бахшид. Дӯстро дар сафар бояд шинохт мегӯянд мардум. Ҳамсафареро беҳтар аз Эмомалӣ Раҳмон орзу кардан мумкин нест.
Дар бобати пешниҳод намуданам ба вазифаи раиси Шӯрои Олӣ ҳаминро қайд карданиам.
Ба ҷуз он ки худ танҳо ҳамчун вакили халқ ба он даъват шуда будам, дигар ҳеҷ машварату маслиҳати пешакӣ надоштем. Гарчанд ҳама танҳо як орзуву ормон дошт: гирифтани пеши ҷанг. Дар ҳамон ҷо меҳру эътиқоди ман нисбат ба ин шахсият боз афзуд. Дар ҷоям нишаста будаму дилам маҷбурам мекард, ки бихезам ва бигӯям: Танҳо ва танҳо ҳамин марди Худо метавонад, ин давлатро соҳибӣ намояд ва моро сӯйи тинҷиву амонӣ роҳнамоӣ кунад.
Бигзор касе гумон накунад, ки он лаҳза ман ғаразе доштам ё вазифае мехостам. Ман вазифа доштам, сардори ШКД-и ноҳияи Шаҳринав будам. Рутбаи афсари калонро доштам. Моро тинҷиву амонӣ лозим буд. Ҳамчун корманди соҳаи ҳифзи ҳуқуқу тартибот медонистам, ки дар бисёр вазифаҳо силоҳбадастон менишастанду ҳукм меронданд. Муросо кардан бо чунин вазъ мумкин набуд. Ҷомеа ташнаи сулҳу оромӣ ва ниёзманди сарвари ҷасуре буд, ки бе ҳеҷ гуна тарс барояд ва он роҳбарони силоҳбадастро бигӯяд, ки эй мардум яроқро як сӯ гузореду биёед давлатамонро обод кунем.
Вақти пешниҳод намудани номзадии Эмомалӣ Раҳмон ба вазифаи Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ман шароити зисту зиндагонии мардуми Хатлонзаминро пеши назар меовардам, ки тӯли 6 моҳ дар бунбасти иқтисодӣ қарор доштанд. Ва он баромади самимонаву дилсӯзонаи Эмомалӣ Раҳмон таконе гардид, ки маро аз ҷой бархезонад. Гуфтан мумкин аст, ки дар иҷлосия ман мардуми се ноҳия – Ҳисор, Шаҳринав ва Турсунзодаро намояндагӣ мекардам.
Қариб ҳамаи баромадкунандагон як мақсад доштанд: чӣ тавр карда, ба ҷанги бародаркуш хотима бахшем, чӣ тавр карда гурезагонро ба Ватан баргардонем, чӣ тавр сохти Конститутсиониро барқарор созем ва чӣ тавр карда, Тоҷикистонро миллати тоҷикро аз нобудшавӣ эмин дорем. Дар рафти ҷаласаҳои гуногуни чандинрӯза бе муболиға ба мардуми онвақтаи Ленинобод аҳсан гуфтан лозим аст. Ин мардум дар асл ҳодисаҳои нангини ҷанги шаҳрвандиро надида бошанд ҳам, вале эҳсос мекарданд, ки вазъият бениҳоят мураккаб аст. Хусусан, шахсоне ёфт шуданд, ки чорвои худро барои додани оши оштӣ дареғ надоштанд.
Масалан, вакили мардумӣ Абдухалил Мирзоев дар баромади худ ҷониби Акбаршо Искандаров рӯирост гуфт, ки шумо аз уҳдаи иҷрои вазифаи Раиси Шӯрои Олӣ набаромадед.
Пас аз ин Акбаршо Искандаров аризаи истеъфои худро навиштанд. Ҳамин тавр пас аз мубодилаи афкори давомнок роҳбарияти Шӯрои Олӣ ва ҳукумати муросои миллии онвақта расман ба истеъфо рафт.
Танҳо як нуктаро қайд карданиам, ки аз лаҳзаҳои аввали оғози фаъолияти худ Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шӯрои Олӣ дар назди худ ва дигарон масъала гузоштанд, ки аввало мо бояд ба ҷанги бародаркуш хотима бахшем, сохторҳои давлатиро ба кор дарорем. Ин таъкидҳои Сарвари давлат ягон нафар иштироккунандаи иҷлосияро бетараф нагузошт. Ин аз як тараф буд, аз тарафи дигар ба ҷасорату ҷавонмардии ин шахс аҳсан гуфтан лозим аст. Зеро мероси ба ин ҷавонмарди сарсупурдаи миллат расида, мамлакати бар асари ҷанги шаҳрвандӣ харобгашта, иқтисодиёти фарсуда, сохторҳои давлатии фалаҷгашта ва мардуми дар мамлакатҳои ҳамсоя ғарибу бенавошуда буд. Аҳсан ба ин марди наҷиб гуфтан лозим аст, ки аз чунин вазъият мамлакатро ба як кишвари амнтарини сайёра мубаддал гардонданд.
Аз ин ҷост, ки Иҷлосияи ХVI Шӯрои олӣ номи иҷлосияи тақдирсозро дорост, ки барҳақ аст.
Рустам Обидов, бойгоншиноси филиали
Бойгонии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шаҳри Ҳисор
Таърих гувоҳ аст, ки агар 1100 сол муқаддам дар ташаккул ва таҳаввули аввалин давлати миллии тоҷикон Исмоили Сомонӣ нақши бузург бозида бошад, пас дар даврони мо дар бунёди давлати навини тоҷикон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нақши нотакрор ва бузургу беҳамто бозидааст.
Дар зимн бо истифода аз хазинаҳои бойгонии филиали Бойгонии марказии давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шаҳри Ҳисор ва суҳбат бо вакилони иҷлосияи ХVI Шӯрои олӣ якчанд ҳодисаҳои таърихии иҷлосияро дарҷ мекунем.
Барои гуфтушунид ба дидбонгоҳи Шоҳамбарӣ фиристонидани генерал Муҳриддин Ашуров, ки нав ба Шӯрои президентӣ шомил гашта буд, даъвати Иҷлосияи ХVI Шӯрои олии Ҷумҳурии Тоҷикистонро тезонд гӯем, саҳве намешавад. Чуноне ки шоҳидони ин вохӯрӣ гувоҳӣ медиҳанд, қумандони двизияи 201-уми артиши Русия ирода ва азми мардумро дида, рӯзи дигар аз узвияти Шӯрои президентӣ даст мекашад. Табиист, ки ӯ талаботи намояндагони ҷабҳаи халқии минтақаи Ҳисорро ба роҳбарони вақти кишвар расонида буд.
Вакилони аз шаҳри Ҳисор интихобшуда (бо якҷоягии ноҳияи Шаҳринав) Мирзоев Халил, Мирзоев Абдувоҳид, Абдураззоқов Абдуманнон, Абдураҳмонов Мухтор, Меликмуродов Ибодулло, Низомов Ёқубҷон бо роҳбарии бевоситаи Ҷамолиддин Мансуров ва дигар ашхоси бонуфуз дар байни аҳолӣ дар бораи барқароркунии сохти конститутсионӣ корҳои фаҳмондадиҳӣ мебурданд ва дар Иҷлосияи ХVI Шӯрои олӣ фаъолона иштирок карданд.
Мо ин ҷо овардани порчае аз суҳбати вакили Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикитон Абдувоҳид Мирзоевро мувофиқи мақсад медонем, ки дар Иҷлосияи ХVI Шӯрои олӣ номзадии Эмомалӣ Раҳмонро ба мансаби Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон пешниҳод намуда буд.
Ӯ мегӯяд: “Ифтихор дорам, ки номзадии Эмомалӣ Раҳмонро дар Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олӣ нахустин шуда, ман пешниҳод кардам. Аввалан ман мегӯям, ки шахсияти Эмомалӣ Раҳмонро тамоми мардуми ҷумҳурӣ то саршавии Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олӣ низ хеле хуб медонист. Зеро ин шахси соҳибдилу меҳанпараст нисбат ба ягон масъалаи ҷиддии алоқаманди рӯзгори мардум бетафовут буда наметавонист. Ҳамеша даст боло мекард ва сухани худро мегуфт. Ӯ аз рӯзҳои аввали намояндаи мардум дар Шӯрои Олӣ шудан, ҳар як мушкилии мардумро чун мушкилии хеш қабул мекард ва дар пайи ҳалли он буд.
Шахсан ман Эмомалӣ Раҳмонро аз соли 1990 пас аз вакили мардум интихоб гардиданам, мешиносам. Дар танаффусҳои байни ҷаласаҳо гоҳ - гоҳ иттифоқ меафтод, ки бо ҳам суҳбат кунем. Воқеан, Эмомалӣ Раҳмон ҳамсуҳбати хеле хуб аст ва самимияту кушодарӯии ӯ дар дили ҳар шахс меҳру муҳаббат меафзояд. Кас аз суҳбати ӯ неру мегирад, бовариаш ба фардои нек зиёдтар мегардад. Ҳамроҳи ин шахсияти бузург мо рӯзҳои вазнинтарини ба сари миллат омадаро паси сар намудем”.
Абдувоҳид Мирзоев дар идомаи суҳбат гуфт: “Иштирок дар Анҷумани ХХV Ҳизби Коммунисти Иттиҳоди Шӯравӣ, ки Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар он Эмомалӣ Раҳмон, банда ва шодравон Мавлон Олимов намояндагӣ мекардем, шиносоӣ ва дӯстии моро тақвият бахшид. Дӯстро дар сафар бояд шинохт мегӯянд мардум. Ҳамсафареро беҳтар аз Эмомалӣ Раҳмон орзу кардан мумкин нест.
Дар бобати пешниҳод намуданам ба вазифаи раиси Шӯрои Олӣ ҳаминро қайд карданиам.
Ба ҷуз он ки худ танҳо ҳамчун вакили халқ ба он даъват шуда будам, дигар ҳеҷ машварату маслиҳати пешакӣ надоштем. Гарчанд ҳама танҳо як орзуву ормон дошт: гирифтани пеши ҷанг. Дар ҳамон ҷо меҳру эътиқоди ман нисбат ба ин шахсият боз афзуд. Дар ҷоям нишаста будаму дилам маҷбурам мекард, ки бихезам ва бигӯям: Танҳо ва танҳо ҳамин марди Худо метавонад, ин давлатро соҳибӣ намояд ва моро сӯйи тинҷиву амонӣ роҳнамоӣ кунад.
Бигзор касе гумон накунад, ки он лаҳза ман ғаразе доштам ё вазифае мехостам. Ман вазифа доштам, сардори ШКД-и ноҳияи Шаҳринав будам. Рутбаи афсари калонро доштам. Моро тинҷиву амонӣ лозим буд. Ҳамчун корманди соҳаи ҳифзи ҳуқуқу тартибот медонистам, ки дар бисёр вазифаҳо силоҳбадастон менишастанду ҳукм меронданд. Муросо кардан бо чунин вазъ мумкин набуд. Ҷомеа ташнаи сулҳу оромӣ ва ниёзманди сарвари ҷасуре буд, ки бе ҳеҷ гуна тарс барояд ва он роҳбарони силоҳбадастро бигӯяд, ки эй мардум яроқро як сӯ гузореду биёед давлатамонро обод кунем.
Вақти пешниҳод намудани номзадии Эмомалӣ Раҳмон ба вазифаи Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ман шароити зисту зиндагонии мардуми Хатлонзаминро пеши назар меовардам, ки тӯли 6 моҳ дар бунбасти иқтисодӣ қарор доштанд. Ва он баромади самимонаву дилсӯзонаи Эмомалӣ Раҳмон таконе гардид, ки маро аз ҷой бархезонад. Гуфтан мумкин аст, ки дар иҷлосия ман мардуми се ноҳия – Ҳисор, Шаҳринав ва Турсунзодаро намояндагӣ мекардам.
Қариб ҳамаи баромадкунандагон як мақсад доштанд: чӣ тавр карда, ба ҷанги бародаркуш хотима бахшем, чӣ тавр карда гурезагонро ба Ватан баргардонем, чӣ тавр сохти Конститутсиониро барқарор созем ва чӣ тавр карда, Тоҷикистонро миллати тоҷикро аз нобудшавӣ эмин дорем. Дар рафти ҷаласаҳои гуногуни чандинрӯза бе муболиға ба мардуми онвақтаи Ленинобод аҳсан гуфтан лозим аст. Ин мардум дар асл ҳодисаҳои нангини ҷанги шаҳрвандиро надида бошанд ҳам, вале эҳсос мекарданд, ки вазъият бениҳоят мураккаб аст. Хусусан, шахсоне ёфт шуданд, ки чорвои худро барои додани оши оштӣ дареғ надоштанд.
Масалан, вакили мардумӣ Абдухалил Мирзоев дар баромади худ ҷониби Акбаршо Искандаров рӯирост гуфт, ки шумо аз уҳдаи иҷрои вазифаи Раиси Шӯрои Олӣ набаромадед.
Пас аз ин Акбаршо Искандаров аризаи истеъфои худро навиштанд. Ҳамин тавр пас аз мубодилаи афкори давомнок роҳбарияти Шӯрои Олӣ ва ҳукумати муросои миллии онвақта расман ба истеъфо рафт.
Танҳо як нуктаро қайд карданиам, ки аз лаҳзаҳои аввали оғози фаъолияти худ Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шӯрои Олӣ дар назди худ ва дигарон масъала гузоштанд, ки аввало мо бояд ба ҷанги бародаркуш хотима бахшем, сохторҳои давлатиро ба кор дарорем. Ин таъкидҳои Сарвари давлат ягон нафар иштироккунандаи иҷлосияро бетараф нагузошт. Ин аз як тараф буд, аз тарафи дигар ба ҷасорату ҷавонмардии ин шахс аҳсан гуфтан лозим аст. Зеро мероси ба ин ҷавонмарди сарсупурдаи миллат расида, мамлакати бар асари ҷанги шаҳрвандӣ харобгашта, иқтисодиёти фарсуда, сохторҳои давлатии фалаҷгашта ва мардуми дар мамлакатҳои ҳамсоя ғарибу бенавошуда буд. Аҳсан ба ин марди наҷиб гуфтан лозим аст, ки аз чунин вазъият мамлакатро ба як кишвари амнтарини сайёра мубаддал гардонданд.
Аз ин ҷост, ки Иҷлосияи ХVI Шӯрои олӣ номи иҷлосияи тақдирсозро дорост, ки барҳақ аст.
Рустам Обидов, бойгоншиноси филиали
Бойгонии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шаҳри Ҳисор
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед