ҶОМЕА
Якшанбе 17 Ноябр 2024 12:18
БА ОЗМУНИ "ҶТ"
16-уми ноябри соли 1992 осмони Тоҷикистони тозаистиқлол ғубори ҷангу муноқишаҳои дохилӣ дошт ва дидагони умеди мардуми азияткашидаи ин сарзамини биҳиштосо ба сӯйи Қасри Арбоб буд, қасре, ки ибтидои шоҳкориҳои бунёди давлати навини тоҷикон буда, шахсиятеро ба сари қудрат овардааст, ки имрӯз тоҷикро маъмулу машҳури дунё гардонидааст. Ин марди назаркардаи Худо маҳз дар ҳамин қаср дар Иҷлосияи таърихии 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардид ва офтоби нишоту хурсандӣ ҳам бар сари ин миллати ҷабри таърих кашида нурпошӣ намуд
Хушбахтона, Шурои Олӣ бо интихоби роҳбари нав ва қабули қонуну қарорҳо муваффақ шуд, ки масъулияти таърихии худро иҷро намояд ва роҳи муайянеро дар пешорӯи мамлакат қарор диҳад. Дар байни вакилон Эмомалӣ Раҳмон бо ростқавлию садоқат ба Ватану миллат, ҳақиқатҷӯӣ ва ҷиддият нисбат ба худ ва дигарон дар рафти мубоҳисаҳо шинохта шуда буд. Аз ин ҷиҳат, Шурои Олӣ роҳбарияти нави мамлакатро таҳти сарварии муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон интихоб намуд. Эмомалӣ Раҳмон баъди интихоб шуданашон ҳамчун Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар як баромади кӯтоҳ, вале пурмазмуну умедворкунанда гуфта буданд, ки:
“Тамоми донишу таҷрибаамро баҳри таъмини сулҳу салоҳ дар мамлакат сафарбар мекунам, ба Конститутсия, Нишону Парчам ва халқ содиқ мемонам, ман тарафдори давлати демократӣ ва ҳуқуқбунёд ҳастам. Мо бояд ҳама чун ёру бародар бошем, то ки кишвари азизамонро аз ҳама гуна хатарҳо эмин нигоҳ дорем”.
Ҷанбаи таърихию тақдирсоз будани ин Иҷлосия дар он аст, ки ба сари қудрат ҷавонмардеро овард, ки дар саҳнаи сиёсат исбот намуд, ки нақши Роҳбар, Сарвар ё худ нақши инсон дар таърих ва дар ҷараёни дигаргунсозии ҳаёт ниҳоят бузург аст.
Бозгардонии зиёда аз як миллион гуреза, қабули як қатор қонуну қарорҳое, ки баҳри наҷоти миллат равона гардида буданд, раҳоӣ бахшидани мамлакат аз муҳосираи сиёсиву иқтисодӣ, барқарорсозии харобиҳои ҷанг ва билохира, ба сулҳу ваҳдат расонидани миллати пароканда маҳз бо талошу кордонии абармарди дунёи сиёсат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омад.
Баъд аз баргузории Иҷлосияи 16-ум ва интихоби муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон якбора нишондиҳандаҳои иқтисодӣ тағйир ёфтанд. Суръати пастравӣ боздошта шуд ва баъд аз он болоравии иқтисодӣ таъмин гардид, ки ин нишонаи бозгашти қонуният ба мамлакат ва умед ба ояндаи неку дурахшон буд. Дар ин роҳ Эмомалӣ Раҳмон аз тамоми сахтиҳо гузаштанд ва дар ҷодаи роҳбарӣ ба муваффақиятҳои беназир ноил гардиданд. Инак, бо гузашти солҳо аз он рӯз, равшантар аён мегардад, ки Иҷлосия чи рисолати бузургеро анҷом дод. Дар ин анҷуман вакилон роҳбарии мамлакатро ба дасти шахсияте супориданд, ки миллатро аз ноумедӣ ва кишварро аз парокандагӣ ноҷот доданд ва масироеро оғоз намуданд, ки Тоҷикистонро на танҳо ба як мамлакати пешрафтафта табдил дод, балки дар арсаи олам нуфузу эътиборашро баланд бардошт.
Маҳз Иҷлосияи 16-ум ва қонуну қарорҳои дар Иҷлосия қабулгардида ба бунёди давлатдории навин, аз ҷумла қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз тариқи раъйпурсии умумихалқӣ ва баъдан такмили сохтори Маҷлиси Олӣ ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон замина гузошт.
Бо шарофати Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, бо такя ба хиради азалӣ, бо дарки томи масъулияти Ватандорию хештаншиносӣ мардуми сарбаланди тоҷик таҳти роҳбарии Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мақому эътибори ин сарзамини аҷдодиро дар арсаи ҷаҳон устувор намуд. Бо гузашти солҳо мардум бештару хубтар аҳамияти таърихии ин Иҷлосияи тақдирсозро дарк менамоянду ба интихоби таърихияш, ки муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро мартабаи роҳбарӣ дод, арҷ мегузоранд. Намунаи олии арҷгузории мардум аз хизматҳои беамсоли ин шахсияти таърихӣ пешниҳод ва қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи Асосгузори сулҳу ваҳлати миллӣ - Пешвои миллат” мебошад, ки мартабаи волои муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро фаро мегирад. Ба ин мартаби олитарини давлатдорию миллатдорӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо талошу ҷонбозиҳои беамсолаш дар роҳи бунёди давлати навин, сулҳоварӣ ва ҳифзи давлату миллат расидааст.
Воқеан, Истиқлол ва озодӣ барои ҳар як миллат бузургтарин падидаи маънавӣ ва сиёсист. Дар саҳфаҳои таърих ҳазорҳо мисол сабт шудаанд, ки халқҳои ҷаҳон чӣ тавр барои ба даст овардани истиқлол ва пойдории он ҷонбозиҳо намудаанд. Миллатҳое, ки дар бунёди давлату ҳифзи он комрон нашуданд, ноаён аз саҳифаҳои таърих нопадид гардиданд. Маҳз роҳбарию ҷонфидоиҳои Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистону миллати тоҷикро пойбарҷо нигоҳ дошта, ба сӯи ояндаи босаодат роҳнамун сохт. Иттиҳоду ҳамбастагӣ имкон фароҳам овард, ки мардуми сарбаланди тоҷик дасти ҳам гирифта, ояндаро бунёд намояд. Таърих собит намуд, ки тоҷикон ба арзишҳои миллӣ, сулҳу ваҳдат ва Истиқлолияти давлатӣ эҳтиром мегузоранд ва дар асоси ин дастовардҳои муқаддас дар ҷодаи ободкорию созандагӣ ва муаррифии шоистаи иқдомҳои неку манфиатбор қадамҳои устувор мегузоранд.
Бо ифтихору сарфарозӣ метавон гуфт, ки ҳамаи дастовардҳои имрӯзу ояндаи мардуми тоҷик маҳз аз Иҷлосияи шонздаҳуми Шурои Олӣ сарчашма мегиранд ва маҳз ба шарофати ин санаи таърихӣ давлату миллат аз вартаи нобудӣ раҳоӣ ёфта, тамомияти арзии он ҳамчун давлати ягона ҳифз гардид ва аркони асосии сиёсиву идорӣ ва давлатдории миллӣ дубора эҳё шуд. Инак, бо гузашти 30-сол аз баргузории Иҷлосияи таърихӣ миллати сарбаланду соҳибтамаддуни тоҷик, на танҳо азму ирода ва матонату ҳиммат зоҳир намуд, балки таҳти роҳбарии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар роҳи бунёди шоҳсутуни бегазанди Истиқлоли комил гомҳои устувор гузошт. Бо пешниҳоди Ҷумҳурии Тоҷикистон СММ соли 2003-юмро Соли байналмилалии оби тоза, солҳои 2005-2015-ро Даҳсолаи байналмилалии амалиёт “Об барои ҳаёт”, соли 2013-ро Соли байналмилалии ҳамкорӣ дар соҳаи об ва солҳои 2018-2028-ро Даҳсолаи байналмилалии амал “Об барои рушди устувор” эълон намуд.
Ҷумҳурии Тоҷикистон то имрӯз бо зиёда аз 180 кишвари ҷаҳон муносибатҳои дипломатӣ дораду аъзои фаъоли Созмони Милали Муттаҳид, Созмони амният ва Ҳамкорӣ дар Аврупо, Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил, Созмони Аҳдномаи Амнияти дастаҷамъӣ, Созмони ҳамкории Шанхай, Созмони ҳамкории исломӣ ва дигар ташкилоту созмонҳои муътабари байналмилаливу минтақавӣ мебошад. Ҳар сол байни Тоҷикистон ва беш аз 100 кишвари ҷаҳон табодули мол анҷом дода мешавад ва давлати мо бо кишварҳои гуногуни олам беш аз 1200 ҳуҷҷати дуҷониба ба имзо расондааст, ки муносибату ҳамкориҳои дуҷонибаро дар соҳаҳои гуногун танзим менамоянд.
Арҷгузорӣ ба Иҷлосияи таърихии 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва бозёфти он, ки то ба имрӯз на танҳо барои саодати мардуми Тоҷикистон, балки барои саодати тамоми башарият хизматҳои бемислу монанд кардааст, рисолати мо тоҷикону тоҷикистониён аст. Вазифаи мост, ки ба қадри талошу заҳматҳои таърихии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Чумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон расему барои ояндаи босаодати давлату миллат шабонарӯзӣ талош намоем, барои насли оянда давлати боз ҳам ободу пешрафта ба мерос гузорем ва идомадиҳандаи кору пайкори ин абармарди дунёи сиёсат, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бошем.
Миллати тамаддунофари тоҷик, ки 30 сол боз аз шаҳди Иҷлосияи тақдирсоз ком ширин менамояду 30 сол аст, ки болои сараш хуршеди сулҳу сафо нурафшонӣ мекунад, ҳеҷ гоҳ фирефтаи ҳадафҳои нопоки душманон нахоҳад гардид. Марду зан ва пиру барнои кишвар хизматҳои беназири муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон –меъмори сулҳу ваҳдати миллиро бо нишони арҷгузорӣ пос медоранд ва дар атрофи сиёсати бунёдкоронаву созандааш муттаҳидона ба сӯи фардои дурахшон қадам мегузоранд.
Имрӯз дар саросари кишвар таҳти сарварии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳри таҷлили бошукӯҳи Ҷашни 35-солагии Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон омодагиҳои бузург ҷараён доранд. Мардум хуб дарк намудаанд, ки Иҷлосияи таърихӣ ва Истиқлолият ду дастоварди беназир дар зиндагиашон ба ҳисоб меравад. Ба ифтихори Ҷашни 30-солагии Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон дар саросари кишварамон шумораи зиёди иншооти таъйиноти гуногун бунёд ва ба истифода дода шуданд, ки симои кишварамонро куллан тағйир додаву шароити зистро барои ҳар сокини он беҳтару хубтар намуданд. Душанбешаҳр – пойтахти Тоҷикистони азизу соҳибистиқлоламон он гуна зебову назаррабо гардид, ки аз маркази кишварҳои пешрафта ҳеҷ тафовуте надорад.
Маъруф НАЗАРЗОДА,
сармуҳаррири Идораи барномаҳои
сиёсӣ-таҳлилии Телевизиони Тоҷикистон
16-уми ноябри соли 1992 осмони Тоҷикистони тозаистиқлол ғубори ҷангу муноқишаҳои дохилӣ дошт ва дидагони умеди мардуми азияткашидаи ин сарзамини биҳиштосо ба сӯйи Қасри Арбоб буд, қасре, ки ибтидои шоҳкориҳои бунёди давлати навини тоҷикон буда, шахсиятеро ба сари қудрат овардааст, ки имрӯз тоҷикро маъмулу машҳури дунё гардонидааст. Ин марди назаркардаи Худо маҳз дар ҳамин қаср дар Иҷлосияи таърихии 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардид ва офтоби нишоту хурсандӣ ҳам бар сари ин миллати ҷабри таърих кашида нурпошӣ намуд
Хушбахтона, Шурои Олӣ бо интихоби роҳбари нав ва қабули қонуну қарорҳо муваффақ шуд, ки масъулияти таърихии худро иҷро намояд ва роҳи муайянеро дар пешорӯи мамлакат қарор диҳад. Дар байни вакилон Эмомалӣ Раҳмон бо ростқавлию садоқат ба Ватану миллат, ҳақиқатҷӯӣ ва ҷиддият нисбат ба худ ва дигарон дар рафти мубоҳисаҳо шинохта шуда буд. Аз ин ҷиҳат, Шурои Олӣ роҳбарияти нави мамлакатро таҳти сарварии муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон интихоб намуд. Эмомалӣ Раҳмон баъди интихоб шуданашон ҳамчун Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар як баромади кӯтоҳ, вале пурмазмуну умедворкунанда гуфта буданд, ки:
“Тамоми донишу таҷрибаамро баҳри таъмини сулҳу салоҳ дар мамлакат сафарбар мекунам, ба Конститутсия, Нишону Парчам ва халқ содиқ мемонам, ман тарафдори давлати демократӣ ва ҳуқуқбунёд ҳастам. Мо бояд ҳама чун ёру бародар бошем, то ки кишвари азизамонро аз ҳама гуна хатарҳо эмин нигоҳ дорем”.
Ҷанбаи таърихию тақдирсоз будани ин Иҷлосия дар он аст, ки ба сари қудрат ҷавонмардеро овард, ки дар саҳнаи сиёсат исбот намуд, ки нақши Роҳбар, Сарвар ё худ нақши инсон дар таърих ва дар ҷараёни дигаргунсозии ҳаёт ниҳоят бузург аст.
Бозгардонии зиёда аз як миллион гуреза, қабули як қатор қонуну қарорҳое, ки баҳри наҷоти миллат равона гардида буданд, раҳоӣ бахшидани мамлакат аз муҳосираи сиёсиву иқтисодӣ, барқарорсозии харобиҳои ҷанг ва билохира, ба сулҳу ваҳдат расонидани миллати пароканда маҳз бо талошу кордонии абармарди дунёи сиёсат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омад.
Баъд аз баргузории Иҷлосияи 16-ум ва интихоби муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон якбора нишондиҳандаҳои иқтисодӣ тағйир ёфтанд. Суръати пастравӣ боздошта шуд ва баъд аз он болоравии иқтисодӣ таъмин гардид, ки ин нишонаи бозгашти қонуният ба мамлакат ва умед ба ояндаи неку дурахшон буд. Дар ин роҳ Эмомалӣ Раҳмон аз тамоми сахтиҳо гузаштанд ва дар ҷодаи роҳбарӣ ба муваффақиятҳои беназир ноил гардиданд. Инак, бо гузашти солҳо аз он рӯз, равшантар аён мегардад, ки Иҷлосия чи рисолати бузургеро анҷом дод. Дар ин анҷуман вакилон роҳбарии мамлакатро ба дасти шахсияте супориданд, ки миллатро аз ноумедӣ ва кишварро аз парокандагӣ ноҷот доданд ва масироеро оғоз намуданд, ки Тоҷикистонро на танҳо ба як мамлакати пешрафтафта табдил дод, балки дар арсаи олам нуфузу эътиборашро баланд бардошт.
Маҳз Иҷлосияи 16-ум ва қонуну қарорҳои дар Иҷлосия қабулгардида ба бунёди давлатдории навин, аз ҷумла қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз тариқи раъйпурсии умумихалқӣ ва баъдан такмили сохтори Маҷлиси Олӣ ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон замина гузошт.
Бо шарофати Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, бо такя ба хиради азалӣ, бо дарки томи масъулияти Ватандорию хештаншиносӣ мардуми сарбаланди тоҷик таҳти роҳбарии Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мақому эътибори ин сарзамини аҷдодиро дар арсаи ҷаҳон устувор намуд. Бо гузашти солҳо мардум бештару хубтар аҳамияти таърихии ин Иҷлосияи тақдирсозро дарк менамоянду ба интихоби таърихияш, ки муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро мартабаи роҳбарӣ дод, арҷ мегузоранд. Намунаи олии арҷгузории мардум аз хизматҳои беамсоли ин шахсияти таърихӣ пешниҳод ва қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи Асосгузори сулҳу ваҳлати миллӣ - Пешвои миллат” мебошад, ки мартабаи волои муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро фаро мегирад. Ба ин мартаби олитарини давлатдорию миллатдорӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо талошу ҷонбозиҳои беамсолаш дар роҳи бунёди давлати навин, сулҳоварӣ ва ҳифзи давлату миллат расидааст.
Воқеан, Истиқлол ва озодӣ барои ҳар як миллат бузургтарин падидаи маънавӣ ва сиёсист. Дар саҳфаҳои таърих ҳазорҳо мисол сабт шудаанд, ки халқҳои ҷаҳон чӣ тавр барои ба даст овардани истиқлол ва пойдории он ҷонбозиҳо намудаанд. Миллатҳое, ки дар бунёди давлату ҳифзи он комрон нашуданд, ноаён аз саҳифаҳои таърих нопадид гардиданд. Маҳз роҳбарию ҷонфидоиҳои Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистону миллати тоҷикро пойбарҷо нигоҳ дошта, ба сӯи ояндаи босаодат роҳнамун сохт. Иттиҳоду ҳамбастагӣ имкон фароҳам овард, ки мардуми сарбаланди тоҷик дасти ҳам гирифта, ояндаро бунёд намояд. Таърих собит намуд, ки тоҷикон ба арзишҳои миллӣ, сулҳу ваҳдат ва Истиқлолияти давлатӣ эҳтиром мегузоранд ва дар асоси ин дастовардҳои муқаддас дар ҷодаи ободкорию созандагӣ ва муаррифии шоистаи иқдомҳои неку манфиатбор қадамҳои устувор мегузоранд.
Бо ифтихору сарфарозӣ метавон гуфт, ки ҳамаи дастовардҳои имрӯзу ояндаи мардуми тоҷик маҳз аз Иҷлосияи шонздаҳуми Шурои Олӣ сарчашма мегиранд ва маҳз ба шарофати ин санаи таърихӣ давлату миллат аз вартаи нобудӣ раҳоӣ ёфта, тамомияти арзии он ҳамчун давлати ягона ҳифз гардид ва аркони асосии сиёсиву идорӣ ва давлатдории миллӣ дубора эҳё шуд. Инак, бо гузашти 30-сол аз баргузории Иҷлосияи таърихӣ миллати сарбаланду соҳибтамаддуни тоҷик, на танҳо азму ирода ва матонату ҳиммат зоҳир намуд, балки таҳти роҳбарии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар роҳи бунёди шоҳсутуни бегазанди Истиқлоли комил гомҳои устувор гузошт. Бо пешниҳоди Ҷумҳурии Тоҷикистон СММ соли 2003-юмро Соли байналмилалии оби тоза, солҳои 2005-2015-ро Даҳсолаи байналмилалии амалиёт “Об барои ҳаёт”, соли 2013-ро Соли байналмилалии ҳамкорӣ дар соҳаи об ва солҳои 2018-2028-ро Даҳсолаи байналмилалии амал “Об барои рушди устувор” эълон намуд.
Ҷумҳурии Тоҷикистон то имрӯз бо зиёда аз 180 кишвари ҷаҳон муносибатҳои дипломатӣ дораду аъзои фаъоли Созмони Милали Муттаҳид, Созмони амният ва Ҳамкорӣ дар Аврупо, Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил, Созмони Аҳдномаи Амнияти дастаҷамъӣ, Созмони ҳамкории Шанхай, Созмони ҳамкории исломӣ ва дигар ташкилоту созмонҳои муътабари байналмилаливу минтақавӣ мебошад. Ҳар сол байни Тоҷикистон ва беш аз 100 кишвари ҷаҳон табодули мол анҷом дода мешавад ва давлати мо бо кишварҳои гуногуни олам беш аз 1200 ҳуҷҷати дуҷониба ба имзо расондааст, ки муносибату ҳамкориҳои дуҷонибаро дар соҳаҳои гуногун танзим менамоянд.
Арҷгузорӣ ба Иҷлосияи таърихии 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва бозёфти он, ки то ба имрӯз на танҳо барои саодати мардуми Тоҷикистон, балки барои саодати тамоми башарият хизматҳои бемислу монанд кардааст, рисолати мо тоҷикону тоҷикистониён аст. Вазифаи мост, ки ба қадри талошу заҳматҳои таърихии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Чумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон расему барои ояндаи босаодати давлату миллат шабонарӯзӣ талош намоем, барои насли оянда давлати боз ҳам ободу пешрафта ба мерос гузорем ва идомадиҳандаи кору пайкори ин абармарди дунёи сиёсат, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бошем.
Миллати тамаддунофари тоҷик, ки 30 сол боз аз шаҳди Иҷлосияи тақдирсоз ком ширин менамояду 30 сол аст, ки болои сараш хуршеди сулҳу сафо нурафшонӣ мекунад, ҳеҷ гоҳ фирефтаи ҳадафҳои нопоки душманон нахоҳад гардид. Марду зан ва пиру барнои кишвар хизматҳои беназири муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон –меъмори сулҳу ваҳдати миллиро бо нишони арҷгузорӣ пос медоранд ва дар атрофи сиёсати бунёдкоронаву созандааш муттаҳидона ба сӯи фардои дурахшон қадам мегузоранд.
Имрӯз дар саросари кишвар таҳти сарварии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳри таҷлили бошукӯҳи Ҷашни 35-солагии Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон омодагиҳои бузург ҷараён доранд. Мардум хуб дарк намудаанд, ки Иҷлосияи таърихӣ ва Истиқлолият ду дастоварди беназир дар зиндагиашон ба ҳисоб меравад. Ба ифтихори Ҷашни 30-солагии Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон дар саросари кишварамон шумораи зиёди иншооти таъйиноти гуногун бунёд ва ба истифода дода шуданд, ки симои кишварамонро куллан тағйир додаву шароити зистро барои ҳар сокини он беҳтару хубтар намуданд. Душанбешаҳр – пойтахти Тоҷикистони азизу соҳибистиқлоламон он гуна зебову назаррабо гардид, ки аз маркази кишварҳои пешрафта ҳеҷ тафовуте надорад.
Маъруф НАЗАРЗОДА,
сармуҳаррири Идораи барномаҳои
сиёсӣ-таҳлилии Телевизиони Тоҷикистон
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед