Имрӯз ҷомеаи ҷаҳонӣ ба фоҷиаи аср – коронавирус рӯ ба рӯст. Коронавирус бемориест, ки ҳазорҳо инсон дар тамоми дунё аз он ба ҳалокат расиданд ва баъдан он таъсири худро ба иқтисоди ҷаҳонӣ расонидаву ин раванд идома дорад.

Тамоми кишварҳои олам аз ин буҳрони зиндагӣ зарар дида истодаанд ва зарар хоҳанд дид. Давлатҳои абарқудрати ҷаҳон ҳаракат карда истодаанд, то пеши роҳи паҳншавии ин бемориро гирифта, ба мардум дасти мадад дароз кунанд ва иқтисодиёти худро пеш баранд.

Ҳанӯз солҳои 50-уми садаи ХХ устод Айнӣ дар “Ёддоштҳо”-и худ қайд намуда буд, ки: “Моҳи июни соли 1889 дар Бухоро ва гирду атрофи он бемории вабо паҳн мешавад”. Дар он солҳо низ ҷони инсон дар хатар буд ва садҳо ҳазор нафарон аз ин беморӣ ба ҳалокат расиданд. Вабо ба хонадони С. Айнӣ низ роҳ ёфт ва бар асари он аввал падари Садриддин ва баъдтар модараш вафот мекунанд.

Дар замони муосир, ки илму техника тараққӣ кардаасту илми тиб пеш рафтааст, табибони мо бо ин беморӣ мубориза мебаранд ва кӯшиш карда истодаанд, ки тамоми қувва, дониш, малака ва маҳорати худро барои рафъ намудани он сафарбар созанд. Вале, мутаассифона, коронавирус бемориест, ки ҳанӯз ба таври бояду шояд омӯхта нашудааст ва бинобар ин табибони давлатҳои абарқудрат низ баъзан дар назди он оҷизу нотавон мондаанд. Вале вақт нишон дода истодааст, ки дониш, ақлу фаросат ва зеҳни одамӣ бар болои коронавируси беамон ғалаба намуда, мардумро аз ин фалокат эмин нигоҳ медорад. Дар ин айём тамоми қувваи инсоният ба он сафарбар карда шудааст, то ҳам ҷони одамӣ аз вартаи ҳалокат эмин монад ва ҳам иқтисодиёти давлатҳо коста нагардад.

Мутаассифона, дар Тоҷикис-тони низ коронавирус пайдо шуду ҷони чандин инсонҳоро гирифт, вале хабари хушҳолкунанда он аст, ки бештари нафарони гирифтори ин беморӣ шифо ёфта, ба зиндагии муқаррарии хеш баргаштанд.

Дар ин давраи ҳассос ҳар як хайру эҳсон, кумак ва ёрмандии инсонҳо ба ҳамдигар қобили қабул аст. Дар ин маврид кумакҳои модии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва ёрмандии башардӯстонаи давлатҳои ҳамсоямарз ва давлатҳои дӯсту бародар муҳаббати мардуми тоҷикро нисбати кумаккунандагон зиёд карда, якҷоя дар радифи кормандони соҳаи тиб баҳри рафъи коронавирус кӯшиш ба харҷ дода истодаанд.

Дар урфият мегӯянд, ки “Дӯстро дар мушкилӣ бояд шинохт”. Имрӯзҳо низ мардуми тоҷик меҳру муҳаббат ва хайру эҳсони Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон, шахсиятҳои алоҳида, соҳибкорон, нафароне, ки дар рӯзҳои мушкил дасти мадад дароз карда истодаанд, хосатан кумакҳои башардӯстонаи халқҳои гуногунро эҳсос карда истодаанд, ки дар замони муҳимми ҳаёт даст ба даст гирифта, сарҷамъона бар муқобили коронавируси фалокатбор муборизаи беамон бурда истодаанд.

Мо дар якҷоягӣ ба муқобили ҳар мушкилие дастболо хоҳем шуд. Коронавирус низ рӯзе бартараф хоҳад шуд, танҳо бояд бо умед бошему ҳамдигарро аз лиҳози руҳию равонӣ ва модӣ дастгирӣ намоем.