“...тибқи мушоҳидаҳо баъзе тоҷирон дар арафаи моҳи рамазон ва идҳо нархи маҳсулоти озуқаро ба хотири даромади муфт ва беасос баланд мебардоранд ва бо чунин кирдори худ, аз як тараф, боиси озурдахотирии ҳамватанони мусулмони хеш мегарданд ва аз тарафи дигар, худашон ва аҳли хонаводаашонро аз савоби ин моҳи шариф маҳрум месозанд. Дар ҳадисҳои пайғамбари ислом оқибати чунин рафтор таъкид шудааст: - “Ҳар кӣ нархро арзон карда, мардумро ба худ ҷалб менамояд, ризқаш афзун мешавад. Ва ҳар кӣ нархро боло мебарад, ӯ шармсор мегардад.” 

Эмомалӣ Раҳмон  (05.05.2019).

- Бародар, равғани дулитра чанд пул шуд? – пурсид харидор аз фурӯшанда.

- 26 сомонӣ. – ҷавоб дод вай.

Зане, ки ду қадам дуртар аз марди харидор меистод, гуфт: 

- 26 не, 28 сомонӣ аст равған. Ин кас нархҳоро ҳоло хуб намедонанд. Аз дирӯз нархҳо қимат шудаанд. Мардум хариди рамазонӣ мекунанд. 

Мард бо ҳайрат пурсид: 

- Яъне, нархро барои моҳи шарифи Рамазон 2 сомонӣ  баланд кардед?
Зан бе он ки ба харидор нигоҳ кунад, ҷавоб дод: 

- Ҳо, барои рамазон. 

Мард ночор равғанро хариду ба тарафи дигари бозор рафт. Бозори савдогарон гарм буд. Вақти холӣ надоштанд. Ба назар чунин менамуд, ки гӯё Рамазон моҳи тиҷорат бошад. Нархи маҳсулот, ки бо ҳар пурсиданаш аз савдогарон мешунид, ӯро ба ҳайрат мегузошт. Дар бадали ду рӯз нарху наво қариб як баробар иваз шудааст. Дар назди бозор гурӯҳе аз савдогарони дигар ба қавли худашон ғами мардумро хӯрда, ба муносибати моҳи шарифи Рамазон аксияи арзон доир карда буданд. Мард аз бозор берун шуду вориди “арзониҳо” шуд. Дар он ҷо ҳам дид, ки нарх ҳамагӣ як сомонӣ ё чанд дирам фарқ мекунад. Ва ин аксия танҳо василае барои ҷалби харидорон буд.

Мард баъди хариди рамазонии худ раҳораҳ ба андеша рафт: “Аҷаб мусалмоние! Аҷаб рӯзадорие! Аҷаб “меҳрубоние”! Ин мардум кай асли Рамазонро маърифат мекарда бошанд? Охир як солу ду сол не, солҳост, ки вазъ ҳамин аст. Ин мардум чашми бинову гӯши шунаво надоранд магар, ки пайваста аз он мегӯянд, ки нархҳо дар Рамазон на қимат, балки бояд арзон бошанд, то аз раҳмати моҳи муборак бархурдор гарданд. Аммо боз ҳам ин моҳи муборакро онҳо чун василаи касби ризқ ва пур кардани кисаашон шинохтаанд. Ё онҳо ҳоло дарк накардаанд, ки оромию нишоте, ки инсон аз некӯкорӣ дар моҳи мубораки Рамазон ба даст меорад, дар ҳеҷ як амалу кирдори дигаре онро дарнамеёбад. Рамазонро моҳи раҳмату бахшоиш гуфтаанд. Ин маънои онро дорад, ки мо бояд дар рафтору кирдори худ ин махсусиятҳои моҳи муборакро талқин созем. Худро ҳамнаво бо Рамазон кунем. Вақте ки ин гурӯҳи савдогарон рӯза медоранду аммо дар онҳо ягон нишони рӯзадорӣ нест, пас чӣ лозим лофи мусалмонӣ задан?”- мегуфт худ бо худ мард.