ҶОМЕА
Якшанбе 08 Декабр 2024 01:27
Ё вақте кумаки Пешвои миллат ранҷҳоро дармон мешавад
Хурд буду дар оғӯши дунёи рангин. Аммо тақдир барояш дар ин синни кӯчаки 9-солагӣ дарди гаронеро бахшида. Он ҳам бошад дарди қалб. Қалбе, ки дар худ орзуҳои ширини кӯдакии зиёд дошт.
Пайвандон барои сиҳат шудану рӯи по гаштанаш талош карданд, дари так-таки беморхонаҳоро куфтанд. Аммо натиҷа ҳемеша як буд – ҳеҷ. Зеро барои табобати бемории қалбаш ҳам маблағи зиёд лозим буду ҳам табобат дар хориҷ.
Бисёр мехост то тезтар сиҳат шаваду ба орзуи хеш, ки равонаи роҳи ҳунар шудан буд, ҷомаи амал пӯшонад. Бо вуҷуди маризии қалб бо лаҳни ширини кӯдакӣ суруд мехонд ва аз орзуҳои хеш мегуфт. Суруди “Гӯям ё нагӯям, дардамро ба кӣ гӯям” – аш баёнгари он рӯзҳои дардмандияш аст.
Бемористон. Рӯйи кати беморӣ бистарӣ буду чашм сӯйи равзанаи рӯ ба ҷода. Аз гаронии дард хаставу афгор ва беҳолу бемадор ба берун менигарист. Ин ҳангом барои раҳо ёфтан аз дарди домангир гӯиё тақдир барояш муъҷиза намуд. Он рӯз ба аёдаташ нафаре омад, ки сабабгори давобахшии дардаш гардид.
Он рӯз Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз беморхонае, ки ӯ бистарӣ буд, дидан мекард. Ғайриинтизор Президенти раиятпарвар ба ҳуҷраи ӯ даромаду рӯйи кат духтараки хурдакаки беморро дид. Раҳмаш омад. Ва баъди аҳволпурсӣ гуфтанд:
- Нағз мешавӣ. Чандсола ҳастӣ?
- Нуҳсола, - бо лаҳни кӯдакӣ гуфт ӯ.
- Номат чӣ, - пурсиданд Сарвари давлат.
- Нигора...
Пас аз ин боздид Пешвои миллат дарҳол ба масъулини наздаш буда супориш доданд, то барои табобати бемории қалбаш чораандешӣ кунанд. Ва ҳамин тавр ҳам шуду бо супориши Пешвои миллат барои табобат ӯро ба хориҷи кишвар фирис-тоданд.
Ӯ дар он ҷо ҷарроҳӣ шуду ду моҳ табобаташ идома ёфт. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост табобаташ ба анҷом расаду баргардад ба назди волидону рӯйи саҳнаи ҳунар. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост дубора ба кори эҷодии худ шуруъ кунаду таронаҳои наву тоза барои дӯстдорони ҳунар пешниҳод созад. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост ба пуррагӣ аз банди дард раҳо шаваду так-таки орзуҳои ширини худ-ро амалӣ созад. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост кӯлвори эҷодии таронаҳояшро афзун созаду қалби ҳаводорони ҳунарашро шод. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост рӯи по гардаду тамоми талош, кӯшиш ва тавонашро барои рушди истеъдодаш сарф созад.
Ва ниҳоят ҳамин тавр низ шуду баъди ҷарроҳию сиҳат шудан, баргашт. Бо чеҳраи хандону қалби бедард. Сипосгузор буд аз Роҳбари мардумдӯстдор. Роҳбаре, ки бо дидани ҳар ниёзманде оташи раҳму шафқат қалбашро фаро мегираду дасти кумак дароз мекунанд. Роҳбаре, ки бо дидани ҳар кумакхоҳе дарҳол барои мадад расонидан, тасмим мегиранд. Роҳбаре, ки бо дидани ҳар мушкилафтодае дарҳол пайи дастгирӣ талош месозанд.
Ин қаҳрамони мо Нигора Холова, ҳунарманди дӯстдоштаи хурду бузурги меҳан аст. Ӯ вақте аз табобат баргашту рӯйи саҳнаи ҳунар дубора пой ниҳод, бо таронаҳои хеш дигар аз дардмандию ноумедӣ намегуфт. Дигар аз маризии қалбу нафасҳои олудаи ранҷурӣ намегуфт. Дигар аз хастаҳолию бемадорӣ намегуфт.
Аз ин ба баъд суруду таронаҳояш оҳанги хушҳолӣ доштанду мамнунӣ. Аз хушбахтӣ мегуфту амалӣ шудани орзуҳо. Аз рангорангии ҳаёт мегуфту дар ҳар қадам пайдо шудани муъҷизаҳо. Аз шукргузорӣ мегуфту фазои ободу орому осудаи меҳан. Фазои орому осудае, ки онро танҳо як нафар бо дастгирии мардум барои мо – шаҳрвандони ин сарзамин фароҳам овардааст. Ва ин шахсияти таърихию ватандӯст ва раиятпарвару мардумдӯстдор Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст.
Худи Нигора низ доир ба дастгирии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар раҳсипор шуданаш ба Федератсияи Русияву табобат гирифтанаш дар он ҷо мегӯяд:
- Ман он лаҳзаҳоро ба ёд дорам ва онро ҳаргиз фаромӯш намекунам. Табобат қариб ду сол давом кард. Баъдан охирин боре, ки ба шаҳри Москва рафтем, дар ҳамон ҷо табобат анҷом ёфт ва шифо ёфтам.
Исматулло Холов падари Нигора он лаҳзаҳоро, ки Президенти кишвар барои табобати ӯ дастур доданд, ба некӣ ёд меораду хушбахт аз он аст, ки баъди табобату шифо ёфтан, Нигора дубора ба кори эҷодияш идома доду имрӯз дар роҳи ҳунар аст.
- Он лаҳза тасодуфӣ буд. Ин ягон барномарезӣ шудагӣ набуд, - иброз медорад Исматулло Холов. – Вақте ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз беморхонаи шаҳраки тиббӣ аз бинои ҷарроҳии рагу хунгузарҳои дил дидан мекунанд, дар ҳамон ҷо Нигорабонуро мебинанду барои табобаташ тасмим гирифтанду кӯмак намуданд. Сипас, Нигорабону дар шаҳри Москва ҷарроҳӣ шуданд. Ҷарроҳӣ хеле ба маврид ва хуб гузашт. Ва Худоро шукр, ки имрӯз хизмати халқро карда истодааст.
Талошу кӯшиш ва заҳматҳое, ки Нигора дар олами ҳунар то ин дам кардааст, аз мадди назари роҳбарияти олии кишвар дур намонд. Ва ҳамин гуна саҳмгузорияш дар олами ҳунар буд, ки соли 2013 аз ҷониби Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо медали “Хизмати шоиста” қадрдонӣ гардид. Аснои супоридани мукофоти мазкур Президенти кишвар дар бораи рӯзҳои ба беморӣ гирифтор будани Нигора ва хизматҳои шоёнаш дар роҳи ҳунар суханҳои хеле хуб гуфтанд, ки аз раиятпарварии Сарвари мамлакат гувоҳӣ медиҳанд.
- Ин тақдиру насибро бубинед. Ҳа, Нигора? Беморхона ба ёдат ҳаст? Он вақт чандсола будӣ? – пурсиданд Президенти кишвар.
- Нуҳсола, - посух медиҳад Нигора.
Пешвои миллат нутқашро идома дода гуфтанд:
- Ҳамин костюми ман барин рангу рӯяш сип-сиёҳ буд. Духтурҳоро пурсидам, ки чӣ гап? Гуфтанд, ки қалбаш модарзод бемор аст. Гуфтам, ки чӣ кор кардан мумкин? Гуфтанд ҷарроҳӣ. Он вақт мо шароит надоштем. Супориш додем, духтурҳо ҳам диданд, баъдан ба Москва равон кардем. Баъди бозгашт боз омада дар ин ҷо табобат карданд.
Дар охири суханронии хеш Сарвари давлат пеш аз супоридани мукофоти давлатӣ дар бораи Нигора иброз доштанд:
- Имрӯз яке аз сарояндагони маҳбуби Тоҷикистон мебошад. Дар аксарият хурсандиҳои мардум шарик аст. Аҳли хонаводаашон низ саъаткоранд, бародар ва падараш ҳам. Хеле-хеле хизматҳои шоёне кардааст. Ҳамчун фарзандам дӯсташ медорам. Чунки ҳама дӯсташ медорад.
Имрӯз Нигора хушҳол аз он аст, ки рӯйи саҳнаи ҳунар аст ва мушкиле, ки дар овони наврасӣ дошт, бо кумаки Роҳбари кишвар аз банди он раҳо шуд. Ва ҳамин аст, ки бо дасту дили гарм ҳар сол суруду таронаҳои дилнишин эҷод месозаду пешниҳоди ҳаводорони ҳунараш мекунад.
Хушбахтӣ аз ин зиёд буда наметавонад, вақте Роҳбари кишвар барои рафъи мушкилият дасти кумак дароз мекунанду мушкилиятро бартараф. Хушбахтӣ аз ин зиёд буда наметавонад, вақте Сарвари давлат дар сахттарин рӯзҳои рӯзгорат мададрасонат мешаванд. Хушбахтӣ аз ин зиёд буда наметавонад, вақте Президенти мамлакат бо қалби бузурги меҳрбораш аз ту дастгирӣ месозанду душвориятро рафъ. Ва хушбахтӣ аз ин зиёд буда наметавонад, вақте Пешвои миллат ҳамеша ва дар ҳама ҳолат ғамхору мададрасони ниёзмандону мушкилафтодагон аст. Ҳамин аст раиятпарварию фарохдилӣ, ки он танҳо хоси Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст.
Беҳрӯз ҚАЮМӢ, “ҶТ”
Хурд буду дар оғӯши дунёи рангин. Аммо тақдир барояш дар ин синни кӯчаки 9-солагӣ дарди гаронеро бахшида. Он ҳам бошад дарди қалб. Қалбе, ки дар худ орзуҳои ширини кӯдакии зиёд дошт.
Пайвандон барои сиҳат шудану рӯи по гаштанаш талош карданд, дари так-таки беморхонаҳоро куфтанд. Аммо натиҷа ҳемеша як буд – ҳеҷ. Зеро барои табобати бемории қалбаш ҳам маблағи зиёд лозим буду ҳам табобат дар хориҷ.
Бисёр мехост то тезтар сиҳат шаваду ба орзуи хеш, ки равонаи роҳи ҳунар шудан буд, ҷомаи амал пӯшонад. Бо вуҷуди маризии қалб бо лаҳни ширини кӯдакӣ суруд мехонд ва аз орзуҳои хеш мегуфт. Суруди “Гӯям ё нагӯям, дардамро ба кӣ гӯям” – аш баёнгари он рӯзҳои дардмандияш аст.
Бемористон. Рӯйи кати беморӣ бистарӣ буду чашм сӯйи равзанаи рӯ ба ҷода. Аз гаронии дард хаставу афгор ва беҳолу бемадор ба берун менигарист. Ин ҳангом барои раҳо ёфтан аз дарди домангир гӯиё тақдир барояш муъҷиза намуд. Он рӯз ба аёдаташ нафаре омад, ки сабабгори давобахшии дардаш гардид.
Он рӯз Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз беморхонае, ки ӯ бистарӣ буд, дидан мекард. Ғайриинтизор Президенти раиятпарвар ба ҳуҷраи ӯ даромаду рӯйи кат духтараки хурдакаки беморро дид. Раҳмаш омад. Ва баъди аҳволпурсӣ гуфтанд:
- Нағз мешавӣ. Чандсола ҳастӣ?
- Нуҳсола, - бо лаҳни кӯдакӣ гуфт ӯ.
- Номат чӣ, - пурсиданд Сарвари давлат.
- Нигора...
Пас аз ин боздид Пешвои миллат дарҳол ба масъулини наздаш буда супориш доданд, то барои табобати бемории қалбаш чораандешӣ кунанд. Ва ҳамин тавр ҳам шуду бо супориши Пешвои миллат барои табобат ӯро ба хориҷи кишвар фирис-тоданд.
Ӯ дар он ҷо ҷарроҳӣ шуду ду моҳ табобаташ идома ёфт. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост табобаташ ба анҷом расаду баргардад ба назди волидону рӯйи саҳнаи ҳунар. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост дубора ба кори эҷодии худ шуруъ кунаду таронаҳои наву тоза барои дӯстдорони ҳунар пешниҳод созад. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост ба пуррагӣ аз банди дард раҳо шаваду так-таки орзуҳои ширини худ-ро амалӣ созад. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост кӯлвори эҷодии таронаҳояшро афзун созаду қалби ҳаводорони ҳунарашро шод. Замоне, ки он ҷо буд, зудтар мехост рӯи по гардаду тамоми талош, кӯшиш ва тавонашро барои рушди истеъдодаш сарф созад.
Ва ниҳоят ҳамин тавр низ шуду баъди ҷарроҳию сиҳат шудан, баргашт. Бо чеҳраи хандону қалби бедард. Сипосгузор буд аз Роҳбари мардумдӯстдор. Роҳбаре, ки бо дидани ҳар ниёзманде оташи раҳму шафқат қалбашро фаро мегираду дасти кумак дароз мекунанд. Роҳбаре, ки бо дидани ҳар кумакхоҳе дарҳол барои мадад расонидан, тасмим мегиранд. Роҳбаре, ки бо дидани ҳар мушкилафтодае дарҳол пайи дастгирӣ талош месозанд.
Ин қаҳрамони мо Нигора Холова, ҳунарманди дӯстдоштаи хурду бузурги меҳан аст. Ӯ вақте аз табобат баргашту рӯйи саҳнаи ҳунар дубора пой ниҳод, бо таронаҳои хеш дигар аз дардмандию ноумедӣ намегуфт. Дигар аз маризии қалбу нафасҳои олудаи ранҷурӣ намегуфт. Дигар аз хастаҳолию бемадорӣ намегуфт.
Аз ин ба баъд суруду таронаҳояш оҳанги хушҳолӣ доштанду мамнунӣ. Аз хушбахтӣ мегуфту амалӣ шудани орзуҳо. Аз рангорангии ҳаёт мегуфту дар ҳар қадам пайдо шудани муъҷизаҳо. Аз шукргузорӣ мегуфту фазои ободу орому осудаи меҳан. Фазои орому осудае, ки онро танҳо як нафар бо дастгирии мардум барои мо – шаҳрвандони ин сарзамин фароҳам овардааст. Ва ин шахсияти таърихию ватандӯст ва раиятпарвару мардумдӯстдор Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст.
Худи Нигора низ доир ба дастгирии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар раҳсипор шуданаш ба Федератсияи Русияву табобат гирифтанаш дар он ҷо мегӯяд:
- Ман он лаҳзаҳоро ба ёд дорам ва онро ҳаргиз фаромӯш намекунам. Табобат қариб ду сол давом кард. Баъдан охирин боре, ки ба шаҳри Москва рафтем, дар ҳамон ҷо табобат анҷом ёфт ва шифо ёфтам.
Исматулло Холов падари Нигора он лаҳзаҳоро, ки Президенти кишвар барои табобати ӯ дастур доданд, ба некӣ ёд меораду хушбахт аз он аст, ки баъди табобату шифо ёфтан, Нигора дубора ба кори эҷодияш идома доду имрӯз дар роҳи ҳунар аст.
- Он лаҳза тасодуфӣ буд. Ин ягон барномарезӣ шудагӣ набуд, - иброз медорад Исматулло Холов. – Вақте ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз беморхонаи шаҳраки тиббӣ аз бинои ҷарроҳии рагу хунгузарҳои дил дидан мекунанд, дар ҳамон ҷо Нигорабонуро мебинанду барои табобаташ тасмим гирифтанду кӯмак намуданд. Сипас, Нигорабону дар шаҳри Москва ҷарроҳӣ шуданд. Ҷарроҳӣ хеле ба маврид ва хуб гузашт. Ва Худоро шукр, ки имрӯз хизмати халқро карда истодааст.
Талошу кӯшиш ва заҳматҳое, ки Нигора дар олами ҳунар то ин дам кардааст, аз мадди назари роҳбарияти олии кишвар дур намонд. Ва ҳамин гуна саҳмгузорияш дар олами ҳунар буд, ки соли 2013 аз ҷониби Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо медали “Хизмати шоиста” қадрдонӣ гардид. Аснои супоридани мукофоти мазкур Президенти кишвар дар бораи рӯзҳои ба беморӣ гирифтор будани Нигора ва хизматҳои шоёнаш дар роҳи ҳунар суханҳои хеле хуб гуфтанд, ки аз раиятпарварии Сарвари мамлакат гувоҳӣ медиҳанд.
- Ин тақдиру насибро бубинед. Ҳа, Нигора? Беморхона ба ёдат ҳаст? Он вақт чандсола будӣ? – пурсиданд Президенти кишвар.
- Нуҳсола, - посух медиҳад Нигора.
Пешвои миллат нутқашро идома дода гуфтанд:
- Ҳамин костюми ман барин рангу рӯяш сип-сиёҳ буд. Духтурҳоро пурсидам, ки чӣ гап? Гуфтанд, ки қалбаш модарзод бемор аст. Гуфтам, ки чӣ кор кардан мумкин? Гуфтанд ҷарроҳӣ. Он вақт мо шароит надоштем. Супориш додем, духтурҳо ҳам диданд, баъдан ба Москва равон кардем. Баъди бозгашт боз омада дар ин ҷо табобат карданд.
Дар охири суханронии хеш Сарвари давлат пеш аз супоридани мукофоти давлатӣ дар бораи Нигора иброз доштанд:
- Имрӯз яке аз сарояндагони маҳбуби Тоҷикистон мебошад. Дар аксарият хурсандиҳои мардум шарик аст. Аҳли хонаводаашон низ саъаткоранд, бародар ва падараш ҳам. Хеле-хеле хизматҳои шоёне кардааст. Ҳамчун фарзандам дӯсташ медорам. Чунки ҳама дӯсташ медорад.
Имрӯз Нигора хушҳол аз он аст, ки рӯйи саҳнаи ҳунар аст ва мушкиле, ки дар овони наврасӣ дошт, бо кумаки Роҳбари кишвар аз банди он раҳо шуд. Ва ҳамин аст, ки бо дасту дили гарм ҳар сол суруду таронаҳои дилнишин эҷод месозаду пешниҳоди ҳаводорони ҳунараш мекунад.
Хушбахтӣ аз ин зиёд буда наметавонад, вақте Роҳбари кишвар барои рафъи мушкилият дасти кумак дароз мекунанду мушкилиятро бартараф. Хушбахтӣ аз ин зиёд буда наметавонад, вақте Сарвари давлат дар сахттарин рӯзҳои рӯзгорат мададрасонат мешаванд. Хушбахтӣ аз ин зиёд буда наметавонад, вақте Президенти мамлакат бо қалби бузурги меҳрбораш аз ту дастгирӣ месозанду душвориятро рафъ. Ва хушбахтӣ аз ин зиёд буда наметавонад, вақте Пешвои миллат ҳамеша ва дар ҳама ҳолат ғамхору мададрасони ниёзмандону мушкилафтодагон аст. Ҳамин аст раиятпарварию фарохдилӣ, ки он танҳо хоси Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст.
Беҳрӯз ҚАЮМӢ, “ҶТ”
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед