ҶОМЕА
Якшанбе 08 Декабр 2024 02:14
Ҳар як сафари Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Бадахшон ба мардуми он шодию нишот ва ба раванди иқтисодиву иҷтимоии ин диёри баландкӯҳу пурасрор такони тозае мебахшад. Суҳбатҳову вохӯриҳои самимии ӯ ба мардум руҳу илҳоми тоза ва қувваю дармони нав ато мекунад.
Хосса, сафари охирини Ҷаноби Олӣ басо хотирмон буд. Баъд аз мулоқот бо мардум ҳеҷ як фарди бадахшонӣ намехост бо Ҷаноби Олӣ хайрухуш кунад. Зеро ӯ дар дилу дидаи мардум чунон маъво гирифтааст, ки аз ақлу хиради кас берун аст. Бахусус, вақте ки Сарвари давлат аз рӯзҳои мудҳиши солҳои 1993 ва гуфтушунидҳои худ дар роҳи истиқрори сулҳу ваҳдат бо як таассуроти самимӣ сухан кард, дар чашми зиёда аз 6 ҳазор нафаре, ки аз тамоми гӯшаю канори Бадахшон дар ин вохӯрӣ ширкат дошт, ашки шодӣ ҳалқа мезад. Баъдан суҳбати рӯ ба рӯ, ки дар фазои ҳамдигарфаҳмӣ анҷом пазируфт, олами ботинии мардумро тасхир кард.
Мани қаламкаш, ки тули умрам бо неку бади мардум, пастиву баландии зиндагӣ дар Бадахшон паси сар гашт, ёд надорам, ки сарвари аввали мамлакат ба шаҳру навоҳии Бадахшон омада, ба мардум суҳбати ошкоро ва самимӣ намояд. Вале Эмомалӣ Раҳмон ин қолабро аз рӯзи аввал шикаст, ӯ худро фарзанди вафодори халқ хонд. Хосса, меҳру муҳаббати ӯ нисбати мардуми Бадахшон хеле хуб эҳсос мешуд. Инро ман дар ҳар як сафари Ҷаноби Олӣ ба Бадахшон хуб дарк карда будам. Ҳанӯз аз ёдам нарафтааст, ки нахуст сафари Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шурои Олӣ ба шаҳри Хоруғ дар кадом вазъ доир гардида буд. Дар Бадахшон, чи силоҳбастони ватанӣ, чи силоҳбадастони зархарид, чи мухолифини раҳгумзада, ки мехостанд алангаи ҷанги бемаъниро дар ин минтақа аз нав оғоз кунанд, кам набуданд. Аммо Сарвари давлат аз ҳеҷ чиз натарсида, ба Бадахшон омад.
Ҳар гуна сару садоҳои ҳангомаҷӯёна ба гӯш мерасид, вале ӯ аз раҳаш нагашт. Дар ин сафари нахуст мардум боварӣ дошт, ки таърих дар шахсияти Эмомалӣ Раҳмон роҳбареро ба саҳнаи сиёсат овард, ки дар замираш ҷасорату мардонагӣ, муҳаббат ба халқу Ватан будааст. Ӯ иброз дошт, ки аз рӯзҳои нахустини сарвариаш кӯшишу заҳмати хешро барои поён бахшидани ҷанги шаҳрвандӣ, таҳкими сулҳ ва ваҳдати миллӣ равона хоҳад кард. Инчунин, иброз дошт, ки ман дар рӯзи нахустини ба ҳайси роҳбар таъин шуданам қасам хӯрдам, ки ба Тоҷикистон сулҳ меоварам, то ҷон дар рамақ дорам, мардумамро аз парешонӣ наҷот медиҳам, ба ҳам меорам, то гурезаи охиринро ба Ватан барнагардонам, осуда нахоҳам гашт. Аминам, ки ақли солим ғолиб меояд ва бародарони раҳгумзада силоҳро месупоранду Бадахшон минтақаи сулҳ хоҳад буд. Боварӣ дорам, ки Бадахшонро ба яке аз марказҳои муҳимтарини тиҷорат ва саёҳати байналхалқии Тоҷикистон табдил медиҳем ва Ҳукумати Тоҷикистон барои ба ин мақсад ноил шудан, кӯмаки хешро дареғ намедорад. Бадахшон ба дарвози тиллоӣ табдил хоҳад ёфт. Аммо сиёҳкорони силоҳбадаст, ки аксарашон дузду нашъаҷаллоб ва одамкуш буданд, бо амалҳои ноҷавонмардонаашон мардумро ба муноқишаҳои бемаънӣ тела медоданд. Мардуми бечора дар назди силоҳбадастон оҷизу хор буд.
Маҷлиси фаъолон поён ёфт. Берун пур аз мухолифини мусаллаҳ ва авбош буд. Эмомалӣ Раҳмон худро байни анбӯҳи мардум андохт, аҳволпурсӣ кард, онҳоро ба ояндаи нек ҳидоят намуд ва бо силоҳбадастону қумандонҳо суҳбат орост. Мулоқот хеле тӯл кашид ва дар як лаҳза бо дастфишорию табассум Сарвари давлат бо силоҳбадастон хайрухуш кард. Ҳамин лаҳза ба ҷисми мардум зӯру мадори нав ато шуд ва мардум ба ояндаи нек боварии комил ҳосил кард.
Маҳз ҳамин сафари нахуст ба шаҳри Хоруғ ва муҳаббати беназир нисбати мардуми он буд, ки бо супориши Сарвари давлат баҳри беҳбудӣ бахшидани вазъи сиёсию иҷтимоии вилоят дар сатҳи Ҳукумати ҷумҳурӣ минбаъд қарорҳои тақдирсоз қабул гардиданд ва давра ба давра амалӣ шуда истодаанд. Дар сафари нахустинаш Роҳбари давлат иброз намуд, ки ман бояд се корро аввал анҷом диҳам, ки аввал пойдории сулҳу салоҳ, дуюм халъи силоҳ ва сеюм аз бунбасти ҷуғрофию иттилоотӣ ва энергетикӣ раҳо намудани Бадахшон мебошад.
Воқеан, қадами муборакаш ба Бадахшон сулҳ ва муҳаббат овард. Соли 1994 дар рӯзи иди Наврӯз бо чархбол, ки имкони парвоз набуд, ҷон ба каф бо сад машаққат ба деҳаи Танги ноҳияи Шуғнон омад ва дар он рӯзи фирӯз чархи аввали Неругоҳи барқи обии “Помир-1”-ро ба истифода дод. Соли 2017 бо кӯшиши Сарвари давлат дар ноҳияи Мурғоб сохтмони НБО-и “Тоҷикистон” оғоз ёфт ва соли 2018 ҳангоми сафари навбатӣ онро ба кор андохт. Имрӯз бо супориши Сарвари давлат сохтмони неругоҳи барқи обии "Себзор" идома ёфта, Бадахшон пурра аз бунбасти энергетикӣ хоҳад баромад.
Баҳори соли 1995 ҳеҷ гоҳ аз хотири хурду бузург фаромӯш нахоҳад гашт. Президенти мамлакат Эмомалӣ Раҳмон сафари Оғохони 4-ро ба Тоҷикистон ташкил кард ва ҳамроҳи ӯ ба Бадахшон омад. Инро ҳама медонад ва сипосгузоранд.
Рӯйдоди дигар, ки дар он солҳои басо мушкил дар ҳаёти мардуми Бадахшон ба вуқӯъ пайваст, ин пахши барномаи Телевизиони Тоҷикистон буд. Дар даврони шуравӣ гуфтанд, ки ин ғайриимкон аст, вале Сарвари давлат ба вазири алоқаи онвақта супориш дод, ки ин кор бояд дар муддати ду моҳ ҳал гардад. Ҳамин тавр ҳам шуд. 31 декабри соли 1996 дар хонадони мардум аз тариқи шабакаи аввал шодбошии Роҳбари давлат ба муносибати соли нав садо дод. Имрӯз сокинони вилоят аз тамошои барномаҳои шабакаҳо бархӯрдоранд.
Баъди имзои шартномаи истиқрори сулҳ таваҷҷуҳи Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон ба Бадахшон боз ҳам зиёдтару мустаҳкамтар гашт. Ӯ пешрафти Тоҷикистонро дар симои Бадахшон тасаввур кард. Бинобар ин, барқарор сохтани роҳи Абрешим ба воситаи Кӯлоб-Дарвоз-Кулма баромадан ба Чин, ки он солҳо хеле мушкил буд, ба миён омад. Ёд дорам, Роҳбари давлат гуфта буд, бо нохуну дандон ҳам бошад, ин роҳро месозем. Зеро он моро ба бандари ҷаҳонӣ мепайвандад ва Тоҷикистон ба як кишвари пешрафтаву тамаддунсози қарни ХХI табдил меёбад.
Якуми ноябри соли 1998 дар тақвими таърихи Бадахшон бо ранги сурх сабт шудааст. Ин санаи таърихии ифтитоҳи шоҳроҳи Мурғоб-Кулма-Қароқурум буд. Фарзанди баруманди миллат Эмомалӣ Раҳмон бо ин ғалаба роҳсозон ва мардуми тоҷикро табрик карда, дар баландии зиёда аз 4200 метр бо мо, рӯзноманигорон муҳовараи ғайриодӣ доир кард.
Ҳанӯз суханони Президенти кишвар дар гӯшам садо медиҳанд, ки гуфта буд:
- Бо мардум будан, ҳамроҳи онҳо кору зиндагӣ кардан мароми ман аст ва хоҳад монд. Он мақсаду мароме, ки Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва ман доштам ва ба мардуми Бадахшон иброз намудам, ҷомаи амал пӯшид. Роҳе, ки ба сохтанаш на ҳама боварӣ доштанд, сохтаю кушода шуд. Ин роҳи ҳаёт, роҳи ваҳдат, роҳи ояндаи ободию инкишофи давлати навбунёди тоҷикон аст.
Ва боз шоҳиди он будам, ки 30 январи соли 1999 бо иштироки Сарвари хайрхоҳамон роҳи Кӯлобу Дарвоз кушода шуду Президент ин роҳро “Шоҳроҳи ваҳдат” хонд. Соли 2004 Сарвари давлат, ки мардум ӯро пайвандгари марзҳо ва қалбҳо номид, дар ифтитоҳи расмии пули бузург ҷониби Афғонистон дар мавзеи Теми шаҳри Хоруғ ва деҳаи Рузвайи ноҳияи Дарвоз ширкат дошт. Бо қаноатмандӣ изҳор кард, ки ин анҷоми кор нест, бо Ҳозиримом Оғохони чаҳорум маслиҳат шуд, ки солҳои наздик боз чунин панҷ пули бузург дар ноҳияи Ишкошим ва Хумроғии ноҳияи Ванҷ сохта мешаванд, ки яке тирамоҳи соли 2006 дар Султон Ишкошим ва дигаре дар сафари рӯзи 17 августи соли 2011 дар қаламрави ноҳияи Ванҷ ба вуқӯъ пайваст.
Воқеан, хизматҳои Сарвари давлат дар рушду нумӯи Бадахшон хеле бузург буда, он аз меваи шаҳдрези истиқлолият маншаъ мегирад. Бо иқтидори пурра ба истифодабарӣ додани агрегати чоруми НБО-и “Помир-1”, ба истифодабарӣ додани навбати дуюму сеюми роҳи Шоҳон-Зиғар, Шикев-Қалъаихум, неругоҳҳои барқии Язгулом, “Ширг-1” ва “Ширг-2” аз музаффариятҳои бузурги истиқлол мебошанд.
Сафари сиву ҳаштуми Президенти мамлакат, Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон ба Бадахшон ба ҷашни Ваҳдати миллӣ рост омад. Ин ҷашн дар Бадахшон аҷаб шукӯҳманд буд. Суғдию хатлонӣ, раштонию зарафшонӣ, ҳисорию душанбегӣ бо ҳам мерақсиданду месуруданд. Дар ҳузури меҳмонони олиқадр зиёда аз дусад иншооти гуногуни иҷтимоиву истеҳсолӣ мавриди баҳрабардорӣ қарор гирифтанд. Симои шаҳри Хоруғ, ки ба гуфти Сарвари давлат ба як деҳаи назарногир монанд буд, хеле тағйир ёфт. Онҳое, ки чанд сол пеш ба ин ҷо омада буданд, дар ҳайрат афтоданд. Ҳамаро дида, мӯъҷиза мепиндоштанд. Дар ҳақиқат ҳамин тавр аст. Агар дар маркази вилоят – шаҳри Хоруғ ягона муассисаи фарҳангӣ - театри вилоятӣ монанд ба клуби колхозӣ вуҷуд дошта бошад, аз баракати ваҳдату истиқлол дар радифи азнавсозии бинои театри замонавӣ, инчунин иншооти нави замонавии “Кохи ҷавонон”, майдони варзишӣ барои шаш ҳазор нафар, ҷойхонаи миллӣ барои 700 нафар ва дигару дигарҳо ҷавлонгоҳи асосии чорабиниҳои ҷашнӣ бо иштироки Сарвари давлат Эмомалӣ Раҳмон ва меҳмонони олиқадр аз тамоми манотиқи кишвар гардиданд.
Иштирокдорони тантанаҳо ва кулли сокинони ҷумҳурӣ бори дигар боварӣ ҳосил карданд, ки сарчашма ва пойдории тамоми бунёдкориву созандагиҳо, ҳамдигарфаҳмии комил, ҳамдиливу ваҳдати устувори миллию ҷонибдории якдилонаву садоқатмандонаи сиёсати бунёдкоронаи Президенти мамлакат, Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон мебошад.
Аз ин рӯ, тамоми сокинони Бадахшон ҷонибдориву эҳтиромашонро ба меъмори сулҳу ваҳдат тавассути истиқболи гарму самимона ҳамеша намоиш хоҳанд дод.
Имрӯз корҳои созандагиву бунёдкорӣ ҳамарӯза дар шаҳру навоҳии вилоят равнақи тоза мегиранд ва маркази вилояту ноҳияҳо ва кулли деҳоти он гулбасар аст. Суханони Сарвари давлат “Бадахшон дарвозаи тиллоии Тоҷикистон хоҳад шуд” ба маънои аслиаш тасдиқи худро ёфт.
Сиву се соли истиқлол сиву се соли дастовез, сиву се соли бунёдкорӣ. Меваи шаҳдбори онро мо, бадахшониён, зиёдтар чашидем. Ҳамаи ин корҳои созандагиву бунёдкорӣ бо шарофати заҳматҳои фарзанди фарзонаи миллат Эмомалӣ Раҳмон, марде, ки ба қавлу қасамаш устувор монд, марде, ки барои сулҳу ваҳдати Ватан ҷоннисорӣ кард, ба даст омад. Марде, ки дар роҳи ба ҳамоварии минтақаҳои Тоҷикистон ҷонбозиҳо кард. Марде, ки тамоми ҳастияш, гуфтору амалаш ягона мебошад. Марде, ки аз рӯзи нахустини ба сари қудрат омаданаш баҳри оромӣ, тинҷии кишвараш бо душманони халқ сарпанҷаи мардӣ зад ва дуои модараш мустаҷоб гашту ғолиб омад. Марде, ки Тоҷикистони пора-пора гаштаро аз нав Тоҷикистони воҳид сохт. Марде, ки халқи оворагаштаро аз ғарибӣ наҷот бахшид. Марде, ки ба ҳар хонадон табассум овард, умед овард, рӯшноӣ овард, муҳаббат ба давлату давлатдорӣ овард. Марде, ки имрӯз оламиён сулҳи ӯро эътироф ва ҷонибдорӣ мекунанд.
Боиси ифтихору сарфарозии беандоза аст, ки Пешвои миллати мо аз ҷониби кумитаи академикии Шурои Аврупо оид ба робитаҳои байналмилалӣ бо яке аз унвонҳои олии фарҳангиву сиёсии ҷомеаи Аврупо - пешвои асри ХХI сарфароз гардонида шудааст. Барои ҳар як тоҷику тоҷикистонӣ ифтихори бузург аст, ки Пешвои муаззам Эмомалӣ Раҳмонро дар тамоми сайёра ҳамчун таъминкунандаи сулҳу амният, корҳои неку созанда кайҳост, ки пазируфтаанд.
Шоҳтолиб ШОҲҚОСИМОВ,
Корманди шоистаи Тоҷикистон
Хосса, сафари охирини Ҷаноби Олӣ басо хотирмон буд. Баъд аз мулоқот бо мардум ҳеҷ як фарди бадахшонӣ намехост бо Ҷаноби Олӣ хайрухуш кунад. Зеро ӯ дар дилу дидаи мардум чунон маъво гирифтааст, ки аз ақлу хиради кас берун аст. Бахусус, вақте ки Сарвари давлат аз рӯзҳои мудҳиши солҳои 1993 ва гуфтушунидҳои худ дар роҳи истиқрори сулҳу ваҳдат бо як таассуроти самимӣ сухан кард, дар чашми зиёда аз 6 ҳазор нафаре, ки аз тамоми гӯшаю канори Бадахшон дар ин вохӯрӣ ширкат дошт, ашки шодӣ ҳалқа мезад. Баъдан суҳбати рӯ ба рӯ, ки дар фазои ҳамдигарфаҳмӣ анҷом пазируфт, олами ботинии мардумро тасхир кард.
Мани қаламкаш, ки тули умрам бо неку бади мардум, пастиву баландии зиндагӣ дар Бадахшон паси сар гашт, ёд надорам, ки сарвари аввали мамлакат ба шаҳру навоҳии Бадахшон омада, ба мардум суҳбати ошкоро ва самимӣ намояд. Вале Эмомалӣ Раҳмон ин қолабро аз рӯзи аввал шикаст, ӯ худро фарзанди вафодори халқ хонд. Хосса, меҳру муҳаббати ӯ нисбати мардуми Бадахшон хеле хуб эҳсос мешуд. Инро ман дар ҳар як сафари Ҷаноби Олӣ ба Бадахшон хуб дарк карда будам. Ҳанӯз аз ёдам нарафтааст, ки нахуст сафари Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шурои Олӣ ба шаҳри Хоруғ дар кадом вазъ доир гардида буд. Дар Бадахшон, чи силоҳбастони ватанӣ, чи силоҳбадастони зархарид, чи мухолифини раҳгумзада, ки мехостанд алангаи ҷанги бемаъниро дар ин минтақа аз нав оғоз кунанд, кам набуданд. Аммо Сарвари давлат аз ҳеҷ чиз натарсида, ба Бадахшон омад.
Ҳар гуна сару садоҳои ҳангомаҷӯёна ба гӯш мерасид, вале ӯ аз раҳаш нагашт. Дар ин сафари нахуст мардум боварӣ дошт, ки таърих дар шахсияти Эмомалӣ Раҳмон роҳбареро ба саҳнаи сиёсат овард, ки дар замираш ҷасорату мардонагӣ, муҳаббат ба халқу Ватан будааст. Ӯ иброз дошт, ки аз рӯзҳои нахустини сарвариаш кӯшишу заҳмати хешро барои поён бахшидани ҷанги шаҳрвандӣ, таҳкими сулҳ ва ваҳдати миллӣ равона хоҳад кард. Инчунин, иброз дошт, ки ман дар рӯзи нахустини ба ҳайси роҳбар таъин шуданам қасам хӯрдам, ки ба Тоҷикистон сулҳ меоварам, то ҷон дар рамақ дорам, мардумамро аз парешонӣ наҷот медиҳам, ба ҳам меорам, то гурезаи охиринро ба Ватан барнагардонам, осуда нахоҳам гашт. Аминам, ки ақли солим ғолиб меояд ва бародарони раҳгумзада силоҳро месупоранду Бадахшон минтақаи сулҳ хоҳад буд. Боварӣ дорам, ки Бадахшонро ба яке аз марказҳои муҳимтарини тиҷорат ва саёҳати байналхалқии Тоҷикистон табдил медиҳем ва Ҳукумати Тоҷикистон барои ба ин мақсад ноил шудан, кӯмаки хешро дареғ намедорад. Бадахшон ба дарвози тиллоӣ табдил хоҳад ёфт. Аммо сиёҳкорони силоҳбадаст, ки аксарашон дузду нашъаҷаллоб ва одамкуш буданд, бо амалҳои ноҷавонмардонаашон мардумро ба муноқишаҳои бемаънӣ тела медоданд. Мардуми бечора дар назди силоҳбадастон оҷизу хор буд.
Маҷлиси фаъолон поён ёфт. Берун пур аз мухолифини мусаллаҳ ва авбош буд. Эмомалӣ Раҳмон худро байни анбӯҳи мардум андохт, аҳволпурсӣ кард, онҳоро ба ояндаи нек ҳидоят намуд ва бо силоҳбадастону қумандонҳо суҳбат орост. Мулоқот хеле тӯл кашид ва дар як лаҳза бо дастфишорию табассум Сарвари давлат бо силоҳбадастон хайрухуш кард. Ҳамин лаҳза ба ҷисми мардум зӯру мадори нав ато шуд ва мардум ба ояндаи нек боварии комил ҳосил кард.
Маҳз ҳамин сафари нахуст ба шаҳри Хоруғ ва муҳаббати беназир нисбати мардуми он буд, ки бо супориши Сарвари давлат баҳри беҳбудӣ бахшидани вазъи сиёсию иҷтимоии вилоят дар сатҳи Ҳукумати ҷумҳурӣ минбаъд қарорҳои тақдирсоз қабул гардиданд ва давра ба давра амалӣ шуда истодаанд. Дар сафари нахустинаш Роҳбари давлат иброз намуд, ки ман бояд се корро аввал анҷом диҳам, ки аввал пойдории сулҳу салоҳ, дуюм халъи силоҳ ва сеюм аз бунбасти ҷуғрофию иттилоотӣ ва энергетикӣ раҳо намудани Бадахшон мебошад.
Воқеан, қадами муборакаш ба Бадахшон сулҳ ва муҳаббат овард. Соли 1994 дар рӯзи иди Наврӯз бо чархбол, ки имкони парвоз набуд, ҷон ба каф бо сад машаққат ба деҳаи Танги ноҳияи Шуғнон омад ва дар он рӯзи фирӯз чархи аввали Неругоҳи барқи обии “Помир-1”-ро ба истифода дод. Соли 2017 бо кӯшиши Сарвари давлат дар ноҳияи Мурғоб сохтмони НБО-и “Тоҷикистон” оғоз ёфт ва соли 2018 ҳангоми сафари навбатӣ онро ба кор андохт. Имрӯз бо супориши Сарвари давлат сохтмони неругоҳи барқи обии "Себзор" идома ёфта, Бадахшон пурра аз бунбасти энергетикӣ хоҳад баромад.
Баҳори соли 1995 ҳеҷ гоҳ аз хотири хурду бузург фаромӯш нахоҳад гашт. Президенти мамлакат Эмомалӣ Раҳмон сафари Оғохони 4-ро ба Тоҷикистон ташкил кард ва ҳамроҳи ӯ ба Бадахшон омад. Инро ҳама медонад ва сипосгузоранд.
Рӯйдоди дигар, ки дар он солҳои басо мушкил дар ҳаёти мардуми Бадахшон ба вуқӯъ пайваст, ин пахши барномаи Телевизиони Тоҷикистон буд. Дар даврони шуравӣ гуфтанд, ки ин ғайриимкон аст, вале Сарвари давлат ба вазири алоқаи онвақта супориш дод, ки ин кор бояд дар муддати ду моҳ ҳал гардад. Ҳамин тавр ҳам шуд. 31 декабри соли 1996 дар хонадони мардум аз тариқи шабакаи аввал шодбошии Роҳбари давлат ба муносибати соли нав садо дод. Имрӯз сокинони вилоят аз тамошои барномаҳои шабакаҳо бархӯрдоранд.
Баъди имзои шартномаи истиқрори сулҳ таваҷҷуҳи Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон ба Бадахшон боз ҳам зиёдтару мустаҳкамтар гашт. Ӯ пешрафти Тоҷикистонро дар симои Бадахшон тасаввур кард. Бинобар ин, барқарор сохтани роҳи Абрешим ба воситаи Кӯлоб-Дарвоз-Кулма баромадан ба Чин, ки он солҳо хеле мушкил буд, ба миён омад. Ёд дорам, Роҳбари давлат гуфта буд, бо нохуну дандон ҳам бошад, ин роҳро месозем. Зеро он моро ба бандари ҷаҳонӣ мепайвандад ва Тоҷикистон ба як кишвари пешрафтаву тамаддунсози қарни ХХI табдил меёбад.
Якуми ноябри соли 1998 дар тақвими таърихи Бадахшон бо ранги сурх сабт шудааст. Ин санаи таърихии ифтитоҳи шоҳроҳи Мурғоб-Кулма-Қароқурум буд. Фарзанди баруманди миллат Эмомалӣ Раҳмон бо ин ғалаба роҳсозон ва мардуми тоҷикро табрик карда, дар баландии зиёда аз 4200 метр бо мо, рӯзноманигорон муҳовараи ғайриодӣ доир кард.
Ҳанӯз суханони Президенти кишвар дар гӯшам садо медиҳанд, ки гуфта буд:
- Бо мардум будан, ҳамроҳи онҳо кору зиндагӣ кардан мароми ман аст ва хоҳад монд. Он мақсаду мароме, ки Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва ман доштам ва ба мардуми Бадахшон иброз намудам, ҷомаи амал пӯшид. Роҳе, ки ба сохтанаш на ҳама боварӣ доштанд, сохтаю кушода шуд. Ин роҳи ҳаёт, роҳи ваҳдат, роҳи ояндаи ободию инкишофи давлати навбунёди тоҷикон аст.
Ва боз шоҳиди он будам, ки 30 январи соли 1999 бо иштироки Сарвари хайрхоҳамон роҳи Кӯлобу Дарвоз кушода шуду Президент ин роҳро “Шоҳроҳи ваҳдат” хонд. Соли 2004 Сарвари давлат, ки мардум ӯро пайвандгари марзҳо ва қалбҳо номид, дар ифтитоҳи расмии пули бузург ҷониби Афғонистон дар мавзеи Теми шаҳри Хоруғ ва деҳаи Рузвайи ноҳияи Дарвоз ширкат дошт. Бо қаноатмандӣ изҳор кард, ки ин анҷоми кор нест, бо Ҳозиримом Оғохони чаҳорум маслиҳат шуд, ки солҳои наздик боз чунин панҷ пули бузург дар ноҳияи Ишкошим ва Хумроғии ноҳияи Ванҷ сохта мешаванд, ки яке тирамоҳи соли 2006 дар Султон Ишкошим ва дигаре дар сафари рӯзи 17 августи соли 2011 дар қаламрави ноҳияи Ванҷ ба вуқӯъ пайваст.
Воқеан, хизматҳои Сарвари давлат дар рушду нумӯи Бадахшон хеле бузург буда, он аз меваи шаҳдрези истиқлолият маншаъ мегирад. Бо иқтидори пурра ба истифодабарӣ додани агрегати чоруми НБО-и “Помир-1”, ба истифодабарӣ додани навбати дуюму сеюми роҳи Шоҳон-Зиғар, Шикев-Қалъаихум, неругоҳҳои барқии Язгулом, “Ширг-1” ва “Ширг-2” аз музаффариятҳои бузурги истиқлол мебошанд.
Сафари сиву ҳаштуми Президенти мамлакат, Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон ба Бадахшон ба ҷашни Ваҳдати миллӣ рост омад. Ин ҷашн дар Бадахшон аҷаб шукӯҳманд буд. Суғдию хатлонӣ, раштонию зарафшонӣ, ҳисорию душанбегӣ бо ҳам мерақсиданду месуруданд. Дар ҳузури меҳмонони олиқадр зиёда аз дусад иншооти гуногуни иҷтимоиву истеҳсолӣ мавриди баҳрабардорӣ қарор гирифтанд. Симои шаҳри Хоруғ, ки ба гуфти Сарвари давлат ба як деҳаи назарногир монанд буд, хеле тағйир ёфт. Онҳое, ки чанд сол пеш ба ин ҷо омада буданд, дар ҳайрат афтоданд. Ҳамаро дида, мӯъҷиза мепиндоштанд. Дар ҳақиқат ҳамин тавр аст. Агар дар маркази вилоят – шаҳри Хоруғ ягона муассисаи фарҳангӣ - театри вилоятӣ монанд ба клуби колхозӣ вуҷуд дошта бошад, аз баракати ваҳдату истиқлол дар радифи азнавсозии бинои театри замонавӣ, инчунин иншооти нави замонавии “Кохи ҷавонон”, майдони варзишӣ барои шаш ҳазор нафар, ҷойхонаи миллӣ барои 700 нафар ва дигару дигарҳо ҷавлонгоҳи асосии чорабиниҳои ҷашнӣ бо иштироки Сарвари давлат Эмомалӣ Раҳмон ва меҳмонони олиқадр аз тамоми манотиқи кишвар гардиданд.
Иштирокдорони тантанаҳо ва кулли сокинони ҷумҳурӣ бори дигар боварӣ ҳосил карданд, ки сарчашма ва пойдории тамоми бунёдкориву созандагиҳо, ҳамдигарфаҳмии комил, ҳамдиливу ваҳдати устувори миллию ҷонибдории якдилонаву садоқатмандонаи сиёсати бунёдкоронаи Президенти мамлакат, Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон мебошад.
Аз ин рӯ, тамоми сокинони Бадахшон ҷонибдориву эҳтиромашонро ба меъмори сулҳу ваҳдат тавассути истиқболи гарму самимона ҳамеша намоиш хоҳанд дод.
Имрӯз корҳои созандагиву бунёдкорӣ ҳамарӯза дар шаҳру навоҳии вилоят равнақи тоза мегиранд ва маркази вилояту ноҳияҳо ва кулли деҳоти он гулбасар аст. Суханони Сарвари давлат “Бадахшон дарвозаи тиллоии Тоҷикистон хоҳад шуд” ба маънои аслиаш тасдиқи худро ёфт.
Сиву се соли истиқлол сиву се соли дастовез, сиву се соли бунёдкорӣ. Меваи шаҳдбори онро мо, бадахшониён, зиёдтар чашидем. Ҳамаи ин корҳои созандагиву бунёдкорӣ бо шарофати заҳматҳои фарзанди фарзонаи миллат Эмомалӣ Раҳмон, марде, ки ба қавлу қасамаш устувор монд, марде, ки барои сулҳу ваҳдати Ватан ҷоннисорӣ кард, ба даст омад. Марде, ки дар роҳи ба ҳамоварии минтақаҳои Тоҷикистон ҷонбозиҳо кард. Марде, ки тамоми ҳастияш, гуфтору амалаш ягона мебошад. Марде, ки аз рӯзи нахустини ба сари қудрат омаданаш баҳри оромӣ, тинҷии кишвараш бо душманони халқ сарпанҷаи мардӣ зад ва дуои модараш мустаҷоб гашту ғолиб омад. Марде, ки Тоҷикистони пора-пора гаштаро аз нав Тоҷикистони воҳид сохт. Марде, ки халқи оворагаштаро аз ғарибӣ наҷот бахшид. Марде, ки ба ҳар хонадон табассум овард, умед овард, рӯшноӣ овард, муҳаббат ба давлату давлатдорӣ овард. Марде, ки имрӯз оламиён сулҳи ӯро эътироф ва ҷонибдорӣ мекунанд.
Боиси ифтихору сарфарозии беандоза аст, ки Пешвои миллати мо аз ҷониби кумитаи академикии Шурои Аврупо оид ба робитаҳои байналмилалӣ бо яке аз унвонҳои олии фарҳангиву сиёсии ҷомеаи Аврупо - пешвои асри ХХI сарфароз гардонида шудааст. Барои ҳар як тоҷику тоҷикистонӣ ифтихори бузург аст, ки Пешвои муаззам Эмомалӣ Раҳмонро дар тамоми сайёра ҳамчун таъминкунандаи сулҳу амният, корҳои неку созанда кайҳост, ки пазируфтаанд.
Шоҳтолиб ШОҲҚОСИМОВ,
Корманди шоистаи Тоҷикистон
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед