Аз овони мактабхонӣ падару модарам ва муаллимаам таъкид мекарданд, ки бештар ба китоб сарукор гираму мутолиаи зиëд намоям. Он вақтҳо, ки кӯдак будам, пайи бозиҳои худ машғул мешудаму он қадар ба ин таъкидҳо аҳамият намедодам.

Бо гузашти вақт синну солам ба ҷое расиду фикру андешаам дигаргун гашт ва пайваста ин саволро ба худ медодам, ки “Чаро бояд китоб хонам?”. Барои посух ёфтан, ба саволи мазкур якчанд китоби бадеиро мутолиа намуда, дидам, ки ба манфиати худам будаасту ғизои маънавӣ гирифтам. Ва аз ҳамон лаҳза тасмим гирифтам, ки ба китобхонӣ машғул мешаваму онро шуғли ҳамешагии худ менамоям ва хушбахтона ҳамин тавр низ шуд.
Вақте асарҳои "Одина", "Марги судхур", " Мактаби кӯҳна", "Ëддоштҳо", "Чор дарвеш", "Парончакҳо", "Ишқи Рӯдакӣ", "Гулистон" ва "Сафарнома"-ро мутолиа намудам, тарзи фикррониям дигаргун шуду муоширатам бо дӯстону ҳамсабақонам тағйир ëфт. Баробари ин озодона баëн кардани фикрҳоям ба вуҷуд омаданд. Билохира китоб маро ба кулли тағйир дод ва як инсони комил гардонид.

Дар даврони донишҷӯӣ устодон бештар китобҳои бадеӣ тавсия медиҳанд ва ман бо шавқ он китобҳоро дарёфт намуда, мутолиа мекунам. Воқеан, дунёи китоб бою рангин аст. Шахс вақте мутолиа мекунад, ба дарки зиндагӣ, худшиносӣ, одаму одамгарӣ, хубиву бадӣ ва амсоли ин даҳҳо ҷанбаҳои зиндагӣ мерасаду онҳоро меомӯзад ва ҷаҳонбинии худро васеъ мегардонад.

Олимон низ исбот кардаанд, ки ҳар рӯз мутолиаи 15-20 саҳифаи китоб инсонро ба роҳи маърифат ва ояндаи дурахшон раҳнамун месозад. Зеро китоб калиди баëнгари ақидаи инсон ва гиреҳкушои тамоми мушкилот аст.
Хеле хуб аст, ки дар кишвари мо бо шарофати истиқлолият барои дӯстдорони китоб китобхонаҳои наву замонавӣ бунёд гардидаву фаъолият карда истодаанд ва сафи китобхонҳо низ ба маротиб меафзояд. Бешубҳа, ин падидаи хуб аст.

Қобили қайд аст, ки солҳои охир таваҷҷуҳи тамоми қишри ҷомеа ба китобу китобхонӣ зиёд ба назар мерасад, ки ин аз мардуми бофарҳангу китобдӯст будани миллати мо дарак медиҳад.

Хеле хуб аст, ки солҳои охир баҳри китобдӯстдорон бо ибтикори Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон озмунҳои ҷумҳуриявӣ доир мегарданд, ки яке аз онҳо “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” мебошад. Ин озмун бори дигар собит сохт, ки мардуми тоҷик китобдӯст ва соҳибилм аст.

Хулоса, тамоми аҳли ҷомеа, хусусан мо - ҷавонон бояд ҳамеша бо мутолиа бошем. Агар хоҳем, ки дар ҷомеа шахси соҳибэҳтиром гардему назару андешаи хоси худро оид ба зиндагӣ дошта бошем, пас бояд пайваста китоб хонем ва бо диду назари неки хеш дар рушди меҳани азизамон саҳми арзандаи худро гузорем.

Наврӯз ИНОЯТОВ,
таҷрибаомӯзӣ “ҶТ”