Дар ҷомеаи мо имрӯз ҳастанд нафароне, ки барои ҳифзи саломатӣ ва хушбахтии дигарон саҳмгузоранду шабонарӯзӣ барои кишвар ва халқи худ хизмат мекунанд. Имрӯз табибон ва умуман кормандони соҳаи тиб гурӯҳе аз ин нафарон мебошанд, ки ҳамеша дар пайи ҳифзи солимии ҷомеаанд.

Мансурҷон Муҳидинов, табиби 34 – сола аз зумраи ин нафарон мебошад, ки айни замон мудири шӯъбаи табиатшифоӣ, табиби асабшинос дар Муассисаи давлатии Маҷмааи тандурустии “Истиқлол” мебошад.
Ӯ мактаби миёнаро дар деҳот бо баҳои хубу аъло хатм намуда, бо даъвати наздиконаш ба шаҳри Санкт – Петербурги кишвари Русия барои таҳсил дар риштаи тиб меравад. Ӯ аввал ба Коллеҷи тиббии шаҳри Санкт - Петербург ба номи И. И. Мечникова дохил шуда, онро бо дипломи сурх хатм намуда, бо даъват ва дастгириҳои устодонаш ба Донишгоҳи тиббии Санкт - Петербург ба номи И. И. Мечникова дохил мешавад. Ӯ аз соли 2007 то соли 2016 дар баробари донишҷӯ будан, ҳамзамон ба кор низ машғул мешавад.

“Давраи донишҷӯиям хеле хуб гузашт. Мо дар гурӯҳ қариб аз 14 давлати дунё якҷоя дарс мехондем. Бо ҳам дӯст шудем. Аз фарҳанг ва расму ойини ҳамдигар огоҳ гардидем. Дар арафаи ҷашни Наврӯз ман фарҳанги бойи тоҷиконро ба онҳо нақл кардаму бо дастархони идона хӯрокҳои тоҷикиро муаррифӣ намудам”, - қисса кард Мансурҷон.

Баъди хатми донишгоҳ барои пурра дар амал татбиқ намудани донишҳои назариявияш ҷаҳду талош намуда, дар Маркази барқароркунии маъюбон ва пиронсолони ба номи Алмадеяи шаҳри Санкт – Петербург ба фаъолият оғоз менамояд.

-Дар шаҳри Санкт – Петербург шаҳрвандони Тоҷикистон бисёр муқимӣ буданд ва бо ман ҳамчун духтур бисёр муроҷиат мекарданд. Барои онҳо хизмати худро дареғ надоштам ва кӯшиш мекардам, ки аз наздам хушҳолона баромада раванд, - гуфт ӯ.

Ҷойи кори хуб дошт ва маоши хуб низ ба даст меовард. Аммо ӯ эҳсос мекард, ки барояш дар зиндагӣ чизе намерасад. Доимо бар ин андеша буд, ки бояд ба Ватан баргардад ва барои мардуми худ хизмат кунад. Мехост бо фаҳмишу дониши худ ҷавонони тоҷикро тарбия намояд. Аз онҳо мутахассиси хуберо омода кунад, то каме ҳам бошад, дар ватани азизи худ саҳмгузор бошад. Ва ниҳоят соли 2018 ба Тоҷикистон омад.
Имрӯз ӯ яке аз табибони фаъоли Муассисаи давлатии Маҷмааи тандурустии “Истиқлол” ба шумор меравад. Ҳамарӯза бемор қабул мекунад ва акнун дилаш ором аст, ки дар ватани худ асту аз боду ҳавои ин сарзамин нафас мекашад.

Ӯ чунин мешуморад, ки “Барои табиби хуб шудан, бояд пеш аз ҳама инсони хуб буд”.
Номбурда имрӯз дар баробари кораш дар беморхонаи “Истиқлол,” ҳамзамон дар Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино ба ҳайси устоди ин даргоҳ кор мекунад. Номзади илмҳои тиб низ мебошад.

Ӯ ҷавон аст ва аз ҷавонии худ хуб истифода мебарад. Аллакай шогирдони зиёдро тарбия намудааст ва ҳоло ҳам ба онҳо меомӯзонад. Бо қувваи ҷавонии худ ӯ хастагиро ҳис намекунад ва пайваста кор мекунад.

“Бароям мушкил нест, ки бо мардум кор мекунам. Ҳамеша кӯшиш мекунам, ки бо беморон хуш суҳбат намоям. Дар рӯзҳои аввали хуруҷи бемории сироятии COVID – 19 барои мардум шабонарӯзӣ хизмат кардем. Рӯзе мешуд, ки мо тамоман хоб намекардем, пайваста аз ҳоли беморон хабар мегирифтем. Ин вазифаи ҳар як табиб аст ва фидоӣ будан рисолати мо – табибон мебошад”, - гуфт дар охири суҳбат Мансурҷон.