Серкорӣ, тарс, хастагӣ, асабоният ва чанд омилҳои дигаре ҳастанд, ки ба саломатии одамон зарар доранд. Ҳамин гуна ҳолатҳо ба майнаи сари инсон зарар расонида, ба бемории фаромӯшхотирӣ оварда мерасонанд. 

Чӣ бояд кард, то наврасон ва ҷавонон ба бемории фаромӯшхотирӣ дучор нагарданд? Ин суолест, ки посухи онро аз мутахассисони соҳа пурсон гардидем. 

Доир ба ин масъала Шеров Маҳмадсаид, мудири шуъбаи асаби кӯдаконаи муассисаи Маркази миллии давлатии “Шифобахш” гуфт, фаромӯшхотирӣ бисёртар дар он нафароне ба назар мерасад, ки гардиши хун дар майнаи сарашон суст мешавад (типаксия) ё ин ки шахс бисёр асобонӣ шуда, дар зиндагии худ чи кор карданашро намедонад. Ҳаёти имрӯзаи инсонҳо аз лаҳзаҳои нахустини наврасӣ саропо омехта бо ҳодисаву рӯйдодҳои мухталиф аст, ки ин ҳама наметавонад ба хубӣ дар хотираҳо нақш бандад. 

“Сабаби дигари ин ҳолат технологияи муосир мебошад, ки ҷавонони ҳозира зиндагии худро бе он тасаввур карда наметавонанд.  Дар шабакаҳои телевизионии хориҷӣ на чун пештара барнома пахш мекунад. Он дар ҳоли ҳозир василаи тарғиби ҳар гуна молу ашё, хабарҳои ҷиноӣ ва даҳшатафкан гардидааст, ки ба афкори мо, инсонҳо таъсири манфии худро мегузорад.  Аз телефонҳои мобилӣ аллакай наметавон ба ҳеҷ куҷо паноҳ бурд, чун ҳамеша ва ҳамвора дар ҳама ҷо бо мостанд. Нафарони қобили меҳнат ҳоло бе интернет ҳаёти худро тасаввур карда наметавонанд. Дар чунин ҳолат эҳсоси вобастагӣ ба он пайдо мешавад, ки мубориза бо он хеле душвор аст. Ин гуна вобастагиҳо ба асаби инсон таъсири манфии худро мерасонанд”, - гуфт дар идома Шеров Маҳмадсаид.

Табибон тавсия медиҳанд, ки шахси гирифтори ин беморӣ баҳри хуб намудани саломатии худ бояд  дар ҳавои тоза сайру гашт намуда, бисёртар ба варзиш машғул шавад. Дар утоқи корӣ ё дар хона, умуман дар бино бояд бисёр нашинад, ҳаракати умумии баданро ҳамеша иҷро намояд ва аз меваҳои тару тоза истеъмол намояд.

Ба таъкиди табиби тоҷик Шеров Маҳмадсаид нафароне, ки аввалин нишонаи беморӣ дар онҳо пайдо мегардад, ҳатман ба муассисаи зарурӣ муроҷиат намояд, то худро азоб надиҳанд. Дар ин баробар табибонро зарур аст, ки ба ҳар шахси ба ин беморӣ гирифторшуда, чи тавр табобати ин бемориро фаҳмонанд. Шахси бемор низ бояд саривақт ба духтур муроҷиат кунад, паи табобати беморияш гардад ва боварӣ ҳосил намояд, ки ин беморӣ табобатшаванда аст. Табобати саривақтии беморӣ беҳтарин воситаи пешгирии ин беморист. Ба ибораи дигар пешгирии беморӣ аз муолиҷаи он осонтар аст.

“Вақте ки ягон ангезаи халалрасон ба фаъолияти хотиравии инсон таъсир мерасонад, дар ҳамин замина раванди фаромӯшкунӣ ба миён меояд. Мутахассисон омили аввалиндараҷаи фаромӯшхотириро гирифторӣ ба мушкилоти зиндагӣ, корӣ ва ё шахсӣ медонанд.  Пештар аз бемории фаромӯшхотирӣ калонсолон ранҷ мебурданд. Вақтҳои охир ин гуна мушкилӣ   дар байни ҷавонон, донишҷӯёну толибилмони мактабҳои миёна низ дида мешавад.  Фаромӯшхотирӣ барои наврасону ҷавонон хеле зарар дорад, зеро онҳо дарсҳои мактабиро дар хотир нигоҳ дошта наметавонанд. Дар оянда метавонанд, ба бисёр мушкилӣ дучор шаванд”, - иброз дошт равоншинос М.Кабиров. 

Ризо Мастибеков соли дуюм мешавад, ки ба бемории фаромӯшхотирӣ гирифтор асту номи наздиконашро бо душворӣ ба ёд меорад. Ӯ гуфт: “Аз гирифтор шуданам ба ин беморӣ бисёр дилсард гардида, ба табибон муроҷиат кардам. Онҳо дарҳол маро тасалло дода гуфтанд, ки он табобатшаванда аст. Ҳар чизе, ки вобаста ба шифо ёфтан табибон фармуданд, айни ҳол онро иҷро намуда истодаам”.
Таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки нисбат ба солҳои қаблӣ шумораи беморони фаромӯшхотирӣ  коҳиш ёфтааст. Дар ин самт ҳам муассисаҳои давлатӣ ва ҳам ҷамъиятиву хориҷӣ чораҳои мухталиф меандешанд. 

Табиби ҳар шахс худи ӯст. Ҳар нафар бояд худаш саломатиашро ҳифз кунад. Агар ки ба беморие гирифтор шавад, дарҳол бояд ба табиб муроҷиат намояду ҷиҳати пешгирии он чораҳои лозимӣ андешад. Зеро саломатӣ асоси зиндагист.