ҶОМЕА
Душанбе 30 Декабр 2024 08:51
БА ОЗМУНИ "РАИЯТПАРВАР"
ё лаҳзаҳои фаромӯшнашавандаи ҳаёти ман
Соҳибистиқлолӣ дар таърихи миллати бофарҳангу бостонии тоҷик саҳифаи наверо боз намуд. Ин дас-товарди таърихӣ давлат-ро аз тамоми хатарҳои нестшавӣ наҷот дод, ки бо заҳмату ҷоннисориҳо ва корнамоиҳои беназири Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тавъам аст. Ба ҳамагон маълум аст, ки Роҳбари давлат кори худро аз сулҳ оғоз намуда, дар давоми солҳои соҳибистиқлолӣ бо сиёсати хирадмандонаву сулҳҷӯёна ва заҳмату талошҳои пайвастааш тавонист, ки кору пайкори созанда ва андешаҳои инсонпарваронаи худро то ба ташаббусҳои байналмилалӣ оварда расонад.
Бароям мояи ифтихор ва сарфарозист, ки чун ҷавони даврони соҳибистиқлолии кишвар аз файзи суҳбати пурҳикмати Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳравар шудаам. Ин лаҳзаҳои фараҳфизо то ҳол дар зеҳну хотираам нақш бастаасту ба ёд оварданаш эҳсоси хушнудиамро меафзояд. Аз овони наврасӣ, ҳар боре, ки дар оинаи нилгун суханрониву баромадҳои Пешвои миллатро бо ҷавонон, сокинон ва дигар табақаҳои ҷомеа медидам, орзуи дидор бо ин шахсияти оқилу фарзонаро дар қалб мепарваридам. Аз байн солҳо сипарӣ шуду ба Донишгоҳи давлатии Бохтар ба номи Носири Хусрав дохил шудам.
АЗ ОРЗУ ТО АМАЛ
Ҳамеша орзуи онро мекардам, ки ба дидору суҳбати ин марди раиятпарвару донишманд сазовор шавам. Соли хатми донишгоҳ, вақте ба деҳа баргаштам, ин умеди деринаам амалӣ гашт. Таърих рӯзеро бароям фароҳам овард, ки ба муроди ибтидову интиҳои ҷовидонаи зиндагиям расида бошам. Яъне, дидор бо Сарвари лиқояш чун хуршеди оламафрӯз нуронӣ ва чун баҳор ҳамеша зебо бароям муяссар шуд. Ин воқеаи таърихӣ ва хотирмон 27 июли соли 2017, зимни сафари кории Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ноҳияи зебоманзару баландкӯҳи Балҷувон сурат гирифт. Дар баробари дигар сокинону фаъолони ноҳия ва вилоят ба ман низ имкон даст дод, ки дар суҳбати рӯ ба рӯ бо Сарвари тоҷикони ҷаҳон фикру мулоҳизаҳои худро роҷеъ ба дастгириҳои пайваставу рӯзафзунашон нисбат ба мардуми шарифи Тоҷикистон, тоҷикони ҷаҳон ва бахусус ҷавонони саодатманди кишвар баён намоям.
Бӯйи сулҳи Ориён ояд ҳаме,
Пешвои тоҷикон ояд ҳаме.
Шоҳи мо меҳмон набошад дар Ватан,
Назди мардум ҳар замон ояд ҳаме.
Ин порчаҳои шеърие буданд, ки бо ифтихори баланди ватандӯстӣ қироат намудам.
“САЛОМ, ҲАМНОМ!”
Дар ин мулоқот бори дигар эҳсос намудам, ки Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо муҳаббату самимияти баланди инсониашон барои ҳар фард илҳому манбаи корҳои шоиставу созандагӣ ҳастанд. Баъди шунидани паём ва зикри ному насабам дарҳол гуфтанд: “Салом, ҳамном!”. Баъдан бо чеҳраи кушода ба ман нигаристанд, ки ин лаҳзаи фараҳбахш барои ҳамеша дар хотирам нақш бас-тааст. Он асно хушнудии зиёде вуҷудамро фарогир буд, он ҳиссиёте буд, ки дар тамоми зиндагиям эҳсос накарда будам. Ин сухан ончунон ба ҷисму равонам таъсир намуд, ки то ба имрӯз дар гӯшам садо медиҳад.
“Салом ҳамном!”. Ин каломи гаронарзиши Пешвои миллат бори дигар муҳаббати поку беолоиш ва самимӣ доштанашонро ба тамоми мардуми азизи мамлакат собит сохт. Ин лаҳзаҳои фаромӯшнопазирро ҳамеша ба ёд меорам ва шукр мегӯям.
Ҳангоми суханронӣ асосан аз дастгириҳои пайвастаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба ҷавонон ҳарф задам. Сарвари давлатро бовар кунонидам, ки имрӯз ҷавонони худшиносу худогоҳ ва ватандӯсту соҳибкасби кишвар сиёсати созандаи давлату ҳукуматро ҳамеша дастгирӣ менамоянд ва барои расидан ба ҳадафҳои созанда аз тамоми имконияту неруи худ истифода мекунанд. Бо хушнудӣ баён намудам, ки маҳз бо дастгириҳояшон соли 2017 “Соли ҷавонон” эълон гардида, дар доираи он садҳо иқдому ташаббусҳои созанда амалӣ мегарданд.
Як нуктаи дигарро мехоҳам ёдовар шавам, ки ба ман боз маротибаҳои зиёде насиб гардид, ки дар мулоқоту вохӯриҳои Пешвои тоҷикони ҷаҳон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон иштирок намуда, бо як ҷаҳон таассуроту хотираҳои нек баргардам. Ин вохӯриҳо ҷаҳони маънавии бандаро куллан дигаргун намуда, боиси боло рафтани эҳсоси ватандӯстиам гардиданд. Аз ин рӯ, бо ифтихор мегӯям, ки дар суҳбати Сарвари давлат будан, бахту иқболи баландест, ки ба кас муяссар мегардад.
ЯК ПЕШНИҲОД
Ҷавонон чун сарвати бебаҳои ҳар давлату миллат пазируфта шуда, нақши онҳо дар ҳаёти сиёсиву иқтисодӣ, иҷтимоиву фарҳангӣ ва варзишӣ муассир мебошад. Ман бо ҷонибдорӣ аз сиёсати варзишпарваронаи Президенти мамлакат, бо намояндагӣ аз ҷавонони ноҳия ва ҷумҳурӣ пешниҳод кардам, ки барои таъмини тарзи ҳаёти солим ва пешрафти соҳаи тарбияи ҷисмонӣ майдону толорҳои замонавии варзишӣ дар ҳудуди деҳоту ҷамоатҳои Балҷувони зебонманзар бештар сохта шаванд. Ин пешниҳодро Сарвари давлат қабул дониста, масъулони соҳа ва намояндагони мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳияро барои сохтани толору майдончаҳои варзишии замонавӣ вазифадор карданд. Бояд қайд намуд, ки бо дастгириву супоришҳои пайвастаи Роҳбари давлат марҳила ба марҳила толору майдонҳои варзишии зиёди замонавӣ бунёд гардида, имрӯз низ чунин ташаббусҳо аз ҷониби соҳибкорони маҳалливу мардуми саховатманд бо маром идома доранд. Дар воқеъ, чунин ғамхориҳо неруву завқи ҷавононро бештар намуда, онҳоро ба корҳои бунёдкорӣ ҳидоят мекунанд.
Зимни он мулоқот Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба кулли мардуми кишвар муроҷиат намуда, бо дурандешиву хирадсолории худ изҳор доштанд, ки мо бояд наврасону ҷавононро дар руҳияи ватандӯстӣ ва илму маърифатомӯзӣ тадрису тарбия намуда, ба онҳо шароити арзандаи зиндагиву фаъолиятро муҳайё намоем. Ҳамчунин, қайд карданд, ки бояд ҷавонони мо соҳиби донишҳои замонавӣ ва касбу ҳунарҳои гуногун бошанд, то бо заҳмату талошҳои созандаи худ Ватанро ободу зебо гардонанд. Яке аз самтҳои дигари муҳтавои суханронии Сарвари давлат дар ин мулоқот ҳамкории масъулини соҳаҳо, хусусан соҳибкорон бо ҷавонон ва истифодаи неруи ҷисмониву маънавии онҳо дар корҳои бунёдкорӣ ба ҳисоб мерафт.
Баъд аз ҳар сафари кории Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон симои ҳар шаҳру навоҳӣ ва деҳаву ҷамоатҳои кишварамон, аз ҷумла ноҳияи зебоманзари Балҷувон ободу зебо ва дигаргун гардида, ба кас илҳому шодӣ меоварад.
Мо, мардуми шарифи Тоҷикистон, ҳамеша аз раиятпарвариву саховатмандӣ, дастгириву кумаки ятимону оилаҳои барҷомонда, ки аз суннату анъанаҳои неки инсонисту Пешвои миллат ҳамеша онро амалӣ мекунанд, омӯхта, барои татбиқ намудани ҳамаи дастуру супоришҳои созандаашон саҳми худро мегузорем.
Хуллас, суҳбат бо Пешвои миллат боз ҳам руҳияи инсондӯстиву ватанпарастии маро бештар намуд. Барои ҳамеша дар сафҳаи хотиротам як акс ва ин суханрониро сабт кардаам ва аз ин ҳамеша ифтихор хоҳам кард.
Эмомалӣ НАБИЗОДА, мудири шуъбаи
тарбияи Донишгоҳи давлатии
Бохтар ба номи Носири Хусрав
ё лаҳзаҳои фаромӯшнашавандаи ҳаёти ман
Соҳибистиқлолӣ дар таърихи миллати бофарҳангу бостонии тоҷик саҳифаи наверо боз намуд. Ин дас-товарди таърихӣ давлат-ро аз тамоми хатарҳои нестшавӣ наҷот дод, ки бо заҳмату ҷоннисориҳо ва корнамоиҳои беназири Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тавъам аст. Ба ҳамагон маълум аст, ки Роҳбари давлат кори худро аз сулҳ оғоз намуда, дар давоми солҳои соҳибистиқлолӣ бо сиёсати хирадмандонаву сулҳҷӯёна ва заҳмату талошҳои пайвастааш тавонист, ки кору пайкори созанда ва андешаҳои инсонпарваронаи худро то ба ташаббусҳои байналмилалӣ оварда расонад.
Бароям мояи ифтихор ва сарфарозист, ки чун ҷавони даврони соҳибистиқлолии кишвар аз файзи суҳбати пурҳикмати Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳравар шудаам. Ин лаҳзаҳои фараҳфизо то ҳол дар зеҳну хотираам нақш бастаасту ба ёд оварданаш эҳсоси хушнудиамро меафзояд. Аз овони наврасӣ, ҳар боре, ки дар оинаи нилгун суханрониву баромадҳои Пешвои миллатро бо ҷавонон, сокинон ва дигар табақаҳои ҷомеа медидам, орзуи дидор бо ин шахсияти оқилу фарзонаро дар қалб мепарваридам. Аз байн солҳо сипарӣ шуду ба Донишгоҳи давлатии Бохтар ба номи Носири Хусрав дохил шудам.
АЗ ОРЗУ ТО АМАЛ
Ҳамеша орзуи онро мекардам, ки ба дидору суҳбати ин марди раиятпарвару донишманд сазовор шавам. Соли хатми донишгоҳ, вақте ба деҳа баргаштам, ин умеди деринаам амалӣ гашт. Таърих рӯзеро бароям фароҳам овард, ки ба муроди ибтидову интиҳои ҷовидонаи зиндагиям расида бошам. Яъне, дидор бо Сарвари лиқояш чун хуршеди оламафрӯз нуронӣ ва чун баҳор ҳамеша зебо бароям муяссар шуд. Ин воқеаи таърихӣ ва хотирмон 27 июли соли 2017, зимни сафари кории Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ноҳияи зебоманзару баландкӯҳи Балҷувон сурат гирифт. Дар баробари дигар сокинону фаъолони ноҳия ва вилоят ба ман низ имкон даст дод, ки дар суҳбати рӯ ба рӯ бо Сарвари тоҷикони ҷаҳон фикру мулоҳизаҳои худро роҷеъ ба дастгириҳои пайваставу рӯзафзунашон нисбат ба мардуми шарифи Тоҷикистон, тоҷикони ҷаҳон ва бахусус ҷавонони саодатманди кишвар баён намоям.
Бӯйи сулҳи Ориён ояд ҳаме,
Пешвои тоҷикон ояд ҳаме.
Шоҳи мо меҳмон набошад дар Ватан,
Назди мардум ҳар замон ояд ҳаме.
Ин порчаҳои шеърие буданд, ки бо ифтихори баланди ватандӯстӣ қироат намудам.
“САЛОМ, ҲАМНОМ!”
Дар ин мулоқот бори дигар эҳсос намудам, ки Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо муҳаббату самимияти баланди инсониашон барои ҳар фард илҳому манбаи корҳои шоиставу созандагӣ ҳастанд. Баъди шунидани паём ва зикри ному насабам дарҳол гуфтанд: “Салом, ҳамном!”. Баъдан бо чеҳраи кушода ба ман нигаристанд, ки ин лаҳзаи фараҳбахш барои ҳамеша дар хотирам нақш бас-тааст. Он асно хушнудии зиёде вуҷудамро фарогир буд, он ҳиссиёте буд, ки дар тамоми зиндагиям эҳсос накарда будам. Ин сухан ончунон ба ҷисму равонам таъсир намуд, ки то ба имрӯз дар гӯшам садо медиҳад.
“Салом ҳамном!”. Ин каломи гаронарзиши Пешвои миллат бори дигар муҳаббати поку беолоиш ва самимӣ доштанашонро ба тамоми мардуми азизи мамлакат собит сохт. Ин лаҳзаҳои фаромӯшнопазирро ҳамеша ба ёд меорам ва шукр мегӯям.
Ҳангоми суханронӣ асосан аз дастгириҳои пайвастаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба ҷавонон ҳарф задам. Сарвари давлатро бовар кунонидам, ки имрӯз ҷавонони худшиносу худогоҳ ва ватандӯсту соҳибкасби кишвар сиёсати созандаи давлату ҳукуматро ҳамеша дастгирӣ менамоянд ва барои расидан ба ҳадафҳои созанда аз тамоми имконияту неруи худ истифода мекунанд. Бо хушнудӣ баён намудам, ки маҳз бо дастгириҳояшон соли 2017 “Соли ҷавонон” эълон гардида, дар доираи он садҳо иқдому ташаббусҳои созанда амалӣ мегарданд.
Як нуктаи дигарро мехоҳам ёдовар шавам, ки ба ман боз маротибаҳои зиёде насиб гардид, ки дар мулоқоту вохӯриҳои Пешвои тоҷикони ҷаҳон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон иштирок намуда, бо як ҷаҳон таассуроту хотираҳои нек баргардам. Ин вохӯриҳо ҷаҳони маънавии бандаро куллан дигаргун намуда, боиси боло рафтани эҳсоси ватандӯстиам гардиданд. Аз ин рӯ, бо ифтихор мегӯям, ки дар суҳбати Сарвари давлат будан, бахту иқболи баландест, ки ба кас муяссар мегардад.
ЯК ПЕШНИҲОД
Ҷавонон чун сарвати бебаҳои ҳар давлату миллат пазируфта шуда, нақши онҳо дар ҳаёти сиёсиву иқтисодӣ, иҷтимоиву фарҳангӣ ва варзишӣ муассир мебошад. Ман бо ҷонибдорӣ аз сиёсати варзишпарваронаи Президенти мамлакат, бо намояндагӣ аз ҷавонони ноҳия ва ҷумҳурӣ пешниҳод кардам, ки барои таъмини тарзи ҳаёти солим ва пешрафти соҳаи тарбияи ҷисмонӣ майдону толорҳои замонавии варзишӣ дар ҳудуди деҳоту ҷамоатҳои Балҷувони зебонманзар бештар сохта шаванд. Ин пешниҳодро Сарвари давлат қабул дониста, масъулони соҳа ва намояндагони мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳияро барои сохтани толору майдончаҳои варзишии замонавӣ вазифадор карданд. Бояд қайд намуд, ки бо дастгириву супоришҳои пайвастаи Роҳбари давлат марҳила ба марҳила толору майдонҳои варзишии зиёди замонавӣ бунёд гардида, имрӯз низ чунин ташаббусҳо аз ҷониби соҳибкорони маҳалливу мардуми саховатманд бо маром идома доранд. Дар воқеъ, чунин ғамхориҳо неруву завқи ҷавононро бештар намуда, онҳоро ба корҳои бунёдкорӣ ҳидоят мекунанд.
Зимни он мулоқот Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба кулли мардуми кишвар муроҷиат намуда, бо дурандешиву хирадсолории худ изҳор доштанд, ки мо бояд наврасону ҷавононро дар руҳияи ватандӯстӣ ва илму маърифатомӯзӣ тадрису тарбия намуда, ба онҳо шароити арзандаи зиндагиву фаъолиятро муҳайё намоем. Ҳамчунин, қайд карданд, ки бояд ҷавонони мо соҳиби донишҳои замонавӣ ва касбу ҳунарҳои гуногун бошанд, то бо заҳмату талошҳои созандаи худ Ватанро ободу зебо гардонанд. Яке аз самтҳои дигари муҳтавои суханронии Сарвари давлат дар ин мулоқот ҳамкории масъулини соҳаҳо, хусусан соҳибкорон бо ҷавонон ва истифодаи неруи ҷисмониву маънавии онҳо дар корҳои бунёдкорӣ ба ҳисоб мерафт.
Баъд аз ҳар сафари кории Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон симои ҳар шаҳру навоҳӣ ва деҳаву ҷамоатҳои кишварамон, аз ҷумла ноҳияи зебоманзари Балҷувон ободу зебо ва дигаргун гардида, ба кас илҳому шодӣ меоварад.
Мо, мардуми шарифи Тоҷикистон, ҳамеша аз раиятпарвариву саховатмандӣ, дастгириву кумаки ятимону оилаҳои барҷомонда, ки аз суннату анъанаҳои неки инсонисту Пешвои миллат ҳамеша онро амалӣ мекунанд, омӯхта, барои татбиқ намудани ҳамаи дастуру супоришҳои созандаашон саҳми худро мегузорем.
Хуллас, суҳбат бо Пешвои миллат боз ҳам руҳияи инсондӯстиву ватанпарастии маро бештар намуд. Барои ҳамеша дар сафҳаи хотиротам як акс ва ин суханрониро сабт кардаам ва аз ин ҳамеша ифтихор хоҳам кард.
Эмомалӣ НАБИЗОДА, мудири шуъбаи
тарбияи Донишгоҳи давлатии
Бохтар ба номи Носири Хусрав
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед