Истиқлоли давлатӣ ва рушди давлатдории миллӣ дар корномаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳарду тавъам буда, бо хатҳои заррин дар шоҳкитоби давлати навини тоҷикон дарҷ гардидааст. Ин аст, ки хурду бузурги миллати сарбаланди тоҷик ба шахсияти Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон эҳтиром гузошта, ифтихор менамоянд.

Мардуми шарифи кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро ҳомии давлат, Пешвои миллат ва Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ интихоб намуда, дар саргаҳи тамоми музаффарияту муваффақиятҳои давлатдории миллӣ ҷойгоҳ ва мавқеи устувори ин шахсияти таърихӣ ва абармарди арсаи сиёсатро хос медонанд. Зеро корномаи муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тули 33 соли соҳибистиқлолии кишвар басо бузургу бегазанд буда, мактаби Пешвои миллат мактаби ҷавонмардӣ, шуҷоату далерӣ, ростқавлию накукорӣ, одилию раъиятпарварӣ, адолату сулҳхоҳӣ, нексириштиву ваҳдатсолорӣ, дурандешиву озодихоҳӣ ва созандагию бунёдкорӣ мебошад.

Ин аст, ки мактаби давлатдории Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба мактаби бузурги сиёсию иҷтимоӣ ва фарҳангию иқтисодӣ маънидод гардида, мавриди омӯзиши ҷомеаи ҷаҳонӣ қарор гирифтааст.

Месазад, ки хурду бузурги кишвар, хосса ҷавонон, ки ояндагони миллат ва идомадиҳандаи кору пайкори бузургон унвон гирифтаанд, аз мактаби бузурги Пешвои миллат омӯзиш гиранд, вақти пурқиммати худро ба мутолиаи асарҳои мондагори Ҷаноби Олӣ сарф намуда, барои ояндаи нек гомҳои устувор гузоранд.

Таърих гувоҳи ҳақ аст, ки ҳангоми ба даст овардани Истиқлоли давлатӣ бо қувваи бадхоҳон ва зархаридҳои хоҷагони хориҷӣ кишвари мо ба ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ дучор, ба гирдоби оташи ҷангу хунрезӣ, қатлу ғорат, зулму ситам ва ноамнӣ кашида шуд. Оромишу осудагии мардумро барҳам зада, боварию эътимоди сокинони кишвар баҳри ҳаёти осоишта намонд. Мушкилоти зиёди иқтисодию иҷтимоӣ боло гирифта, маъюсиву ноумедӣ ҳукмфармо гашт, кишвар дар ҳоли нестӣ ва мардум дар ҳоли парокандагӣ қарор гирифт. Дар он лаҳзаҳои ҳассос падар бар писару, писар бар падар бовар намекард ва умеди зинда мондану зиндагӣ кардан, ба куллӣ аз байн рафта буд.

Ҳамагон аз филмҳои ҳуҷҷатӣ ва сарчашмаҳои таърихӣ бархурдорем, ки мардум ба ду майдон - "Озодӣ" ва "Шаҳидон" кашида шуда, гурӯҳ - гурӯҳ яке бар ақидаи озодихоҳӣ ва дигаре бо ақидаи ғасби ҳокимият садо баланд мекарданд.

Дар зарфи начандон солҳои тулонӣ ҷанги ба сари мардуми тоҷик аз ҷониби бадхоҳону зархаридҳои хоҷагони хориҷӣ таҳмилшуда, беш аз як миллион шаҳрвандонро ба хоки кишвари ҳамсояи Афғонистон гуреза намуда, ҷони беш аз 150 ҳазор нафарро рабуда, 50 ҳазор нафар кӯдаконро ятим, беш аз 25 ҳазор оилаҳоро парокандаву сарсон, беш аз 10 ҳазор хонаҳоро валангор намуда, хазинаи давлат пурра ғорат гардид. Мушкилоти иқтисодию иҷтимоӣ боло гирифта, кори давлатдорӣ ва идорӣ ба куллӣ фалаҷ гардида буд. Таъминоти нон дар кишвар яке аз мушкилоти асосӣ гардида буд ва беш аз ҳазорҳо нафар сокинони бегуноҳ дар навбати нон ҷони худро аз даст додаанд.

Дар ҳамон шабу рӯз давлатдорӣ кардан ва зимоми давлатдориро ба даст гирифтан, кори саҳлу сода набуд. Зеро ҳар касе, ки ин рисолатро бар дӯш мегирифт, хуб медонист, ки пеш аз давлатдорӣ, давлатсозӣ бояд кард. Аммо давлатсозӣ дар як кишвари ба вартаи нестӣ дучоргардида чӣ гуна? Ин барои ҳама чун савол боқӣ мемонд.

Тамоми мансабдорон дар ҳамон шабу рӯз тарки курсӣ намуда, ҳеҷ кас роҳбар шудан намехост. Ин муносибат мушкилоти дигарро дар самти коҳиш додани ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ ба миён овард. Умеди ягонаи мардуми кишвар ҷиҳати коҳиши шиддати ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ ба вакилони мардумӣ ва баргузории иҷлосия буд. Барои барпо намудани иҷлосия ва ҷамъ омадани вакилони мардумӣ фишорҳои зиёд ва ҳамлаҳои пайдарҳам аз ҷониби бадхоҳон ба миён гузошта мешуд, ки ин иҷлосия баргузор нагардад.

Вакилони мардумӣ баъди талошҳои чандинкарата тавонистанд, ки ҳамагӣ ҷамъ оянд ва барои барпо намудани иҷлосия дар вилояти Ленинободи онвақта, ҳозира вилояти Суғд бо мушкилиҳои зиёд ҷамъ омада, сипас 16-уми ноябри соли 1992 Иҷлосияи мазкур ба кори худ шуруъ намуд. Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон умеди охирони мардум баҳри расидан ба озодӣ ва Истиқлоли комили давлатӣ маҳсуб меёфт.

Иҷлосияи 16-уми Шурои Олӣ - иҷлосияи таърихию тақдирсози миллат буда, интихоби дурусту оқилонаи вакилони мардумӣ боиси он гардид, ки Тоҷикистон аз вартаи ҷангу ҷаҳолат раҳоӣ ёбад ва мардум ба ин рӯзи саодату осоиштагӣ расанд. Тавре иттилоъ доред, дар ин Иҷлосияи таърихию тақдирсоз то пешниҳод гардидани номзадии муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон номзадии дигар вакилон ба ҳайси раиси Шуро пешниҳод гардида буд. Аммо ҳар кадом ба назди минбари сухан меомаданд ва ба вакилон барои боварӣ изҳори миннатдорӣ намуда, аз масъулияти роҳбарӣ даст мекашиданд. Чунки дар он замон, на давлати воҳид буд барои давлатдорӣ ва на шароити мусоид барои роҳбарӣ. Ҳеҷ кас хоҳиши роҳбар шуданро надошт ва фикри эмин нигоҳ доштани ҷони хешро мекард.

Ҳангоми пешниҳод гардидани номзадии Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Ҷаноби Олӣ ба ҷони ҷавони худ, ки он замон 40 сол умр доштанд, фикр накарда, бо виқори ҷавонмардӣ ва ҳисси баланди ватандӯстӣ аз ҷой бархеста, ба назди нахустин минбари сиёсат ҳозир шуданд. Сараввал аз вакилони мардумӣ барои интихоб изҳори миннатдорӣ намуда, сипас бо баёни андешаи тақдирсоз иброз намуданд, ки “Ман ба ҳайси Раиси Шурои тозаинтихоб баён менамоям, ки ҷонибдори давлати демократӣ, соҳибихтиёр, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона мебошам”.

Ин суханони Пешвои миллат дар он замон ва дар ҳамон шабу рӯз барои мардум калидӣ ва умедбахш буданд. Зеро дар он рӯзҳои мудҳиш Эмомалӣ Раҳмон, ки худ тоза интихоб гардида буд, ягон котиб, мушовир ва ёрдамчӣ надошт, ки суханҳои болозикрро, ки воқеан тиллоӣ ва таърихӣ ҳастанд, нависад ва назди Пешвои миллат барои мутолиа гузорад. Он суханҳои тақдирсоз аз қалби поку беғарази муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон садо дод ва ба дарди миллат дармон бахшид.

Дар давоми фаъолияти кори Иҷлосия, қабули як қатор қарорҳои муҳим барои ояндаи миллату давлат, аз ҷумла рамзҳои давлатӣ асоси фаъолияти муваффақонаи вакилони мардумӣ бо роҳбарии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад. Аз ҳама муҳим барпо намудани “Оши оштӣ” ҷиҳати коҳиш бахшидан ба шиддати ҷангу хунрезӣ аз масъалаҳои дигари муҳим арзёбӣ мегардад.

Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар саҳни "Қасри Арбоб"-и шаҳри Хуҷанд, ҳозира ноҳияи Бобоҷон Ғафуров дар ҳузури иштирокчиёни “Оши оштӣ” баромад намуда, баён доштанд: “Ман ба Шумо сулҳ меорам. То охирон гуреза ба Ватан барнагардад, худро роҳат эҳсос намекунам ва ба курсии роҳбариам наменишинам”. Ин суханҳои Пешвои миллат дар он замон ба мардум ҳам умед мебахшид ва ҳам бархе аз вакилони мардумӣ ҳатто бовар надоштанд, ки дар ин роҳ Эмомалӣ Раҳмон муваффақ мегардад. Аксарият ба худ мегуфтанд, ки давраи роҳбарии ин ҷавон ҳафта ё чанд моҳе аст. Аммо Ҷаноби Олӣ ба хотири миллату давлат аз баҳри ҷони худ гузашта, барои якпорчагии давлат ва сарҷамъии миллат зимоми давлатдориро ба дӯш гирифта, ҷоннисорию қаҳрамониҳои зиёд баҳри расидан ба фазои озоди Истиқлоли давлатӣ анҷом доданд.

Интихоб гардидани абармарди арсаи сиёсат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Иҷлосияи таърихии 16-уми Шурои Олӣ умеди азбайнрафтаи мардумро баргардонида, давлатро аз вартаи нестӣ ва миллатро аз парокандагӣ наҷот бахшиданд.

Оғози дафтари шоҳкориҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз Иҷлосияи таърихии 16-уми Шӯрои Олӣ буда, то ба имрӯзи Истиқлоли давлатӣ дар тули 33 сол баҳри таъмини зиндагии шоистаи мардум ва муаррифии давлату миллат дар арсаи байналмилалӣ идома дорад.

Дар масири пурпечутоби даврони соҳибистиқлолии мамлакат зери сиёсати бобарору муваффақонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистон ба як қатор дастовардҳои таърихӣ ноил гардид. Аз ҷумла, бо даъватҳои чандинкаратаи Пешвои миллат ба тариқи радио ва ҳузурӣ тамоми гурезагон аз Афғонистон ба Ватан баргардонида шуданд. Конститутсия - бахтномаи миллат ба тариқи раъйпурсии умумихалқӣ қабул гардида, низоми ҳуқуқии кишвар ва мардум таъмин гардид. Кишвари мо соҳиби Нишон, Парчам, Суруди миллӣ ва пули миллӣ гардид. Сулҳи тоҷикон барқарор гардида, ваҳдати миллӣ пойбарҷо шуд.

Сохтори идораи давлатӣ таъмин гардида, Артиши миллӣ таъсис дода шуд. Ҳадафҳои стратегии мамлакат муайян гардида, мавриди амал қарор дода шуданд. Барои мардум шароити мусоид фароҳам оварда шуд. Соҳаҳои иҷтимоии мамлакат новобаста аз мушкилиҳои иқтисодии кишвар, аз ҷумла маорифу тандурустӣ мавриди таваҷҷуҳи махсус қарор гирифт. Мардум дар кишвар арзиши олӣ эътироф гардид. Рушди иқтисодию иҷтимоӣ ва фарҳангию сиёсии мамлакат таъмин гардид. Тамоми соҳаҳои мамлакат баробар рушд намуд. Тоҷикистон ҳамчунин кишвари дорои фарҳангу тамаддун ва таърихи бою ғанидошта аз ҷониби беш аз 192 давлати дунё ба расмият шинохта шуд. Панҷ ҳадафи байналмилалии Тоҷикистон вобаста ба обу иқлим аз ҷониби Маҷмаи умумии Созмони Милали Муттаҳид тариқи қатъномаи махсус қабул гардида, мавриди амал қарор доранд.
Ҳоло Тоҷикистон мизбони чорабиниҳои сатҳи баланди байналмилалӣ буда, яке аз кишварҳои амнтарин дар ҷаҳон эътироф гардидааст.

Тоҷикистон таҳти сиёсати созандаву муваффақонаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тули даврони соҳибистиқлолӣ ба як кишвари тамаддунофар мубаддал гардида, имрӯзҳо сулҳи тоҷиконро кишварҳои тараққикардаи ҷаҳон омӯхта истодаанд.

Тамоми дастовардҳои дохилию хориҷии мамлакат, ки дар зарфи 33 соли соҳибистиқлолӣ ба даст оварда шуданд, маҳсули натиҷаи сиёсати созанда ва бобарори Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад.

Зеро давлатдории миллӣ дар замони начандон тулонии таърихии даврони соҳибистиқлолӣ, ки 33 солро ташкил медиҳад, умри як ҷавони нав ба камол расидаро дар бар мегирад ва 15 соли аввали соҳибистиқлолии мамлакат дар бартарафсозии оқибатҳои харобиовари ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ ва кашмакашҳои дохилӣ пушти сар гардида, дар он айём давлатдорӣ не, балки давлатсозӣ вусъати тоза касб намуда, дар маҷмуъ кишвари мо ҳамагӣ 18 соли рушд дорад, ки он ҳам бошад, бо суръати кайҳонӣ ва қадамҳои устувор ба сӯйи ояндаи дурахшон ҳаракат дорад.

Ҳар тадбире, ки имрӯзҳо дар мамлакат амалӣ мегарданд, маҳз ба хотири зиндагии шоистаи мардум ва ояндаи дурахшони ҷавонони кишвар аст. Бинобар ин, моро месазад, ки баҳри ҳифзу гиромидошти дастовардҳои даврони соҳибистиқлолии кишвар бо руҳияи баланду болида кӯшиш ба харҷ дода, аз ҳарвақта дида бештар талош варзем. Фарзандонро дар руҳияи ватандӯстию хештаншиносӣ тарбия намуда, аз онҳо ҳимоятгарони манфиатҳои давлату миллат тарбия намоем.

Шоҳзод РАҲИМЗОДА, мудири шуъбаи ҷавонони Кумитаи иҷроияи ҲХДТ
дар шаҳри Душанбе, унвонҷӯи Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ