Бо ибтикори шуъбаи насри Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон бахшида ба 25-солагии Истиқлолияти давлатии ҷумҳурӣ таҳти унвони “Мусаввирони даврони истиқлол” ҳамоиши адабӣ доир гардид.

Дар маҳфил дар баробари маърӯзачии асосӣ - профессор Масрури Абдулло, инчунин нависандагони маъруфи кишвар Урун Кӯҳзод, Абдулҳамид Самад, Кароматулло Мирзоев, Бароти Абдураҳмон, адабиётшиносон Абдухолиқ Набавӣ, Муртазо Зайниддинов, публитсистон Ато Ҳамдам, Бахтиёр Муртазоев, Мансур Суруш ва дигарон ширкат намуданд.

Юнус Юсуфӣ, муовини раиси ИНТ зикр кард, ки дар замони истиқлол нависандагони тоҷик бештар ба жанри роман, алалхусус романи таърихӣ рӯ оварданд. «Ба навиштани романҳои таърихӣ бештар таваҷҷуҳ намудани эҷодкорон дар замони истиқлолият ба он хотир буд, ки арзишҳои ҳувияти миллӣ, ватандӯстӣ ба ҷойи аввал баромад», - афзуд Ю. Юсуфӣ.

Ба таъкиди профессор Масрур Абдуллоев, нависандагони моро зарур аст, ки ба замона мутобиқ шаванд. «Имрӯз насли ҷавон дар тамоми ҷаҳон адабиётро аз тариқи компютеру интернет мехонанд. Ин тарзи муносибат ба адабиёт дар ҷаҳон шакл гирифтааст ва мубориза кардани мо бо ин равиш бефоида аст. Мо бояд бештар кӯшиш кунем, то адабиёти мо ҳам дар интернет роҳ ёбад. Хонанда шакли савтиву наворӣ ё электронии китобҳои нависандаҳои моро дастрас кунад», - таъкид кард профессор М. Абдуллоев. Ба ақидаи ӯ ин шеваи кор танҳо барои сода шудани дастрасии адабиёт ба омма, хусусан ҷавонон хоҳад буд.

Нависанда Абдулҳамид Самад изҳор дошт, ки имрӯз шароит барои эҷодкорон чандон созгор нест. Вай мисол овард, ки дар биноҳои баландошёнаи шаҳр сокинон зуд-зуд хона таъмир мекунанд. «Садои баланду гӯшхароши асбобҳои таъмиргарӣ осоиштагиеро, ки барои эҷодкор бисёр муҳим аст, халадор мекунад», - афзуд А. Самад. Нависанда дар тавзеҳи ин андеша, ки китоби як нависандаи амрикоӣ метавонад бо тиражи калон нашр шавад ва хонанда барои дастрас кардани китоби нав соатҳо дар навбат истад, чунин гуфт: "Ин нозукиро ба инобат бояд гирифт, ки нависандаи ғарбӣ ё амрикоӣ дар тасвири манзара озод аст, аммо менталитети мо дигар аст, мо наметавонем ҳар чиро ҳар гунае хостем, тасвир намоем..."

Ба ақидаи адабиётшинос Абдухолиқи Набавӣ, барои муассир шудани эҷоди муосир нависандаҳо бояд ба таҳқиқи замона ҷиддитар машғул шаванд. «Адабиётамонро сифатан нав кунем, консепсияҳои нав дошта бошем, мушкилиҳои ҷамъиятро ошкортар бигӯем. Рафтан аз пушти анъанаҳои гузаштаву куҳнаи эҷодӣ – насиҳат кардан, ки ин тавр шавед, он тавр шавед - чандон ба нафъи адабиёт нест. Кори адабиёт ба ин тамом намешавад, адабиёт бояд масъаларо гузорад ва мардум дар атрофи он андешаи зиёде кунанд...», - таъкид намуд Набавӣ.

Зикр гардид, ки насли нави насрнависонро пайдо ва парвариш бояд кард. Насле, ки воқеаи рӯзро дида ва ба шеваи тоза баён карда метавонад. Дар маҷмуъ, гуфта шуд, ки насри даврони истиқлол хеле сермаҳсул мебошад. Зеро теъдоди асарҳои калонҳаҷми бадеии дар ин давра таълифшуда аз романҳои замони шӯравӣ бештар будааст.