Дар охири қарни гузашта муҳимтарин воқеаи таърихии миллати тоҷик ба вуҷуд омад. Тоҷикони дар тӯли таърих пошхӯрда бо ваҳдату ягонагӣ муттамарказ гардида, истиқлолиятро ба даст оварданд. Ин рӯйдоди таърихӣ дар сохти давлатдории навини Тоҷикистон бо ҳарфҳои заррин китобат гардид. Истиқлолият ганҷинаи бебаҳо буда, барои дубора эҳё намудани миллати тоҷик дар таърихи навини давлатдорӣ ва инъикосу пойдорнамоии арзишҳои он нақши муассир гузошт. Воқеан, бо самараи ин неъмати пурарзиш Тоҷикистони тозаистиқлол рушду нумуъ карда, дар арсаи байналмилалӣ яке аз давлатҳои мутараққӣ ба ҳисоб меравад. Хушбахтона, муносибату равобити судманд миёни Тоҷикистони соҳибистиқлол ва кишварҳои абарқудрати ҷаҳон дар ҳоли афзоиш аст. Имрӯз бо ифтихор метавон гуфт, ки Тоҷикистон дар миқёси ҷаҳон яке аз давлати тозабунёд ва зуд эътирофшуда ба ҳисоб меравад. Истиқлолияти миллӣ, ормонҳои чандинсолаи халқи ранҷкашидаи тоҷик мебошад, ки то ба даст оварданаш марҳилаҳои зиёде паси сар шуд. Бо вуҷуди ранҷҳои зиёд миллати таҳаммулпазири тоҷик имрӯз соҳибдавлату соҳибистиқлол аст.

Бо шарофати истиқлолият мардуми сарбаланди тоҷик таҳти роҳбарии сарвари оқилу доно ва дурандешу созанда, садри муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тавонист, ки бо нигоҳи дурбинона ва зиракии сиёсӣ, давлати куҳанбунёди Тоҷикистонро доманадор созад. Дар даврони соҳибистиқлолии кишвар риштаи дӯстиву ҳамгироии Тоҷикистон ва дигар давлатҳо мустаҳкам гардида, ин раванд баҳри густариши соҳаҳои мухталифи кишвар заминаи мусоид фароҳам овард. Инчунин, дар ин марҳила дар радифи мардони бонангу ватандӯсти кишвар саҳми муассири занону бонувони муваффақ дар ташаккули минбаъда, пешбурд ва дунявӣ сохтани Тоҷикистони навин дар ҷомеаи ҷаҳонӣ назаррас мебошад.

ИСТИҚЛОЛИЯТ ВА ЗАНОН

Таваҷҷуҳи ҳукумати мамлакат, хосатан роҳбатияти олии кишвар нисбат ба занону бонувон зиёд аст. Бо мақсади иҷрои фармони Президенти кишвар аз моҳи декабри соли 1999 мақоми зан дар ҷомеа баланд гардида, нақши зан дар ҳифзи музаффариятҳои даврони соҳибистиқлолии кишвар ва таҳкими пояҳои миллӣ бузургу беназир арзёбӣ мегардад. Маҳз аз солҳои навбунёдӣ то ба ин дам, давлат рисолати инсонофариву ҳаётбахшии зан-модарро ҳамеша қадр менамояд. Ин нуктаро Сарвари давлат чандин маротиба дар баромадҳои худ дарҷ кардаанд, Ҳамин аст, ки шумораи занон дар хизмати давлативу қудратӣ дар ҳоли афзоиш аст. Бино ба маълумоти Агентии хизмати давлатии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон айни замон аз шумораи умумии 5676 нафар кадрҳои роҳбарикунанда 1066 (18,7%) нафарро занон ташкил медиҳанд, ки нисбат ба ҳамин давраи соли гузашта (18,4%) 22 нафар зиёд аст. Инчунин гуфта мешавад, ки аз 1-уми январ то 15-уми июли соли ҷорӣ тибқи Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ва қарорҳои Ҳукумати кишвар 24 нафар занону духтарони лаёқатманд ба вазифаҳои пурмасъули роҳбарикунанда таъин гардидаанд. Бо сиришти поку номи нек ва заҳмату фидокориҳои ватандӯстона занон дар ҳама соҳаҳои ҳаёти ҷомеа ҳамеша арҷ мегузоранд.

Зан, модар баъд аз Худованд дуюмин офарандаи кулли инсоният буда, дар баробари фаъолияти корӣ, олиҳаи зебоӣ, ҳамсари меҳрубон, модари мушфиқ, кордону нуқтасанҷ, роҳбари муваффақ ва пешбарандаи ҷомеа маҳсуб меёбад. Қобили тазаккур аст, ки занон дар баробари фаъолияти корӣ, инчунин дорои вазифаи ҷонӣ, нигоҳубини оила ва тарбияи дурусти фарзанд буда, барои пойдории он талош меварзанд. Барои ҳар як зан дар зиндагӣ оила ҷузъи муҳим мебошад, зеро зан пеш аз ҳама ҳамсари хубу содиқ ва модари меҳрубон аст. Инчунин дар таълиму тарбияи фарзанд низ нақши калидии худро дорад. Таълиму тарбияи хуби фарзанд аз муҳити оила ва сарҷамъии волидайн сарчашма мегирад. Дар ин марҳила зан-модар вазифадор аст, ки фарзандро ба интихоби роҳи дурусти ҳаёт раҳнамоӣ кунад. Боиси хушнудӣ аст, ки занону бонувони мо имрӯз бо дарки баланди хештаншиносиву меҳанпарастӣ баҳри ояндаи дурахшони халқу миллат ифои вазифа намуда истодаанд.

ГУЗАШТАИ ТАЛХ...

Агар ба таърих назар афканем, дар гузашта зан мақомеро доро набуд. Ӯ ҳатто ҷуръати ибрози андешаро надошт. Вазифаи зан танҳо тавлиди насл ва тарбияи он буду халос. Дар нимаи аввали қарни гузашта занҳои коргар ва соҳибилм аҳён-аҳён ба назар мерасид, ки дар баробари мардон фаъолият менамуданд. Аммо шахсони хуруфотпарасту аз маърифат канор бо назари манфию айбҷӯёна ба занҳои поки ҳамонвақта менигаристанд. Ҳанӯз ним аср муқаддам бо гузашти 50 сол шуурнокӣ ва маърифати халқ вусъат ёфта, ба занон барои фаъолият намудан дар сохторҳои давлати шӯравӣ имкон фароҳам оварда шуд. То ба даст овардани истиқлолияти комили кишвар шумораи зиёди занону бонувон имкони таҳсил намудан дар макотиби олӣ ва пеш бурдани фаъолияти кориро надоштанд. Баъд аз соҳибистиқлолии кишвар ин имконият ба таври васеъ ба занон пешбинӣ гардид. Дар ҷомеаи кунунӣ баръакси ҳол, манзалати зан-модар аз солҳои қаблӣ комилан тафовут дорад. Истиқлолият ба занон озодии сухан, ибрози ақида ва худшиносиву худомӯзиро талқин намуд. Маҳз самараи истиқлолият буд, ки имрӯз зани тоҷик дар сохторҳои қудративу давлатӣ ва сохтмони бузурги аср НБО-Роғун фаъолияти босамар намуда истодаанд. Инчунин фаъолияти занон дар соҳаҳои иқтисодиёту иҷтимоиёт, технологияи навин, коммуникатсия, фаъолияти бонкӣ, илму маориф, тандурустӣ, фарҳанги миллӣ ва эҳёи ҳунарҳои мардумӣ баръало мушоҳида мегардад.

ЗАН - РОҲБАР

Бонувони фаъоли кишвар имрӯз дар тамоми ҷабҳа бо матонат ва садоқати беандоза нисбат ба Ватан фаъолияти шоиста намуда истодаанд. Зани тоҷик бо назокат, фаросат, матиниродагӣ, фазилати хуби инсонӣ ва кордонӣ тавонист, ақидаи худро иброз дошта, муваффақу соҳибэҳтиром гардад. Боиси хушнудист, ки сол то сол сафи занони роҳбар дар идоракунии давлат ва зерсохторҳои он марҳила ба марҳила меафзояд. Инчунин аз ҳисоби давлат муассисаҳои марбут ба занон сохта шуда, дар он занону бонувони соҳавӣ барои ҳалли мушкилоти занони дармонда фаъолият намуда истодаанд. Дар аксар низоми давлатӣ фаъолияти занони ботаҷрибаю кордон назаррас аст, ки самараи ваҳдати миллӣ ва истиқлолияти комили давлатӣ мебошад.

ҲУВИЯТИ МИЛЛӢ

Имрӯз бо ифтихор гуфта метавонем, ки зани тоҷик ба комёбиҳои зиёде ноил гардида, аз минбарҳои бузурги байналмилалӣ бо дарки баланди масъулиятнокӣ суханронӣ мекунад ва баҳри густариши ҳарчи бештари Тоҷикистони азиз дар арсаи ҷаҳонӣ ҳиссагузор аст. Истиқлолият ба зани тоҷик шароитҳои мусоидро фароҳам овард, то сазовори зиндагии шоиста бошад. Имрӯз занону бонувони соҳибкасбу соҳибилм сиёсати пешгирифтаи роҳбари давлатро, ки маърифатпарварона ва хирадмандона аст, сармашқи кори худ намуда, бо ифтихор баҳри ояндаи дурахшони Тоҷикистон талош меварзанд.

Саида НАРЗИЗОДА, “ҶТ”