Иттифоқи ҷавонони Тоҷикистон мактабест, ки ҳама бурду бохти он ба истиқлоли кишвар тавъам аст. Аз он ки имрӯз ин иттифоқ дастоварду комёбиҳоро дар самти ҷалби ҷавонон ба ватандӯстӣ ва даъвати эшон ба илмомӯзиву азхудкунии донишҳои муосирро дорад, маънии он аст, ки бо расидан ба истиқлоли комили сиёсӣ ҷавонони кишвар бо ҳамон ҷушу хурӯше, ки бояд дош-та бошанд ба муттаҳидиву ҳамдилӣ даст заданд.

Ёдам ҳаст, ки аз рӯзҳои аввали соҳибистиқлолӣ ҷавонони кишвар, махсусан аъзои ИҶТ дар ҳамаи маъракаҳои муҳими сиёсӣ иштирок намуда, натанҳо фаъолияти хуб нишон медоданд, балки овоз баланд мекарданд ва дар аксар ҳолат овози онҳо шунидаву пешниҳодоташон пазируфта мешуд.

Чун раванди демократикунонии ҷомеаро бе иштироки фаъолонаи ҷавонон тасаввур кардан ғайриимкон аст, ин иттифоқ аз рӯзҳои аввали барқарор гардидани сохти конститутсионӣ роҳи пешгирифтаи Ҳукумати нави ҷумҳуриро маъқул шуморида, хизмат ва ғамхориҳои Сарвари давлатро дастгирӣ намуд. Нишони рӯшани ин дастгирӣ соли 1994 дар Интихоботи президентӣ аввалин шуда, номзадии Эмомалӣ Раҳмонро ба мансаби Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон пешниҳод намуд. Таърих собит кард, ки ҳамон вақт ҷавонони кишвар шахси арзандаеро ба мансаби Президенти мамлакат пешбарӣ ва интихоб намуданд, ки Тоҷикистонро аз хатари нестшавӣ раҳоӣ бахшид.

Аз ҳама муҳим ин аст, ки ИҶТ дар солҳои аввали соҳибистиқлолӣ масъулияти бузург ва вазифаҳои муҳиме, ки имрӯзҳо Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба иҷро мерасонад, бар дӯш гирифта, барои ба эътидол овардани вазъияти сиёсӣ, амниятӣ, тартиботи ҷамъиятӣ дар бари давлату ҳукумати кишвар хизмати сазовор кард.
Бо дарки масъулият метавон изҳор дошт, ки фаъолияти густурдаи ин Иттифоқ буд, то муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз аз давраҳои аввали раиси Шӯрои Олӣ буданашон мавқеи давлатро дар муносибат ба масоили ҳалталаби ҳаёти ҷавонон чунин муайян намоянд: “Роҳбарияти давлате, ки бештар аз ҳафтод фисади аҳолиашро ҷавонон ташкил медиҳад, танҳо дар сурате соҳибнуфуз мешавад ва кораш пеш хоҳад рафт, ки агар ин неруи бузургу солим аз сиёсати он пуштибонӣ кунад”.

Бо дарки ин нуқта, Сарвари кишвар Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз аз давраҳои аввали роҳбарӣ такя ба ин неруи созанда намуд. Ҳамин гуна 2 феврали соли 1993 вохӯрии роҳбарияти кишвар бо ҷавонон доир гашт. 4 сентябри ҳамон сол Сардори давлат дар ифтитоҳи чорабиниҳои ташкилнамудаи Иттифоқи ҷавонони Тоҷикистон дар назди кӯли Комсомол ба муносибати дуюмин солгарди Рӯзи истиқлолият ва Иттифоқи ҷавонони Тоҷикистон суханронӣ намуд.

Хушбахтона, вохӯриҳои Президенти мамлакат бо ҷавонон ба ҳукми анъана даромада, маҳз дар онҳо камбудию норасоиҳо ошкоро баррасӣ мешуданд. Суханронии Сарвари давлат дар нахустанҷумани Иттифоқи ҷавонони Тоҷикистон, ки 17 марти соли 1994 баргузор гардида буд, дар бораи таҳлили вазъи сиёсиву иқтисодӣ, иҷтимоию маънавии мамлакат ва пешомадҳои онро қайд намуд. Маҳз дар ҳамин анҷуман Сарвари давлат дар назди ҷавонон вазифа гузошт, ки фаъолияти хешро ба пойдории сулҳу субот дар кишвар ва якдигарфаҳмию ваҳдат ободу сарсабз намудани Тоҷикистони азизамон равона созанд.

Ин ҳам аз хизматҳои аъзои он давраи ИҶТ буд, ки Роҳбари давлат 23 майи соли 1997 бо намояндагони ҷавони кишвар мулоқот намуда, аз таъсиси Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиш хабар расонданд.

Дар воқеъ бояд гуфт, ки ИҶТ ниҳод ё мактабест, ки ҷавонон метавонанд аз он сабақ омӯзанду худро такмил диҳанд. Дар корҳои ҷамъиятӣ ҳамчун мутахассиси варзида иштирок карда, ба ватани худ содиқона хизмат кунанд. Бо боварии комил метавон гуфт, ки аз ин мактаби давлатсозии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сабақи бузург мегиранду дар оянда ин давлат ва марзу буми муқаддасро ҳимоя мекунанд.

Маликшо НЕЪМАТЗОДА, раиси Федератсияи иттифоқҳои касабаи мустақили
Тоҷикистон (раиси Кумитаи ҷавонон варзиш ва сайёҳии назди Ҳукумати
Ҷумҳурии Тоҷикистон дар солҳои 2007 – 2014)