Дилноза Исмоилӣ, хонандаи синфи 11-и Литсей-интернати президентии шаҳри Душанбе худро насли хушбахти замон мешуморад, ки дар беҳтарин шароит пайи донишомӯзист. Ӯ яке аз муваффақтарин гирандагони Стипендияи президентист, ки ҳамаи имкониятҳоро самаранок истифода мебараду бо қалби пур аз шавқу завқ пайи илмомӯзист. Ҳамин гуна талошу заҳматҳояш буд, ки давоми таҳсил ба комёбиҳои назаррас ноил гардидааст.

“Аз хурдӣ ба омӯзиши фанҳои дақиқ шавқу рағбати зиёд доштам ва аз 10-солагӣ дар озмуну олимпиадаҳои мактабӣ ва байналмилалӣ иштирок карда, сазовори ҷойҳои намоён мегаштам. Хурсандам, ки дар соли ‎таҳсили 2017-2018 гирандаи Стипендияи раиси шаҳр будам ва хушбахтона имсол сазовори Стипендияи президентӣ гардидам. Ин бароям фахри бузург аст”, - гуфт Дилноза.

Ба таъкиди ӯ иштирок дар озмун ва олимпиадаҳо ба ҷавонон имконият медиҳад, ки дониш ва ҷаҳонбинии худро зиёд намуда, аз лиҳози маънавӣ рушд ёбанд. Озмуну олимпиадаҳо ба рушди малакаи зеҳнии хонандагон сабаб гардида, дар баробари ин барои боз ҳам афзунтар гардонидани донишу маънавиёташон таҳрик медиҳад. Пас, метавон гуфт, ки ҳар як қувваозмоии ҷавонон тавассути ақлу дониш муҷиби пешрафту сайқали андешаву афкори онҳо хоҳад гашт.

Дилноза мегӯяд, ҳар як инсон ба ғайр аз донистани илмҳои замонааш бояд кӯшиш кунад, то ҳунареро низ аз худ кунад. Зеро шахси ҳунарманд ва донишманд дар ҳама давру замон қишри манфиатрасон ба ҷамъият буда, ҳамеша соҳиби иззату эҳтироми дигарон мебошад. “Ҳунарро падару модар ба фарзанд меомӯзонанд. Модарам аз хурдӣ бароям ҳунарҳои пухтупаз, бофандагӣ, дӯзандагӣ ва гулдӯзиро омӯзониданд, ки аз ӯ хеле миннатдорам. Ҳунарҳои мазкур дар ҳаёти ҳаррӯзаи мо ба кор меояду бисёр хушҳолам, ки онро омӯхтам. Ҳамаи ҷавонон бояд дорои чандин ҳунар бошанд. Зеро он ҳатман дар зиндагӣ лозим асту доштани он ба шахс осонӣ меорад”, - гуфт ӯ.

Чун доир ба нақши ҷавонон дар пешрафти давлату ҳукумат пурсон гардидем, гуфт: “Дар замони мо ба ҷавонон диққати махсус дода мешавад ва фаъолияти онҳо назаррас аст. Дар ҳама корҳои ҷамъиятӣ ва соҳаҳои гуногун хушбахтона ҷавонон кору фаъолияташонро ба дараҷаи олӣ нишон дода истодаанд. Баробари ин ҳар сол шоҳиди дастовардҳои ҷавонон дар риштаи илму инноватсияву ихтироъкорӣ ва варзиш мешавем, ки ин ҳама натиҷаи фароҳам будани шароити созгор барои қишри ҷавон аз тарафи давлату Ҳукумат ва самаранок истифода бурдани он аз тарафи ҷавонон мебошад. Ва воқеан, бо ҳамин гуна дастовардҳо ҷавонон дар пешрафти давлати хеш саҳми худро гузошта метавонанд. Умуман, ҷавонон ҳамчун ояндагони ин меҳани биҳиштосо дар рушду пешрафти Тоҷикистони азиз нашқи бисёр муҳим доранд. Пас, ҳар яки мо-ҷавонон бояд саҳмгузорӣ пешрафт бошем”.

Аз хурдӣ орзуи табиб шуданро дораду имсол пас аз хатми мактаби миёна нақша дорад, то ба Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино дохил шаваду онро бо касби пуршарафи табибӣ хатм намояд ва ба ватани хеш содиқона хизмат намояду дар рушди соҳаи тиб саҳми худро гузорад. Барояш муваффақият хоҳонем.