Давоми чанд ҳафта дар шабакаҳои телевизионӣ ва интернет филми ҳуҷҷатии “Хиёнат” пахш гардид. “Касе, ки ба иштибоҳ роҳ додааст, бахшидан мумкин аст. Вале касе, ки хиёнат кардааст, бахшида нахоҳад шуд”, Аслан ин ҳарфҳои дар филм зикршуда хушку холӣ нестанд ва асоси воқеӣ доранд. Зеро табиати инсонӣ ҳамин аст, ки дар зиндагӣ на як бору ду бор ба хато роҳ медиҳад. Муҳим он аст, ки шахс аз иштибоҳ чӣ хулосаву натиҷагирӣ мекунад? Оё дар вақти такроран ба миён омадани иштибоҳ инсон аз он гузар мекунад, ё ки оқибати онро дар тарозуи ақл санҷида, роҳи дурустро интихоб менамояд? Ин албатта аз тасмими худи шахс вобаста аст.

Ногуфта намонад, ки дар роҳи наҷоти миллату давлати тоҷикон аз сарсониву парокандагӣ, ҳифзи манфиатҳои миллӣ, эмин будан аз ҳар гуна таъсироти берунаву аҷнабиён аз давраҳои пеш то ҳол ҳазорҳо шермардону фарзандони фарзонаи миллат ҷоннисорӣ кардаанд ва ҳамаи мо масъулем, ки ин корномаю диловарӣ, шуҷоату ғайрати бемисли онҳоро ҳамеша пос дошта, ҳақиқати меҳанпарастиро ба наслҳои имрӯзу фардо расонем.

Агар шумораи чунин филмҳои ҳуҷҷатӣ ба маротиб зиёд шавад, аз як тараф кору фаъолияти пасипардагии хоинони миллат рӯи об мебарояд ва аз ҷониби дигар фазои холии синамои муосири миллӣ низ то андозае пур мегардад. Бигузор дигарон ҳам дарк кунанд, ки иғвогарию дасисабозӣ пайваста давом нахоҳад кард ва рӯзе мерасад, ки барои ҳамаи амалҳои ноҷавонмардона бояд ҷавоб гуфт.

Ёд дорам нақли як ҷавонеро, ки нахост муаррифӣ шавад. Чанд сол пеш ӯро дар маҳаллаи Хоруғи боло тариқи ким кадом барнома мағзшӯӣ карда, хостанд, то ӯ ба хориҷа раваду ҳамчун “лидер” омода шавад.
“Бандаро нахуст муаллимае, ки он давраҳо дар Институти илмҳои гумантитарии ба номи Б. Искандаров кор мекард даъват намуд. Ӯ танҳо бароям оид ба тақвият додани забони англисӣ дар хориҷа маслиҳат дода буд. Баъдан худам аз паи бозомӯзӣ шудам. Рӯзе дар робита ба омӯзиш ба маҳаллаи Болнитсени шаҳри Хоруғ даъват гардидам. Дар ин маҳалла як дафтари кории шубҳаноке воқеъ буд. Дар дохили он ҳамаи навиштаҷоту мусаввараҳои деворӣ бо хати арабӣ оро дода шуда, баъди мулоқот бо соҳибони онвақта бароям маълум гашт, ки ин коргоҳ аз ҳизби мамнуъ дар Тоҷикистон, яъне Ҳизби Наҳзати Исломӣ будааст”- гуфт ҳамсӯҳбатам.

Дар идомаи суҳбат ҷавон чунин гуфт: “Ҳамроҳам дар ин дафтари корӣ як духтараки дигар ҳам буд, ки “соҳибхонаҳо” ба гӯшамон ҳар гуна афсонаҳо хонда, мехостанд ба таълимгирӣ ба хориҷа ҷалб шавему ба ин восита таассуби диниро дар ниҳоди мо тақвият диҳанд. Яъне онҳо мақсаду мароми хешро бароямон бепарда баён намуданд. Бинобар ин, барои мо лозим омад, ки ҳарчи зудтар аз ин коргоҳ фирор кунем”.
Воқеан, давоми солҳои фаъолияти хабарнигориям бори аввал нест, ки чунин изҳоротро аз шахсони гуногун мешунавам. Лекин ба як чиз тамоман шубҳа надорам, ки ваҳдати комили миллии тоҷикон ба осонӣ ба даст наомадааст. Давоми солҳои ҷанги шаҳрвандӣ гурӯҳҳои зиёде таҳти сарпарастии кишварҳои хориҷа дар давлати тоҷикон ба оташи ҷанг равған рехта, пеш аз ҳама манфиатҳои худро дунбол мекарданд. Гурӯҳҳои дар дохили мамлакат қарордошта танҳо бозичае дар дасти онҳо буданд ва ҳоло ҳам теъдоде аз аъзои онҳо берун аз Ватан тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ ба аҳли зиё, мақомот ва чеҳраҳои аввали кишвари мо сангпартоӣ мекунанд. Яъне онҳову хоҷагонашон “тарҳ”-ҳои муайяни худро доранд, аз масъалаи сирояти умумиҷаҳонии коронавирус мазҳака эҷод мекунанд ё аз “гирдиҳамоиҳои ранга” ё аз марзу буму ҳамсоядорӣ бо Ҷумҳурии Мардумии Чин ҳар гуна фоҷеа месозанд, филми “Хиёнат”- ро инкор менамоянду аз таҳияи он оташин мешаванд ва ё аз паи тарҳи нав мегарданд. Вале мо низ чун дигар шаҳрвандони одӣ ҳадафҳои нопоки онҳоро хуб медонему ба онҳо мегӯем, ки ба хиёнат кардан нуқта гузоранд ва тамоми кӯшишҳои худро сарфи корҳои неку савоб созанд. Зеро вақт зудгузар асту аз инсон фақат номи накӯ мемонад.