“Мактаб ҳам тамом шуд”, бо алам мегӯянд зиёда аз сад ҳазор нафар дар Ҷумҳурии Тоҷикистон.

Хонандагони макотиби миёна бо мактаб-хонаи дуввумашон имсол дертар хайру хуш карданд. Ва инак онҳо дар давраи мушкили имтиҳонсупорӣ ва хайрбодро қарор доранд.

Мактаб тамом шуд. Мактабро ба истиснои чанд “ботарбия”-ву “боинтизом” ва ё “босавод” дигар ҳама хатм карданд ва хушбахтона номаи камол ҳам гирифтанд. Аммо саволи ҷавобталаб ин аст: оё ҳама хатмкунандагон пас аз мактаб дар бораи давоми роҳ ва интихобашон фикр кардаанд?

Мактаб тамом шуд. Лекин саволи ҷавобталаб ин аст, ки оё ҳамаи хатмкунандагон пас аз мактаб ба куҷо рафтану боз дар куҷо таҳсил карданашонро медонанд?

Мактаб тамом шуд. Вале оё ҳамаи хатмкунандагон медонанд, ки пас аз мактаб ба чӣ коре машғул шаванд?

Агар хатмкунандагони муҳтарам ба саволҳои боло ҷавоби мусбат доранд, пас ин комёбии онҳову волидонашон, балки муваффақияти давлату миллати мост. Ва Худо кунад, ки чунин бошад.

Ҳоло дар ҷомеаи мо пас аз хатми мактаби миёна дохил шудан ба донишгоҳу донишкадаҳо муд аст. Бале, муд. Яъне пеш аз гирифтани дониш, ҷаҳонбинӣ, маълумоти олӣ, диплом ва билети ҳарбӣ ҳавову ҳавас, гапи мардум, гурехтан аз “облава” ва номи донишҷӯйӣ меистад. Ва ҳамин омил аст, ки дар қисме аз мизҳои донишгоҳу донишкадаҳои мо нафароне нишастаанд, ки онҳоро на донишҷӯ, балки “донишҷӯ” гуфтан мумкин аст. 

Мо умед мебандем, ки ҳар хатмкунандаи макотиби миёна дар донишгоҳу донишкадаҳо аз таҳти дил хонда, барои рушду инкишофи худ коре мекунанд ва дар ҳақиқат ояндаи миллат мегарданд...

Ҳафизуллоҳ ТОҲИРӢ, 
“ҶТ”


Ҳамчунин:

Пас аз хатми мактаб ҳамаи хатмкунандагон ба ҳар сӯ равон мешаванд. Дар баробари дохил шудан ба макотиби олӣ як қисмашон ба хизмати ҳарбӣ, қисми дигарашон ба донишгоҳу донишкадаҳои хориҷӣ кишвар ва қисми сеюмашон ба муҳоҷирати меҳнатӣ мераванд. 

Он нафароне, ки пас аз хатми мактаб ба хизмати ҳарбӣ мераванд, чанд гурӯҳанд: 

- барои он ки онҳо дар ҳақиқат ватанашонро дӯст медоранд ва аз сидқи дил ба адои хизмати Ватан-Модар равон мешаванд; 

- барои он ки онҳо роҳи дигар надоранд;

- барои он ки онҳоро маҷбурӣ мебаранд;

- барои он ки онҳо давоми роҳи худро пас аз адои қарзи ҷавонмардиашон гузаронидан мехоҳанд.

Он нафароне, ки пас аз хатми мактаб таҳсилро дар макотиби олии кишварҳои хориҷа давом медиҳанд, ба гурӯҳҳои зерин ҷудо мешаванд:
- онҳо забони хориҷиро медонанд;

- онҳо аз макотиби олии Тоҷикистон дида таҳсилро дар донишгоҳу донишкадаҳои хориҷи кишвар авлотар меҳисобанд;

- онҳо ҳама гуна шароитро барои таҳсил дар беруни кишвар доро мебошанд;

- онҳо мехоҳанд соҳиби дипломи хориҷӣ бошанд. 

Онҳое, ки ба пас аз хатми мактаб ба муҳоҷирати меҳнатӣ мераванд, як сабаб доранд:

- онҳо зиндагии вазнин ё ба таври дигар гӯем шароити муносиби зистан, ҳавсалаи таҳсил кардан надоранд ва ба ҷуз муҳоҷир шудану вазъи рӯзгордорияшонро хуб кардан дигар илоҷе намебинанд.

Дар ҳама ҳолат мо ба боз ҳам беҳтару хубтар шудани ҳаёти ҷавононамон итминони комил дорем.

Робия ҲАСАНОВА,
донишҷӯйи ДМТ