Иҷлосияи тақдирсози XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон яке аз воқеаҳои муҳим дар сарнавишти миллати тоҷик мебошад, ки дар шинохти ботиниву маънавии ин миллат мусоидат намуд ва барои ташаккули худогоҳии он замина ба вуҷуд овард.

Ин иҷлосия, пеш аз ҳама, барои хотима додани ҷанги шаҳрвандӣ, барқарор намудани хоҷагии харобгаштаи ҷумҳурӣ таҳкурсии устувор гузошт. Маҳз ҳамин рӯйдоди таърихӣ ва маҳз ҳамон вақт роҳбари давлат интихоб гардидани муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ҷараёни истиқрори сулҳ ва созгории миллӣ дар мамлакат ибтидо гузошт. Тоҷикистон маҳз баъди ҳамин воқеаи сарнавиштсоз ба роҳи бунёди давлати демократӣ, дунявӣ ва ҳуқуқбунёд қадам гузошт. Сарвари давлат мақсад гузошт, ки тамоми гурезаҳо ва муҳоҷирони иҷбориро ба Ватан бармегардонад. Дар натиҷа қариб як миллион тоҷикон ба Ватан баргаштанд. Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардид, мамлакат ба барқарор сохтани иқтисодиёт камар баст.

Ин воқеаи таърихӣ имконият фароҳам овард, ки мо бо раванди барқарорсозии шохаҳои фалаҷшудаи ҳокимият ва сохторҳои давлатӣ, истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ, баргардонидани гурезаҳо, барқарор намудани иқтисодиёт ва эҷоди санадҳои қонунии давлати демократию ҳуқуқбунёд ва дунявӣ шуруъ намоем. Таҷрибаи сулҳоварии тоҷикон нишон дод, ки агар тарафҳои даргир манфиатҳои олии Ватану миллатро дар мадди аввал гузоранд, монеаҳо дар роҳи ҳамдигарфаҳмӣ ба зудӣ аз байн мераванд. Ва ба василаи ин созиши нотакрор Тоҷикистон дар як муддати кӯтоҳ аз ҷониби кулли сокинони сайёра ва кишварҳое, ки дар арсаи байналхалқӣ нақшу нуфузи зиёд доранд, ба расмият шинохта шуд.

Барои пойдории Истиқлолияти навин ва ҳифзи якпорчагии давлати ҷавони соҳибистиқлоламон баъди Иҷлосия ба ҷумҳурӣ лозим буд, ки қувваҳои мусаллаҳи миллӣ таъсис дода, тамоми сохторҳои низомиву қудратӣ аз нав барқарор карда шавад ва ин ташаббуси наҷиб низ амалӣ гардида, соли 1993 Артиши миллии Тоҷикистон таъсис ёфт.

Ба шарофати дар амал татбиқ шудани қарорҳои Иҷлосияи сарнавиштсози XVI Шӯрои Олӣ дар тақдири занони тоҷик як саҳифаи тоза, як марҳилаи нав оғоз гардид. Дар чанд соли охир масъалаи баланд бардоштани мақоми зан дар ҷомеа бо саъю кӯшиши Ҳукумати мамлакат ба сатҳи сиёсати давлатӣ расонида шуд.

Таърих гувоҳ аст, ки тоҷикон аз ҷумлаи миллатҳои асили фарҳангӣ буда, дар эҷоду офариниши рукнҳои тамаддун, арзишҳои фарҳангӣ ва инкишофи илму дониш таҷрибаи бойи таърихӣ андӯхтаанд. Мо бояд ин анъанаҳои бойи қадимаи хешро, ки дар қарнҳои гуногун душманони мо фишор меоварданд, ҳифз кунем. Ин вазифаи бошарафро Президенти азизи мардуми Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо сарбаландӣ иҷро карда, рӯ ба эҳёи таъриху адабиёт ва забону фарҳанги миллат оварданд.

Бисту панҷ соли давраи баъди Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ нерӯи бузурги созандагӣ ва бунёдкории мардуми Тоҷикистонро ба зуҳур овард, сатҳи худшиносӣ, асолати ватандорӣ ва ифтихори миллии шаҳрвандони моро хеле ва хеле боло бурд. Дар ин ҷода Пешвои миллат, Қаҳрамони Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки бесарусомониҳои ҷумҳурӣ ва давлати фалаҷшудаи соли 1992 ӯро ба арсаи сиёсат овард, нақши бузург бозид. Хиради азалӣ ва ҳуввияти худшиносии миллиаш, ки ниҳоят баланд аст, ба халқаш эътимод бахшид, то бо роҳи пешгирифтаи Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ, яъне барпо кардани давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягонаи Тоҷикистони соҳибистиқлол пеш рафта, орзуву омоли чандинасраи хешро амалӣ гардонад.

Шукри бепоён, халқи тоҷик ба қадри хеш, ба қадри таъриху фарҳанги қадиму ғании худ расид ва дар ниҳояти кор ба он муваффақ гардид, ки дигарон низ ба мо на бо чашми кам, балки чун ба халқи бофарҳанг, сарбаланд, бунёдкор ва созанда назар кунанд. Зеро Истиқлолият ва худшиносии миллӣ калиди ҳамаи пешравиҳо ва комёбиҳост.

Тахмина ШЕРОВА, директори МТМУ №71 ба номи Ю. Акобиров, ноҳияи Шоҳмансур