БА ОЗМУНИ «ҶАВОНОНИ ТОҶИКИСТОН»

Чун як шаҳрванди кишвар ва омӯзгор ҳар як шумораи нашрияи “Ҷавонони Тоҷикистон”-ро мутолиа менамоям. Аввалан иқдоми аҳли эҷоди рӯзномаро, ки дар ҳамкорӣ бо Раёсати кор бо ҷавонон ва варзиши пойтахт озмуни “Душанбе - ганҷе дар қалби Осиё”-ро роҳандозӣ намудаанд, холисона як ташаббуси беҳтарин дар мавриди ташвиқи ободиҳои пойтахтамон арзёбӣ менамоям. Бешак, озмуни мазкур бобати даъвату роҳнамоии сокинон ба корҳои ободониву созандагӣ, ки аз иқдому ташаббусҳои созандаи шаҳрдории пойтахт бармеояд, нақши калон дорад.

Метавон ҳар яке аз ин маводҳои дар саҳифаҳои рӯзнома нашршудаистодаро чун муроҷиат барои ободонии пойтахт маънидод намуд. Ин матлабҳо дар баробари инъикоси ҳаёти шаҳрамон аҳамияти калонро дар тарбияи ватандӯстии аҳолӣ, бахусус насли ҷавон дороянд, аз ин рӯ аз ҷумла мо-омӯзгорон зимни гузаронидани дарсҳо, бахусус соатҳои тарбиявӣ аз онҳо фаровон истифода мебарем.

Бешак, ҳар як навгониву дигаргуниҳое, ки дар пойтахти азизамон ба вуқӯъ омада истодаанд, дар қатори дигар сокинони иззатманди пойтахт мо-кулли сокинони кишвар, минҷумла аҳли маорифро, ки рисолати бузурги таълиму тарбияи насли наврасро ба зимма дорем, руҳбаланду шод мегардонад. Холисона иброз медорам, ки талошҳои раиси созандаву ташаббускори шаҳрамон муҳтарам Рустами Эмомалӣ, ки имрӯз пойтахтамонро ба як гӯшаи зебо табдил додаанд, мо-сокинони кишварро руҳбаланд намудааст. Агар ба кадом гӯшаву канори шаҳрамон нигарем, ҳамарӯза корҳои ободониву созандагиро дар тамоми самту соҳаҳо баръало мушоҳида менамоем.

Воқеан, нақшу манзалати пойтахт дар ҳар марҳила бузург аст. Имрӯз Душанбеи азизамон рисолати хело бузургро ба зимма дорад. Он масъулияти пойтахти давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистони азизро ба уҳда гирифта ва аллакай собит гаштааст, ки чун маркази бузурги сиёсиву фарҳангӣ рисолати хешро сарбаландона иҷро намуда истодааст. Аслан, вақте ҳар меҳмону сайёҳи ташрифоваранда - намояндаи халқу миллати гуногун Душанбеи азизамонро шаҳри амн, шаҳри сулҳ, маркази илм, шаҳри сайёҳӣ, шаҳри дӯстӣ, маркази варзиш ва шаҳри фарҳангӣ ном мебарад, ин худ мояи ифтихори ҳар сокини кишвар аст.

Дар мавриди ободониҳои шаҳри афсонавиамон танҳо як мисол меорам. Чанде қабл тавассути рӯзнома хондам, ки шумораи боғҳои фароғатӣ дар пойтахтамон ба 18 адад расидааст. Ҳамагӣ чанд сол қабл, вақте мо ба пойтахт меомадем, ба ростӣ чунин миқдорро дар хотир надоштем. Асосан дар бораи Боғи Ленин (имрӯза Боғи устод Рӯдакӣ) ва Боғи Айнӣ маълумот доштем. Асосан сокинону меҳмонон вақти холигӣ ба Боғи собиқи ба номи Ленин меомаданд. Боғи Айнӣ ба ростӣ чандон ба истироҳат мувофиқ набуду сокинон қариб ки ташриф намеоварданд. Имрӯз бошад, дар ҳар гӯшаи пойтахт боғҳои муосир бунёд ёфтаанд. Майдону толорҳои варзишӣ низ ангуштшумор буданду асосан сокинон барои тамошои мусобиқаҳои футбол ба варзишгоҳи марказии пойтахт ташриф меоварданд. Имрӯз тавре ишора гашт, дар ҳар маҳаллаву хиёбони шаҳр майдону иншооти муосиртарини варзиширо дидан мумкин аст, ки ин нишони пешрафти варзиш дар пойтахти азизамон мебошад.

Дар мавриди навгониву дастовардҳои пойтахти азизамон, ҳар боре мо ба пойтахт ташриф меорем, ба зудӣ онро эҳсос менамоем ва метавон бешак соатҳо дар ин маврид ҳарф зад. Вале мехостам, ин ҷо боз ба паҳлуи дигари масъала низ диққат диҳем. Пеш аз ҳама, ҳар як муроҷиату иқдомҳои созандаи шаҳрдории пойтахти азизамон мо – шаҳрвандонро бояд бетараф нагузорад. Зеро ободу хуррамгардонии шаҳрамон вазифаи ҳар як сокини он асту ҳар як ташаббусу иқдоме, ки шаҳрдории пойтахт пеш мегирад, ҳамон вақт самараи дилхоҳ медиҳад, ки агар сокинон новобаста ба касбу кор аҳлона шуруъ аз маҳалли зист то ҷои кор саҳм бигиранд.
Чун омӯзгор зикр намуданиам, ки дар соли 2021 ҳамчун пойтахти фарҳангии ИДМ эълон гаштани Душанбеи азизамон масъулияти сокинону меҳмонони онро дучанд гардонид. Пас, дар навбати аввал сокинони ин шаҳри дилраборо зарур аст, ки дар амал ба номи сокини пойтахт будан арзанда бошанд ва ин пеш аз ҳама аз маданияти шаҳрнишинии ҳар як нафар сарчашма мегирад. Хушбахтона, мо таърихи қадима ва маданияту фарҳанги бойро дороему бузургонамон дар саросари ҷаҳон машҳур гаштаанд. Агар ба андешаҳои Пешвои муаззами миллатамон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон диққат диҳем, пайваста моро роҳнамоӣ менамоянд, ки сазовори воқеии гузаштагонамон бошему ин Ватанро бо сухан не, балки аз таҳти дил дӯст дорем. Дӯст доштани шаҳрамон аз чӣ оғоз меёбад? Албатта, аз дӯст доштани манзили зисту кӯчаамон, ҷойи кору таҳсиламон, аниқтараш аз ободу тоза нигоҳ доштани манзили зисту корамон. Ҳамин аст, ки раиси маҳбуби шаҳр ба сокинон муроҷиат намуд, ки ҳар нафар сокини пойтахт дар назди манзили зисташ лоақал як ниҳол шинонад.

Дар интиҳои гуфтаҳоям ба сокинони арҷманди пойтахт ва кулли шаҳрвандон гуфтаниам, ки бояд Душанбеи азизамонро боз ҳам ободтар гардонем. Ободии пойтахт ободонии ҳар яки мост. Мо бояд бо ҳисси баланди ватандӯстиву ватанпарастӣ ва ифтихори миллӣ дар ободу зебо гардонидани пойтахти кишвари азизамон пешсаф бошему бо маданияту фарҳанги баланди шаҳрнишинӣ намунаи ибрати оламиён.

Анис ШАРИФЗОДА, омӯзгори МТМУ №20, ноҳияи Айнӣ