Инак даври дуюми озмуни ҷумҳуриявии “ТАРАННУМИ ВАТАН”, ки давоми се моҳи охир дар сегменти тоҷикии шабакаҳои иҷтимоӣ ғулғулаафкан буд, ба поин расиду мардум тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ ва узви ҳакамони озмун дар алоҳидагӣ аллакай баҳои худро ба довталабони ҷоизаҳои озмун гузоштанд. Рӯзҳои наздик маросими ҷоизасупории он дар яке аз толорҳои барҳавои пойтахти азизи кишварамон - шаҳри Душанбе бо шукӯҳу шаҳомат баргузор хоҳад шуд.

Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши назди Ҳукумати кишвар дар якҷоягӣ бо рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” тавонистанд, ки давоми ин се моҳи гузашта дар бахши тоҷикии шабакаҳои иҷтимоӣ ватандӯстиро ба таври оммавӣ тарғиб кунанд ва тамоми қишрҳои ҷомеаро ба ватандӯстиву ватандорӣ ҷалб намоянд. Бо вуҷуди оне ки ҷомеа ин иқдомро ба таври шоиста пуштибонӣ кард, аммо дар ин миён буданд нафароне, ки аз озмун ва шакли баргузории он хушашон наомад. Ҳамин буд, иштирокчиёни озмуни моро ба “лайкгадоӣ”-ву “лайкталабӣ” ба қавле муттаҳам карданд.

ҲАМҚАДАМ БО ҶАҲОНИ НАВИН

Мусаллам аст, ки яке аз шартҳои асосии озмуни мо ҷалби бештари корбарони шабакаҳои иҷтимоӣ ба контентҳои таҳиякардаи иштирокчиён буд. Яъне, ҳар як иштирокчӣ мебоист маводҳои таҳиякардаи худро ба таври бемаҳдуд миёни корбарон паҳн мекард ва ба ин васила ҳам тамошобину шунавандааш зиёд мешуд, ҳам овозҳои муайянро аз ҷониби корбарон соҳиб мегардид. Ҳамин тариқ, иштирокчие, ки балҳои баландро соҳиб асту дар балҳои гирифтааш тақаллуб ҷой надорад, ҳайати комиссияи озмун бо ба назар гирифтани як - ду махсусияти дигар ғолиб эълон мекард. Яъне, ҳеҷ чиз дар озмуни мо пушти дарҳои баста сурат намегирад.

Ин аз шартҳо ё усулҳое аст, ки дар аксари озмунҳои байналмилалӣ аз рӯи он кор мегиранд. Озмунҳое ба мисли “Central Asia’s Got Talent”, ки дар он сарояндаи ҷавони мо Чоршанбе Аловатов иштирок карда, сазовори ҷойи аввал гардид, “Евровидение”, ки дар он сарояндаи тоҷиктабори муқими Русия Манижаи Сангин иштирок кард, “America’s Next Top Hitmaker” ва мисли ин, ки аксари овозҳо аз ҷониби халқ гузошта мешавад, чаро ҷойи суол ё баҳс набуд? Ё чаро ҷомеа иштирокчиёни ин озмунҳоро ба лайкгадоӣ муттаҳам накарду иштирокчиёни озмуни “ТАРАННУМИ ВАТАН”, ки бо ҳамин усул овозҳоро ба даст оварданд, “лайкгадо” хонда шаванд? Дар ҳоле ки то ҷое камина медонам, холгузорӣ дар баъзе аз ин озмунҳо натанҳо барои корбарон чанд мушкил пеш меорад, ҳатто пулакӣ ҳам ҳаст. “Ҷавонон...” дар ин масир ҳамқадами ҷомеаи ҷаҳонӣ буд. Яъне, мо аз усулҳое кор гирифтем, ки дар ҷаҳони имрӯз роиҷ аст.

“ҶАВОНОН...” “БОМИ ПАСТАК” НЕСТ!

Ман ба ин суол, ки чаро “лайкгадо” посух дорам. Моро “боми пастак” гумон кардаанд. Медонед чаро? Чунки мо ба ҳама имконият додем, ки иштирокчии озмуни мо бошад. Мо ба касе монеагузорӣ накардем. Касеро нагуфтем, ки садои ту хуш асту аз ту бад. Мо ба қиёфаву дину мазҳабу рангу пусти касе фарқ нагузоштем. Ҳар кас, ки ба дари идораи мо омад, ё тариқи паёмрасонҳо маводи худро ба мо ирсол кард, мо бо дилгармӣ қабул кардем. Чунки мавзуъ мавзӯи ватан ва ватандорӣ буд. Ин ватан аз они ҳар яки мост. Ҳар кас ба гунаи худ онро дӯст медорад, мепарастад ва бо он ишқ меварзад. Мо ҳам монеи ин нашудем. Сар карда аз саршиностарин ровиёни телевизиону радио то кӯчактарин шаҳрванди ин мамлакат иштирокчии озмуни мо буд. Мо ҳама аҳли ҷомеаро ҷалб кардем.

Ҷойи баҳс нест, ки дар ин миён буданд афроде, ки маҳорати олии сарояндагиву қироат надоштанд. Ва ин маънии онро надорад, ки сифати озмуни мо бо иштироки ин гурӯҳи одамон паст гашта бошад. Мо ифтихор мекунем, ки ҳатто ин қабил одамонро ҳам натанҳо ба ватандӯстӣ моил кардем, балки онҳо низ бо ифтихор мардумро ба ватандорӣ даъват мекарданд.

Гумони ғолиб ҳамин чиз сабаб шуда, ки моро ба чашми кам бубинанд ва моро “боми пастак” гумон кунанд.

Ман бо дилпурӣ мегӯям, ки тири он афроде, ки бо дидаи тамасхур ба ин озмун ва иштирокчиёни он менигаристанд, хок хӯрд. Мехостанд афкорсозӣ кунанд, аммо нашуд. Чунки “Ҷавонон...” мавқеъ дорад, ном дорад ва тарафдор дорад. Танҳо дар доираи ҳамин озмун дар ин семоҳаи охир моро зиёда аз миллионҳо маротиба пайгирӣ кардаанд. Танҳо маводҳои озмуни мо ҳудуди миллион нафарро фаро гирифтааст. Агар ин озмуни моро ҷомеа қабул намекард, ҳаводор низ намеёфт. Ин дақиқ аст!

Дар ин авохир ба истиснои озмунҳое ба мисли “Фурӯғи субҳи доноӣ...”, “Тоҷикистон - ватани азизи ман”, “Илм – фурӯғи маърифат”, ки шахсан аз ҷониби Пешвои миллат роҳандозӣ шудаанду маблағгузорӣ мешаванд, ки ёд дорад, ки як озмуне ба мисли “ТАРАННУМИ ВАТАН” миёни ҷомеа чунин тарафдору ҳаводор пайдо кунад?

Албатта, буданд озмунҳое, ки то ҷое фазоро пур мекарданд, вале ба ин шакл на.

“ТАРАННУМИ ВАТАН”-ро мешавад на як озмун, балки тарғиби оммавии ватандӯстӣ гуфт. Иштирокчиёни озмуни мо танҳо аз ватандӯстӣ гуфтаанду чизе зиёда аз ин не. Ман дасти ҳар як иштиркочии ин озмунро мефишорам. Агар ҳар як иштирокчии озмун ҳаддалимкон 1000 нафар аз хонаводаву наздикону пайвандон ва ҳамсабақу ҳамкору ҳаводори худро ба ватандӯстӣ ҷалб карда бошад, пас мо тавонистаем, 280 ҳазор нафарро ба ватандӯстӣ ҳидоят кунем. Агар 10 ҳазору 50 ҳазор нафарӣ бошад, пас хизмати рӯзномаи мо хеле зиёд хоҳад буд.

Вақте аз тифли 5-сола то 70-сола бо ишқи беинтиҳо аз ватандӯстӣ мегӯяду аз ҳар ҳарфашон муҳаббати меҳан ҳувайдост. Вақте кӯдаке Парчами кишвар дар даст ва бо мушт куфтан бар сина аз ватандӯстӣ мегӯяду хоки сарзаминро аз гавҳар боло медонад. Вақте ҷавондухтаре бо ба бар кардани либосҳои минтақаҳои гуногуни меҳан дар чор – панҷ гӯшаи зебои ватан ҳарфи дили хешро перомуни ин ҷаннатсарзамин мегӯяд. Вақте ҷавонписаре буду набуди худро аз ҳастии ин миллату сарзамини зархез медонаду онро бо қироати шеъру суруди ватандӯстӣ исбот кардан мехоҳад. Пас, ҳамин аст ватандӯстӣ ва дӯст доштани меҳани диданию зебою вирди забонгаштаи ҷаҳониён – Тоҷикистон.

“ТАРАННУМИ ВАТАН” тавонист, ки ишқи ҳаммеҳанонро нисбат ба ин ватану сарзамини аҷдодӣ, ки таъриху фарҳанги кӯҳану оламшумул дорад, даҳчанд афзояд ва мо аз ин иқдоми гирифтаву амаликардаамон меболем ва ифтихор мекунем.

Дар ҷаҳоне, ки қавмгароӣ, ҷудоихоҳӣ, ифротгароӣ, терроризм ва гузашта аз ин танфурӯшиву ҳамҷинсгароӣ тариқи шабакаҳои интернетӣ тарғиб мешаваду рӯз аз рӯз шумораашон дар ҷаҳон афзудан дорад, пас ягона роҳи мубориза роҳандозӣ кардани чунин тарҳҳост. Тарҳҳое, ки миллатсоз бошанд ва дар тарбияи ватандӯстии сокинон саҳм гузоранд.

Мо дар ин масир парчамро дар даст гирифтаем ва аз кулли воситаҳои ахбори омма, ташкилоту созмонҳо ва муассисаву идораҳое, ки дар тарбияи ватандӯстии ҷомеа саҳиманд даъват ба амал меорем, ки дар ин масир моро ҳамроҳ бошанд ва бо роҳандозӣ кардани чунин пружаҳо дар тарбияи худшиносии ҷомеа нақши худро гузоранд. Шишаи номуси миллат дар бағал дорем мо!

Хуршед ХОВАРӢ, “ҶТ”