Дар кишвари мо кам нестанд устодоне, ки мӯйи сиëҳи худро баҳри тарбия ва ба камол расонидани ҷавонон сафед кардаю баҳри боз ҳам ободу зебо намудани Тоҷикистони маҳбубамон саҳми арзандае гузоштаанд.

Яке аз чунин нафарон Абдуҷалил Расулови омӯзгор мебошад. Ӯ ба камолрасонандаи чандин насли ҷавон асту давомдиҳандаи касби падар.

Абдуҷалил соли 1974 ба факултети математика ва физикаи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ дохил шуда, пас аз хатми он ба зодгоҳи хеш - ноҳияи Файзобод баргашта, дар мактаби деҳаи бузургшудааш ба таълиму тарбияи насли наврасу ҷавон мепардозад ва инак 43 сол мешавад, ки роҳнамои насли ҷавон асту таълимдиҳандаи онҳо.

-Аз айëми ҷавонӣ ба тарбияи насли наврас машғул шуда, ҳеҷ нафаҳмидем, ки ҷавониямон чи хел гузашту ба камоли пирӣ расидем. Ман аз моҳи августи соли 1979 ба сифати омӯзгори фанни математика дар МТМУ №24 ба фаъолият шуруъ кардам. Сипас маро ба вазифаи муовини директор оид ба корҳои тарбиявӣ гузарониданд ва пас аз 5 сол бо сабаби дар деҳа нарасидани омӯзгор маро боз ба сифати омӯзгор таъин намуданд, - мегӯяд ҳамсуҳбати мо.

Ӯ бо ифтихор мегӯяд, “шавқу завқе, ки вобаста ба касби худ доштам, ҳеҷ хастагиро ҳис намекардам ва пас аз гузашти солҳо эҳсос намудам, ки ин ҳама заҳматҳоям бенатиҷа набудааст”.

Ӯ имрӯз шогирдони зиёде дораду бо доштани онҳо мефахрад. Ва ҳар гоҳе дар ҷодаҳои ноҳия шогирде ӯро мебинаду бо муҳаббати самимӣ аҳволпурсияш мекунад, худро хушбаттарин инсон меҳисобад.

ҶАНГИ ШАҲРВАНДӢ ВА КОРПАРТОИИ ОМӮЗГОРОН

- Солҳои ҷанги шаҳрвандӣ маро ба сифати муовини директор оид ба таълим таъин карда буданд. Вақте дар кишвар нобасомониҳо шуд, ҳамаи омӯзгорон муассисаро тарк карда, ба муҳоҷирати меҳнатӣ рафтанд. Ман худ дар муассиса роҳбариро бар ӯҳда гирифта, барои он ки хонандаҳо бе устод намонанд, ҳуҷҷатҳои якчанд шогирди болаëқатро ба Коллеҷи омӯзгории ба номи Хосият Махсумоваи пойтахт бурда супоридаму онҳоро дар муассиса ба ҳайси омӯзгор қабул кардам, - гуфт ӯ.

Устод мегӯяд, дар он солҳо бо ҳамроҳии шогирдон дар интизори кумак ва ё маблағ набуданд. Онҳо бидуни музди меҳнат ба хонандаҳо илм меомӯхтанд. Ва ҳамин гуна фидокорияшон буд, ки имрӯз шогирдонашон дар соҳаҳои гуногун пайи кору фаъолият буда, саҳми худро дар пешрафти соҳаҳои хеш гузошта истодаанд.

Ҳамсуҳбати мо аз он меболад, ки имрӯз шогирдонаш на танҳо дар дохили кишвар, балки дар кишварҳои хориҷа низ пайи илмомӯзианду дар баробари ин ба корҳои илмӣ машғуланд. Шумораи шогирдонаш кайҳо марзи саду дусадро гузаштаанду бо дониши хеш дар пешрафти меҳан саҳмгузоранд.

Ӯ аз он хушнуд аст, ки роҳбарияти олии кишвар ҳамеша ба соҳаи маориф таваҷҷуҳи махсус равона месозанду омӯзгоронро ҳамеша дастгирию қадрдонӣ менамоянд. Дар доираи ҳамин гуна ғамхориҳо заҳматҳои ӯ низ бе подош намонда, бо нишони “Аълочии маорифи Ҷумҳурии Тоҷикистон” қадрдонӣ шудааст.

Зуҳро РИЗОЗОДА “ҶТ”