ҶОМЕА
Панҷшанбе 25 Апрел 2024 02:25
Тоҷикистон - сарзамини зарзамин, пурсахову биҳиштосо, меҳрафзо, зодгоҳи озодагону фарзонагон, оқилону орифон.<br>
Тоҷикистон - макони зебову муқаддас, ки аз ҳар зарраи хокаш тухми муҳаббату садоқат мерезад, аз ҳар гули шукуфтааш атри баҳори орзуҳои ширин ба машом мерасад.<br>
Тоҷикистон. Чун ин номи ҳуҷастаро аз радиову телевизион, аз забони мардум мешунавам, аз рӯзномаю маҷаллаҳо, аз овезаҳо мехонам, дилам аз меҳру ифтихор лабрез мегардад ва гӯё аз шунидани он ба ҷисми ман рӯҳи тоза медамад.<br>
<br>
Вақте ки Тоҷикистони моро на танҳо сокинонаш, балки меҳмонони аз кунҷу канори сайёра омадаю аз обу ҳавояш лаззат бурда, бо муҳаббат “гаҳвораи хуршед” ё “сарзамини биҳиштосо” меноманд, меҳри он дар вуҷудамон дучанд афзун мешавад. Боғистони шаҳдрез, кӯҳистони дилрабо ва шаҳру деҳоти зебояш дар назар зеботару дилработар менамояд.<br>
<br>
<b>Ватан сар мешавад аз гаҳвора,</b><br>
<b>
Зи шири поку аз пистони модар,</b><br>
<b>
Ватан сар мешавад аз он тавора,</b><br>
<b>
Ки онро сохта дастони модар!</b><br>
<br>
Барои ҳар фард Ватан муҳаббатгоҳи ҷовидон аст. Аввалин бор, вақте ки тифл ба дунё меояд, аз ҳавои Ватан нафас мекашад ва ин нафас нафаси шукрона аст. Ватан барои ҳама азизу муқаддас аст, зеро он дар паҳлӯи номи “модар”, “ҳаёт” ва “ишқ” навишта мешавад.<br>
<br>
Атри хоки Ватан позаҳру нӯшдоруст барои заҳрхӯрдагон, хоки Ватан барои муқимону ғарибон кимиёи саодат аст.<br>
Нақл мекунанд, вақте ки Темурмаликро дафн мекарданд, аз кисааш қоғазпораеро ёфтаанд, ки дар он навишта буд:<br>
<br>
<b>Атри кафан аз хоки Ватан</b><br>
<b>
кардам орзу,</b><br>
<b>
Во ҳасрато, ки мебарам ин</b><br>
<b>
орзу ба хок.</b><br>
<br>
Барои ҳамин рус бо Русия, англис бо Ингилистон, хитоӣ бо Хитой, куриёӣ бо Куриё, қирғиз бо Қирғизистону қазоқ бо Қазоқистон ва тамоми олам бо ватани худ фахр менамояд, меболаду менозад.<br>
Мо ифтихор дорем, ки дар гулистони Тоҷикистон, дар чунин як давлати биҳишосо чашм ба олами ҳастӣ кушодаем. Ҳар сангу хоки он бароямон аз дуру гавҳар қиматтар аст. Офтоби кишвари мо тобону осмонаш нилӯӣ, чашмасоронаш булӯрину боғистонаш ҷаннат, кӯҳҳои сарбафалаккашидааш мусаххаркунандаи дилҳост. Бесабаб ҳам нест, ки Тоҷикистон кишвари афсонавӣ ном гирифтааст.<br>
<br>
<b>Чашмасорат чашмаи шеъру</b><br>
<b>
суруд,</b><br>
<b>
Обшорат пайки шодиву дуруд.</b><br>
<b>
Кӯҳсорат арсаи буду набуд,</b><br>
<b>
Тоҷикистон, Модари ман!</b><br>
<b>
Модари ҷонпавари ман!</b><br>
<br>
Тоҷикистон таърихи хеле ғанӣ дорад. Чӣ қадар бузургон дар ин сарзамин таваллуд шудаанд: Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ, Ҷаллолидини Балхӣ, Абӯалӣ ибни Сино, Мирсаид Алии Ҳамадонӣ, Камоли Хуҷандӣ, Абдураҳмони Ҷомӣ, Туғрали Аҳрорӣ ва ғайра.<br>
<br>
Ақвоми ғайр даъво доранд, ки ин бузургон ба миллати онҳо тааллуқ доранд. Ҷои шиква нест, зеро ин ганҷҳои нодир аввал ба миллати тоҷик, баъдан ба кулли башар мансубият доранд. Ҳоло мардуми мо “Шоҳнома” мехонаду “Маснавӣ” месарояд ва аз ин осор дарси саодату ваҳдату муҳаббат меомӯзад. Тоҷикистон соли таваллуди фарзандони барӯмандашро ботантана таҷлил менамояд: 1150-солагии Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ, 800-солагии Мавлоно Ҷалолиддини Балхӣ, 1300-солагии Имоми Аъзам, 675-солагии шайх Камоли Хуҷандӣ, 700-солагии Мир Саид Алии Ҳамадонӣ, 600-солагии Мавлоно Абдураҳмони Ҷомӣ, 1250-солагии Абу Абдуллоҳ Муҳаммад ибни Ҳусейн машҳур ба Ҳаким Тирмизӣ, 1150-солагии Закариёи Розӣ...<br>
<br>
Таърихи халқи тоҷик китоби сарнавишти мардуми бонангу номус аст. Бобҳои равшани зиндагии ниёгони мо аз манзари Ориёни бузург сар карда то мазҳари Тоҷикистони соҳибистиқлол пур аз корнамоӣ ва ҷоннисории мардуми бофарҳанг ва ояндасоз аст. Қисмати Ашкониёну Сосониёну Сомониён барои аҳли башар дарси садоқат меомӯзад.<br>
<br>
<b>Тоҷик ҳама умр ба ҳар</b><br>
<b>
бозии қисмат,</b><br>
<b>
Бардошт биомӯхта зи кӯҳи</b><br>
<b>
ватанаш буд,</b><br>
<b>
Ҳар теша, ки бар синаи ҳар</b><br>
<b>
санг фурӯ рафт,</b><br>
<b>
Доғи дили бекинаю доғи</b><br>
<b>
баданаш буд.</b><br>
<b>
Ҳар ҷавшани олудаи хуне, ки</b><br>
<b>
ба бар дошт,</b><br>
<b>
Ҳам ҷавшани ҷони ватану ҳам</b><br>
<b>
кафанаш буд...</b><br>
<br>
Бисту панҷ сол муқаддам дар баҳористони рӯзгори тоҷик ниҳоли сабзу зебое қомат афрохт, шохаҳояш муғча бастанд. Он ниҳоли тару тоза ниҳоли Истиқлолият буд, ки имрӯз аллакай меваҳои шаҳдрез ба бор овардааст.<br>
Бисту панҷ соли таърихи навини давлат ва миллати мо давраи пурфоҷиа, солҳои ҳалли масъалаи будан ё набудани давлати Тоҷикистон, таъмини сулҳу субот, ризоият ва ваҳдати миллӣ, марҳилаи омодасозии заминаҳои гузариш аз як низоми сиёсию иқтисодию иҷтимоию фарҳангӣ ба низоми комилан нав, хулоса, солҳои гузоштани таҳкурсии давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон, давлатдории навини тоҷикон ва мустаҳкам намудани пояҳои он буданд.<br>
Имрӯз мо - мардуми шарифи Тоҷикистон дар арафаи таҷлили 25-умин солгарди Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон қарор дорем, ки бунёди давлати ҳуқуқасоси демократӣ ва дунявии Тоҷикистон ба ҳамин заминаи боэътимод такя мекунад. Фақат муваффақиятҳои дар солҳои Истиқлолият бадастовардаро номбар кардан кофист, ки кишвари моро дар роҳи созандагиву бунёдкорӣ бо бузургтарин мамлакатҳои олам мепайвандад. Новобаста ба он ки дар солҳои аввали иқдоми Тоҷикистон дар роҳи Истиқлолияти давлатӣ кишвари моро хавфу хатар фаро гирифта буд, имрӯз вай кишвари рушду нумӯҳост. Чӣ қадар роҳҳо обод, нақбҳо кушода шуданд, ки мардумро саломату бехатару осон ба манзили дилхоҳи худ мерасонанд. Садҳо корхонаҳо, муассисаҳо ва табобатгоҳҳо сохтаю бо технологияи муосир таҷҳизонида шудаанд. Ҳар фарди тоҷик имконияти тариқи шабакаи ҷаҳонии интернет бо тамоми нуқоти ҷаҳон пайванд шуданро дорад.<br>
<br>
Мардуми тоҷик барои расидан ба истиқлолияти энергетикӣ, баромадан аз бунбасти коммуникатсионӣ ва таъмини амнияти озуқаворӣ азму талош доранд. Корзори Ватан барои имрӯзиёну фардоиён Коваву Рустам ва Сӯҳробу Сиёвушҳои дигар меофарад. Ҳамаи ин ба шарофати сулҳу ваҳдат ва якдиливу ҳамдигарфаҳмиҳост.<br>
<br>
Мавриди зикр аст, ки аз рӯзҳои аввали ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ дар меҳвари фаъолияти Давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон масъалаи татбиқи сиёсати давлатии ҷавонон ҷой гирифтааст. Маҳз бо дарназардошти муҳимияти ин масъала ва таваҷҷуҳи махсус зоҳир намудани давлат ва Ҳукумати ҷумҳурӣ нисбат ба ҳаёт ва фаъолияти ҷавонон, нақш ва иштироки онҳо дар соҳаҳои гуногуни ҳаёти давлатӣ, тарбияи ҷавонон дар руҳияи созандагиву бунёдкорӣ ва нигоҳдошти мавқеи устувори созанда дар ҷомеа баъд аз шаш моҳи соҳибистиқлол эълон гардидани давлат, 13 марти соли 1992 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон»-ро қабул менамояд. Ибрози он бамаврид аст, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон миёни Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил яке аз аввалинҳо шуда чунин қонун қабул кардааст. Ин бори дигар собит месозад, ки кишвари азизамон Тоҷикистон дар таҳкими сиёсати давлатдорӣ ва сохтмони ҷомеаи демокративу ҳуқуқбунёд ташаккули сиёсати ҷавононро яке аз самтҳои асосии стратегии фаъолият медонад. Яъне, таҳияи санадҳои танзимкунандаи ҳаёт ва фаъолияти ҷавонон аз рӯзҳои аввали соҳибистиқлолӣ ба тасвиб расида, вобаста ба тақозои замон ва рушди ҷомеа такмил меёбад. Дар таҳрири нав қабул шудани Қонун «Дар бораи ҷавонон ва сиёсати давлатии ҷавонон» ҷиҳати ҳалли масъалаҳои марбут ба ҷавонон заминаи боэътимод фароҳам овардааст. Дар баробари ин, аз тарафи Ҳукумати ҷумҳурӣ барномаҳои гуногуни давлатӣ, аз ҷумла, панҷ маротиба қабул гардидани Барномаи миллии Ҷавонони Тоҷикистон, се маротиба қабул гардидани Барномаи давлатии тарбияи ватанпарастии ҷавонони Тоҷикистон, ду маротиба Барномаи рушди саломатии ҷавонон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, ду маротиба қабул гардидани Барномаи миллии рушди иҷтимоии ҷавонон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, Консепсияи миллии сиёсати давлатии ҷавонон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, Стротегияи сиёсати давлатии ҷавонон то соли 2020 заминаи мусоидро барои татбиқи сиёсати давлатии ҷавонон фароҳам овардаанд.<br>
<br>
Аз соли 1999 бо қабули барномаҳои давлатӣ дар соҳаи сиёсати ҷавонон маблағгузорӣ барои рушди фаъолияти ҷавонон марҳала ба марҳала зиёд гардида истодааст ва ҳамоҳангсози ин барномаҳо ва татбиқкунандаи самарабахши сиёсати давлатии ҷавонон Кумитаи ҷавонон, варзиш ва сайёҳӣ буда, татбиқи дурусту самараноки онҳоро таҳти назорат гирифтааст.<br>
<br>
Таъсиси мақомоти ваколатдори кор бо ҷавонон, ки татбиқкунандаи асосии сиёсати давлатии ҷавонон ба шумор меравад, самараи Истиқлолияти давлатӣ аст.<br>
Лозим ба тазаккур аст, ки яке аз дастовардҳои асосӣ ва бузурги ҷавонон дар замони соҳибистиқлолӣ таваҷҷуҳи падаронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба ҷавонон ва ҳамчун самти афзалиятнок донистани сиёсати давлатии ҷавонон мебошад.<br>
<br>
Дар яке аз суханрониҳояшон Сарвари давлат қайд намуда буданд, ки “Ибораи истиқлолу озодӣ ба ҷавонон бояд болу пар бахшад. Зеро, минбаъд ҷавонони тамоми гӯшаю канори ҷумҳуриамон аз як гиребон сар бароварда, даст ба даст дода, ҳалол меҳнат кунанд, дониш омӯзанд ва бинои ояндаи дурахшонро бунёд созанд, зеро оянда аз они ҷавонон мебошад”.<br>
<br>
Ҳамзамон зикр гардида буд, ки “Мо бояд дар замири насли ҷавон ҳисси баланди миллӣ, эҳсоси худшиносиву ватандӯстӣ, ахлоқи ҳамида, сабру таҳаммул, омӯзиши илм ва касбу ҳунарҳои муосир, ҷиддияту меҳнатдӯстӣ ва эҳтироми волоияти қонунро талқин намоем, то онҳо тавонанд дар оянда ҳамчун намояндагони сазовор ва шоистаи миллати хеш Ватани азизамонро дар арсаи ҷаҳон муаррифӣ намоянд”.<br>
<br>
Марбут ба ин омил агар ҳар як ҷавон дар рушду таҳкими истиқлолияту ваҳдат ва дигар арзишҳои муқаддаси миллиамон сидқан саҳм гузорад, дар атрофи давлати миллиамон муттаҳид шаванд, пас метавон гуфт, ки миллати тоҷик чун миллати воҳид бо асолату фарҳанг ва симои хос миёни давлатҳои мутамаддини ҷаҳон мавқеи сазовор пайдо хоҳад кард.<br>
<br>
Бояд ҳар лаҳза шукр гӯем, ки давлат дорем. Аз таърихи пурифтихори Ватан, саҳифаҳои дурахшони он ҳарф занем ва меҳру ифтихорамонро нисбат ба Ватани азизамон афзун гардонем. <br>
<br>
Дилноза АҲМАДЗОДА,сардори Раёсати ҷавонони Кумитаи ҷавонон, варзиш ва сайёҳӣ<br>
Тоҷикистон - макони зебову муқаддас, ки аз ҳар зарраи хокаш тухми муҳаббату садоқат мерезад, аз ҳар гули шукуфтааш атри баҳори орзуҳои ширин ба машом мерасад.<br>
Тоҷикистон. Чун ин номи ҳуҷастаро аз радиову телевизион, аз забони мардум мешунавам, аз рӯзномаю маҷаллаҳо, аз овезаҳо мехонам, дилам аз меҳру ифтихор лабрез мегардад ва гӯё аз шунидани он ба ҷисми ман рӯҳи тоза медамад.<br>
<br>
Вақте ки Тоҷикистони моро на танҳо сокинонаш, балки меҳмонони аз кунҷу канори сайёра омадаю аз обу ҳавояш лаззат бурда, бо муҳаббат “гаҳвораи хуршед” ё “сарзамини биҳиштосо” меноманд, меҳри он дар вуҷудамон дучанд афзун мешавад. Боғистони шаҳдрез, кӯҳистони дилрабо ва шаҳру деҳоти зебояш дар назар зеботару дилработар менамояд.<br>
<br>
<b>Ватан сар мешавад аз гаҳвора,</b><br>
<b>
Зи шири поку аз пистони модар,</b><br>
<b>
Ватан сар мешавад аз он тавора,</b><br>
<b>
Ки онро сохта дастони модар!</b><br>
<br>
Барои ҳар фард Ватан муҳаббатгоҳи ҷовидон аст. Аввалин бор, вақте ки тифл ба дунё меояд, аз ҳавои Ватан нафас мекашад ва ин нафас нафаси шукрона аст. Ватан барои ҳама азизу муқаддас аст, зеро он дар паҳлӯи номи “модар”, “ҳаёт” ва “ишқ” навишта мешавад.<br>
<br>
Атри хоки Ватан позаҳру нӯшдоруст барои заҳрхӯрдагон, хоки Ватан барои муқимону ғарибон кимиёи саодат аст.<br>
Нақл мекунанд, вақте ки Темурмаликро дафн мекарданд, аз кисааш қоғазпораеро ёфтаанд, ки дар он навишта буд:<br>
<br>
<b>Атри кафан аз хоки Ватан</b><br>
<b>
кардам орзу,</b><br>
<b>
Во ҳасрато, ки мебарам ин</b><br>
<b>
орзу ба хок.</b><br>
<br>
Барои ҳамин рус бо Русия, англис бо Ингилистон, хитоӣ бо Хитой, куриёӣ бо Куриё, қирғиз бо Қирғизистону қазоқ бо Қазоқистон ва тамоми олам бо ватани худ фахр менамояд, меболаду менозад.<br>
Мо ифтихор дорем, ки дар гулистони Тоҷикистон, дар чунин як давлати биҳишосо чашм ба олами ҳастӣ кушодаем. Ҳар сангу хоки он бароямон аз дуру гавҳар қиматтар аст. Офтоби кишвари мо тобону осмонаш нилӯӣ, чашмасоронаш булӯрину боғистонаш ҷаннат, кӯҳҳои сарбафалаккашидааш мусаххаркунандаи дилҳост. Бесабаб ҳам нест, ки Тоҷикистон кишвари афсонавӣ ном гирифтааст.<br>
<br>
<b>Чашмасорат чашмаи шеъру</b><br>
<b>
суруд,</b><br>
<b>
Обшорат пайки шодиву дуруд.</b><br>
<b>
Кӯҳсорат арсаи буду набуд,</b><br>
<b>
Тоҷикистон, Модари ман!</b><br>
<b>
Модари ҷонпавари ман!</b><br>
<br>
Тоҷикистон таърихи хеле ғанӣ дорад. Чӣ қадар бузургон дар ин сарзамин таваллуд шудаанд: Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ, Ҷаллолидини Балхӣ, Абӯалӣ ибни Сино, Мирсаид Алии Ҳамадонӣ, Камоли Хуҷандӣ, Абдураҳмони Ҷомӣ, Туғрали Аҳрорӣ ва ғайра.<br>
<br>
Ақвоми ғайр даъво доранд, ки ин бузургон ба миллати онҳо тааллуқ доранд. Ҷои шиква нест, зеро ин ганҷҳои нодир аввал ба миллати тоҷик, баъдан ба кулли башар мансубият доранд. Ҳоло мардуми мо “Шоҳнома” мехонаду “Маснавӣ” месарояд ва аз ин осор дарси саодату ваҳдату муҳаббат меомӯзад. Тоҷикистон соли таваллуди фарзандони барӯмандашро ботантана таҷлил менамояд: 1150-солагии Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ, 800-солагии Мавлоно Ҷалолиддини Балхӣ, 1300-солагии Имоми Аъзам, 675-солагии шайх Камоли Хуҷандӣ, 700-солагии Мир Саид Алии Ҳамадонӣ, 600-солагии Мавлоно Абдураҳмони Ҷомӣ, 1250-солагии Абу Абдуллоҳ Муҳаммад ибни Ҳусейн машҳур ба Ҳаким Тирмизӣ, 1150-солагии Закариёи Розӣ...<br>
<br>
Таърихи халқи тоҷик китоби сарнавишти мардуми бонангу номус аст. Бобҳои равшани зиндагии ниёгони мо аз манзари Ориёни бузург сар карда то мазҳари Тоҷикистони соҳибистиқлол пур аз корнамоӣ ва ҷоннисории мардуми бофарҳанг ва ояндасоз аст. Қисмати Ашкониёну Сосониёну Сомониён барои аҳли башар дарси садоқат меомӯзад.<br>
<br>
<b>Тоҷик ҳама умр ба ҳар</b><br>
<b>
бозии қисмат,</b><br>
<b>
Бардошт биомӯхта зи кӯҳи</b><br>
<b>
ватанаш буд,</b><br>
<b>
Ҳар теша, ки бар синаи ҳар</b><br>
<b>
санг фурӯ рафт,</b><br>
<b>
Доғи дили бекинаю доғи</b><br>
<b>
баданаш буд.</b><br>
<b>
Ҳар ҷавшани олудаи хуне, ки</b><br>
<b>
ба бар дошт,</b><br>
<b>
Ҳам ҷавшани ҷони ватану ҳам</b><br>
<b>
кафанаш буд...</b><br>
<br>
Бисту панҷ сол муқаддам дар баҳористони рӯзгори тоҷик ниҳоли сабзу зебое қомат афрохт, шохаҳояш муғча бастанд. Он ниҳоли тару тоза ниҳоли Истиқлолият буд, ки имрӯз аллакай меваҳои шаҳдрез ба бор овардааст.<br>
Бисту панҷ соли таърихи навини давлат ва миллати мо давраи пурфоҷиа, солҳои ҳалли масъалаи будан ё набудани давлати Тоҷикистон, таъмини сулҳу субот, ризоият ва ваҳдати миллӣ, марҳилаи омодасозии заминаҳои гузариш аз як низоми сиёсию иқтисодию иҷтимоию фарҳангӣ ба низоми комилан нав, хулоса, солҳои гузоштани таҳкурсии давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон, давлатдории навини тоҷикон ва мустаҳкам намудани пояҳои он буданд.<br>
Имрӯз мо - мардуми шарифи Тоҷикистон дар арафаи таҷлили 25-умин солгарди Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон қарор дорем, ки бунёди давлати ҳуқуқасоси демократӣ ва дунявии Тоҷикистон ба ҳамин заминаи боэътимод такя мекунад. Фақат муваффақиятҳои дар солҳои Истиқлолият бадастовардаро номбар кардан кофист, ки кишвари моро дар роҳи созандагиву бунёдкорӣ бо бузургтарин мамлакатҳои олам мепайвандад. Новобаста ба он ки дар солҳои аввали иқдоми Тоҷикистон дар роҳи Истиқлолияти давлатӣ кишвари моро хавфу хатар фаро гирифта буд, имрӯз вай кишвари рушду нумӯҳост. Чӣ қадар роҳҳо обод, нақбҳо кушода шуданд, ки мардумро саломату бехатару осон ба манзили дилхоҳи худ мерасонанд. Садҳо корхонаҳо, муассисаҳо ва табобатгоҳҳо сохтаю бо технологияи муосир таҷҳизонида шудаанд. Ҳар фарди тоҷик имконияти тариқи шабакаи ҷаҳонии интернет бо тамоми нуқоти ҷаҳон пайванд шуданро дорад.<br>
<br>
Мардуми тоҷик барои расидан ба истиқлолияти энергетикӣ, баромадан аз бунбасти коммуникатсионӣ ва таъмини амнияти озуқаворӣ азму талош доранд. Корзори Ватан барои имрӯзиёну фардоиён Коваву Рустам ва Сӯҳробу Сиёвушҳои дигар меофарад. Ҳамаи ин ба шарофати сулҳу ваҳдат ва якдиливу ҳамдигарфаҳмиҳост.<br>
<br>
Мавриди зикр аст, ки аз рӯзҳои аввали ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ дар меҳвари фаъолияти Давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон масъалаи татбиқи сиёсати давлатии ҷавонон ҷой гирифтааст. Маҳз бо дарназардошти муҳимияти ин масъала ва таваҷҷуҳи махсус зоҳир намудани давлат ва Ҳукумати ҷумҳурӣ нисбат ба ҳаёт ва фаъолияти ҷавонон, нақш ва иштироки онҳо дар соҳаҳои гуногуни ҳаёти давлатӣ, тарбияи ҷавонон дар руҳияи созандагиву бунёдкорӣ ва нигоҳдошти мавқеи устувори созанда дар ҷомеа баъд аз шаш моҳи соҳибистиқлол эълон гардидани давлат, 13 марти соли 1992 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон»-ро қабул менамояд. Ибрози он бамаврид аст, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон миёни Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил яке аз аввалинҳо шуда чунин қонун қабул кардааст. Ин бори дигар собит месозад, ки кишвари азизамон Тоҷикистон дар таҳкими сиёсати давлатдорӣ ва сохтмони ҷомеаи демокративу ҳуқуқбунёд ташаккули сиёсати ҷавононро яке аз самтҳои асосии стратегии фаъолият медонад. Яъне, таҳияи санадҳои танзимкунандаи ҳаёт ва фаъолияти ҷавонон аз рӯзҳои аввали соҳибистиқлолӣ ба тасвиб расида, вобаста ба тақозои замон ва рушди ҷомеа такмил меёбад. Дар таҳрири нав қабул шудани Қонун «Дар бораи ҷавонон ва сиёсати давлатии ҷавонон» ҷиҳати ҳалли масъалаҳои марбут ба ҷавонон заминаи боэътимод фароҳам овардааст. Дар баробари ин, аз тарафи Ҳукумати ҷумҳурӣ барномаҳои гуногуни давлатӣ, аз ҷумла, панҷ маротиба қабул гардидани Барномаи миллии Ҷавонони Тоҷикистон, се маротиба қабул гардидани Барномаи давлатии тарбияи ватанпарастии ҷавонони Тоҷикистон, ду маротиба Барномаи рушди саломатии ҷавонон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, ду маротиба қабул гардидани Барномаи миллии рушди иҷтимоии ҷавонон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, Консепсияи миллии сиёсати давлатии ҷавонон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, Стротегияи сиёсати давлатии ҷавонон то соли 2020 заминаи мусоидро барои татбиқи сиёсати давлатии ҷавонон фароҳам овардаанд.<br>
<br>
Аз соли 1999 бо қабули барномаҳои давлатӣ дар соҳаи сиёсати ҷавонон маблағгузорӣ барои рушди фаъолияти ҷавонон марҳала ба марҳала зиёд гардида истодааст ва ҳамоҳангсози ин барномаҳо ва татбиқкунандаи самарабахши сиёсати давлатии ҷавонон Кумитаи ҷавонон, варзиш ва сайёҳӣ буда, татбиқи дурусту самараноки онҳоро таҳти назорат гирифтааст.<br>
<br>
Таъсиси мақомоти ваколатдори кор бо ҷавонон, ки татбиқкунандаи асосии сиёсати давлатии ҷавонон ба шумор меравад, самараи Истиқлолияти давлатӣ аст.<br>
Лозим ба тазаккур аст, ки яке аз дастовардҳои асосӣ ва бузурги ҷавонон дар замони соҳибистиқлолӣ таваҷҷуҳи падаронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба ҷавонон ва ҳамчун самти афзалиятнок донистани сиёсати давлатии ҷавонон мебошад.<br>
<br>
Дар яке аз суханрониҳояшон Сарвари давлат қайд намуда буданд, ки “Ибораи истиқлолу озодӣ ба ҷавонон бояд болу пар бахшад. Зеро, минбаъд ҷавонони тамоми гӯшаю канори ҷумҳуриамон аз як гиребон сар бароварда, даст ба даст дода, ҳалол меҳнат кунанд, дониш омӯзанд ва бинои ояндаи дурахшонро бунёд созанд, зеро оянда аз они ҷавонон мебошад”.<br>
<br>
Ҳамзамон зикр гардида буд, ки “Мо бояд дар замири насли ҷавон ҳисси баланди миллӣ, эҳсоси худшиносиву ватандӯстӣ, ахлоқи ҳамида, сабру таҳаммул, омӯзиши илм ва касбу ҳунарҳои муосир, ҷиддияту меҳнатдӯстӣ ва эҳтироми волоияти қонунро талқин намоем, то онҳо тавонанд дар оянда ҳамчун намояндагони сазовор ва шоистаи миллати хеш Ватани азизамонро дар арсаи ҷаҳон муаррифӣ намоянд”.<br>
<br>
Марбут ба ин омил агар ҳар як ҷавон дар рушду таҳкими истиқлолияту ваҳдат ва дигар арзишҳои муқаддаси миллиамон сидқан саҳм гузорад, дар атрофи давлати миллиамон муттаҳид шаванд, пас метавон гуфт, ки миллати тоҷик чун миллати воҳид бо асолату фарҳанг ва симои хос миёни давлатҳои мутамаддини ҷаҳон мавқеи сазовор пайдо хоҳад кард.<br>
<br>
Бояд ҳар лаҳза шукр гӯем, ки давлат дорем. Аз таърихи пурифтихори Ватан, саҳифаҳои дурахшони он ҳарф занем ва меҳру ифтихорамонро нисбат ба Ватани азизамон афзун гардонем. <br>
<br>
Дилноза АҲМАДЗОДА,сардори Раёсати ҷавонони Кумитаи ҷавонон, варзиш ва сайёҳӣ<br>
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед