Барҳазар бошед аз дурӯғгӯӣ! Зеро дурӯғгӯӣ инсонро ба сӯйи фисқу фуҷур ва гуноҳ мекашонад.
                                                                                                                                                     Ҳадис

“Ака бшин, ба Худо холияй”, “Апа, биё, ҷойи шиштан дорем”, “Додар, ба номи Худо, холияй”, “Хоҳарҷон бшин, як астановка баъд ҳама мефароянд, маршрутка холӣ мешава”. Ин намунае аз муроҷиати пулчинак ва ронандаҳои микроавтобусҳои хатсайрии шаҳри Душанбе мебошад, ки ҳамарӯза даҳҳо маротиба садо медиҳад. Онҳо ба хотири маблағи зиёдтар ба даст овардан, дар баробари нороҳат кардани мусофирон ва сокинону меҳмонони пойтахти кишвар, рӯирост дурӯғ мегӯянд ва ба назар чунин менамояд, ки дурӯғгӯйӣ дигар ба як одаташон табдил ёфтааст.

Дар чунин муҳит кор кардан аксари онҳоро водор мекунад, ки зиндагии минбаъдаашонро бо дурӯғ пеш баранд. Ба ин писари тағои муаллифи сатрҳо мисол шуда метавонад...

Рӯзе зани ҳамсоя наздам омаду хоҳиш кард, ки дар бораи дурӯғ гуфтан мақолае нависам, то ки шавҳараш онро хонаду аз ин роҳи нохуб баргардад. Далели дурӯғгӯ хондани шавҳарашро пурсидам. Ӯ изҳор дошт, ки баъди ихроҷ шудан аз Федератсияи Русия шавҳараш якчанд моҳ дар хона бекор мехобад. Ин аҳволро зан дида, аз яке аз хешовандонаш, ки бо микроавтобус ба мусофиркашонӣ машғул будааст, хоҳиш мекунад, ки ӯро ҳамчун пулчинак ҳамроҳи худ ба кор гирад. Он мард хоҳиши хешашро рад намекунад. Ду - се моҳи аввал шавҳараш сари вақт ба хона меомадааст. Аммо оҳиста – оҳиста ба хона дер меомадагӣ мешавад. Ҳар гоҳе зан сабаби дер омаданашро мепурсад, мард баҳонаи зиёде ба монанди “имрӯз то нисфи шаб кор кардем”, “роҳи дур рафта будем”, “маъракаи хешу табор, ёру дӯстон”, “мошин таъмир кардем” ва даҳҳо баҳонаи дигарро пеш меовардааст. Зан бошад, суханҳои ӯро бовар мекардааст. Рӯзе як хешашон ҳамсари занро дар маркази дилхушӣ (дискоклуб) ҳамроҳи як зани бегона мебинаду омада, ба ӯ мегӯяд. Баъди шунидани ин сухан, зан асабӣ шуда, доду фиғон бардошта, талаби талоқ мекунад. Мард аз чунин ранг гирифтани кор пушаймон шуда, аз ҳамсараш узри зиёд мепурсаду ваъда медиҳад, ки дигар такрор намекунад. Аммо ба рафтори бади худ гоҳ – гоҳ давом дода истодааст, чун ба дурӯғ гуфтан одат кардааст...

Дар ҳақиқат, шахс вақте як амалро пайваста такрор мекунад, он ба одат табдил меёбад, ки тарк карданаш аз инсон иродаи мустаҳкамро талаб менамояд. Бузургонамон беҳуда нагуфтаанд, ки “тарки одат, амри маҳол”.
Ин мушкил бояд мақомоти дахлдорро нигарон кунад, чунки бештари пулчинакҳо наврасону ҷавононанд. Онҳо андеша намекунанд, ки дар як хатсайр, масалан дар хатсайри №15 аз 100 то 150 ва зиёдтар аз он микроавтобус ҳасту дар он ҳамин қадар наврасону ҷавонон ҳамчун пулчин кор мекунанд. Имрӯз бошад, дар пойтахт зиёда аз 20 хатсайр ба рақамҳои гуногун фаъолият мекунанд, дар ҳар кадоми онҳо ҳамарӯза тахмин 1000 наврасу ҷавон субҳи худро бо дурӯғ оғоз мекунад. Онҳо беандеша ва бе ягон дудилагиву бепарвоӣ барои ду суми ночиз дурӯғ мегӯянду аз он шод мешаванд, ки дурӯғашон натиҷа дода истодааст. Аммо фикр намекунанд, ки онҳо ба дурӯғ одат мекунанду дурӯғгӯ мешаванд.

Бояд сари ин масъала ба таври ҷиддӣ андеша кард.

Дар фарҷом гуфтанӣ ҳастам, ки ҳоло ҳам дер нашудааст, мумкин аст сари роҳи мушкилоте, ки дар назар одӣ менамояд, аммо дар оянда барои наврасону ҷавонон на он қадар оқибати хуб дорад, гирифта шавад. Мо имрӯз насли наврасро дурӯғгӯ ва бо роҳи дурӯғу осон ба даст овардани маблағ ва бо ин роҳ зиндагиро бурданро омӯхта истодаем. Масъулини соҳа бояд бештар дар андеша бошанд.

Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз рӯзи аввали Президенти кишвар интихоб гардидан, тамоми кӯшишу ғайрати худро барои насли наврас равона кардааст. Чунки Роҳбари давлат хуб медонанд, ки ояндаи ин миллату давлат дар дасти наврасону ҷавонон аст. Пас, биёед, гуфтаҳову пешниҳодҳои Президенти кишварро сармашқи кори худ қарор бидиҳему насли наврасро ростгӯву меҳнатдӯст ва ватандӯстдору ватанпараст бо воя расонем.

Ҳасан АЗИЗОВ,
рӯзноманигор