Дар доираи таҷлили Рӯзи варзишгарон пас аз ба итмом расидани чорабинии “Дидори наслҳо”, ки дар он собиқадорон ва устодони соҳаи варзиш бо варзишгарони маъруф ва ҷавони кишвар суҳбатҳои хубу хотирмоне доштанд, гурӯҳи варзишагарони ҷавон барои огоҳи пайдо кардан аз ёдгориҳои таърихии халқи хеш ба шарҳи Ҳисор сафарбар гардиданд. 

Варзишгарон зимни сафар нахуст аз қалъаи Ҳисор дидан намуда, дар ин макони сайёҳиву таърихӣ бо ёдгориҳои таърихӣ ва шакли меъмории қалъа аз наздик ҳинос шуда, оид ба таърихи бунёди Қалъаи Ҳисор ва давраҳои гуногуни он маълумоти зарурӣ пайдо намуданд.
Ҳамин тариқ пас аз тамошои қалъа аз осорхонаи он дидан карданд.

Пас аз хӯроки нисфирӯзӣ гурӯҳи варзишгарон озими шаҳр Душанбе шуда, аз Осорхонаи миллӣ дидан карданд. Пас аз тамошои осорхона, ки дар онҷо аз таърихи қадимаи халқи тоҷик то давраҳои миёнаву навини он ошно шуданд, боз як бори дигар боварӣ ҳосил намуданд, ки миллати мо дорои тамаддуни ҷаҳонӣ буда, чеҳраҳои оламшумули он бо бозёфту осори нодири худ дар пешрафти маданияти халқҳои гуногуни дунё нақши муҳим бозидааст.